Alchemy Emperor of the Divine Dao - ตอนที่ 1755 ปะทะติงเหยาหลง

“หากเจ้าต้านทานสามกระบวนท่าจากสัตว์อสูรของข้าได้ ข้าจะทำเพียงทำลายพลังบ่มเพาะของเจ้าและยอมไว้ชีวิต” หลิงฮันกล่าว

‘พรึบ’ เขาชี้นิ้วไปด้านหน้า พร้อมกับสัตว์อสูรพยัคฆ์ได้พุ่งทะยานออกไปอย่างรวดเร็ว

พยัคฆ์ขาวตนนี้ถูกควบแน่นขึ้นโดยมีอำนาจของวารีพลังหยินลี้ลับเป็นแก่นพลัง เพราะงั้นออร่าที่มันปลดปล่อยออกจึงเย็นยะเยือกเป็นอย่างมาก

ติงซวนยกฝ่ามือขึ้นมาหวังจะตั้งท่าป้องกัน แต่ยังไม่ทันที่เขาจะยกมือขึ้นมาได้สูงเท่าไหร่ ออร่าอันเย็นยะเยือกก็แพร่กระจายเข้าใส่จนร่างกายของเขาแข็งค้างไปทั่วร่าง

ทั้งเส้นผม หนวดและคิ้วของเขาถูกแช่กลายเป็นแท่งน้ำแข็ง แม้แต่โลหิตภายในร่างก็หยุดไหลเวียน ตัวของเขาในตอนนี้ราวกับกลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็ง

พยัคฆ์ขาวกวัดแกว่งอุ้งเท้า ‘แกร่ก’ ร่างที่ถูกแช่แข็งของติงซวนแตกกระจายเป็นเศษน้ำแข็งเศษเล็กเศษน้อยทันที

ทั้งกายหยาบและดวงวิญญาณของเขาถูกบดขยี้ไปพร้อมกัน เนื่องจากออร่าอันเย็นยะเยือกได้แช่แข็งไปถึงดวงวิญญาณ

สีหน้าของสมาชิกตระกูลติงทุกคนกลายเป็นนิ่งอึ้งราวกับคนไร้สติ

ในความคิดของพวกเขา ตัวตนระดับโลกียนิพพานนั้นเปรียบเสมือนเทพสงคราม พวกเขาไม่เคยคาดฝันมาก่อนแม้แต่น้อยว่า ตัวตนระดับนั้นจะถูกสังหารอย่างง่ายดายเพียงเพราะสัตว์อสูรที่ถูกสร้างขึ้นจากพลังของหลิงฮัน

เหตุใดความต่างของพลังถึงได้มีมากขนาดนี้?

“จัดการให้สิ้น!” หลิงฮันกล่าวอย่างไม่แยแส พริบตาหลังสิ้นคำสั่ง สัตว์อสูรสงครามทั้งสามตัวก็เปิดฉากล่าสังหารทันที

พลังของพวกมันนั้นไร้เทียมทาน ขนาดนิรันดร์หนึ่งนิพพานยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกมัน มีรึที่สมาชิกคนอื่นๆของตระกูลติงที่เป็นเพียง จอมยุทธระดับสร้างสรรพสิ่งจะต้านทานพวกมันได้?

ทุกสรรพสิ่งที่พยัคฆ์ขาวเคลื่อนที่ผ่านล้วนแต่ถูกแช่กลายเป็นน้ำแข็ง ทุกสรรพสิ่งที่วิหคเพลิงบินผ่านล้วนแต่ถูกแผดเผากลายเป็นเถ้าธุรี และทุกสรรพสิ่งที่อสูรอาชาวิ่งผ่านล้วนแต่ถูกบดขยี้กลายเป็นเศษซาก

“ข้ายังไม่เคยลองทักษะนี้เลย” หลิงฮันเริ่มโคจรทักษะก้อนแสงอัสนีทำลายล้าง

ทักษะนี้คืออีกหนึ่งทักษะที่เขาได้รับมาจากการดูดซับหยดสายฟ้าสวรรค์ เหตุผลที่เขาไม่เคยได้ใช้ทักษะนี้ เพราะเขาไม่เคยพบเจอสถานการณ์ที่ต้องเผชิญหน้ากับศัตรูนับร้อบนับพันมาก่อน

ตูมมม!

ก้อนแสงอัสนีถูกควบแน่นก่อนที่จะระเบิดออก และเผยให้เห็นถึงพลังทำลายล้างอันน่าสะพรึง

ทักษะนี้ยิ่งใช้เวลาควบแน่นนานเท่าไหร่ อำนาจของมันก็จะทรงพลังไปตามๆกัน จนถึงขนาดที่ว่าอาจจะเผลอทำให้ตนเองติดร่างแหไปด้วยเลยก็เป็นไปได้

คลื่นระเบิดที่เกิดจากก้อนแสงอัสนีส่งผลให้วิหารบรรพบุรุษของตระกูลติง ถูกทำลายไปถึงหนึ่งในสิบส่วนในพริบตา

“ยังไม่รุนแรงเท่าที่ควร!” หลิงฮันส่ายหัว ก่อนหน้านี้ที่หานลู่เป็นคนลงมือ อีกฝ่ายสามารถทำลายวิหารบรรพบุรุษแทบจะทั้งหมดได้ด้วยการโจมตีทั่วไป แต่นี่ขนาดเขาจู่โจมด้วยพลังทั้งหมด กลับสามารถทำลายวิหารได้เพียงหนึ่งในสิบ

ความต่างระหว่างพลังของเขากับนิรันดร์สี่นิพพานยังมีมากเกินไป

แต่นั่นก็ช่วยไม่ได้ เพราะอย่างไรหลิงฮันยังเป็นเพียงนิรันดร์หนึ่งนิพพานขั้นกลางเท่านั้น

ติงเซี่ยวเฉินถูกสังหารท่ามกลางการโจมตีอันอลม่านของสามอสูรสงคราม เขาไม่รู้ว่าเรื่องราวทั้งหมดนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร และคิดเพียงว่าเหตุผลที่หลิงฮันเกลียดชังตระกูลติงเป็นเพราะเขาดันไปล่วงเกินหลิงฮันก่อน

“หลิงฮัน!” เสียงคำรามอันเย็นชาและเกรี้ยวกราดดังขึ้น ร่างของจอมยุทธที่ทรงพลังที่สุดของตระกูลติงปรากฏตัวในที่สุด

ติงเหยาหลง!

ก่อนหน้านี้เขากำลังเก็บตัวบ่มเพาะพลังอยู่อย่างสันโดษ แม้ความหวังที่จะทะลวงผ่านระดับแบ่งแยกวิญญาณสำเร็จจะมีอยู่น้อยนิด แต่เขาก็ไม่เลิกล้มความพยายาม

ที่เขาละทิ้งเลิกบ่มเพาะพลังและยอมปรากฏตัวก็เพราะ สัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงอย่างกระทันหันในตระกูลติง และเมื่อปรากฏตัวเขาก็ได้พบว่าวิหารบรรพบุรุษถูกทำลายอีกครั้งแล้ว!

“เจ้าตัวบัดซบ!” ติงเหยาหลงแทบจะบ้าคลั่ง นี่มันสองครั้งแล้วที่วิหารบรรพบุรุษพังทลายโดยมีหลิงฮันเป็นต้นเหตุ

หลิงฮันหยุดมือและเรียกสัตว์อสูรสงครามทั้งสามกลับมาข้างกาย ติงเหยาหลงคือนิรันดร์สี่นิพพาน ซึ่งเป็นศัตรูที่ไม่อาจประมาทได้แม้แต่น้อย

“วันนี้ข้ามาที่นี่เพื่อเป็นตัวแทนล้างแค้นหนี้เก่าให้กับตระกูลหู แต่ในครั้งหน้าที่ข้าปรากฏตัว นั่นจะเป็นการล้างแค้นเพื่อตัวข้าเอง!”

ตระกูลหู?

จิตใจของติงเหยาหลงสั่นสะท้าน พร้อมกับกล่าว “ที่แท้เจ้าก็เป็นผู้เหลือรอดของตระกูลหู! ฮึ่ม ไม่คาดคิดว่าคนของตระกูลหูทั้งหมดจะไม่ได้ถูกสังหารไปตั้งแต่เมื่อตอนนั้น”

หลิงฮันหัวเราะและไม่คิดจะอธิบายความเข้าใจผิดของติงเหยาหลง

“ถ้าเช่นนั้นข้าจะเป็นคนส่งเจ้าไปลงนรกด้วยตัวข้าเอง!” ติงเหยาหลงกล่าวอย่างเย็นชาและปล่อยหมัดที่ผสานไปด้วยอำนาจแห่งห้วงเวลาที่ทรงพลัง ทักษะยุทธทักษะนี้แต่เดิมคือทักษะที่ทรงพลังของตระกูลหู แต่ตอนนี้ได้กลายเป็นทักษะที่ทรงพลังประจำตระกูลติงเป็นที่เรียบร้อย

สัตว์อสูรสงครามทั้งสามคำรามและพุ่งทะยานเข้าหาติงเหยาหลง

‘พรึบ พรึบ พรึบ’ ร่างของสัตว์อสูรสงครามทั้งสามที่พุ่งทะยานออกไป ถูกอำนาจแห่งห้วงเวลาทำให้สลายไปอย่างสมบูรณ์ ทักษะกาลเวลาแปรผันพันปีคือทักษะที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก ตราบใดที่พลังบ่มเพาะไม่เท่ากันหรือสูงกว่า การโจมตีที่ปล่อยออกไปจะไม่มีทางสร้างความเสียหายให้แก่ผู้ใช้ทักษะอย่างติงเหยาหลงได้

หลิงฮันโคจรแสงอัสนีเพื่อเว้นระยะห่างกับอีกฝ่าย เขาไม่คิดจะต่อกรกับติงเหยาหลงซึ่งๆหน้า

ตัวเขาในตอนนี้สามารถรับมือกับนิรันดร์สามนิพพานได้เพียงฉิวเฉียด หากเขาต้องการรับการโจมตีของนิรันดร์สี่นิพพานซึ่งๆหน้าล่ะก็ เขาจำเป็นต้องพึ่งพาอำนาจของคัมภีร์สวรรค์นิรันดร์ ซึ่งไม่อาจคงสภาพอยู่ได้นาน

“ลองใหม่อีกครั้ง!” หลิงฮันเรียกอสูรสงครามทั้งสามออกมาใหม่ คราวนี้เขาผสานอำนาจห้วงเวลาเอาไว้ให้กับพวกมันเพื่อต้านทานทักษะกาลเวลาแปรผันพันปีของติงเหยาหลง

“จัดการ!”

สัตว์อสูรสงครามพุ่งทะยานร่างเข้าโจมตีติงเหยาหลงซึ่งก็ล้มเหลวอีกครั้ง อำนาจห้วงเวลาที่ประทับเอาไว้บนตัวพวกมัน ค่อยๆ สลายหายไปทีละน้อยเมื่อปะทะเข้ากับอำนาจห้วงเวลาของติงเหยาหลง จนสุดท้ายร่างของอสูรสงครามทั้งสามก็หายไป

ความต่างของพลังยังคงมีมากเกินไปอยู่ดี

แต่ติงเหยาหลงก็ตกตะลึงเช่นกัน เนื่องจากการโจมตีของสัตว์อสูรสงครามทั้งสามเมื่อครู่นี้เกือบจะมาถึงตัวเขาได้!

รุ่นเยาว์ผู้นี้น่าสะพรึงกลัวเกินไป!

หากวันนี้ไม่กำจัดสินซาก ตระกูลติงจะต้องพบเจอกับหายนะครั้งใหญ่แน่นอน

ติงเหยาหลงนำกระดิ่งชิ้นหนึ่งออกมา ตัวของกระดิ่งเป็นสีดำสนิท เพียงแค่กระดิ่งถูกนำออกมา สภาพแวดล้อมของพื้นที่โดยรอบก็เกิดการเปลี่ยนแปลง เมฆสีดำจำนวนมากก่อตัวกันบนท้องฟ้าจนปกคลุมไปทั่วตระกูลติง คลื่นอัสนีบาตผ่านกระหน่ำลงมาราวกับกำลังจะเกิดทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์

หลิงฮันตะลึงเป็นอย่างมาก ติงเหยาหลงยังไม่ได้ทะลวงผ่านระดับแน่ๆ เพราะงั้นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นสมควรเป็นเพราะกระดิ่งสีดำในมืออีกฝ่าย

แต่เพียงแค่สมบัติชิ้นเดียวจะทำให้เกิดทัณฑ์สายฟ้าสวรรค์ได้อย่างไร?

“นั่นคือทัณฑ์สวรรค์พิโรธ” จู่ๆเสียงใครบางคนก็เอ่ยดังขึ้น ร่างของสุนัขตัวดำปรากฏตัวและกล่าวต่อ “หากมีการกระทำที่ชั่วช้าเกินกว่าสวรรค์และปฐพีจะให้อภัยเกิดขึ้น จะส่งผลให้เกิดทัณฑ์สวรรค์พิโรธตามมา”

การที่สุนัขตัวดำจะปรากฏตัวหรือหายไปอย่างลึกลับนั้นเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว บางทีมันอาจจะถูกเสียงเอะอะที่เกิดขึ้นในตระกูลติงดึงดูดถึงได้มาที่นี่ สิ่งที่ทำให้หลิงฮันประหลาดใจก็คือ สุนัขตัวดำตนนี้บรรลุเป็นนิรันดร์ระดับโลกียนิพพานแล้ว

มันไปตัดผ่านนิพพานมาที่ไหนกัน?

หลิงฮันขมวดคิ้วและกล่าว “สิ่งที่ทำให้เกิดทัณฑ์สวรรค์พิโรธคือกระดิ่งชิ้นนั้น”

“ถ้างั้นก็คงเป็นเพราะกระดิ่งชิ้นนั้นถูกสร้างขึ้นมาด้วยกระบวนการที่โหดเหี้ยมเกินไปจนสวรรค์และปฐพีไม่อาจทนไหว” สุนัขตัวดำกล่าวด้วยสีหน้าโหดเหี้ยมซึ่งไม่ค่อยมีให้เห็นบ่อยนัก “เพื่อที่จะสร้างกระดิ่งชิ้นนั้นขึ้นมา ตระกูลติงต้องไม่ได้สังหารคนไปเพียงเล็กน้อยแน่”

“ฮันน้อย เจ้าไม่ต้องเกรงใจข้า สังหารเฒ่าชราบัดซบนั่นและทำลายกระดิ่งเลย!”