Alchemy Emperor of the Divine Dao - ตอนที่ 2036 ปะทะด้วยม้วนคัมภีร์

ตอนที่ 2036 ปะทะด้วยม้วนคัมภีร์

เจ็ดปีที่ผ่านมานี้นับว่าเป็นเจ็ดปีที่ทรมานที่สุดของถั่วหมิงก็ว่าได้ หากไม่ใช่เพราะหลิวเสวี่ยเหยียนล่ะก็ เขาอาจจะปลิดชีพตนเองไปนานแล้ว

ถึงแม้หลิวเสวี่ยเหยียนจะขโมยเม็ดยาชีวิตไร้มรณามาให้เขา แต่นั่นก็ทําได้แค่ช่วยยื้อชีวิตของเขาต่อไปเท่านั้น ไม่ได้ทําให้ความเจ็บปวดหายไปแต่อย่างได้

เพราะงั้นเมื่อตอนนี้หลิงฮันได้ดึงเขาออกมาจากขุมนรกแล้ว คิดว่าเขาจะเกลียดชังหร่วนตงขนาดไหน? ยิ่งเขาเคียดแค้นหร่วนตงเท่าใด เขาก็ยิ่งรู้สึกขอบคุณหลิงฮันมากเท่านั้น

ใบหน้าของหร่วนตงกลายเป็นมืดมน ที่เขาไม่ได้สังหารกั่วหมิงในทันที ก็เพราะต้องการให้คนที่เขาเกลียดได้รับความเจ็บปวดทรมานจนตาย

ทั้งที่เป็นแบบนั้นแต่อีกฝ่ายกลับยังสามารถเสนอหน้ามาอยู่ต่อหน้าเขาได้ ด้วยท่าที่ที่ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซึ่งเขาทําใจรับไม่ได้แม้แต่น้อย

“เจ้าคนนอกที่ผ่านมา ไม่เพียงแค่เจ้าจะยุ่งเรื่องของคนอื่น แต่ยังล้ําเส้นเกินไปมากอีกด้วย!” หร่วนตงกล่าวด้วยท่าทางโหดเหี้ยม

“อืม” หลิงฮันพยักหน้า “พูดแล้วข้าก็ยุ่งเรื่องคนอื่นจริงๆนั่นแล้ว แต่ถ้าเจ้าไม่พอใจก็เชิญเข้า มากัดข้าได้!”

“ช่างปากดีเสียจริง!” หร่วนตงเค้นเสียงเย็นชา มือขวาของเขาสั่นเล็กน้อย พร้อมกับนําม้วนคัมภีร์ออกมาถือในมือ

สิ่งนี้คือสมบัติคุ้มกันที่ปูของเขามอบให้ มันเป็นม้วนคําสั่งที่ผู้อาวุโสเจ็ดสร้างขึ้นด้วยตัวเอง เมื่อใดที่คลี่เปิดคัมภีร์ มันจะปลดปล่อยการโจมตีในระดับตัดวิญญาณสวรรค์ออกมา เพราะมีม้วนคัมภีร์นี้อยู่ในครอบครองนั่นเอง เขาถึงไม่ยังคงมั่นใจในชัยชนะอยู่แม้จะถูกหลิงฮันซัดหน้าเมื่อครู่

แน่นอนว่าเขาเองก็อยากมีสมบัติที่แข็งแกร่งกว่านี้ แต่นิกายเดือนดาราเป็นเพียงขุมอํานาจสามดาวเท่านั้น แค่ได้ครอบครองม้วนคําสั่งนี้ก็นับว่าดีมากแล้ว

“เจ้าคิดจะทําให้ข้าหวาดกลัวด้วยกระดาษขาดๆนั่นน่ะรึ?” หลิงฮันหัวเราะ

“ท่านผู้มีพระคุณระวังตัวด้วย นั่มันใช่กระดาษขาดๆ แต่เป็นม้วนคําสั่ง!” กั่วหมิงรีบกล่าวเตือน

หลิงฮันเหงื่อตก… นี่อีกฝ่ายคิดว่าเขาโง่ขนาดนั้นเลยรึไง?

หร่วนตงหัวเราะลั่น “ใช่แล้ว นี่คือม้วนคําสั่งที่สามารถสังหารจอมยุทธระดับแบ่งแยกวิญญาณได้ทั้งมวล! ในด้านของพลังต่อสู้เจ้าเหนือกว่าข้าก็จริง แต่หากวัดกันด้วยสมบัติเจ้าไม่มีวันเทียบชั้นข้าได้

“ช่างโง่เง่า!” ฟู่เยว่สายหัว

“หม?” หร่วนตงกวาดสายตามองและเผยท่าทีเกรี้ยวกราด เหตุใดคนที่แส่หาเรื่องสร้างปัญหา ให้เขาถึงได้โผล่หน้ามาเรื่อยๆเลย?

“เก้าก้นบ่อที่โง่เขลา!” ฟู่เยว่เองก็นําม้วนคัมภีร์ออกมา “ข้าเองก็มีม้วนคําสั่งเหมือนกัน มาวัดกันหน่อยเป็นไง”

ก่อนหน้านี้เขาถูกหลิงฮันจับตัวได้ก่อน ถึงได้ไม่มีโอกาสได้เผยไพลับที่ซ่อนเอาไว้

ในฐานะนายน้อยรุ่นที่สามเพียงคนเดียวของตระกูลฟู่ คิดว่าเขาจะไม่มีอาวุธที่ทรงพลังเก็บเอาไว้เลยงั้นรึ?

หร่วนตงแสยะยิ้ม “หากเจ้าอยากตาย ข้าก็จะสนองให้”

เขาคลี่ม้วนคัมภีร์ออก ทันใดนั้นคลื่นแสงสีดําก็พรั่งพรูออกมาและควบแน่นเป็นอักษะมาก มายที่ไม่อาจทําความเข้าใจได้

นี่คือตราประทับแห่งเต๋า อักษรเหล่าเป็นอักขระแห่งสวรรค์และปฐพี

เมื่อม้วนคัมภีร์ถูกคลื่ออกมาอย่างสมบูรณ์ ตัวอักษรทั้งหมดก็แตกกระจายและรวมตัวกันเป็นสัตว์อสูรร่างยักษ์ ที่ร่างเป็นวัว มีหางของแมงป่อง และมีเขาหนึ่งเขาอยู่บนหัว มันส่งเสียงคํารามดังสนั่นออกมา จนชั้นอากาศรอบด้านแตกกระจายในทันที

หลิงฮันทําการโคจรอํานาจแห่งกฎเกณฑ์ห้วงมิติ เพื่อรองรับอํานาจแห่งกฎเกณฑ์ห้วงมิติที่อยู่รอบด้าน เพราะไม่เช่นนี้หมู่บ้านเล็กๆแห่งนี้คงพังทลายในพริบตา

หร่วนตงไม่แสดงท่าที่ตกตะลึงใดๆ เพราะนี่ยังเป็นเพียงเศษเสี้ยวพลังของม้วนคําสั่งเท่านั้น ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรหากหลิงฮันจะต้านทานได้

“อ่อนแอนัก!” ฟู่เยว่กล่าวอย่างเหยียดหยามและคลี่ม้วนคัมภีร์ พรึบ” แสงสีเงินพรั่งพรูหลั่งไหลออกมา แต่ยังไม่ทันที่คัมภีร์จะถูกคลี่ออกมายังสมบูรณ์ เพียงแค่เศษเสี้ยวคลื่นแสงที่เล็ดลอดออกมา ก็ทําให้สัตว์อสูรที่ปรากฏตัวเมื่อครู่แหลกสลายหายไปทันที ราวกับเป็นหิมะที่พบเจอเปลวเพลิง

“อะไรกัน!” หร่วนตงใบหน้ากลายเป็นซีดเผือดด้วยความหวาดผวา

ม้วนคัมภีร์ที่ถูกสร้างโดยปรมาจารย์ระดับตําหนักอมตะที่เขานําออกมา ไม่สามารถต้านทานได้แม้กระทั่งเศษเสี้ยวพลังม้วนคัมภีร์ออกอีกฝ่าย ความแตกต่างของพลังที่กว้างใหญ่นี้คืออะไรนะ?

มันคือการกําราบอย่างราบคาบด้วยระดับพลังที่เหนือกว่า!

การที่อีกฝ่ายสามารถนําม้วนคําสั่งที่สามารถปลดปล่อยการโจมตีระดับตําหนักอมตะออกมาได้ ย่อมหมายถึงอีกฝ่ายมีเบื้องหลังอยู่ในระดับตําหนักอมตะเป็นอย่างน้อย หรืออาจจะถึงขั้นระดับข้ามผ่านต้นกําเนิดแท้!

ความรู้สึกองอาจอันสูงส่งของหร่วนคงสลายหายไปทันที หากอีกฝ่ายเป็นทายาทของขุมอํานาจระดับสี่ดาวล่ะก็ เขาคงแกว่งเท้าหาเสี้ยนเข้าแล้วจริงๆ

“ข้ายอมแพ้!” เขารีบกล่าวออกมา

พลังของม้วนคําสั่งตรงหน้าน่าสะพรึงกลัวเกินไป เพียงแค่เปิดแง้มออกมายังทรงอํานาจขนาดนี้ หากพลังถูกคลื่ออกมาทั้งหมดล่ะจะน่ากลัวขนาดไหน?

เขายังไม่อยากตาย!

ฟู่เยว่เค้นเสียงและคลี่ม้วนคําสั่งออกทั้งหมดอย่างไม่ลังเล พริบตานั้นเองคลื่นแสงสีเงินก็พรั่งพรูออกมา และปราณดาบจากม้วนคําสั่งได้พุ่งทะยานเข้าใส่ร่างของหร่วนตงในทันที

เมื่อปราณดาบหายไป ร่างของหร่วนตงก็หายไปโดยไม่ทิ้งร่องรอยอะไรเอาไว้

ม้วนคําสั่งนี้มีอํานาจเทียบเท่ากับตัวตนระดับตําหนักอมตะ ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลกแม้แต่น้อย หากการโจมตีของตัวตนระดับตําหนักอมตะจะบดขยี้ร่างของจอมยุทธระดับแบ่งแยกวิญญาณให้หายไปได้อย่างสมบูรณ์

ให้ตายเถอะ ช่างเสียของจริงๆ

หลิงฮันส่ายหัว เพียงเพื่อสังหารเศษสวะอย่างหร่วนตงถึงกับต้องใช้ม้วนคําสั่งระดับตําหนักอมตะเลย.. ช่างสิ้นเปลืองจริงๆ

แต่ก็เอาเถอะ อย่างไรมันก็ไม่ใช่ของของเขาอยู่แล้ว

ฟู่เยว่ยิ้มไปยังหลิงฮัน หลักๆ แล้วการโจมตีนี้เขาทําไปเพราะต้องการแสดงให้หลิงฮันเห็นว่าแท้จริงแล้วเขายอดเยี่ยมขนาดไหน แต่แน่นอนว่าที่เขายอมเผยไม่ลับนี้ออกมาง่ายๆ ส่วนหนึ่งก็เป็นเพียงต้องการแก้แค้นให้กั่วหมิงและภรรยาเช่นกัน

“ทะ ท่านผู้มีพระคุณ ท่านมีปัญหาแล้ว” กั่วหมิงตกตะลึง หร่วนตงนั้นเป็นถึงหลานคนที่สี่ของผู้อาวุโสเจ็ดแห่งนิกายเดือนดารา การที่อีกฝ่ายถูกสังหารที่นี่จะต้องเกิดความโกลาหลขึ้นแน่ 

หลิงฮันยักไหล่และกล่าว “ไม่เห็นเกี่ยวกับข้า ข้าไม่ได้เป็นคนสังหารเสียหน่อย”

ฟู่เยว่ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ “แล้วอย่างไรล่ะ? นิกายเดือนจันทราจะกล้ามาหาข้าเพื่อแก้แค้นมัน”

ตระกูลฟู่เป็นขุมอํานาจสี่ดาว คิดว่าขุมอํานาจสามดาวอย่างนิกายเดือนดาราจะแส่หาความพังพินาศเข้าหาตัวเอง? ยิ่งกว่านั้นต่อให้พลังของชุมอํานาจทั้งสองเท่ากัน ตระกูลฟู่ก็ยังมีการคุ้มครองของราชานิรันดร์อยู่

หลิงฮันส่ายหัว “ข้าจะบอกอะไรให้ ถึงแม้เจ้าจะใช้ม้วนคําสั่งไปแล้ว แต่หร่วนตงก็ไม่ได้ถูกสังหาร”