Alchemy Emperor of the Divine Dao - ตอนที่ 1758 คำเชิญชวนของสุนัขตัวดำ

หานหงเฟยตามหาร่องรอยของหลิงฮันกับจักรพรรดินีแต่ก็ลงเอยด้วยความล้มเหลว

เรื่องนี้ทำให้หลิงฮันตระหนักได้ว่า อย่างน้อยตัวตนในระดับแบ่งแยกวิญญาณก็ยังไม่สามารถตรวจพบหอคอยทมิฬได้ เมื่อลองนึกดูให้ดี ก่อนหน้านี้จักรพรรดิเพลิงอัสนีเองก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆต่อหอคอยทมิฬเช่นกัน บางทีหอคอยทมิฬอาจจะเป็นที่ซ่อนตัวที่ปลอดภัยไปจนถึงระดับขอบเขตตำหนักอมตะ

แต่หากพบเจอปรมาจารย์ที่ทรงพลังกว่านั้น เขาต้องระมัดระวังตัวให้ดี เพราะหอคอยน้อยเคยกล่าวเตือนซ้ำไปซ้ำมาหลายครั้งว่า ตัวตนระดับราชานิรันดร์สามารถตรวจเจอหอคอยทมิฬได้

หานหงเฟยโมโหเป็นอย่างมาก นิรันดร์ระดับตัดขาดวิญญาณหยางอย่างเขาคว้าน้ำเหลวงั้นรึ?

เขาไม่ได้เพียงต้องการจับตัวหลิงฮันเพราะศักดิ์ศรีของตระกูลหานที่ถูกล่วงเกินเพียงอย่างเดียว แต่เขายังต้องการช่วงชิงวาสนาที่หลิงฮันครอบครองอยู่ด้วยเช่นกัน วาสนาที่อยู่กับหลิงฮันเป็นไปได้ว่าจะเป็นทักษะระดับราชานิรันดร์ เพราะงั้นหากไม่ใช่เพราะตระกูลหานไม่ต้องการดึงดูดความสนใจของขุมอำนาจที่ทรงพลังอื่นๆ พวกเขาคงส่งตัวตนระดับขอบเขตตำหนักอมตะมาที่นี่แล้ว

หานหงเฟยไม่คิดจะยอมแพ้และทำการขุดหลุมค้นหาลึกไปยังใต้ดิน เขาไม่เชื่อว่าหลิงฮันจะมีความสามารถหรือทักษะลับในการเคลื่อนย้ายข้ามมิติหายตัวไปต่อหน้าต่อตาของเขา ด้วยเหตุนี้วิหารบรรพบุรุษตระกูลติงจึงพังทลายอย่างสมบูรณ์จากการขุดของหานหงเฟย

ในตอนแรกนั้น วิหารบรรพบุรุษตระกูลติงยังพอสร้างขึ้นใหม่ได้จากซากปรักหักพัง แต่ตอนนี้หานหงเฟยได้ทำให้ทุกอย่างหายไปเหลือแต่เพียงความว่างเปล่าเป็นที่เรียบร้อย

ใบหน้าของติงเหยาหลงเปลี่ยนเป็นมืดมนแต่ก็ไม่กล้าทักท้วงอะไรและทำได้เพียงสาปแช่งหลิงฮัน

หานหงเฟยขุดทำลายทุกอย่างทั้งบนและใต้พื้นดินจนน้ำพุบาดาลไหลทะลักออกมา ณ เวลานี้วิหารบรรพบุรุษได้แปรสภาพกลายเป็นทะเลสาปขนาดย่อมไปแล้ว ซึ่งหานหงเฟยก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมแพ้

ไม่ว่าตรวจสอบอย่างไรเขาหาตัวเจ้าหนูนั่นไม่เจอ

หรืออีกฝ่ายจะใช้ทักษะเคลื่อนย้ายข้ามมิติหลบหนีไปต่อหน้าต่อหน้าเขาได้จริง?

บางทีทักษะนั่นอาจจะเป็นทักษะระดับราชานิรันดร์?

ใบหน้าของหานหงเฟยสั่นสะท้านก่อนที่ดวงตาจะแปรเปลี่ยนเป็นแดงฉานด้วยความโลภ

หลิงฮันมีพลังบ่มเพาะห่างจากเขาถึงหนึ่งระดับใหญ่และสี่ขั้นย่อย หากทักษะที่ว่าสามารถทำให้อีกฝ่ายหลบหนีไปจากเขาได้ทั้งๆที่พลังบ่มเพาะต่างกันขนาดนี้จริงๆล่ะก็ ความล้ำค่าของทักษะนั่นย่อมล้ำค่าหาสิ่งใดเปรียบ

หากเขาได้ครอบครองมัน ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่ต้องหวาดกลัวตัวตนระดับขอบเขตตำหนักอมตะเลยหรอกรึ?

เมื่อคิดเช่นนั้น หานหงเฟยจึงไม่ล้มเลิกความตั้งใจและอาศัยอยู่ในตระกูลต่อ ไม่ว่าอย่างไรจอมยุทธระดับนิรันดร์ก็มีอายุขัยไม่จำกัดอยู่แล้ว เขาเดิมพันว่าหลิงฮันอาจจะหนีไปไหนได้ไม่ไกลและยังอยู่ในอาณาเขตระแวกนี้ จากการที่เขาตรวจไม่พบการผันผวนของชั้นมิติ บางทีหลิงฮันคงไม่ได้หลบหนีผ่านช่องว่างมิติไปไหน แต่อาศัยอยู่ในช่องว่างมิติที่สร้างขึ้นมาชั่วคราว

และด้วยการที่หานหงเฟยอาศัยอยู่ในตระกูลติง ทางตระกูลต้วนและตระกูลล้งจึงไม่กล้านำทัพบุกมาโจมตี ทั้งสองตระกูลตัดสินใจส่งสมาชิกตระกูลไปรายงานเรื่องกระดิ่งหมอกทมิฬหมื่นภูติพรายกับนิกายจันทราหม่นแสงแทน ไม่ว่านิกายจันทราหม่นแสงจะเลือกลงมือหรือไม่ พวกเขาไม่อาจยอมให้อาวุธที่ชั่วร้ายเช่นนี้ถูกนำมาใช้งานอีกครั้ง

หลิงฮันหลบอยู่ในหอคอยทมิฬอยู่หลายวันก่อนจะแอบออกมาอย่างเงียบเฉียบ เขาทำการปกปิดออร่าของตนเองเอาไว้ ซึ่งต่อให้เป็นตัวตนระดับแบ่งแบกวิญญาณก็ยากที่จะตรวจพบเจอเขา นอกเสียจากว่าจะอยู่ในระยะที่ใกล้ชิด

“ฮันน้อย เจ้าช่วยมากับนายท่านหมาหน่อย” หลิงฮันก้าวเดินไปได้ไม่เท่าไหร่ จู่ๆสุนัขตัวดำก็ปรากฏตัว มันยืนด้วยขาหลังเพียงสองข้าง และใช้ขาหน้ากอดไหล่หลิงฮันราวกับมิตรสหายคนสนิท

หลิงฮันมีท่าทีระมัดระวังตัวทันที สุนัขตัวดำนั้นเป็นจอมเจ้าเล่ห์ที่ไม่อาจเชื่อใจได้

“มีธุระอะไร?” เขากล่าวออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย

“นายท่านหมาบังเอิญพบเจอโบราณสถานลึกลับที่เต็มไปด้วยสมุนไพรมากมาย เจ้าสนใจไปสำรวจกับข้าหรือไม่?” สุนัขตัวดำเอ่ยถาม

หลิงฮันตอบกลับด้วยความสงสัย “คนอย่างเจ้ามีด้วยรึที่ไม่เก็บของดีไว้คนเดียว?”

“เจ้าคิดว่านายท่านหมาเป็นคนอย่างไร?” สุนัขตัวดำเผยสีหน้าไม่ได้รับความเป็นธรรม “นายท่านหมาอุตส่าห์คิดถึงเจ้าเป็นคนแรก แต่เจ้ากลับสงสัยนายท่านหมางั้นรึ? ข้านี่ช่างมีตาหามีแววไม่จริงๆที่ดันไปเชื่อใจเจ้า บลาๆๆ…”

หลิงฉันเผยสีหน้าเหยียดหยามและกล่าว “ยิ่งเจ้าเล่นใหญ่ข้าก็ยิ่งรู้สึกสงสัยมากขึ้นไปอีก”

สุนัขตัวดำเลิกพล่ามไร้สาระและกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ไม่นึกว่าเจ้าจะรู้จักนิสัยข้าดีขนาดนี้ ในอนาคตการจะหลอกอะไรเจ้าคงไม่ใช่เรื่องง่ายเสียแล้ว”

“ความจริงแล้วคือโบราณสถานที่ข้าพบนั้นค่อนข้างมีอันตรายอยู่บ้าง นายท่านหมาจึงอยากยืมมือเจ้าเสียหน่อย” สุนัขตัวดำเล่าด้วยน้ำเสียงจริงจัง

หลิงฮันยังคงไม่ละความสงสัย เขาเชื่อไม่ลงว่าสุนัขตัวดำจะยอมเล่าความจริงออกมาง่ายๆ

แต่ถึงแม้สุนัขตัวดำจะมีนิสัยเจ้าเล่ห์ มันก็ไม่เคยประสงค์ร้ายกับเขามาก่อน

“อืม ถ้างั้นก็ไปกันเลย” หลิงฮันพยักหน้า หากเขาได้ครอบครองสมุนไพรระดับนิรันดร์ พลังบ่มเพาะของเขาก็จะยกระดับเร็วยิ่งขึ้น และหากเขาบรรลุเป็นนิรันดร์สองนิพพานแล้ว เขาจะมีพลังต่อสู้ที่สามารถสังหารสมาชิกตระกูลติงได้ทุกคน ยกเว้นติงเหยาหลง

“ข้ากะไว้แล้วว่าคนนิสัยเหมือนโจรเช่นเจ้าจะต้องตอบตกลง” สุนัขตัวดำกล่าวด้วยรอยยิ้ม

รุ่นเยาว์หนึ่งคนกับสุนัขหนึ่งตัวเดินมายังป่าทึบ สุนัขตัวดำนำแร่โลหะหลากชิ้นออกมาโดยจัดเรียงเป็นรูปร่างเหมือนของแท่นบูชา

แร่โลหะที่มันนำออกมาไม่ใช่แร่โลหะศักดิ์สิทธิ์ แต่เป็นแร่โลหะกึ่งนิรันดร์!

หลิงฮันชะงักและเกิดความคิดอยากจะช่วงชิงขโมยแร่โลหะเหล่านั้นมาให้ดาบอสูรนิรันดร์ดูดกลืนเสียเหลือเกิน แต่ทันใดนั้นเขาก็ต้องเอ่ยถามขึ้นมาด้วยความรู้สึกประหลาดใจ “เจ้าดำน้อย พวกเราไม่ได้จะไปโบราณสถานกันหรอกรึ?”

“เห้อ นี่เจ้าคิดจะเสียเวลาเดินทางด้วยขาตัวเองงั้นรึ? หากจะไปที่นั่น ต่อให้เป็นข้าที่เคลื่อนที่ข้ามมิติได้ก็ยังต้องใช้เวลาหลายสิบวันหรืออาจจะครึ่งเดือน” สุนัขตัวดำกล่าวอย่างดูถูก “เจ้าช่างไม่เข้าใจอะไรเลยฮันน้อย นายท่านหมากำลังติดตั้งรูปแบบอาคมเคลื่อนย้ายอยู่”

หลิงฮันกล่าวอย่างตกตะลึง “เจ้าสามารถสร้างรูปแบบอาคมได้ด้วยรึ?”

“แน่นอนอยู่แล้ว ตัวข้าในอดีตน่ะ… ” สุนัขตัวดำจู่ๆก็หยุดมือกลางคัน และใช้กรงเล็บเกาก้นด้วยท่าทางสับสน “ตัวข้าในอดีตมันทำไมรึ? ช่างแปลกประหลาดนัก ดูเหมือนข้าจะสูญเสียความทรงจำไปหลายส่วน”

หลิงฮันก็รู้สึกแบบเดียวกัน สุนัขตัวดำนั้นต้องมีพื้นเพที่ไม่ธรรมดาแน่นอน เพราะในขณะที่มันยังมีพลังบ่มเพาะเพียงระดับสร้างสรรพสิ่ง มันกลับสามารถลอบกัดก้นของนิรันดร์สี่นิพพานอย่างหานลู่ได้

การที่จะลอบจู่โจมนิรันดร์สี่นิพพานโดยที่ไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัวนั้น ต่อให้เป็นเขาในตอนนี้ก็ยังทำไม่ได้

“ฮึ่ม นึกอย่างไรก็นึกไม่ออก!” สุนัขตัวดำหงุดหงิดอยู่สักพักก่อนจะเปลี่ยนอารมณ์กลับมายิ้มเจ้าเล่ห์ “เอาเถอะ พวกเราไปปล้นชิงโบราณสถานให้ว่างเปล่ากันดีกว่า”

สุนัขตัวดำใช้เวลาเตรียมการอยู่นานก็สร้างแท่นบูชาขนาดเล็กเสร็จสิ้น มันขึ้นไปยืนบนแท่นบูชากับหลิงฮันและพึมพำบทพูดอะไรบางอย่างออกจากปาก

หลิงฮันพยายามท่องตาม แต่ก็ต้องรู้สึกตกตะลึงเมื่อพบว่าเขาไม่สามารถจดจำคำพูดใดๆของสุนัขตัวดำได้แม้แต่คำเดียว!

ครืนนน พริบตาหลังจากท่องบทพูด แท่นบูชาก็ส่องแสงสว่างออกมาโอบล้อมร่างของหลิงฮันและสุนัขตัวดำเอาไว้ แท่นบูชาสั่นสะท้านเบาๆพร้อมกับร่างของหลิงฮันและสุนัขตัวดำที่หายไปอย่างไร้ร่องรอย