Alchemy Emperor of the Divine Dao - ตอนที่ 1533

“เจ้าถอยกลับไป!” เซียนหมิงซินยืนตระหง่านจ้องมองไปยังหลิงฮัน

หลิงฮันยิ้มและกล่าว “ผู้อาวุโสโปรดวางใจ อีกฝ่ายเป็นเพียงจอมยุทธหางแถวที่ไม่นับเป็นอันใดได้ ให้ข้าได้รองรับหนึ่งโจมตีของเขาดู”

จอมยุทธหางแถว?

“ศิษย์พี่หลิง ยอดไปเลย!”

“ศิษย์พี่หลิง ข้ารักท่าน!”

เหล่าศิษย์ใหม่โห่ร้อง พวกเขาเป็นจอมยุทธรุ่นเยาว์ที่โลหิตในร่างเดือดพล่าน แต่ถึงแม้จะเป็นศิษย์เก่า พวกเขาหลายคนก็โห่ร้องออกมาเช่นกัน ต่อให้พวกเขาจะถูกฮูอิงมู่สังหาร พวกเขาก็จะไม่ยอมเสียเกียรติ

แววตาของฮูอิงมู่เปลี่ยนเป็นเย็นชา มดปลวกตัวจ้อยบังอาจพูดจาดูถูกเขา? เขาสะบัดมือและกล่าว “เข้ามา ข้ารับประกันให้เลยว่าศพของเจ้าจะถูกบดขยี้เป็นชิ้นเท่าๆกันทุกชิ้น”

หลิงฮะสะบัดมือ “อย่าโอ้อวดไป เดี๋ยวเจ้าจะเสียหน้าทีหลัง”

“ฮ่าๆๆ!” ฮูอิงมู่หัวเราะลั่น รุ่นเยาว์ผู้นี้ช่างบ้าบิ่นนัก อีกฝ่ายเพิ่งจะอายุเพียงราวๆหนึ่งร้อยปีแต่กลับสามารถบรรลุระดับวารีนิรันดร์ขั้นต้นได้แล้ว พรสวรรค์ที่น่าสะพรึงกลัวขนาดนี้แม้แต่ส่วนมากของดินแดนต้องห้ามก็ยังเทียบไม่ได้

การจะได้สังหารอัจฉริยะเช่นนี้ด้วยมือตัวเองทำให้เขารู้สึกดีเป็นอย่างมาก

“จอมยุทธบัดซบนกเขาไม่ขัน เรื่องรับหนึ่งกระบวนท่านายท่านหมาจะเป็นคนจัดการเอง!” เสียงหนึ่งดังออกมาจากฝูงชน

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเจ้าของเสียงต้องเป็นสุนัขตัวดำ

ใบหน้าของฮูอิงมู่เปลี่ยนสี ตั้งแต่มีชีวิตมาและบ่มเพาะพลังจนกลายเป็นเซียน แม้เขาจะหลับนอนกลับสตรีมานับร้อยเขาก็ยังไม่อาจมีทายาทได้เลย!

คำพูดที่เอ่ยขึ้นมาเมื่อครู่ได้ทิ่มแทงหัวใจเขาอย่างจัง

“ใครบังอาจ!” เขาหวาดสายตามองด้วยท่าทีเกรี้ยวกราดอย่างมาก

“นายท่านหมาของเจ้าไงล่ะ!” เสียงของสุนัขตัวดำยังคงดังลอยออกมาโดยแม้แต่ตัวตนระดับเซียนก็ยังหาตัวมันไม่พบ ทักษะของมันถือว่าอัศจรรย์ยิ่ง

ฮูอิงมู่ปลดปล่อยสัมผัสสวรรค์แพร่จะจายออกไปราวกับคลื่นน้ำเพื่อหาตัวสุนัขตัวดำ

“ฮึ่ม นี่เจ้ายังจะสู้อยู่รึไม่? เป็นถึงเซียนแท้ๆ แต่กลับหาเรื่องถ่วงเวลาไม่กล้าสู้?” หลิงฮันกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์

เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนั้นก็หัวเราะลั่น

ฮูอิงมู่จ้องมองไปยังหลิงฮัน ถึงแม้เขาอยากจะสังหารสุนัขตัวดำแต่เขาก็หาตัวมันไม่พบ ถ้างั้นแล้วเขาก็จะสังหารหลิงฮันก่อนเป็นอันดับแรก อัจฉริยะหาไร้ที่เปรียบเช่นนี้หากได้ข้าจะทำให้เขารู้สึกดีมาก

“ช้าก่อน!” เซียนหมิงซินแทรก เขาไม่อาจยอมให้ศิษย์ของตนเองออกหน้าแทน

‘พรึบ’ คลื่นแสงแห่งเต๋าสีทองปรากฏออกมาอีกคลื่น เซียนซิงฉาปรากฎตัว เขาไม่สามารถนิ่งเฉยได้อีกต่อไป เขาสะบัดมือไปยังหลิงฮันพร้อมกับกล่าว “ถอยกลับไป!” ถึงแม้เขาจะคิดว่าหลิงฮันนั้นไม่มีพรสวรรค์สูงเท่ากับกู่ต้าวอี้ แต่ในระดับเดียวกันแล้วพลังของหลิงฮันก็ถือว่าไร้เทียมทานอยู่ดี เพราะงั้นเขาจึงยอมปล่อยให้ศิษย์ผู้นี้ตายไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้

“ส่วนเจ้าก็ไปจากที่นี่ซะ!” เซียนซิงฉาหันไปเค้นเสียงกล่าวกับฮูอิงมู่

ฮูอิงมู่ไม่แยแส “ข้าจะจากไปก็ต่อเมื่อพวกเจ้ามอบสมบัติและคนร้ายมา! หรือไม่เช่นนั้น หากมีใครรับหนึ่งการโจมตีของข้าได้ ไม่เพียงแค่ข้าจะยอมจากไปแต่ข้าจะกล่าวขอโทษมดปลวกอย่างพวกเจ้าด้วย!”

ต่อหน้าเซียนระดับสูงเขายังกล้าทำตัวหยิ่งยโสเพียงนี้?

ใบหน้าของเซียนซิงฉามืดมนและปลดปล่อยจิตสังหาร เขาเริ่มเกิดความคิดว่าต่อให้ต้องล่วงเกินราชาเซียนก็ต้องการสังหารชายตรงหน้าให้ได้

“ผู้อาวุโส ให้ข้าจัดการเอง แค่รับมือกับจอมยุทธหางแถวจำเป็นต้องให้ท่านเกรี้ยวกราดด้วย?” หลิงฮันเสนอตัวอีกครั้งด้วยความมั่นใจ “เชื่อในตัวข้า!”

เซียนซิงฉาถูกความมั่นใจของหลิงฮันทำให้หลงเชื่อในตัวหลิงฮันโดยไม่รู้ตัว เป็นครั้งแรกที่เขาฉุกคิดในใจว่าหรือว่าที่จริงแล้วเขาจะตัดสินใจผิด?

พรสวรรค์เป็นสิ่งสำคัญก็จริง แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่าหลิงฮันนั้นมีกลิ่นอายบางอย่างที่เหนือยิ่งกว่ากู่ต้าวอี้

ความมั่นใจและท่าทีของหลิงฮันสามารถทำให้แม้แต่เขาก็ยังเริ่มจิตใจหวั่นไหว

ในอนาคต รุ่นเยาว์ผู้นี้จะกลายเป็นใหญ่!

เซียนซิงฉาตัดสินใจแล้วว่า ต่อให้ต้องสังหารฮูอิงมู่ก็จะปกป้องหลิงฮันให้ได้ แม้นั่นจะเป็นการล่วงเกินราชาเซียน แต่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่กว้างใหญ่นี้เขาจะหลบไปซ่อนตัวที่ไหนไม่ได้เลย?

หลิงฮันก้าวเดินต่อไปและหยุดยืนอยู่ด้านหน้าฮูอิงมู่ “แค่กระบวนท่าเดียวงั้นรึ?”

ฮูอิงมู่กล่าวอย่างไม่รีบร้อน “หนึ่งกระบวนท่าเท่านั้น”

หลิงฮันยิ้ม “สักสามกระบวนท่าเป็นอย่างไร ข้ากลัวว่าแค่กระบวนท่าเดียวเจ้าจะทำอะไรข้าไม่ได้และหาข้อแก้ตัวต่างๆนาๆมาอ้าง”

พรวด!

ใครหลายคนสำลักออกมา เจ้าไม่รู้รึว่าอีกฝ่ายเป็นถึงเซียน! เซียนกับระดับวารีนิรันดร์นั้น จะหนึ่งกระบวนท่าหรือหมื่นกระบวนท่าก็ไม่ต่างกัน เนื่องจากเพียงแค่หนึ่งกระบวนท่าก็สามารถทำให้ระดับวารีนิรันดร์ตกตายแล้ว

ฮูอิงมู่จ้องมองด้วยสายตาโกรธเกรี้ยวจนราวกับจะปล่อยเพลิงออกมา

รุ่นเยาว์ผู้นี้ปากดียิ่งนัก… ข้าจะทำให้เจ้าพูดไม่ได้อีกต่อไป!

ตายไปซะ พวกมดปลวก!

ฮูอิงมู่ลงมือจู่โจมใส่หลิงฮันทันที เขาไม่แม้แต่ใช้ทักษะใดๆหรือพลังอำนาจจากเสื้อคลุมสมบัติ การโจมตีของเซียนนั้นแม้จะเป็นเพียงการโจมตีลวกๆก็มีพลังทำลายราวกับท้องฟ้าจะถล่ม จอมยุทธที่มีระดับพลังต่ำกว่าเซียนจะต้านทานได้อย่างไร?

‘ตูม’ ฝ่ามือกระแทกใส่อย่างรุนแรง

เซียนซิงฉา เซียนหมิงซินและเซียนคนอื่นๆเตรียมพร้อมตอบโต้เอาไว้แล้ว แน่นอนว่าพวกเขาไม่มีทางยอมให้ศิษย์ของพวกตนตกตายเด็ดขาด แต่ในขณะที่พวกเขากำลังจะลงมือช่วยหลิงฮัน… จู่ๆพวกเขาก็แน่นิ่งไปโดยไม่แม้แต่กล่าวอะไรออกมาสักคำ

ศิษย์ทุกคนเองก็คิดว่าเซียนทั้งสิบจะลงมือช่วย แต่พอฮูอิงมู่ปล่อยฝ่ามือออกมาเซียนทั้งสิบกลับแน่นิ่งไปราวกับกลายเป็นรูปปั้นหิน

ทำไมพวกท่านถึงไม่ลงมือล่ะ?

หรือจะมองดูรอให้หลิงฮันตาย?

การโจมตีของเซียนน่าสะพรึงกลัวเกินจะบรรยาย ฝุ่นควันฟุ้งกระจายไปทั่วท้องฟ้าก่อนจะสลายไปอย่างรวดเร็ว

พรวด!

เมื่อทุกคนเห็นร่างที่อยู่ท่ามกลางฝุ่นควัน พวกเขาทุกคนเผลอสำลักออกมาด้วยความตะลึงและอ้าปากลิ้นห้อย บางคนถึงขนาดดวงตาแข็งค้างราวกับถูกทำให้กลายเป็นหิน

ร่างของหลิงฮันยังคงยืนอยู่ที่เดิมโดยไม่บาดเจ็บเลยแม้เล็กน้อย

ระดับวารีนิรันดร์ขั้นต้นที่สามารถรับการโจมตีของเซียนได้… ต่อให้จะเป็นเพียงหนึ่งกระบวนท่าก็ตาม ย่อมเป็นเรื่องราวที่น่าอัศจรรย์ที่สุดที่จะเกิดขึ้นบนโลก

เหลือเชื่อ!