ปืนพลังหยวน

ในการต่อสู้ระยะประชิด จูเสวี่ยนเอ๋อและฮูหนิวนั้นเป็นฝ่ายได้เปรียบอย่างเห็นได้ชัด แต่เกราะที่ฝ่ายตรงข้ามสวมใส่อยู่นั้นมันแปลกมาก แม้แต่กรงเล็บของฮูหนิวก็ไม่อาจทำลายได้

ดังนั้น ฮูหนิวเลยรู้สึกโกรธและกระโจนออกไปเพื่อกัดเกราะของคนคนหนึ่งด้วยฟันที่แหลมคมของนาง

“สัตว์ประหลาด!” เหล่าโจรสลัดอุทานออกมา ในความคิดของพวกมัน เกราะที่พวกมันสวมใส่นั้นไม่มีทางทำลายได้ อย่างน้อยมันก็ไม่เคยเจอศัตรูที่ทำลายมันได้มาก่อน

แต่ฝ่ายตรงข้ามสามารถทำลายได้

ส่วนจูเสวี่ยนเอ๋อเปลี่ยนวิธีการต่อสู้ นางโคจรพลังไปที่ฝ่ามือข้างซ้ายและปล่อยไปที่หน้าอกของคนพวกนั้นเพื่อที่จะเจาะเกราะด้วยการโจมตีโดยตรง แต่ทว่าเกราะพวกนั้นสามารถดูดซับพลังได้

“น่าสนใจดีนิ!” หลิงฮันพยักหน้า เกราะของพวกมันทำให้เขารู้สึกสนใจ

อย่างไรก็ตาม เกราะพวกนั้นเป็นเพียงแค่เกราะเท่านั้น มันไม่ใช่อาวุธวิญญาณ ดังนั้นจูเสวี่ยนเอ๋อจึงเปลี่ยนวิธีการต่อสู้อีกครั้งและใช้ดาบเล็งไปที่หัวและคอแทน ทำให้ดวงตาของโจรสลัดเบิกกว้าง

“หัวหน้า พวกเราต้านไม่ไหวแล้ว!”

โจรสลัดอุทานออกมา และบางคนหนีกระจัดกระเจิงกลับเข้าไปในเรือ

ต้าเถี่ยโถวเค้นเสียงและพูดว่า “พวกไร้ค่า เจ้าคิดจะทำให้ชื่อเสียงของพวกเราต้องมัวหมองงั้นรึ? รีบไปเตรียมปืนพลังหยวนและฆ่าเจ้าเด็กนั่นซะ!”

“หัวหน้า ทำไมพวกเราต้องฆ่าเด็กนั่นก่อนด้วย?” ชายร่างสูงถาม

“หากจะจับโจรต้องจับหัวหน้าเสียก่อน ยิงคนก่อนที่จะยิงม้า และเจ้าเด็กนั่นดูเหมือนจะเป็นผู้นำ ดังนั้นต้องฆ่ามันก่อนเป็นคนแรก” ต้าเถี่ยโถวกล่าว

ชายร่างสูงเกาหัวและพูดว่า “หัวหน้า ข้าขอแค่เด็กสาวตัวเล็กนั่นคนเดียวพอ”

“ไปให้พ้น เจ้าโรคจิต!”

บนเรือขนาดใหญ่สีดำ หน้าต่างหลายบานถูกเปิดออกและมีปืนหลายกระบอกยื่นออกมา

หัวใจของหลิงฮันรู้สึกได้ถึงอันตรายขึ้นมาทันที เขามองไปที่เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนและพูดว่า “เจ้าหลบไปอยู่ด้านข้าง ดูเหมือนว่านั่นจะทรงพลังมากทีเดียว”

ปัง แสงสีขาวสามสายถูกยิงออกมา และกำลังพุ่งเข้าหาหลิงฮัน ความเร็วของมันนั้นรวดเร็วมากและยากที่จะตอบโต้ได้ทัน ในไม่ช้าการโจมตีก็ได้มาถึงด้านหน้าและเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหลบหลีก

ดังนั้นเมื่อครู่ หลิงฮันได้ตัดสินใจอยู่ในใจว่ามันเป็นการโจมตีที่เทียบเท่ากับจอมยุทธระดับตัวอ่อนวิญญาณ ถ้าเขาเปิดใช้งานเกราะอัสนี อย่างน้อยพลังของมันจะบั่นทอนลงไปสามส่วน แต่ทว่าเขาไม่มีเวลาที่จะทำแบบนั้น

ตู้ม แสงสีขาวสามสายพุ่งผ่านหลิงฮันไป และหลิงฮันได้ปรากฏตัวออกมาอีกครั้งโดยที่ไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย

เขาเข้าไปในหอคอยทมิฬ

“เป็นไปได้ยังไงกัน!” บนเรือขนาดใหญ่สีดำ ทุกคนรู้สึกตกตะลึง พวกมันทุกคนต่างรู้อำนาจของปืนพลังหยวนดี แต่ทำไมเจ้าเด็กนี่ถึงไม่เป็นอะไรเลย?

“ยิงออกไปอีกครั้ง!” ต้าเถี่ยโถวกรีดร้อง

หลิงฮันบินเข้าหาเรือขนาดใหญ่สีดำ เขาไม่ต้องการตกเป็นเป้าโจมตีฝ่ายเดียว

ปากกระบอกปืนขยับและชี้เป้าไปที่หลิงฮันตลอด หลิงฮันเริ่มใช้ทักษะย่างก้าวเทพธิดาปีศาจและโยกหลบซ้ายขวาไปมา พวกมันรู้สึกแปลกใจมากที่ตามการเคลื่อนไหวของหลิงฮันไม่ทัน และไม่สามารถยิงออกไปได้อีกระลอก

เมื่อปืนพลังหยวนถูกยิง แม้แต่จอมยุทธระดับบุปผาผลิบานก็ไม่สามารถหลบได้เพราะมันรวดเร็วมาก ปากกระบอกปืนเล็งไปที่หลิงฮันเพื่อยิงแต่พวกมันจะตามความเร็วของหลิงฮันทันได้อย่างไร?

เพียงแค่ไม่กี่ย่างก้าว หลิงฮันก็มาถึงเรือขนาดใหญ่สีดำ และใช้ดาบสะบั้นไปที่หัวของหัวหน้าของพวกมัน

ดั่งสำนวนที่ว่าจะจับโจรต้องจับหัวหน้าเสียก่อน

อย่างไรก็ตาม ต้าเถี่ยโถวเพียงแค่จ้องมองหลิงฮันอย่างเย็นชาและไม่มีความหมายที่จะหลบดาบ

ปัง!

เมื่อดาบโจมตีไปที่เรือ เรือขนาดใหญ่สีดำได้ปรากฏม่านพลังขึ้นและป้องกันการโจมตีของหลิงฮัน

“ฮ่าฮ่าฮ่า ยิงปืนพลังหยวนเดี๋ยวนี้!” ต้าเถี่ยโถวหัวเราะและคำราม ทันใดนั้น แสงสีขาวสามสายก็ปรากฏออกมา ครั้งนี้พวกมันเล็งล่วงหน้าราวกับพวกมันรู้ว่าหลิงฮันจะปรากฏตัวในตำแหน่งนั้น

เรือลำนี้มันแปลกมาก!

หลิงฮันรีบเข้าไปในหอคอยทมิฬอีกครั้ง และปรากฏตัวออกมากะทันหันรวดเร็วกว่าที่คนส่วนใหญ่จะมองเห็น และไม่คิดว่าเขาหายตัวไปชั่วขณะ ต้าเถี่ยโถวนั้นเป็นจอมยุทธระดับบุปผาผลิบานเหมือนกัน และคิดว่าสายตาของมันอาจพล่ามัวเท่านั้น

“เจ้าไปเอาเรือลำนี้มาจากไหน?” หลิงฮันรู้สึกสงสัย ไม่ว่าจะเป็นเกราะดำ เรือขนาดใหญ่สีดำที่ป้องกันตัวเองได้และปืนพลังหยวน พวกมันตกอยู่ในมือโจรพวกนี้ได้อย่างไร?

“มันไม่ใช่เรื่องของเจ้า!” ต้าเถี่ยโถวตะโกน

“ตามที่หัวหน้าของข้าพูด มันไม่ใช่เรื่องของเจ้า!” ชายร่างสูงพูดตาม

“พวกเจ้าทุกคนสังหารพวกมันให้หมด!” ต้าเถี่ยโถวออกคำสั่ง

“หัวหน้า ท่านจะฆ่าสองสาวที่งดงามสองคนนั้นด้วยหรือ?” ชายร่างสูงถาม

“พี่น้องของพวกเราถูกพวกมันฆ่าตาย ไม่ว่าจะเป็นสาวงามหรือไม่ก็ต้องถูกฆ่า!” ต้าเถี่ยโถวกล่าวออกมาอย่างเกรี้ยวกราด

“ฆ่า! ฆ่า!”  ชายร่างสูงตะโกน

คิ้วของหลิงฮันขมวดเข้าหากัน เขาเคลื่อนที่ไปหาจูเสวี่ยนเอ๋อและพูดว่า “เสวี่ยนเอ๋อ เจ้าเข้าไปในหอคอยทมิฬก่อน!”

“อืม!” จูเสวี่ยนเอ๋อพยักหน้าตอบรับทันทีและไม่ถามถึงเหตุผล

พรึบ ร่างของนางหายไปทันที

จากนั้นหลิงฮันก็พาฮูหนิวเข้าไปในหอคอยทมิฬ แม้ว่านางจะเหนือกว่าระดับตัวอ่อนวิญญาณและไม่เกรงกลัวต่อปืนพลังหยวนก็ตาม

“หืม สาวงามสองคนนั้นหายไปไหนแล้ว?” ต้าเถี่ยโถวรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ สาวงามสองคนนั้นหายตัวไปอย่างกะทันหันได้ยังไงกัน? มันไม่ได้โง่และตะโกนพูดออกมาว่า “เจ้าแค่ซ่อนพวกนางไว้!”