Alchemy Emperor of the Divine Dao - ตอนที่ 1628 ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ที่รุนแรง

หลิงฮันทะยานร่างขึ้นสู่ห้วงอวกาศ

หืม?

ทันทีที่เขาแตะเท้าไปยังห้วงอวกาศ หลิงฮันก็สัมผัสได้ถึงออร่าคุกคามที่รุนแรง

ราชาเซียน!

ราชาไค่หยุนยังไม่ได้ไปไหนไกลแต่ซุ่มดูสถานการณ์อยู่ใกล้ๆ

“ตัวบัดซบ!” ราชาไค่หยุนเกรี้ยวกราดทันทีที่เห็นหลิงฮัน ร่างของอีกฝ่ายมีบ่วงอาฆาตติดอยู่!

ฉงปาตู้ตายด้วยเงื้อมมือของเจ้าหนูคนนี้!

นี่เขาออกมารับความตาย?

ครืนน!

แต่ก่อนที่ราชาไค่หยุนจะได้ลงมือ เขาก็พบเห็นเมฆสายที่ก่อตัวรวมกันอย่างแน่นหนา อัสนีบาตที่ผ่าลงมาแปรเปลี่ยนเป็นมนุษย์สายฟ้ายักษ์ปล่อยหมัดเข้าใส่หลิงฮัน

ร่างของราชาไค่หยุนหยุดชะงักทันที

ด้วยระดับพลังของเขาทำให้มองออกว่าหลิงฮันกำลังทะลวงผ่านจากระดับวารีนิรันดร์สู่ระดับเซียน แต่ปัญหาคือทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ที่ผ่าลงมานั้นเหตุใดถึงมีความรุนแรงเทียบเท่ากับทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ของเซียนระดับสูง!

เป็นไปได้อย่างไร!

ต้องเป็นสัตว์ประหลาดแบบไหนกันสวรรค์ถึงได้มอบทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ของเซียนระดับสูงให้กับเซียนระดับต้น?

ราชาไค่หยุนไม่กล้าลงมือ หากเขาโมตีหลิงฮันตอนนี้เขาก็จะได้รับลูกหลงจากทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ไปด้วย เขาไม่กล้าจินตนาการเลยว่าทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ที่ราชาเซียนจะได้รับจากการแทรกแซงทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ที่รุนแรงขนาดนี้นั้นจะน่าสะพรึงกลัวเพียงใด

แต่ที่แน่ๆคือทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ที่ว่าจะมีอำนาจเพียงพอที่จะสังหารเขาแน่นอน

เพียงเพื่อสังหารเซียนระดับต้นเขาจำเป็นต้องเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงด้วย?

ยิ่งกว่านั้นเขาก็ไม่เชื่อด้วยว่าหลิงฮันจะมีชีวิตรอดจากทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ที่รุนแรงขนาดนี้ได้ ในโลกนี้จะมีที่ไหนที่เซียนระดับต้นจะต้านทานพลังทำลายที่เทียบเท่าเซียนระดับสูงได้?

‘พรึบ พรึบ พรึบ’ คลื่นแสงแห่งเต๋าสีทองลอยใกล้เข้ามาพร้อมกับร่างของราชาเซียนจากดินแดนต้องห้ามได้ห้อมล้อมทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ของหลิงฮันเอาไว้

“เฒ่าฉง!” เหล่าราชาเซียนกล่าวทักทายราชาไค่หยุน

ราชาไค่หยุนเตรียมตัวหลบหนีพร้อมกับพยักหน้ากลับ เพียงแต่ว่าทันใดนั้นเอง เขาก็ได้รับข้อความผ่านสัมผัสสวรรค์ที่มีทำให้เขาเข้าใจสถานการณ์มากยิ่งขึ้น

หลิงฮันเคยสังหารเซียนมาแล้ว… แถมยังเป็นถึงราชาเซียนด้วย!

แถมในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ จ้าวอสูรสวรรค์ที่ตกตายด้วยเงื้อมมือหลิงฮันก็มีมากมาย!

เจ้าหนูนี่สามารถผสานอำนาจแห่งกฎเกณฑ์ของทั้งสองดินแดนได้ เพราะงั้นดินแดนต้องห้ามมากมายจึงให้ความสนใจหลิงฮันและหวังจะให้หลิงฮันพาพวกเขาเข้าสู่ดินแดนแห่งเซียนไปด้วย

ราชาไค่หยุนตกตะลึงอยู่ชั่วครู่ก่อนจะเปลี่ยนมาแสยะยิ้ม ที่หลิงฮันเชิญให้ราชาเซียนจำนวนมากมาที่นี่เป็นเพราะคิดจะให้ช่วยขับไล่เขา หรือก็คืออีกฝ่ายไม่สมควรมีไพ่ลับที่สามารถยกระดับพลังขึ้นมาสังหารราชาเซียนได้อีกต่อไป

ดวงตาของเขาส่องประกายและลังเลว่าจะเสี่ยงลงมือแย่งชิงความลับจากอีกฝ่ายมาดีหรือไม่

ปัญหาคือหากหลิงฮันยังมีไพ่ลับซ่อนอยู่อีกล่ะก็ทุกสิ่งทุกอย่างก็จบสิ้น

แต่ไม่ว่าอย่างไรตอนนี้ก็ไม่มีใครกล้าลงมือทั้งนั้น ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ที่ทรงพลังเช่นนี้หากใครยื่นมือเข้าไปแทรกแซงคงหนีไม่พ้นความตาย!

หลิงฮันลังเลเล็กน้อย ด้วยพลังของเขาในตอนนี้ย่อมสามารถต้านทานทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ที่มีพลังทำลายเทียบเท่าราชาเซียนระดับสูงได้ แต่ปัญหาคือเขาต้องการขัดเกลากายหยาบทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์และจำเป็นต้องสลายการป้องกันทั้งหมด

แต่จะมัวลังเลอยู่ก็ไม่ได้ สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดในตอนนี้คือพลัง มีเพียงพลังเท่านั้นที่จะสามารถปกป้องเขาและคนของเขาได้

‘พรึบ’ หลิงฮันสลายการป้องกันของกายหยาบ

“ฆ่าตัวตาย?” ราชาเซียนทุกคนโอดครวญ

พวกเขารู้สึกเศร้าที่หากหลิงฮันตายก็จะไม่มีใครพาพวกเขาเข้าสู่ดินแดนแห่งเซียนอีกต่อไป ในขณะเดียวกัน พวกเขาก็เสียดายอีกด้วยว่าหากร่างของหลิงฮันถูกทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์บดขยี้ไม่เหลือซาก ความลับในร่างของเขาก็จะสลายหายไปด้วย

เพียงแต่พวกเขาก็สัมผัสได้ในทันทีว่าออร่าของหลิงฮันยังไม่หายไป โดยเฉพาะราชาไค่หยุนที่สามารถรับรู้บ่วงอาฆาตจากร่างหลิงฮันได้

ยังไม่ตายจริงๆ!

“ถึงว่าทำไมกายหยาบของรุ่นเยาว์ผู้นี้ถึงได้น่าสะพรึงนัก ที่แท้เขาก็ขัดเกลากายหยาบด้วยทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์!”

“แถมในร่างของเขายังมีรูปแบบอาคมสังหารสลักเอาไว้จำนวนมาก!”

“แต่การกระทำของเขาช่างเสี่ยงชีวิตนัก เซียนระดับต้นที่รับทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ของเซียนระดับสูงก็ว่าอันตรายอยู่แล้ว แต่นี่เขายังไม่ต้านทานด้วยพลังทั้งหมดอีก นี่เขาคิดจะตายรึไง?”

“ความรู้สึกโหยหาพลังของเจ้าหนูนั่นช่างหนักแน่นยิ่งนัก!”

จักรพรรดินี สตรีนกอมตะ เจ้าสุนัขและคนอื่นๆตามถึงมายังห้วงอวกาศ พวกเขามั่นใจในตัวหลิงฮันว่าต้องผ่านทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์สำเร็จ ต่อให้เป็นปรมาจารย์ระดับขอบเขตตำหนักอมตะเช่นเขาที่ถูกกล่าวขานว่าเป็นอัจฉริยะ หากลดพลังลงมาเท่าหลิงฮันเกรงว่าตัวเขาก็คงด้อยกว่า

“เจ้าหนูช่างน่าอัศจรรย์!” จักรพรรดิเพลิงอัสนีอุทาน

“แน่นอน ทั้งหมดนั่นถูกสอนโดยนายท่านหมาเอง!” สุนัขตัวดำมีท่าทางภาคภูมิใจ

จักรพรรดิเพลิงอัสนีเมินเฉย เขาจ้องหลิงฮันพร้อมกับพึมพำ “การที่ทะลวงผ่านเป็นเซียนด้วยดวงดาวสิบล้านดวงเช่นนี้ ต่อให้เป็นในดินแดนแห่งเซียนก็มีอัจฉริยะเพียงหยิบมือที่สามารถทำได้ อย่างน้อยในขอบเขตความรู้ของข้าก็มีแต่ทายาทของขุมอำนาจที่ทรงพลังที่สุดเท่านั้นถึงจะทำได้!”

“แต่ในโลกบรรพกาลเช่นนี้ คนที่ทำได้กลับมีถึงสองคน!”

สำหรับหลิงฮัน ณ เวลานี้คือวิกฤตอย่างแท้จริง

ทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ที่รุนแรงเทียบเท่าเซียนระดับสูงเช่นนี้ เขาจำเป็นต้องใช้พลังทั้งหมดในการต้านทาน การที่เขาสลายพลังป้องกันของตนเองส่งผลเสียต่อเขาเป็นอย่างมาก

กระดูกภายในร่างของเขาถูกมนุษย์อัสนียักษ์โจมตีด้วยพลังทำลายที่เทียบเท่าเซียนระดับสูงจนแหลกเป็นเศษซากและเสี่ยงตายเป็นอย่างมาก

หากปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปชีวิตของเขาจะต้องดับสิ้นแน่นอน

หลิงฮันโคจรหยดวารีอมตะเพื่อฟื้นฟูร่างกาย การสลายพลังป้องกันเช่นนี้ไม่ได้ช่วยขัดเกลากายหยาบแม้แต่น้อยแต่เป็นการแส่หาที่ตายมากกว่า เขาเริ่มโจมตีตอบโต้มนุษย์อัสนียักษ์ ในเมื่อทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์มีความรุนแรงเช่นนี้ต่อให้ไม่ต้องสลายพลังป้องกันกายหยาบของเขาก็สามารถถูกขัดเกลาได้แม้จะอยู่ในสภาพสมบูรณ์

เขาคำรามและปลดปล่อยทักษะนิรันดร์ต้านทานทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์

ทำไมถึงมีแต่เขากับจักรพรรดินีที่ต้องรับทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ที่รุนแรงเช่นนี้?

บางทีอาจจะเป็นเพราะมีเพียงเขากับจักรพรรดินีเท่านั้นมีผสานอำนาจแห่งกฎเกณฑ์ทั้งสองให้เป็นหนึ่งได้!

หลิงฮันรับรู้ได้ทันที ถึงแม้อำนาจแห่งกฎเกณฑ์ของทั้งสองดินแดนจะผสานอยู่ในร่างเขาอย่างสมบูรณ์ แต่ไม่ว่าอย่างไรอำนาจแห่งกฎเกณฑ์ของดินแดนใต้พิภพก็ยังคงเป็นปรปักษ์ของอำนาจแห่งกฎเกณฑ์ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์

จากมุมมองของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ หลิงฮันจึงเปรียบเสมือนผู้บุกรุกจากดินแดนใต้พิภพที่ต้องกำจัดให้สิ้นซาก