Alchemy Emperor of the Divine Dao - ตอนที่ 1682 จัดการอย่างง่ายดาย

หลิงฮันไม่เชื่อสิ่งที่อู่จิ่งกล่าว

บางทีอีกฝ่ายอาจจะได้รับรายงานมาแบบนั้นและไม่รู้ว่าพลังที่แท้จริงของกลุ่มโจรภูเขา แต่หลิงฮันมั่นใจว่าในเมื่อนี่เป็นแผนการที่ติงหู่คิดจะใช้กำจัดเขา มันจะเป็นภารกิจง่ายๆทั่วไปได้อย่างไร?

กลุ่มโจรภูเขากลุ่มนี้จะต้องทรงพลังมากเป็นแน่ ต่อให้พวกมันจะไม่สามารถทำอะไรเขาได้แต่กลุ่มของเขาก็ต้องเกิดการสูญเสียครั้งใหญ่และเขาจะได้ถูกลงโทษเมื่อกลับมา

หลิงฮันส่ายหัว ติงหู่เป็นถึงนิรันดร์ระดับโลกียนิพพาน อีกฝ่ายจำเป็นต้องทำเรื่องยุ่งยากเช่นนี้เพียงเพื่อกำจัดเขา?

ความจริงที่ติงหู่ต้องใช้วิธีการเช่นนี้เป็นเพราะอำนาจของสามตระกูลกำลังค้ำจุนกันอยู่ ไม่เช่นนั้นแล้วเขาคงไม่จำเป็นต้องทำอะไรให้ยุ่งยากแบบนี้และลงมือสังหารหลิงฮันตรงๆไปแล้ว

กลุ่มของหลิงฮันร้อยคนออกเดินทาง แม้กระทั่งผู้ฝึกสอนก็ยังไม่ติดตามพวกเขามาซึ่งแน่ชัดแล้วว่าภารกิจนี้คือหลุมที่ตั้งใจขุดเอาไว้เพื่อให้พวกเขาร่วงลงไป

หลิงฮันมั่นใจว่าจะทำภารกิจนี้สำเร็จ

ติงหู่คิดผิดไปสองเรื่อง หนึ่งคือบาดแผลของหลิงฮันถูกรักษาหายดีแล้วและสามารถใช้พลังต่อสู้ได้เต็มที่ สองคือจักรพรรดินีเองก็มีพลังต่อสู้ที่ทรงพลังไม่ด้อยไปกว่าเขา หากพวกเขาสองคนร่วมมือกันย่อมไม่มีทางพ่ายแพ้ให้กับขุมอำนาจระดับสร้างสรรพสิ่งใดๆ

นอกเสียจากว่าศัตรูจะเป็นทายาทของตระกูลหรือนิกายระดับสูงที่ในระดับวารีนิรันดร์ควบแน่นดวงดาราได้ถึงขีดจำกัดแท้จริงสิบล้านดวง

แต่ต่อให้ศัตรูจะแข็งแกร่งเพียงใด พวกเขาสองคนก็สามารถให้คนหนึ่งเป็นฝ่ายป้องกันและให้อีกคนกระหน่ำโจมตีได้

เพียงแต่ว่าแม้หลิงฮันกับจักรพรรดินีจะมั่นใจขนาดไหน แต่สมาชิกคนอื่นๆไม่มั่นใจเลยแม้แต่น้อย!

ยอมเป็นทหารหนีทัพดีกว่ายอมตาย อย่างมากก็แค่ไม่กลับมาเมืองธุลีจันรทราอีกต่อไป

ทันทีที่ออกจากเมือง ใครบางคนก็รีบเผ่นหนีทันที

หลิงฮันจับตัวสมาชิกที่คิดหลบหนีทั้งสิบสามคนเอาไว้

“ข้ารู้ว่าพวกเจ้าไม่มีความมั่นใจว่าจะทำภารกิจนี้ได้สำเร็จ แต่ข้าจะขอกล่าวไว้ตรงนี้เลยว่าตราบใดที่ข้ายังอยู่ ทุกอย่างจะไม่มีปัญหา ครั้งนี้ข้าจะยอมปล่อยผ่าน แต่หากใครยังคิดหนีอีกข้าจะจับลงโทษตามกฎของกองกำลัง” หลิงฮันกล่าวน้ำเสียงขึงขัง

ทุกคนกัดปาก เจ้าก็พูดง่ายไป หากต้องปะทะกับกลุ่มโจรภูเขาจริงๆเจ้าจะคุ้มกันความปลอดภัยให้พวกข้าได้อย่างไร?

แต่ไม่ว่าอย่างไรด้วยพลังของหลิงฮันอย่างน้อยในตอนนี้ก็ไม่มีใครกล้าหนีทัพ รอให้การปะทะเริ่มขึ้นก่อน บางทีพวกเขาอาจจะใช้โอกาสตอนนั้นหลบหนี

ทุกคนออกจากประตูเมืองและมุ่งหน้าไปยังภูเขาวายุคลั่งซึ่งต้องใช้เวลาเดินทางจากเมืองราวๆเจ็ดวัน เส้นทางของภูเขาวายุคลั่งคือเส้นทางคมนาคมที่สำคัญเพราะเป็นเส้นทางที่เชื่อมต่อระหว่างเมืองธุลีจันรทราและเมืองหยาดพิรุณแห่งความหวัง

ในช่วงนี้มีกลุ่มโจรที่ตั้งรากฐานอยู่บนภูเขาวายุคลั่งและออกปล้นนักเดินทางอยู่บ่อยครั้ง

ในความเป็นจริงๆ ในทุกๆปีจะมีกลุ่มโจรปรากฏอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว เหล่าขบวนพ่อค้าต่างคุ้นชินกับเรื่องนี้เป็นที่เรียบร้อย กลุ่มโจรส่วนใหญ่นั้นมักจะไม่ลงมือสังหารเหยื่อและปล้นชิงทรัพย์เพียงอย่างเดียว

แต่กลุ่มโจรภูเขาที่เป็นภารกิจของพวกเขานั้นแตกต่างออกไป พวกมันโหดเหี้ยมไร้ความปรานี เมื่อใดก็ตามที่พบเจอขบวนพ่อค้าพวกมันจะสังหารเหยื่อทิ้งทั้งหมดไม่ให้ใครเหลือรอด ยิ่งกว่านั้นพวกเขาก็ยังมีไหวพริบหลักแหลมไม่น้อย หากขบวนพ่อค้าใดที่ทหารคุ้มกันที่แข็งแกร่ง พวกมันจะเลือกหลีกหลีกไม่ยุ่งเกี่ยว

ระหว่างเดินทางหลิงฮันวางแผนให้กลุ่มของพวกเขาร้อยคนแสร้งทำตัวเป็นขบวนพ่อค้าเพื่อล่อโจรภูเขา

เพื่อความมั่นใจว่ากลุ่มโจรจะต้องลงมือโจมตีพวกเขา หลิงฮันได้ให้เหล่าราชาเซียนสูงสุดหลบซ่อนอยู่ในรถม้า เพียงแต่คิดว่าเรื่องหลบซ่อนนั้นคงไม่จำเป็นเท่าไหร่เนื่องจากกลุ่มของพวกเขามีจอมยุทธที่แข็งแกร่งอยู่ไม่มาก ราชาเซียนของสูงสุดของกลุ่มพวกเขามีอยู่แค่หกคนเท่านั้นเอง

แม้แผนจะดูเรียบง่ายแต่ก็ได้ผล หลังจากมาถึงภูเขาวายุคลั่งได้ไม่นานหลิงฮันพบว่ามีใครบางคนกำลังไล่ตามหลังพวกเขาอยู่ หลิงฮันออกคำสั่งให้กลุ่มของพวกเขาเคลื่อนที่ให้ไวเคลื่อนเพื่อที่จะได้ดูเหมือนต้องการหลบหนี

ราวๆสองชั่วโมงต่อมา กลุ่มคนกลุ่มหนึ่งก็โผล่พรวดออกมาขวางทางพวกเขาทั้งด้านหน้าและด้านหลัง

“พวกเราปล้นชิงเพียงของมีค่า อย่าได้คิดขัดขืนและมอบทรัพสมบัติมาแต่โดยดีแล้วพวกเราจะยอมจากไป!” โจรคนหนึ่งกล่าวด้วยรอยยิ้ม แน่นอนว่าเขาแค่พูดส่งๆไป หลังจากปล้นชิงเสร็จแล้วเขาจะลงดาบกับทุกคนทันที

จักรพรรดินีก้าวเดินออกมา ด้วยนิสัยหยิ่งทะนงของนางทำให้ไม่เหมาะที่จะคุ้มครองใคร นางรับหน้าที่เป็นคนลงมือโจมตีในขณะที่หลิงฮันเป็นคนคุ้มกันสมาชิกกลุ่มคนอื่นๆ

สายลมของภูเขาพัดกระโปรงของจักรพรรดินีพลิ้วไหว เมื่อชุดถูกพัดแนบเนื้อ รูปร่างอันสมบูรณ์แบบของนางจึงเผยให้เห็น

“ช่างเย้ายวนยิ่งนัก เจ้าจงนำผ้าปิดหน้าออกเดี๋ยวนี้” โจรภูเขาคนหนึ่งกล่าวแซว

“เฒ่าเก้า เจ้าไม่คิดรึว่าบางทีใบหน้าของนางอาจจะอัปลักษณ์มากก็เป็นได้?”

“ด้วยรูปร่างขนาดนี้ ต่อให้อัปลักษณ์ข้าก็ไม่สน! ตอนหลับนอนหากปิดไฟจะเห็นรึว่าหน้าตาเป็นอย่างไร?”

“ฮ่าๆๆๆ!”

เหล่าโจรภูเขาหัวเราะและจดจ้องสายตาไปยังจักรพรรดินีดิ หลังจากการปล้นชิงทุกครั้งหากมีสตรีอยู่ด้วยพวกพวกมันย่อมไม่ลืมที่จะเล่นสนุกกับพวกนาง

‘พรึบ’ ร่างของจักรพรรดินีพุ่งทะยานลงมือโจมตี สิ่งที่อยู่ในหัวของนางนั้นไม่มีอะไรซับซ้อน หากไม่พอใจก็แค่สังหารให้เรียบ!

หัวของใครบางคนลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า ร่างของจักรพรรดินีปรากฏอยู่ด้านข้างโจรไร้หัวที่ถูกเรียกว่าเฒ่าเก้า

เหล่าโจรภูเขาตกตะลึง ทั้งรวดเร็วและทรงพลังจนน่ากลัว!

“สาวน้อย ช่างกล้านักที่สังหารคนของพวกข้า!” คนที่ดูเหมือนเป็นหัวหน้าโจรก้าวออกมาและจ้องมองจักรพรรดินี “ในตอนแรกเจ้าอาจจะถูกไว้ชีวิต แต่ตอนนี้เจ้าได้ขุดหลุมฝังตัวเองแล้ว!”

เขาสะบัดมือและตะโกน “สังหารทุกคนอย่างให้เหลือรอด!”

เหล่าโจรภูเขาคำรามเสียงดังพร้อมกับพุ่งทะยาน พวกมันแบ่งกลุ่มกันเป็นกลุ่มละห้าคนหลายกลุ่มเพื่อคอยช่วยกันโจมตีและคุ้มกัน

ร่างของจักรพรรดินีสั่นไหวก่อนที่ร่างแยกทั้งเก้าจะก้าวเดินออกมา จักรพรรดินีทั้งสิบคนลงมืออย่างพริ้วไหวราวกับผีเสื้อที่กำลังโบยบิน เพียงแต่ท่วงท่าที่สวยงามของนางได้ทำให้เกิดการนองเลือด โจรภูเขาทีละคนค่อยๆกลายเป็นศพและร่วงลงสู่พื้น ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่สามารถต้านทานการโจมตีของจักรพรรดินีได้เกินสองกระบวนท่า

เมื่อเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า สมาชิกในกลุ่มของหลิงฮันก็โลหิตเดือดพล่าน

กลับกลายเป็นว่ากลุ่มโจรภูเขาอ่อนแอเพียงนี้?

ไม่ใช่… โจรภูเขาไม่ได้อ่อนแอแต่จักรพรรดินีแข็งแกร่งเกินไป! พระเจ้า ตอนแรกคิดว่ามีแค่หลิงฮันที่แข็งแกร่งขนาดนี้ บางทีหากทั้งสองช่วยกันโจมตีและคุ้มกัน พวกเขาอาจจะรอดพ้นความตายก็เป็นได้

“จัดการ!” จิตวิญญาณสู้รบของทุกคนเดือดพล่านและร่วมมือกันโจมตีโจรภูเขา