Alchemy Emperor of the Divine Dao - ตอนที่ 2083

ตอนที่ 2083 ชดใช้เงิน

มุมปากของหยวนถงกวางแสดงออกถึงความดูถูกทันที

เป็นอย่างไรล่ะ? เพิ่งจะมากลัวจนอยากจะร้องขอความเมตตางั้นรี

เขาไม่หันหลังกลับในทันทีเพื่อพยายามจะทําให้หลิงฮันโอดครวญมากกว่านี้… เหอะ ใครใช้ให้เจ้าหนูนี้มาปฏิเสธข้อเสนอของเขาก่อนล่ะ?

“จ่ายเงินชดใช้มา!” เสียงของหลิงฮันดังขึ้นจากด้านหลัง

บัดซบ!

หยวนถงกวางรีบหันหลังกลับมาทันทีและมองหน้าหลิงฮันด้วยแววตาที่ลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิง

นี่เจ้าพล่ามเรื่องไร้สาระอะไรอยู่?

หลิงฮันไม่กล่าวอะไรและชี้ไปยังโต๊ะที่แหลกเป็นชิ้นๆอยู่บนพื้น

สีหน้าของหยวนถงกวางกลายเป็นนิ่งอึ้ง เขาไม่คาดฝันแม้แต่น้อยว่าหลิงฮันจะต้องการให้เขาจ่ายเงินเพื่อชดใช้ค่าโต๊ะ

เขาเป็นคนที่มาจากหอโอสถบรรพกาลและมีบรรพบุรุษเป็นถึงปรมาจารย์นักปรุงยาห้าดาว ด้วยอํานาจอันเอ่อล้นของเขาอย่าว่าแต่นั่งโต๊ะตัวหนึ่งเลย ต่อให้เขาบดขยี้เมืองร้องมังกรแห่งนี้ ใครกันจะกล้าสร้างปัญหากับเขา?

เขารู้สึกว่าตนเองกําลังถูกดูหมิ่น จะบอกว่าสถานะของเขาไม่สามารถเทียบได้แม้กระทั่งโต๊ะธรรมดาอย่างนั้น

“เจ้า….” ใบหน้าของเขากลายเป็นสีแดงฉาน และรู้สึกโกรธจนอยากจะสังหารใครสักคน

“ไม่มีเงินงั้นรึ?” หลิงธันยิ้ม “ถ้าไม่มีเงินข้าก็จะจับเจ้ามาท่างานหนักทุกวันเพื่อชดใช้

“นายน้อยหยวนอย่าได้ไปสนใจเขาเลย” พานลั่วหลิงรีบเอ่ยแทรกขึ้นมา “บุรุษผู้นี้เทียบกับท่านไม่ได้แม้แต่นิดเดียว นายน้อยอย่าได้ลดตัวลงไปแยแสเขาเลย”

“อืม” หยวนถงกวางพยักหน้า นั่นสินะ เขาจะลดสถานะตัวเองลงไปเทียบกับคนชั้นต่ําเพื่ออะไร?

“ไปกันเถอะ!”

ทั้งสองคนหันหลังกลับอีกครั้ง แต่ครั้งนี้หลิงฮันไม่ได้ทําแค่ส่งเสียงเรียก เขาเอื้อมมือคว้าไปยังลําคอของ หยวนถงกวาง

“โอหัง!” พวกหยวนถงกวางคํารามพร้อมกันและลงมือโจมตีใส่หลิงฮัน

ทั้งสามคนเป็นจอมยุทธระดับตัดวิญญาณหยิน โดยที่พานลั่วหลิงกับหลินหย่งชางนั้นเป็นถึงจักรพรรดิ ส่วนหยวนถงกวางนั้นถึงแม้เขาจะเป็นนายน้อยจอมเสเพลแต่เขาก็มีศักยภาพเป็นถึงราชา เพราะงั้นเมื่อทั้งสามโจมดีพร้อมกันจึงก่อให้เกิดพลังอํานาจที่น่าสะพรึงกลัว

จอมยุทธระดับตัดวิญญาณหยางตัวจ้อยงั้นรึ? หากเป็นปกติพวกเขาสามารถกําราบได้อย่างง่ายดายอยู่แล้ว

แต่น่าเสียดายที่ศัตรูที่พวกเขาพบเจอคือหลิงชั้นที่ไม่ใช่แค่มีศักยภาพอยู่ในระดับจักรพรรดิ แต่ยังเป็นจักรพรรดิระดับแนวหน้าอีกด้วย

ปัง!

หลิงฮันโคจรปราณก่อเกิดพร้อมกับอ่านาจแห่งกฎเกณฑ์ ตูม ตูม ตูม” ร่างของพานล้วหลิงกับหลินหย่งชางถูกผลักลอยกระเด็นอย่างไม่อาจต้านทาน ในขณะที่ร่างของหยวนถงกวางถูกหลิงฮันคว้าล่าคอลอยขึ้นจากพื้น

ต่อหน้าเขาหากคู่ต่อสู้ไม่มีพลังต่อสู้ในระดับตัดวิญญาณสวรรค์สูงสุด ก็ไม่มีทางรับกระบวนท่าของเขาได้แม้แต่หนึ่งกระบวนท่า

“ดูเหมือนว่าหูของเจ้าจะมีปัญหาสินะ ข้าบอกให้จ่ายเงินชดใช้มา!” หลิงฮันตบเข้าที่ใบหน้าหยวนถงกวาง “คนที่มาจากหอโอสถบรรพกาลไม่มีแต่เงินชดใช้ค่าโต๊ะอย่างนั้นรึ?”

“หลิงฮัน อย่าได้ล้ําเส้นเกินไป!” หยวนถงกวางดวงตาลุกโชนด้วยความโกรธ

ใบหน้าอันงดงามของพานลั่วหลิงกลายเป็นซีดขาว นางไม่นึกว่าหลิงฮันจะกล้าหาญและแข็งแกร่งขนาดนี้ ทั้งๆที่พวกนางทั้งสามคนร่วมมือกันหยวนถงกวางก็ยังถูกจับตัวไปอย่างง่ายดาย

บุรุษผู้นี้มีนิสัยอารมณ์ที่หุนหันพลันแล่นมาก ถ้าหากเขาสังหารหยวนถงกวางล่ะจะทําอย่างไร?

ถึงแม้คนที่สังหารจะเป็นหลิงฮัน แต่นางก็ไม่สามารถหลบหนีความผิดและต้องถูกติดร่างแหไปด้วยอยู่ดี

“อย่าได้ใจร้อน อย่าได้สร้างปัญหา!” นางกล่าวอย่างหนักแน่น

หลินหย่งชางเผยสีหน้าเย็นชาและกล่าว “ปล่อยตัวเขาซะ!” ถึงแม้หลิงฮันจะมีพลังต่อสู้ที่กําราบพวกเขาให้อย่างสมบูรณ์แต่เขาก็ไม่หวาดกลัว

นั่นเพราะนักปรุงยานั้นไม่ได้วัดกันที่กําลังแต่เป็นความสามารถในศาสตร์ปรุงยา

หลิงฮันไม่แม้แต่จ้องมองหลินหย่งชาง เขาตบใบหน้าหยวนถงกวางและกล่าว “หูหรือสมองของเจ้าที่มี ปัญหา? เจ้าไม่เข้าใจคําพูดที่ข้าพูดกับเจ้างั้นรึ?”

“เจ้าบังอาจหยาบคายกับข้า ข้าขอบอกเลยว่าเจ้าต้องตายแน่!” หยวนถงกวางอย่างโผงผาง

“เพี้ยะ หลิงฮันใช้ฝ่ามือตบเข้าที่ใบหน้าอีกฝ่าย

“อ้ากก!” หยวนถงกวางโอดครวญ ถึงแม้เขาจะเป็นราชาแต่หลังจากถูกหลิงฮันตบเข้าไปหลายที่สุดท้ายเขาก็ไม่อาจทนไหว “ข้าจ่ายแล้ว! ข้ายอมจ่ายแล้ว!”

หลินหย่งชางดวงตาลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิงเมื่อเห็นว่าหลิงฮันกล้าเมินเฉยต่อเขา เขาจดจ้องไปยังหลิงฮันและกล่าวค่าขู่ “ถ้าเจ้าไปปล่อยตัวเขา ชีวิตของเจ้าจะหาไม่”

“เพี้ยะ หลิงฮันตาไปที่ใบหน้าของหยวนถงกวางอีกครั้ง

หยวนถงกวางชะงักมึนงง ไม่ใช่เขาบอกไปแล้วรีว่าจะยอมจ่ายค่าชดใช้ให้? ทําไมเขาถึงยังถูกตบหน้าอีกล่ะ? เขากล่าวออกไปด้วยความรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรม “ทําไมถึงตบข้า?”

“โอ้ พอดหมอนั่นข่มขู่ข้า ข้าเลยรู้สึกไม่สบอารมณ์” หลิงฮันกล่าวด้วยรอยยิ้ม

บัดซบ!

“เจ้าคิดจะท่าอะไร?” หลินหย่งชางกล่าวด้วยน้ําเสียงมืดมน

“เพี้ยะ” หลิงฮันตบเข้าที่ใบหน้าหยวนถงกวางอีกครั้ง

หยวนถงกวางมองไปที่หลิงฮันด้วยสีหน้าบูดบึ้ง ที่เขาถูกตบนเป็นเพราะหลินหย่งชางงั้นรี?

“เจ้าเดาถูกแล้ว” หลิงฮันกล่าวกับหยวนถงกวางด้วยสีหน้าชื่นชม

หยวนถงกวางไม่ได้รู้สึกดีใจเลยแม้แต่น้อย และเมื่งเห็นว่าหลินหย่งชางกําลังจะอ้าปากพูดต่อเขาก็รีบเอ่ยแทรก “พี่ชายหลิน หยุดพูดก่อน!” ถ้าไม่เช่นนั้นเขาต้องถูกตบหน้าอีกครั้งแน่

หลิงฮันหัวเราะ “ครั้งต่อให้ที่เขาพูดข่มขู่ข้า ข้าจะใช้ฝ่ามือตบเจ้าให้แหลก”

หยวนถงกวางล้มเลิกความคิดทุกอย่าง อย่างน้อยในตอนนี้เขาก็ไม่คิดแม้แต่จะแก้แค้น และรีบตั้งสติเพื่อหาทางเอาตัวรอด “ข้ายินดีจ่ายค่าชดใช้ให้!”

หลิงฮันพยักหน้า “ไม่ใช่มูลค่าที่แพงเท่าไหร่ แค่หนึ่งร้อยล้านศิลาดวงดาวเท่านั้น”

หยวนถงกวางอยากจะกระโดดเหยียบหน้าหลิงฮันให้เละแต่ก็ไม่อาจทําตามใจคิดได้ เขาทําได้เพียงสูดหายใจและกล่าว “มากเกินไป ข้าจ่ายไม่ไหว!”

“โอ้ ไม่ใช่ว่าเจ้ามาจากหอโอสถบรรพกาลหรอก?” หลิงฮันส่ายหัว ฟูเยวที่แม้จะดูเหมือนพวกไม่สมประกอบ ยังยอมแม้แต่จะจ่ายค่าไถ่ตัวของตนเองถึงหนึ่งร้อยล้านศิลาดวงดาว แล้วเหตุใดหมอนี่ถึงได้ยาจกเช่น

แต่เงินจํานวนหนึ่งร้อยล้านศิลาดวงดาวก็เป็นจํานวนที่มากมายจริงๆ ต่อให้เป็นในหอโอสถบรรพกาลก็ยังเป็นเรื่องยากที่จะทําเงินให้ได้สักหนึ่งร้อยล้ายศิลาดวงดาว

หยวนถงกวางนั้นไม่ใช่ทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลหยวนและไม่ใช่ทายาทที่โดดเด่นที่สุด ทําให้ความมั่งคั่งที่เขาได้ครอบครองมีจํากัด

“เจ้าคนยาจก เจ้าสามารถจ่ายได้เท่าไหร่?” หลิงฮันถาม สีหน้าของเขากลายเป็นโหดเหี้ยมและดุร้าย

อีกฝ่ายเป็นคนรนหาที่เอง เพราะงั้นจึงไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะเมตตา

“สิบล้าน” หยวนถงกวางกล่าวด้วยเสียงสั่นเครือ

“หือ?” หลิงฮันจ้องเขม็ง

“ยสิบล้าน!” หยวนถงกวางรีบเพิ่มจํานวนเงิน

หลังจากต่อรองกันไปสักพักผลสรุปก็จบอยู่ที่สามสิบเจ็ดล้านศิลาดวงดาว ซึ่งเป็นเงินที่หยวนถงกวางต้องยืมบางส่วนมาจากพานล้วหลิงกับหลินหย่งชาง

“อืม พวกเจ้าไปได้แล้ว” หลังชั้นปล่อยมือหลังจากได้รับแหวนมิติ

หลินหย่งชางรีบเผ่นหนีออกห่างจากหลิงฮันทันทีเพราะเขาไม่อยากถูกหลิงฮันจับตัวอีกเป็นครั้งที่สอง