Alchemy Emperor of the Divine Dao - ตอนที่ 2086

ตอนที่ 2086 เม็ดยาเต่าเสวียนชั้นพิภพ

การแข่งกันปรุงยามีปรมาจารย์นักปรุงยาสี่ดาวถือกําเนิดขึ้นจริงๆ!

เหตุการณ์เช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในแข่งกันปรุงยาครั้งที่ผ่านๆมา

“ปัง” จังหวะนั้นเองประตูห้องหลอมก็เปิดออก และนักปรุงยาอัจฉริยะคนที่สามก็ก้วเดินออกมาเซี่ยเล่อจาง

“อย่าบอกนะว่าเขาเองก็ก้าวสู่ระดับนักปรุงยาสี่ดาวด้วยเหมือนกัน?”

“นั่นก็พูดยาก”

“ถูกแล้ว ถ้าเป็นการประลองครั้งก่อนๆแล้วมีคนมาบอกข้าว่า การแข่งขันปรุงยาสามารถทําให้นักปรุงยาสามคนทะลวงผ่านเป็นปรมาจารย์นักปรุงยาสี่ดาวได้พร้อมกันล่ะก็ข้าคงไม่มีทางเชื่อเป็นแน่ แต่สําหรับการประลอง ครั้งนี้… อะไรก็ไม่แน่นอนจริงๆ”

เซียเล่อจางมีรอยยิ้มปรากฏอยู่บนใบหน้า เขายื่นมือขวาออกมาโดยที่ภายในฝ่ามือมีเม็ดยาสีเขียววางเอาไว้

“นั่นมันเม็ดยาก้อนหยกมรกตงั้นรึ?”

“ดูคล้ายคลึงมาก แต่เม็ดยาก้อนหยกมรกตเป็นเพียงเม็ดยาสามดาวเท่านั้น”

“น่าอนิจจาที่เซี่ยเล่อจางไม่สามารถสานต่อตํานานการพัฒนาทุกๆพันล้านปีของตัวเองได้” ทุกคนส่ายหัว และรู้สึกเสียดายแทนเซียเล่อจาง

เพียงแต่ดวงตาของกรรมการนักปรุงยาที่ทําหน้าที่ตรวจสอบกลับส่องประกายออกมา เขาจดจ้องไปยังเม็ดยาสีเขียวตรงหน้าอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวด้วยน้ําเสียงหนักแน่น “ลวดลายมังกรทองค่าสามตัวสามารถส่องแสงสลัวออกมาเช่นนี้… นี่ไม่ใช่เม็ดยาก้อนหยกมรกตแต่เป็นเม็ดยามังกรทองเห็นคลื่นสมุทร!”

“ว่าไงนะ!”

เมื่อได้ยินการประเมินทุกคนก็กลายเป็นเอะอะ เม็ดยามังกรทองเห็นคลื่นสมุทรคือเม็ดยาระดับสี่ดาว

ปรมาจารย์นักปรุงยาสี่ดาวหน้าใหม่อีกคน!

พระเจ้า… นี่มันวันอะไรกันแน่ เหตุใดถึงได้มีนักปรุงยาสี่ดาวเกิดขึ้นตามกันมาติดๆแบบนี้ เหตุการณ์นี้ราวกับว่าเป็นการชี้น่าจากสวรรค์

“ก็เหมือนกับในยุคหนึ่งที่ศาสตร์แห่งวรยุทธนั้นรุ่งโรจน์ บางยุคสมัยแม้เวลาจะผ่านไปแสนล้านปีก็ไม่มีราชานิรันดร์ปรากฏขึ้นมาแม้แต่คนเดียว แต่ในยุคสมัยแห่งอัจฉริยะนั้นกลับมราชานิรันดร์ปรากฏขึ้นมากมายหลายคน

“แต่ไม่ว่าอย่างไรการที่ได้เป็นพยานเห็นเหตุการณ์ด้วยตาตัวเอง ก็ยังทําให้ข้าอดรู้สึกตกตะลึงไม่ได้อยู่ดี”

มุมปากของเซี่ยเล่อจางยกขึ้น พร้อมกับมองไปยังอู่จื่อซวีและนักปรุงยายื่อหยาง

เขาไม่จําเป็นต้องแสดงความเคารพใดๆเพราะทุกคนต่างบรรลุเป็นนักปรุงยาสีดาวเหมือนกัน

หลังจากนี้ผลลัพธ์จะขึ้นอยู่กับระดับของทักษะหัวงจิตปรับแต่งของแต่ละคนแล้ว

“ตุบ ทันใดนั้นเองประตูห้องหลอมก็เปิดออกและเป็นพานลั่วหลิงที่เดินออกมา

เพียงแต่ยังไม่ทันที่ทุกคนจะตอบสนองนางก็รีบยื่นมือไปยังกรรมการนักปรุงยาที่รับหน้าที่ตรวจสอบ ซึ่งอีกฝ่ายก็รับเม็ดยาจากนางไปอย่างรวดเร็ว และเนื่องจากในตอนที่ทั้งสองฝ่ายยื่นเม็ดยาให้กัน มือของทั้งสองฝ่ายต่างมีชายเสือปกปิดเอาไว้ทําให้ไม่สามารถมองเห็นว่าเม็ดยาที่ส่งมอบคือเม็ดยาอะไร

“เม็ดยากระดูกเซียนทองคําทมิฬ เม็ดยาอยู่ในระดับสี่ดาวและมีคุณภาพต่ํา!” กรรมการนักปรุงยายื่นมือขวาออกมาโดยที่ในมือของเขามีเม็ดยาสีดําขลับราวกับโลหะปรากฏอยู่

นักปรุงยาสี่ดาวอีกคนอย่างนั้น?

ทุกคนมองหน้ากันด้วยความมึนงง ครั้งนี้ไม่มีใครเลยที่ตกตะลึงแต่เกิดความรู้สึกสงสัยขึ้นมาแทน

เมื่อครู่มันหมายความว่าอย่างไร?

กฎของการประลองชัดเจนอยู่แล้วว่าห้องหลอมเม็ดยาต้องโปร่งใส เพื่อให้คนด้านนอกมองเห็นภายในได้ และในตอนที่ยื่นส่งเม็ดยาก็จําเป็นต้องแสดงเม็ดยาให้ทุกคนเห็นอย่างชัดๆ

ที่ต้องทําแบบนี้ก็เพื่อป้องกันการทุจริต

แต่ตั้งแต่ตอนที่พานลั่วหลิงทําการหลอมเม็ดยาแล้ว กําแพงห้องหลอมของนางฝ่ามัวเป็นอย่างมาก

แถมพอมาตอนนี้จ่ๆนางก็ยื่นเม็ดยาส่งให้กรรมการและเม็ดยาก็ถูกประกาศออกมาว่าเป็นเม็ดยาสี่ดาว… การกระทําแบบนี้จะไม่ให้พวกเขารู้สึกสงสัยได้อย่างไร?

เพราะงั้นหลังจากที่บรรยากาศแน่นิ่งไปชั่วครู่ ทุกคนก็ส่งเสียงเอะอะประท้วงออกมา

มีหลายคนที่รู้ความสัมพันธ์ระหว่างพานลั่วหลิงกับหยวนถงกวาง ยิ่งพอมีเรื่องตุกติกเช่นนี้เกิดขึ้นใครบ้างจะไม่สงสัยว่ามีการทุจริต?

“เอะอะอะไรกัน?” หยวนถงกวางปรากฏตัวและกวาดสายตามองฝูงชนด้วยความเหยียดหยาม “พวกเจ้าไม่รู้ไงว่านี่มันส่งผลกระทบต่อสมาธิของผู้เข้าแข่งขัน ถ้าหากใครยังส่งเสียงอยู่อีกข้าจะขับไล่ออกไปเดี๋ยวนี้!”

ท่าทีของเขาทําให้ผู้คนมากมายรู้สึกไม่พอใจยิ่งกว่าเดิม นี่เจ้ากําลังทุจริตอย่างโจ่งแจ้งงั้นรี?

“จําเป็นต้องมีการตรวจสอบระยะเวลาของเม็ดยากระดูกเซียนทองคําทมิฬเม็ดนั้น” ใครบางคนเอ่ยขึ้น

“ใช่แล้ว ต้องตรวจสอบว่ามันถูกหลอมมานานเท่าไหร่แล้ว!” คนอื่นๆหลายคนเห็นพ้อง

หากเม็ดยาถูกหลอมโดยพานลั่วหลิงจริง เมื่อรวมกับกระแสเวลาที่ถูกเร่งโดยห้องหลอมแล้วอายุของเม็ดยาก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเกินสามปี เพราะงั้นถ้าอายุของเม็ดยาเกินล่ะก็มันจะต้องเป็นเม็ดยาที่ถูกหลอมด้วยมือผู้อื่น

“ขอให้มีการตรวจสอบอายุของเม็ดยาเพื่อความยุติธรรม!”

“เพื่อความยุติธรรม!”

“เพื่อความยุติธรรม!”

ผู้คนเริ่มส่งเริ่มตะโกนตามกันทีละคน บางคนรู้สึกอยากให้การประลองโปร่งใสจริงๆในขณะที่บางคนทําเพื่อ อย่างเห็นการแสดงที่น่าตื่นเต้นเท่านั้น

สีหน้าของหยวนถงกวางกลายเป็นน่าเกลียดและมืดมน

เขามีสถานะเป็นถึงหลานของผู้อาวุโสแห่งหอคอยโอสถบรรพกาล กับเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ทําไมถึงจัดการไม่ ได้กัน?

แค่จะให้คนของตนเองได้รับอันดับหนึ่งทําไมมันถึงได้ยากเย็นนัก?

“ปัง” ทันใดนั้นเองประตูห้องหลอมก็ถูกเปิดออกอีกครั้งและหลินหย่งชางก็ก้าวเดินออกมา

เขาโยนเม็ดยาสีแดงไปยังกรรมการนักปรุงยาอย่างไม่แยแส

“เม็ดยาพิภพอัคคีสีชาด!” กรรมการนักปรุงยาของหลินหย่งชางรับเม็ดยาเอาไว้และเปลี่ยนสีหน้าอย่างรวดเร็ว เพราะเม็ดยาชนิดนี้ก็เป็นเม็ดยาสี่ดาวเหมือนกัน

“ว่าไงนะ!”

“เหลือเชื่อเกินไปแล้ว!”

ทุกคนอุทานออกมา พวกรู้สึกหวาดผวากับเหตุการณ์ตรงหน้าจนลืมเรื่องการตรวจสอบเม็ดยาของพานลั่วหลิงไปชั่วขณะ

“ส่วนคุณภาพ… อยู่ในระดับกลาง!”

เมื่อประโยคนี้ถูกล่าวออกมาเสียงเอะอะก็ดังยิ่งขึ้นไปอีก

คุณภาพระดับกลาง

ถึงแม้เซียเล่อจาง นักปรุงยื่อหยางและคนอื่นๆจะหลอมเม็ดยาสี่ดาวได้แต่คุณภาพก็อยู่ที่ระดับต่ําเท่านั้น ซึ่งนี่เป็นเรื่องธรรมดาเป็นอย่างมาก ใครกันจะหลอมเม็ดยาคุณภาพระดับกลางได้ทันทีที่บรรลุเป็นนักปรุงยางดาว?

แต่ทว่าหลินหย่งชางผู้นี้กลับเป็นข้อยกเว้น!

ไม่สิ… ไม่มีใครเป็นข้อยกเว้นได้ทั้งนั้น การที่คนผู้นี้สามารถหลอมเม็ดยาสี่ดาวคุณภาพระดับกลางได้มีความ เป็นไปได้อยู่ข้อเดียว

นั่นคือเขาเป็นนักปรุงยาสี่ดาวอยู่แล้ว!

พระเจ้าช่วย… เขายังเยาว์วัยอยู่มากแท้ๆ

เพลิงชีวิตนั้นไม่สามารถหลอกลวงกันได้ หลินหย่งชางผู้นี้เพิ่งจะมีอายุเพียงหนึ่งร้อยล้านปีเป็นอย่างมากเท่านั้น แต่เขากลับบรรลุเป็นนักปรุงยาสี่ดาวแล้ว

น่าอัศจรรย์… ช่างน่าอัศจรรย์!

ทุกคนมองไปยังหลินหย่งชางด้วยความย่าเกรง ปรมาจารย์นักปรุงยาสี่ดาวที่อายุน้อยขนาดนี้ แต่กลับสามารถหลอมเม็ดยาให้มีคุณภาพระดับกลางได้คู่ควรแล้วที่จะได้รับการเลื่อมใส

หลินหย่งชางเผยรอยยิ้ม ตอนนี้สิ่งที่เหลือคือรอให้หลิงฮันออกมาเท่านั้น

ซึ่งก็บังเอิญเป็นอย่างมากที่ทันใดนั้นประตูห้องหลอมเม็ดยาห้องสุดท้ายก็เปิดออกพอดี และหลิงฮันก็ก้าวเดินออกมา

สภาพของเขาดูมอมแมมเล็กน้อยเพราะเสื้อผ้าถูกปกคลุมไปด้วยขี้เถ้าสีดําจากเตาหลอมที่ระเบิด

“หลิงฮัน เจ้าหลอมเม็ดยาอะไร?” หลินหย่งชางเอ่ยถาม เขาเตรียมพร้อมที่จะเล่นงานหลิงฮันเต็มที่

หลิงฮันช่าเลืองมองและกล่าว “จะรีบร้อนไปทําไม เจ้าเป็นกรรมการงั้นรึ?”

เมื่อถูกตอกหน้าใบหน้าของหลินหย่งชางก็ขึ้นสีด้วยความโกรธ แต่เขารู้ว่าตนเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลิงฮัน เพราะงั้นจึงไม่ลงมือแส่หาความอัปยศให้ตัวเองและทําเพียงจ้องมองหลิงฮันอย่างแค้นเคือง

หลิงฮันไม่แยแสต่อหลินหย่งชางและยื่นมือขวาออกมาบนฝ่ามือของเขามีเม็ดยาที่ใสกระจ่างดังก้อนผลึกวางอยู่ ตรงกึ่งกลางของเม็ดยาปรากฏร่างของเต่าสีเขียวขนาดเล็กที่ขยับขาทั้งสี่ไปมาราวกับมีชีวิตและต้องการว่ายออกมาจากเม็ดยา

“เม็ดยาเต่าเสวียนชั้นพิภพ!” ทุกคนที่อยู่ใกล้อุทานออกมา

เม็ดยาสี่ดาว… แถมความยากในการหลอมยังไม่ใช่น้อยๆอีกด้วย!