Alchemy Emperor of the Divine Dao - ตอนที่ 1608

“เดี๋ยวก่อน ทำไมนายท่านหมาถึงโดนหมายหัวไปด้วย?” สุนัขตัวดำรีบเผ่นหนี

ความเร็วของมันน่าอัศจรรย์มาก ไม่คาดคิดว่ามันจะสามารถหลบหลีกออกจากระยะการโจมตีของเซียนได้ทัน

“หอคอยน้อย!”

หลิงฮันเค้นเสียงในใจ ‘ครืนนน’ พริบตานั้นพลังบ่มเพาะของเขาก็ทะยานสูงขึ้นเป็นระดับสร้างสรรพสิ่งขั้นสูงสุด

เขาผลักฝ่ามือออกไปตอบโต้การโจมตีของฮูตงผิง

“ชักไม่ดีแล้ว!” ฮูลั่วรีบลุกขึ้นและพุ่งทะยานจู่โจมเข้าใส่หลิงฮัน ณ เวลานี้เขาได้ปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกไปอย่างไม่ลังเล รอบกายของเขามีประกายแสงสีทองจากอำนาจแห่งเต๋าถูกปลดปล่อยออกมา

ตูม!

น่าเสียดายที่เขาลงมือช้าเกินไป ฝ่ามือของหลิงฮันบดขยี้ร่างของฮูตงผิงกลายเป็นฝนโลหิตโดยแม้แต่เศษกระดูกก็ไม่หลงเหลือเอาไว้

“อ้ากก เจ้าตัวบัดซบ!” ฮูลั่วคำรามใส่ท้องฟ้า ผมอันขาวโพลนของเขาสยายออกด้วยความเกรี้ยวกราด จิตสังหารอันรุนแรงก่อให้เกิดเป็นคลื่นพลังสั่นสะเทือนไปทั่วพื้นที่

คนอื่นๆโดยรอยชะงักแน่นิ่ง

เซียนถูกสังหาร!

นี่หลิงฮันกลายเป็นนักล่าเซียนไปแล้วหรืออย่างไร?

พวกเขาไม่รู้เลยว่าในดินแดนใต้พิภพหลิงฮันโหดเหี้ยมมยิ่งกว่านี้เสียอีก ที่นั่นเขาสังหารจ้าวอสูรไปแล้วนับร้อย

“ฆ่าเลย! ฆ่ามันเลย!” สุนัขตัวดำสะบัดก้นและตะโกนจากระยะไกล กางเกงในโลหะของมันสะท้อนแสงดวงอาทิตย์สว่างเจิดจ้า

ใบหน้าของฮูลั่วกลายเป็นเหี้ยมโหด เขาชี้นิ้วไปยังทิศทางของสุนัขตัวดำและปลดปล่อยคลื่นแสงอันรวดเร็วออกไป

หลิงฮันรีบสะบัดมือ ทันใดนั้นร่างของสุนัขตัวดำก็หายไป หลังจากคลื่นแสงลอยผ่านพ้นไปหนึ่งลมหายใจร่างของสุนัขตัวดำถึงกลับมาปรากฏตัวอีกครั้งในตำแหน่งเดิม

“เจ้าหนูบัดซบ เจ้ากล้าขัดขวางข้า?” ฮูลั่วคำรามและผลักฝ่ามือเข้าใส่หลิงฮัน

“เจ้าเป็นใคร ทำไมข้าถึงจะไม่กล้า?” หลิงฮันปล่อยการโจมตีเข้าปะทะกับฮูลั่ว ‘ตูม’ การปะทะกันของทั้งสองก่อให้เกิดคลื่นกระแทกอันรุนแรงจนมิติปริแตก

ฮึ่ม!

ทุกคนตกตะลึง ก่อนหน้านี้ที่หลิงฮันใช้อำนาจของโลหิตราชาเซียนก็น่าสะพรึงกลัวมากพอแล้ว แต่ตอนนี้เขาน่าสะพรึงยิ่งกว่า เป็นไปได้อย่างไรที่หลิงฮันจะสามารถโต้ตอบกับราชาเซียนตัวจริงได้อย่างซึ่งๆหน้า?

“เป็นไปไม่ได้!” ไช่เหมี่ยวโอดครวญ เขายังพอมีสติเหลืออยู่ทำให้เห็นว่าหลิงฮันในตอนนี้ทรงพลังขนาดไหน

“จะ เจ้าผสานอำนาจแห่งกฎเกณฑ์เป็นหนึ่งเดียวได้สำเร็จ!” ฮูลั่วสูดหายใจลึก เขาพยายามแสดงออกทางสีหน้าอย่างไม่แยแส แต่ความจริงเขารู้ตัวดีว่าตนเองอ่อนแอกว่าหลิงฮันในตอนนี้

เรื่องที่หลิงฮันสามารถผสานอำนาจแห่งกฎเกณฑ์ทั้งสองดินแดนเป็นหนึ่งได้นั้นไม่ใช่ความลับในพันธมิตรทลายสวรรค์ แต่ที่ฮูลั่วคาดไม่ถึงคืออำนาจแห่งกฎเกณฑ์ของหลิงฮันจะยกระดับจากระดับวารีนิรันดร์มาเป็นระดับสร้างสรรพสิ่งตามพลังบ่มเพาะที่เพิ่มขึ้นด้วย

“ตกใจรึ?” หลิงฮันหัวเราะ เขาควบแน่นเพลิงเก้าสวรรค์ให้เป็นดาบและจู่โจมฮูลั่วต่อ

ไม่ใช่แค่ตกตะลึงแต่เรียกว่าหวาดกลัวเลยจะดีกว่า!

ฮูลั่วเข้าใจทันทีว่าทำไมหลิงฮันถึงกล้ากลับมายังดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ที่แท้เขาก็มีวิธีการลึกลับบางอย่างที่ทำให้ตนเองยกระดับพลังบ่มเพาะกลายเป็นระดับสร้างสรรพสิ่งสูงสุดได้แถมมีอำนาจแห่งกฎเกณฑ์ที่สมบูรณ์ด้วย!

เดี๋ยวก่อน ถ้าเป็นเช่นนี้แล้วไม่ใช่ว่าหลิงฮันจะสามารถเปิดเส้นทางเข้าสู่ดินแดนแห่งเซียนได้เลยหรอกรึ?

นั่นคือสิ่งที่ฮูลั่วคิด แต่ทว่าไม่ว่าหลิงฮันในตอนนี้จะทรงพลังแค่ไหนพลังบ่มเพาะในตอนนี้ก็ไม่ใช่พลังบ่มเพาะที่แท้จริงของเขาทำให้ไม่สามารถเปิดเส้นทางสู้ดินแดนแห่งเซียนได้

เซียนคนอื่นๆของตระกูลฮูก็เห็นถึงพลังของหลิงฮันแล้วเช่นกัน ราชาเซียนตระกูลฮูอีกคนพุ่งทะยานเข้ามาและร่วมมือกับฮูลั่วจัดการหลิงฮัน

“รนหาที่ตาย?” หลิงฮันกล่าวด้วยน้ำเสียงโหดเหี้ยม

“คนที่จะตายคือเจ้า!” ฮูลั่วกล่าว ในเมื่อเขาได้เห็นแล้วว่าหลิงฮันมีพลังที่แข็งแกร่งด้วยตัวเอง จึงไม่น่ามีขุมอำนาจใดคอยช่วยเหลือเขาอยู่

สิ่งที่พวกเขาต้องทำมีเพียงสังหารหลิงฮันและครอบครองมรดกของราชานิรันดร์แต่เพียงผู้เดียว

“ตาย!”

เขากับราชาเซียนอีกคนปลดปล่อยกระบวนท่าที่ทรงพลังที่สุดเข้าใส่หลิงฮัน

หลิงฮันรับมือการโจมตีที่พุ่งเข้ามาพร้อมกับกล่าว “บางทีพวกเจ้าอาจจะยังไม่รู้ ในดินแดนใต้พิภพข้าสังหารจ้าวอสูรไปแล้วกว่าร้อยชีวิตและมียี่สิบชีวิตเป็นอย่างน้อยที่มีพลังระดับจ้าวอสูรสวรรค์ กับแค่พวกเจ้าไม่กี่คนย่อมไม่คณามือข้า!”

‘ต้องเป็นเรื่องไร้สาระที่แต่งขึ้นมาแน่’ ฮูลั่วและราชาเซียนอีกคนคิดในใจ

“พวกเจ้าจะเชื่อหรือไม่ก็ตามใจ แต่ภายในสามกระบวนท่าข้าจะส่งพวกเจ้าไปลงนรกให้ดู!” หลิงฮันกระตุ้นพลังของเพลิงเก้าสวรรค์ ถึงแม้เขาจะสามารถเอาชนะทั้งสองได้โดยไม่พึ่งพาสิ่งนี้แต่คงเป็นไปไม่ได้ที่จะสังหารพวกเขาในสามกระบวนท่า

หลิงฮันปลดปล่อยอำนาจของเพลิงเก้าสวรรค์ออกไป ต่อให้พวกฮูลั่วทั้งสองจะเป็นราชาเซียน แต่เพียงแค่สองกระบวนท่าพวกเขาก็ตกอยู่ในสภาพย่ำแย่แล้ว เมื่อดาบเพลิงถูกสะบั้นออกไปครั้งที่สาม กายหยาบและดวงวิญญาณของพวกเขาก็ถูกเผาผลาญเป็นเถ้าธุลี

เซียนคนอื่นๆของตระกูลฮูตกตะลึงและหวาดกลัว พวกเขารีบปลดปล่อยคลื่นแห่งเต๋าสีทองเพื่อที่จะหลบหนี แต่หลิงฮันก็ได้ใช้ห้วงมิติเอกเทศกักขังพวกเขาเอาไว้หนึ่งลมหายใจ เมื่อร่างของพวกเขาปรากฏออกมาคลื่นดาบก็พุ่งทะลวงบดขยี้พวกเขาสิ้นชีพในพริบตา

เซียนหกคนถูกสังหารไม่เหลือซากแทบจะพร้อมๆกัน

ทุกคนที่มองดูอยู่ตกตะลึงจนร่างแข็งค้าง พวกเขารู้สึกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความจริง

หลิงฮัน… ไร้เทียมทานอย่างแท้จริง! ครั้งนี้เขาสังหารราชาเซียนไปถึงสองคน

“หลิงฮัน!”

“หลิงฮัน!”

“หลิงฮัน!”

เหล่าศิษย์ส่งเสียงโห่ร้องราวกับคลื่นยักษ์กระหน่ำ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้จะอยู่ในความทรงจำของพวกเขาตลอดการและถูกเล่าขานจากรุ่นสู่รุ่น

หลิงฮันยิ้มให้กับทุกคนโดยไม่มีท่าทีหยิ่งยโส

นี่ไม่ใช่พลังของเขาเอง วาสนาศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามครั้งถูกใช้จนหมดแล้ว หากพบเจอกับเซียนอีกครั้ง ต่อให้จะเป็นเพียงเซียนระดับต้นเขาก็ทำได้เพียงเข้าไปหลบซ่อนในหอคอยทมิฬ

เพียงแต่ว่าหลังจากการต่อสู้ในวันนี้ชื่อเสียงของเขาคงโด่งดังไปทั่วจักรวาล ดินแดนต้องห้ามต่างๆจะต้องเปลี่ยนท่าทีที่มีแต่เขาและคงไม่กล้าตั้งตนเป็นศัตรู

พวกเขาจะรู้ได้อย่างไรว่าหลิงฮันยังสามารถยกระดับพลังได้อีกกี่ครั้ง?

หลิงฮันเก็บอุปกรณ์มิติของตระกูลฮูมาตรวจสอบ ภายในเต็มไปด้วยทรัพยากรบ่มเพาะมากมายซึ่งเขาก็ได้มอบพวกมันให้กับสำนักละอองดาราเพื่อเป็นค่าชดเชยจากการกระทำของเขา หากทรัพยากรเท่านี้ยังไม่พอก็ต้องรอให้เขามีพลังมากพอในการกวาดล้างดินแดนต้องห้ามแปดศิลาให้สิ้นซากเสียก่อน

แม้ตระกูลฮูยังมีราชาเซียนอยู่อีกหนึ่งคน แต่ราชาเซียนคนนี้ก็ไม่ใช่ราชาเซียนสูงสุด การที่ตระกูลฮูสูญเสียเซียนจำนวนมากไปพร้อมกันเช่นนี้คงถึงคราวที่ตระกูลฮูจะต้องตกต่ำแล้ว