Alchemy Emperor of the Divine Dao - ตอนที่ 934

หลิงฮันบ่มเพาะพลังอยู่ในที่พักของตัวเอง เขากำลังทำความเข้าใจทักษะหกธาตุผสานเป็นหนึ่งได้มากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งการที่เขามีผลึกก่อเกิดมากพอจะซื้อเม็ดยาทำให้พลังของเขาแข็งแกร่งขึ้นอย่างพรวดพราด

บางทีในเวลาไม่เกินหกเดือน เขาอาจจะสามารถบรรลุถึงขีดจำกัดของพลังต่อสู้ระดับทลายมิติ

หืม?

เขาแสดงสีหน้าระมัดระวังตัวออกมาเนื่องจากสัมผัสได้ว่ามีใครบางคนเข้ามาในลานที่พักของเขา

อีกฝ่ายเป็นชายที่สวมชุดคลุมดำและมีผ้าปิดบังใบหน้าทำให้ไม่สามารถมองเห็นรูปลักษณ์เขาได้

นักฆ่าจากสมาคมราตรีนิรันดร์?

แต่สมาคมราตรีนิรันดร์จะอุกอาจถึงขนาดบุกมาลงมือในสำนักนภาสีชาดเลยรึ?

“ตาย!” ชายชุดดำคำรามและโจมตีใส่หลิงฮัน

ความเร็วของนักฆ่าคนนี้… ทำไมถึงได้เชื่องช้านัก?

หลิงฮันมองเห็นอย่างชัดเจนว่าที่ด้านหลังชายคนนี้มีภูผาวารีปรากฏอยู่ แต่พลังที่เขาใช้โจมตีกลับมีพลังต่อสู้ราวๆระดับทลายมิติยี่สิบสามดาว เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นจอมยุทธระดับภูผาวารีที่ลดระดับพลังของตนเองลงมา

หลิงฮันกระโดดเพื่อหลบการโจมตีที่พุ่งเข้ามา

‘ฟุบ’ ชายชุดดำรีบไล่ตามและโจมตีอีกครั้ง

ครั้งนี้การโจมตีของเขาทรงพลังกว่าเดิมเทียบได้กับระดับทลายมิติยี่สิบห้าดาว

สำหรับจอมยุทธระดับภูผาวารี หากลดระดับพลังลงมาการจะมีพลังต่อสู้มากกว่ายี่สิบดาวนั้นไม่ใช่เรื่องยาก

หลิงฮันขมวดคิ้วและรีบพุ่งออกจากลานที่พัก

ชายชุดดำไล่ตามหลิงฮันอย่างไม่ลดละ เขายังคงไม่ใช้พลังระดับภูผาวารีออกมาแต่ไล่ต้อนหลิงฮันไปเรื่อยๆ

ทั้งสองคนเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว หนึ่งคนหลบหนี หนึ่งคนไล่ตาม ด้วยความเร็วของพวกเขาผ่านไปไม่นานทั้งสองก็ออกจากอาณาเขตของสำนักฝ่ายเหนือและกำลังมุ่งหน้าไปยังฝ่ายตะวันตก

หลิงฮันเข้าใจทันทีว่าอีกฝ่ายต้องการไล่ต้อนให้เขาเข้าไปยังอาณาเขตของสำนักฝ่ายตะวันตก

ในสำนักนภาสีชาด ฝ่ายทั้งสีไม่ถูกกันและมีการแข็งขันกันอย่างดุเดือด ถ้าหากศิษย์ของสำนักฝ่ายเหนือไปโผล่ที่สำนักฝ่ายตะวันตกจะเป็นอย่างไร?

ชายชุดดำผู้นี้ต้องการยืมมือของทั้งสำนักฝ่ายตะวันตกในการจัดการเขา!

ชายคนนี้ไม่ใช่นักฆ่าของสมาคมราตรีนิรันดร์แน่นอน ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่ทำอะไรที่ยุ่งยากเช่นนี้

แต่การที่ชายชุดดำที่ไม่รู้ที่มาที่ไปผู้นี้ปลดปล่อยจิตสังหารใส่เขาเช่นนี้มันหมายถึงอะไร?

ยิ่งกว่านั้นผู้อาวุโสที่คอยดูความสงบของสำนักคงจะรู้ตัวแล้ว แถมเขาคงรู้ถึงตัวจริงของชายชุดดำคนนี้แล้วด้วย แต่การที่เขาไม่มาหยุดยั้งก็หมายถึงผู้อาวุโสที่ว่าต้องการหลีกเลี่ยงที่จะขัดแย้งกับเบื้องหลังของชายชุดดำ

เช่นนั้นก็ความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว

จ้าวหลุน!

ชายชุดดำจะต้องเป็นคนของจ้าวหลุนแน่นอน ดังนั้นผู้อาวุโสของสำนักถึงไม่คิดสอดมือเข้ามายุ่ง เจ้าหลุนที่เป็นถึงบุตรของนายพลจ้าว ใครกันจะกล้าไม่ไว้หน้าเขา?

‘ตูม!’

ชายชุดดำโจมตีอย่างรุนแรงส่งผลให้ร่างของหลิงฮันกระแทกเข้ากับกำแพงทันที

“ใครกัน!”

“ใครกัน!”

บริเวณนี้คือลานของศิษย์ระดับทลายมิติของสำนักฝ่ายตะวันตก ศิษย์มากมายรีบวิ่งมาและพบหลิงฮันที่ติดในซากกำแพง ส่วนชายชุดดำนั้น ร่างของเขาสั่นไหวเล็กน้อยก่อนจะหายตัวไป

หลิงฮันลุกขึ้นยืน การโจมตีของชายชุดดำเมื่อครู่ไม่ได้ทรงพลังเท่าไหร่แต่กลับรวดเร็วจนเขาหลบไม่พ้น

“ศิษย์จากสำนักฝ่ายเหนือ!”

“เขาคือหลิงฮัน!”

“ศิษย์ใหม่อันดับหนึ่งของปีนี้?”

“เหอะ เจ้าคิดว่ามีพลังต่อสู้มากกว่ายี่สิบดาวแล้วจะสามารถมาเดินเล่นที่สำนักฝ่ายตะวันตกได้งั้นรึ?”

“จัดการเขาเลย!”

ทั่วทั้งสำนักฝ่ายตะวันตกมีศิษย์ระดับทลายมิติราวๆสองพันคน แต่ละคนเข้าร่วมสำนักมานานกว่าห้าปีแล้วจึงมีศิษย์มากมายที่มีพลังต่อสู้สิบห้าดาว หากพวกเขาร่วมมือกันจอมยุทธระดับทลายมิติผู้ใดจะรอดไปได้?

หลิงฮันแสยะยิ้มในใจ ถ้าเขาไม่สู้เขาก็จะถูกทุบตีอยูฝ่ายเดียว แต่ถ้าเขาสู้แล้วชนะก็จะกลายเป็ฯว่าเขาไปยั่วยุจอมยุทธระดับภูผาวารีของสำนักฝ่ายตะวันตก

หลิงฮันอดคิดไม่ได้ว่าทั้งสุ่ยเยี่ยนยวี่และจ้าวหลุนต่างก็เป็นงูพิษทั้งคู่

‘ตุบ ตุบ ตุบ’ ศิษย์มากมายเดินเข้าไปใกล้ พวกเขาที่อยู่กันเยอะย่อมไม่หวาดกลัวหลิงฮัน

หลิงฮันยื่นมือออกไปคว้าร่างศิษย์คนหนึ่งเข้ามาและใช้อีกฝ่ายเป็นโล่พร้อมกับกล่าว “ทุกคน ข้ามาที่นี่โดยไม่ได้ตั้งใจ เอาเป็นว่าพวกเราแยกย้ายกันแต่โดยดีเป็นอย่างไร? ”

“เหอะ บุกเข้ามาในสำนักฝ่ายตะวันตกเช่นนี้เจ้ายังคิดว่าจะกลับไปได้ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นงั้นรึ?”

“หลิงฮัน เจ้าจะอวดดีเกินไปแล้ว!”

“เจ้าคิดรึว่ามาคนเดียวเช่นนี้ เจ้าจะได้กลับไปโดยครบสามสิบสอง?”

หลิงฮันอดหัวเราะแห้งๆไม่ได้ แม้พวกเจ้าจะมีกันหลายพันคนแต่คิดรึว่าข้าจะหวาดกลัว?

“ในเมื่อพวกเจ้าต้องการเช่นนั้นก็เข้ามา!” หลิงฮันโยนศิษย์ในมือทิ้งไป

“ฮ่าๆๆ จัดการเขาเลย!” ศิษย์หลายสิบคนบุกโจมตี แม้จะมีศิษย์ระดับทลายมิติหลายพันคนแต่พวกเขาก็ไม่สามารถบุกโจมตีพร้อมกันได้หมด

หลิงฮันปล่อยหมัดขวาออกไป

ตูม!

พลังของเขาแข็งแกร่งเกินไป หมัดของเขาหนึกอึ้งราวกับเป็นขุนเขาขนาดมหึมา ศิษย์หลายสิบคนที่พุ่งเข้ามาถูกกระแทกสลบไปทันที

ศิษย์ของสำนักฝ่ายตะวันตกชะงักด้วยความตะลึง พลังอะไรกันนี่! แค่หมัดเดียวก็ซัดศิษย์มากมายจนหมดสติได้? ต้องรู้ก่อนว่าการที่เข้าร่วมกับสำนักนภาสีชาดได้ ทุกคนล้วนแต่เป็นอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะ

“ฮึ่ม ข้าไม่เชื่อว่าด้วยจำนวนคนเช่นนี้จะไม่สามารถจัดการเขาได้”

ฝูงศิษย์บุกเข้าใส่หลิงฮันราวกับคลื่นทะเล แต่แค่หลิงฮันขยับมือ ศิษย์มากมายหลายสิบคนก็ถูกซัดปลิวราวกับว่าว

หลังจากปล่อยหมัดไปสิบกว่าหมัด ศิษย์มากกว่าสองร้อยคนก็ล้มหมดสติ

ศิษย์ระดับทลายมิติของสำนักฝ่ายตะวันตกเหลืออยู่อีกราวกับพันแปดร้อยคนที่ยืนอยู่ ที่หลิงฮันต้องทำก็แค่ซัดหมัดออกไปลวกๆร้อยครั้ง

ผิดปกติเกินไป… เป็นไปได้อย่างไรที่จอมยุทธระดับทลายมิติจะทรงพลังขึ้นขนาดนี้

หรือพวกเขาควรจะลงไปบ่มเพาะพลังที่โลกใบเล็ก?

“ยังคิดจะเข้ามาอีกไหม?” หลิงฮันกล่าวอย่างเอือมละอา สายตาของเขากวาดผ่านศิษย์อีกพันแปดร้อยคน เหล่าศิษย์ที่ถูกจ้องมองต่างรู้สึกหวาดกลัว

เขาก็ไม่ได้มีออร่าราชาไม่ใช่รึไง? แต่ทำไมเขาถึงได้ทรงพลังเช่นนี้?

“ฮึ่ม พวกเราต้องไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆ! ไม่เช่นนั้นสำนักฝ่ายตะวันตกจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?”

“ใช้ทุกอย่างเพื่อจัดการเขา!”