Alchemy Emperor of the Divine Dao - ตอนที่ 1506

พวกเขาไม่เคยเห็นคนแบบนี้มาก่อน นี่เจ้าไม่เห็นตำหนักที่อยู่ด้านบนยอดเขารึไง? สิ่งที่ซ่อนอยู่บนนั้นต้องล้ำค่ากว่าสิ่งที่กำลังกำลังขุดอยู่แน่นอน

ทั้งเจ็ดคนตีตราหลิงฮันให้อยู่ในคนประเภทยาจกทันที แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าการนำแร่โลหะศักดิ์สิทธิ์ระดับสิบหกมาทำเป็นทางเดินนั้นน่าอัศจรรย์อย่างแท้จริง

พวกเขาต้านทานแรงกดดันของภูเขาและค่อยๆเดินใกล้เข้ามา

“หืม!”

เมื่อเห็นจักพรรดินี ทั้งเจ็ดคนเผยสีหน้าตกตะลึงออกมาทันที แม้แต่สามคนที่เป็นสตรีก็เช่นกัน พวกนางมั่นใจในความงดงามก็ตนเองก็จริง แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าจักรพรรดินีแล้วพวกนางต้องยอมรับเป็นว่าพวกนางนั้นด้อยกว่า

ท่าทางของบุรุษสี่คนนั้นยิ่งกว่าสตรีทั้งสาม ในสี่คนมีอยู่สองคนที่ถึงขนาดน้ำลายไหลและต้องยกแขนเสื้อขึ้นมาเช็ด

ในโลกนี้มีสตรีที่งดงามเช่นนี้อยู่ได้อย่างไร

“แค่กๆ!” เหล่าบุรุษรีบดึงสติของตัวเองกลับมาและกล่าว “ข้ามีชื่อว่าฮูช่าน พวกเราทุกคนเป็นพี่น้องตระกูลฮู ช่างเป็นวาสนายิ่งนักที่พวกเราบังเอิญมาพบกัน หรือสวรรค์จะนำพาให้พวกเราได้มีโอกาสสำรวจเขตแดนลี้ลับแห่งนี้ด้วยกันกันแน่?”

เมื่อคำพูดนี้ถูกกล่าวออกไป บุรุษอีกสามคนก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ในขณะที่สตรีอีกสามคนมีสีหน้ามืดมน เมื่ออยู่ต่อหน้าจักรพรรดินีพวกนางย่อมดูด้อยค่า ดังนั้นพวกนางจึงไม่อยากเดินเคียงข้างจักรพรรดินี

ที่จริงแล้วปฏิกิริยาแรกที่มีต่อคนแปลกหน้าในเขตแดนลี้ลับคือต้องฆ่าเพื่อปิดปาก แต่ใครใช้ให้จักรพรรดินีงดงามเกินไปจนจิตวิญญาณของพวกเขาทั้งหลายถูกนางช่วงชิง

จักรพรรดินีคร้านจะพูดคุยกับคนเหล่านี้ คนที่นางให้ความสนใจมีเพียงหลิงฮันเท่านั้น

หลิงฮันหวาดสายตามอง ทั้งเจ็ดคนมีพลังบ่มเพาะระดับวารีนิรันดร์ขั้นต้นไปจนถึงขั้นสูงสุด

ในกลุ่มเจ็ดคน ฮูช่านคือคนที่มีพลังบ่มเพาะสูงที่สุด ซึ่งก็คือระดับวารีนิรันดร์ขั้นสูงสุดชั้นสูงสุด เขาเป็นรุ่นเยาว์ที่ทรงพลังไม่แพ้ศิษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างเริ่นเฟยอวิ๋นและฉีเทียน หลิงฮันประหลาดใจเล็กน้อย พิกัดดวงดาวบริเวณสมควรอยู่ในเขตดวงดาวของเซียนซิงฉาซึ่งเป็นเซียนระดับสูง ราชารุ่นเยาว์คนไหนบ้างจะไม่อยากคารวะเขาเป็นอาจารย์และเข้าร่วมเป็นศิษย์ของสำนักละอองดารา

แต่หลิงฮันกลับไม่คุ้นหน้าคุ้นตาทั้งเจ็ดคนเลย แถมบนชุดของทั้งเจ็ดคนยังไม่มีสัญลักษณ์ของสำนักละอองดาราปักเอาไว้ เพราะงั้นทั้งเจ็ดคนคงไม่ใช่ศิษย์พี่ที่เข้าร่วมสำนักมาก่อนเขาเมื่อหนึ่งล้านหรือสองล้านปีก่อน

ยิ่งกว่านั้นทั้งเจ็ดคนนี้ก็ยังเยาว์วัยเป็นอย่างมาก จากที่หลิงฮันสังเกต พวกเขาทุกคนสมควรมีอายุน้อยกว่าหนึ่งล้านปี

อายุน้อยกว่าหนึ่งล้านปี แต่พวกเขาทั้งเจ็ดคนกลับมีหนึ่งคนที่บรรลุระดับวารีนิรันดร์ขั้นสูงสุดชั้นสูงสุด มีสองคนบรรลุขั้นสูงสุดชั้นต้น สามคนบรรลุระดับวารีนิรันดร์ขั้นสูง ส่วนอีกหนึ่งคนบรรลุระดับวารีนิรันดร์ขั้นต้น การจับกลุ่มเช่นนี้ถือว่าน่าสะพรึงกลัวไม่น้อย พวกเขามาจากขุมอำนาจใดกันถึงได้สามารถฝึกฝนอัจฉริยะเช่นนี้ขึ้นมาได้?

หลิงฮันครุ่นคิดก่อนจะกล่าว “ไม่จำเป็น พวกเราขอแยกเดินกันเอง!”

กลุ่มของฮูช่านทั้งเจ็ดคนแสดงสีหน้าไม่สบอารมณ์ทันที

ที่พวกเขาเอ่ยชวนเมื่อครู่นั้น เป้าหมายของพวกคือจักรพรรดินี ยิ่งกว่านั้นเมื่อสำรวจเขตแดนลี้ลับเสร็จพวกเขาก็ต้องพาตัวนางกลับดินแดนต้องห้ามไปด้วย

ล้อเล่นรึเปล่า สมบัติที่พวกเขาจะได้ครอบครองคือสมบัติของราชันวารีสวรรค์ เรื่องนี้จะถูกแพร่งพรายออกไปได้อย่างไร? เรื่องนี้ห้ามให้รู้ถึงหูของดินแดนต้องห้ามอื่นเด็ดขาด ต้องรู้ก่อนว่าเหล่าศัตรูที่ตามไล่ล่าราชันวารีสวรรค์นั้นแท้จริงแล้วคือเหล่าผู้นำดินแดนต้องห้ามนั่นเอง ซึ่งเหตุผลที่พวกเขาต้องไล่ล่าก็เพราะต้องการสมบัติที่ซ่อนเอาไว้ที่นี่

“เจ้าหนู เจ้าช่างมีตาหามีแววไม่!” รุ่นเยาว์ระดับวารีนิรันดร์ขั้นกลางเอ่ย ชื่อของเขาคือฮูปิง “สถานที่แห่งนี้คือที่ซ่อนสมบัติของราชันวารีสวรรค์ หากเจ้าร่วมเดินทางกับพวกข้าผลประโยชน์ส่วนแบ่งที่เจ้าจะได้รับย่อมมีค่ามหาศาล”

ฮูช่านไม่ห้ามปราม ในความคิดของพวกเขา ฮูปิงเพียงคนเดียวก็สามารถกำราบบุรุษและสตรีคู่นี้ได้แล้ว แต่ถึงอย่างไรพวกเขาก็ไม่ต้องการทำให้สตรีงดงามได้รับบาดเจ็บ

หลิงฮันชะงัก ทั้งเจ็ดคนนี้รู้ว่าที่นี่มีสมบัติของราชันวารีสวรรค์?

นั่นหมายความว่าพวกเขาไม่ได้พบเจอที่นี่ด้วยความบังเอิญ

หลิงฮันอดสงสัยไม่ได้จึงกล่าวออกไป “พวกเจ้ามาจากขุมอำนาจใด?”

“พวกข้า?” ฮูปิงแสดงท่าทีเหยียดหยาม แต่พอมองไปยังจักรพรรดินีที่มีท่าทีสงสัยเช่นกันเขาก็นึกอยากจะโอ้อวดขึ้นมา “พวกเรามาจากดินแดนต้องห้ามแปดศิลา!”

ดินแดนต้องห้าม? แปดศิลา? มันคืออะไรกัน

หลิงฮันจ้องมองไปยังจักรพรรดินี นางส่ายหัวเล็กน้อยแทนคำพูดว่านางเองก็ไม่รู้จักเหมือนกัน หลิงฮันจงใจกล่าวยั่วยุ “ดินแดนต้องห้ามแปดศิลาอะไรกันพวกข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน เกรงว่าที่นั่นมีแต่พวกจอมยุทธอ่อนหัดบ้านนอกเท่านั้น!”

จะ จอมยุทธอ่อนหัดบ้านนอก?

ครั้งนี้ทั้งเจ็ดคนไม่สบอารมณ์อย่างแท้จริง ใครกันที่เป็นพวกบ้านนอก? ไม่ใช่ว่าเป็นเจ้าที่เมื่อครู่กำลังขุดทางเดินอยู่หรอกรึ?

ฮูปิงทนไม่ไหวและกล่าว “เจ้าก็แค่กบก้นบ่อ แน่นอนว่าไม่มีทางรู้จักดินแดนต้องห้าม! ดินแดนต้องห้ามแปดศิลาของพวกข้าคงอยู่มาเป็นเวลาจนนับไม้ถ้วน และแท้จริงแล้วพวกข้ามีต้นกำเนิดมาจาก…”

“ฮูปิง!” ทั้งหกคนตะโกนออกมาพร้อมกันเพื่อห้ามไม่ให้ฮูปิงกล่าวต่อ

ฮูปิงใบหน้าซีดเผือดและชี้นิ้วไปยังหลิงฮัน “เจ้ากล้าปั่นหัวขา!” ที่จริงเขาไม่ได้เป็นคนคล้อยตามง่ายเช่นนี้ แต่เป็นเพราะมีจักรพรรดินียืนอยู่ด้วยสติของเขาจึงขาดหายไปชั่วขณะ

หลิงฮันยิ้มและกล่าว “เจ้าเป็นคนพูดเองทั้งนั้น ข้าไปบังคับเจ้าตอนไหน? ว่าไง พูดต่อสิ ดินแดนต้องห้ามแปดศิลามีต้นกำเนิดจากที่ไหน?”

“นั่นไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้า!” ฮูช่านเอ่ยแทรก “แม่นาง พวกข้าขอโทษด้วย แต่สมบัติของราชันวารีสวรรค์นั้นล้ำค่าเกินไป พวกเราต้องควบคุมไม่ให้เรื่องนี้พูดแพร่งพราย เพราะงั้นคงต้องขอให้พวกเจ้าทั้งสองติดตามพวกเรามาด้วย ไว้ถึงเวลาแล้วพวกเจ้าก็จะถูกปล่อยตัวเป็นอิสระ”

เขากล่าวไปแบบนั้นก็จริง แต่ในใจของเขากลับคิดอีกแบบ บุรุษผู้นี้เขาจะต้องหาวิธีสังหารทิ้งให้ได้ ส่วนสตรีที่เหลืออยู่อย่างโดดเดี่ยวเพียงคนเดียว ไม่ใช่ว่าจะยิ่งเข้าหานางได้ง่ายขึ้นหรอกรึ?

สตรีที่งดงามขนาดนี้ แม้แต่เขาที่เป็นราชารุ่นเยาว์ที่ใกล้จะบรรลุเป็นเซียนก็ยังต้องจิตใจสั่นสะท้านและเผลอน้ำลายไหล

งดงามเกินไป!

เขาต้องครอบครองนางให้ได้ก่อนพากลับไป ไม่เช่นนั้นแล้วหากรุ่นเยาว์ในตระกูลที่บรรลุเป็นเซียนก่อนหน้าเขานานแล้วสนใจนางด้วยล่ะก็เขาอาจจะไม่สามารถเป็นคู่แข่งของคนเหล่านั้นได้

หลิงฮันครุ่นคิดก่อนจะกล่าว “พวกเรามาจากดินแดนต้องห้าม!” เขาเลือกที่จะโกหกคนเหล่านี้