Alchemy Emperor of the Divine Dao - ตอนที่ 2091

ตอนที่ 2091 มาตามล่า

หลิงฮันไม่รู้สึกประหลาดใจเมื่อได้รับรู้เรื่องการตายของหลินหย่งชางเพราะนั่นเป็นแผนการของเขาเอง แต่ ว่าพอได้ยินว่าราชานิรันดร์เป็นคนลอบลงมือนั้นใบหน้าของเขาก็แสดงออกอย่างแปลกประหลาด

ราชานิรันดร์งั้น?

ราชานิรันดร์คนไหนกัน? หวไห่หรงงั้นรี?

เขารู้สึกสงสัยเล็กน้อย แต่ถ้าหากคนลงมือไม่ใช่ราชานิรันดร์ปรมาจารย์ระดับข้ามผ่านต้นกําเนิดแท้จะล้ม หน้ากระแทกถึงสองครั้งจนฟันหักได้อย่างไร?

น่าจะหลาดจริงๆ

เพียงแต่เขาไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่อยากนึกถึงเรื่องนี้ สิ่งที่เขาสนใจคือผลลัพธ์การทดสอบรอบสุดท้าย

ผ่านไปไม่นานผลลัพธ์ในรอยที่สามและคะแนนรวมก็ออกมา

อันดับหนึ่งในรอบที่สาม หลิงฮันหนึ่งร้อยแต้ม

อันดับสองอู่จื่อซวี เก้าสิบแปดแต้ม

และในผลคะแนนรวม อันดับหนึ่งก็ยังเป็นหลิงชั้นที่ได้สองร้อยเก้าสิบสองแต้ม อันดับสองอู่จื่อซวีสองร้อยแปดสิบเก้าแต้ม

หลิงฮันได้อันดับหนึ่ง!

สําหรับผลลัพธ์นี้ทุกคนต่างเห็นพ้องและยอมรับได้ นั้นก็เพราะหลิงฮันคือคนที่บรรลุสิบอันดับแรกในการทดสอบแยกแยะสมุนไพรที่มีมาแต่ในยุคบรรพกาลได้ เขาจึงเป็นคนที่คู่ควรกับการที่จะได้เป็นอันดับหนึ่งของการประลองครั้งนี้ที่สุดแล้ว

และเพราะการตายของหลินหย่งชาง รางวัลผู้ชนะจึงถูกส่งมอบอย่างรวดเร็ว ซึ่งสิ่งที่หลิงฮันได้รับมาก็คือแผนที่

ส่วนอันดับสองนะ? แน่นอนว่าไม่มีรางวัล

การประลองครั้งนี้มีขึ้นก็เพื่อสร้างชื่อเสียงและไขว่คว้าโอกาสเข้าร่วมกับหอโอสถบรรพกาลเท่านั้น ที่จริงแม้แต่รางวัลสําหรับผู้ชนะอันดับหนึ่งก็ยังส่งมอบเพื่อเป็นพิธีเท่านั้นด้วย

ในเขตแดนลี้ลับของแผนที่มีสมุนไพรนิรันดร์อยู่ก็จริง แต่ผู้ชนะจะนํามันมาครอบครองได้งันรี?

“แยกย้ายได้”

เมื่อรางวัลถูกส่งมอบแต่ละคนก็กลับสู่ที่ของตนเอง

หลิงฮันเดินกลับเคียงข้างกับพวกจักรพรรดินีและเสี่ยวคู่ แต่เส้นทางของพวกเขาคือไม่ใช่กลับไปยังโรงเตี้ยมแต่เป็นออกจากเมืองร้อยมังกร

จดหมายต่อไปของพวกเขาคือหุบเขาวิญญาณหยิน

กลุ่มของพวกเขาทุกคนบรรลุระดับตัดวิญญาณหยางสูงสุดอย่างไม่อาจพัฒนาต่อได้กันหมดแล้ว

ในดินแดนแห่งเซียนฝั่งตะวันออกมีหุบเขาวิญญาณหยินอยู่มากมาย ซึ่งมันสามารถเข้าไปได้ตลอดเวลา ไม่เหมือนกับมหาสมุทรวิญญาณหยางที่จะเข้าไปได้แค่ในช่วงระยะเวลาที่กําหนด เพราะงั้นหลิงฮันจึงไม่จําเป็นต้องเจาะจงเลือกหุบเขาวิญญาณหยินและไปยังหุบเขาวิญญาณหยินที่ใกล้ที่สุด

ครั้น!

เพียงแต่ทันใดนั้นเองคลื่นพลังที่น่าสะพรึงกลัวก็พวบพุ่งเข้ามายังเมือง และปรมาจารย์ผู้หนึ่งได้ปรากฏตัวกลางอากาศ

“ข้าคือยวี่เหวินซินแห่งนิกายตัวหลัว” ปรมาจารย์ผู้นั้นกล่าว น้ําเสียงของเขาดังกึกก้องและกวาดสายตาไปทั่วพื้นที่ “นิกายของเราได้รับรู้มาว่าผู้สืบทอดเทียนชิงเต่ได้สิ้นชีวิตลงที่นี่ ท่านประมุขจึงสั่งให้ข้ามาสืบหาสาเหตุ ซึ่งหวังว่าทุกคนจากหอโอสถบรรพกาลจะให้ความร่วมมือ

ปรมาจารย์ผู้นี้เป็นตัวตนระดับข้ามผ่านต้นกําเนิดแท้

“ข้าคือเฟยเฉียง สหายโปรดลงมาอธิบายสถานการณ์ก่อน” ปรมาจารย์ระดับข้ามผ่านต้นกําเนิดแท้จากหอโอสถบรรพกาลปรากฏตัวและกล่าว แต่ด้วยการที่ฟันหน้าสองซี่ของเขาหายไปและใบหน้าเต็มไปด้วยรอยโลหิต ภาพลักษณ์ของเขาจึงดูไม่ได้เอาอย่างมาก

ยวเหวินซินมองไปยังปรมาจารย์ระดับข้ามผ่านต้นกําเนิดแท้ตรงหน้าด้วยความประหลาดใจ แต่ก็ระงับความสงสัยเอาไว้ “น้องชายเฟย ข้าหวังว่าจะได้รับความร่วมมือ”

เฟยเสียงเผยสีหน้าอับอายกับภาพลักษณ์ของตนเองเล็กน้อย แต่หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งเขาก็ก็กล่าวตอบกลับไป “พี่ชายยวี่ ข้าคิดว่าเรื่องนี้อาจมราชานิรันดร์เข้ามาเกี่ยวข้อง

“หมายความว่าอย่างไร?” ยวเหวินซินสับสน

เฟยเฉียงเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้พร้อมกับกล่าวเสริม “ข้าเดาว่าราชานิรันดร์ผู้นี้อาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับการแข่งขัน เพราะไม่อย่างนั้นตัวตนที่สูงส่งอย่างราชานิรันดร์จะโจมตีจอมยุทธระดับแบ่งวิญญาณ ทําไม?”

“น้องชายเฟยคิดมากเกินไป” ยวเหวินซินสะบัดมือ “คนที่ข้าตามหาเป็นอัจฉริยะในศาสตร์วรยุทธ คนคนนี้มีพรสวรรค์ถึงขนาดสังหารผู้สืบทอดของนิกายข้าได้ เขาจะไปเกี่ยวข้องกับศาสตร์ปรุงยาได้อย่างไร?”

ก็นั่นสินะ

เฟยเฉียงพยักหน้าเห็นด้วย ในยุทธภพนี้ไม่สมควรมีอัจฉริยะรอบด้านเช่นนั้น

“พี่ชายยวดูเหมือนจะรู้อยู่แล้วสิ้นะว่าคนร้ายที่ตามหาคือใคร?” เขาเอ่ยถาม

ยวเหวินซินพยักหน้า “คนร้ายมีสองคน คนแรกชื่อจีอู่หมิงและคนที่สองชื่อหลิงฮัน”

พรวด!

เฟยเฉียงสลักออกมาทันที เมื่อครู่เพิ่งบอกเองว่าในยุทธภพไม่มีอัจฉริยะรอบด้านเช่นนั้น แต่กลับถูกตบหันคืนในพริบตาเดียวจริงๆ ที่นี่!

“โอ้ น้องชายเฟยรู้จักสองคนนี้งั้นรึ?” ยวี่เหวินซินถาม

“ข้าไม่รู้จักคนชื่อจอหมิงแต่รู้จักคนที่ชื่อหลิงชั้น” เฟยเฉียงพยักหน้า

“ฮีม บังอาจมากที่มาสังหารผู้สืบทอดของนิกายข้า ข้าล่ะอยากรู้จริงๆ ว่าเจ้าหมอนั้นมีรูปลักษณ์แบบใด แต่จากที่ผู้คนพูดถึงกันดูเหมือนว่าคนผู้นี้จะสูงถึงเจ็ดฟุตและมีอวัยวะเพศแข็งดั่งหินผา” ยวี่เหวินซินกล่าว

เสียงสนทนาของทั้งสองคนไม่ใช่เบาๆ เพราะงั้นหลิงฮันจึงได้ยินอยากชัดเจนและใบหน้าเปลี่ยนเป็นมืดมน

บัดซบ ใครกันที่เป็นคนบอกว่าเขามีอวัยวะเพศแข็งดั่งหินผา?

“ฮ่าๆๆ!” ในอีกด้านหนึ่ง สุนัขตัวดําได้กลิ้งไปมาพร้อมกันระเบิดเสียงหัวเราะ ที่จริงต้นเหตุของข่าวลือนี้ก็คือ มันเอง

“ความสูงไม่ใช่เจ็ดฟุตแน่นอน แต่อวัยวะเพศจะเป็นดั่งหินผาหรือไม่นั้นขาไม่รู้” เฟยเฉียงชี้นิ้วไปยังทิศทางของหลิงฮัน “นั่นคือคนที่เจ้าตามหา”

สายตาของยวเหวินซินกลายเป็นเฉียบคมและปลดปล่อยแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวออกมา แม้จะเป็นกายหยาบของหลิงฮันก็ยังรู้สึกราวกับว่าร่างจะแหลกออกเป็นเสี่ยงๆ

ตัวตนระดับข้ามผ่านต้นกําเนิดแท้แข็งแกร่งเกินไป

เสียวกู่ก้าวเท้าขึ้นหน้ามาคุ้มกันหลิงฮัน ทําให้แรงกดดันที่ทับลงมาสลายไปในทันที

“หือ?” ยวเหวินซินประหลาดใจเล็กน้อยและจดจ้องไปยังเสียวกู่ชั่วขณะ “เจ้าเป็นใครกันสหาย?” คนผู้นี้มีรูปลักษณ์ที่เหมือนหลิงฮันไม่ผิดเพี้ยน หากอีกฝ่ายไม่ลงมือเผยพลังออกมาก่อนล่ะก็ ไม่ว่าใครก็ต้องเข้าใจผิดคิดว่าเป็นหลิงฮันแน่นอน

“คือ เจ้าเป็นใครกันสหาย?” เสียวรู้สึกดีใจ มันชอบที่สุดเมื่อมีใครใหม่ๆ มาเล่นกับมัน

ข้าเป็นใครงั้นรึ?

ยวเหวินซินเผยสีหน้าไม่สบอารมณ์ ก่อนหน้านี้เขาก็เปิดเผยสถานะของตนเองไปแล้วแท้ๆ แต่อีกฝ่ายยังจะถามซ้ําอีกร? เขาพยายามระงับความโกรธเอาไว้และกล่าว “ข้าคือยวี่เหวินซินจากนิกายตัวหลัว!”

“ข้าคือยวี่เหวินซินจากนิกายตัวหลัว!” เสี่ยวคู่กล่าวอย่างไม่สบอารมณ์

“สหาย เจ้าหมายความว่าอย่างไร?” ยวี่เหวินซินขึ้นเสียงเล็กน้อยพร้อมกับใบหน้าเปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยว

ตอนนี้เสียวกูไม่ใช่แค่เลียนแบบคําพูดอย่างเดียว แต่น้ําเสียงและสีหน้าก็ยังลอกเลียนได้อย่างสมบูรณ์แบบ มันเองก็เผยสีหน้าเปลี่ยนกล่าวและขึ้นเสียง “สหาย เจ้าหมายความว่าอย่างไร…”

ความโกรธของยวเหวินซินแทบจะระเบิดออกมา การเสแสร้งเป็นข้าต่อหน้าข้ามันสนุกขนาดนั้นเชียวรึไง?

“เจ้าเส้นเกินไป!” เขากล่าวอย่างโหดเหี้ยม

“เจ้าเส้นเกินไป!” เสี่ยวคู่เองก็กล่าวอย่างโหดเหี้ยม

ยวี่เหวินซินทนไม่ไหวอีกต่อไปและลงมือโจมตี เขาผลักอากาศที่ว่างเปล่าไปยังทิศทางของเสียว ซึ่งพร้อมกันนั้นเองลูกศรสีดําขนาดใหญ่ที่อัดแน่นไปด้วยตราประทับแห่งเต่ก็ถูกควบแน่นและพุ่งออกไป

เสียวอู่ทําสีหน้ามึนงง มันไม่หลบหลีกและปล่อยให้ลูกศรพุ่งเข้าใส่ร่างตรงๆ

นิ้วะ ลูกศรชี้ทะลวงเข้าใส่ร่างของมัน

เสียวก่มองไปยังยวเหวินซินอย่างสับสน เจ้าโจมตีข้าทําไมกัน? ทั้งๆ ที่ต่อให้เจ้าการโจมตีของเจ้าทะลุร่างขาได้ข้าก็ไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ เลยแม้แต่น้อยแท้ๆ

ยวี่เหวินซินตกตะลึงเป็นอย่างมากเพราะไม่เคยเห็นจอมยุทธระดับข้ามผ่านต้นกําเนิดแท้คนใดกล้ารับการโจมตีของเขาเช่นนี้มาก่อน เขาครุ่นคิดอยู่สักพักก่อนจะนึกเหตุผลได้ “เจ้าใช้ทักษะลับบางอย่างย่อหดร่างกาย เพื่อซ่อนอยู่ในร่างปลอมที่สร้างขึ้นมา”

ไม่น่าแปลกใจที่ทําไมอีกฝ่ายถึงมีรูปลักษณ์เหมือนหลิงฮันและกล้ารับการโจมตีของเขาตรงๆ นั้นเพราะร่างกายที่ถูกโจมตีไม่ใช่ร่างกายที่แท้จริงนั่นเอง

“เจ้าใช้ทักษะลับ…” เสียวคู่เลียนแบบค่าพูดต่อ

ยวเหวินซินเกรี้ยวกราดจนไม่รู้จะพูดอย่างไร นี่เจ้าดูถูกข้าขนาดไหนกันถึงได้เอาแต่ทําแบบนี้? เขาส่งเสียงคำรามดั่งกึกก้องพร้อมกับพุ่งทะยานเข้าใส่เสี่ยวคู่ มือขวาของเขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วนําดาบเล่มยาวสีดํา ออกมา

“ปัง ปัง ปัง เสียวก่ตอบโต้การโจมตีของยวี่เหวินซินด้วยหมัด

ร่างจริงของมันคือแท่งกระดูกเท่านั้น ร่างกายที่เห็นอยู่นี้ไม่มีกล้ามเนื้อหรือโลหิต หมัดของมันคือสิ่งที่สร้างขึ้นจากอํานาจแห่งกฎเกณฑ์สวรรค์และปฐพี จึงไม่จําเป็นต้องหวาดกลัวที่จะใช้ร่างกายเปล่าๆ ตอบโต้อาวุธที่แหลมคม