Almighty Game Designer ใครจะออกแบบเกมได้เทพเท่าผม! - ตอนที่ 1 ต้นไม้เทคโนโลยีของโลก

ณ เมืองจักรพรรดิ

เฉินโม่ตื่นขึ้นมา

“ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะตาย…”

“ไม่ได้, ฉันต้องนอนหลับก่อนพรุ่งนี้ยัง…”

เฉินโม่ลุกขึ้นจากเตียงด้วยอาการปวดหัวรุนแรง

“ทั้งคืนฉันเห็นแต่ภาพหลอน ฝันกลางวันแล้วฝันกลางคืนอีกหรือ? ไม่ใช่ว่ามีผลกับลักษณะการนอนของฉันหรอกน่ะ?”

เฉินโม่บ่นเรื่องลักษณะการนอนของเขาในคืนนี้ แต่ในขณะนั้นเองเขารู้สึกแข็งทื่อและสูญเสียความรู้สึกไปครู่ใหญ่

“เอ๊ย! อยู่ที่ไหนเนี้ย? ฉันเดินทางข้ามเวลา?”

เฉินโม่มองดูรอบๆ

ตอนนี้เขารู้สึกว่ากำลังอยู่ในห้องแปลกๆที่คล้ายกับห้องในโรงแรมระดับมาตรฐานทั่วไป อย่างไรก็ตามเมื่อเหลียวมองในห้องครั้งแรกคือไม่ใช่ห้องระดับไฮท์เอนด์ นอกจากพูดอย่างฝืนใจว่าห้องดูสะอาดสะอ้านและเป็นระเบียบแล้วก็ไม่มีอะไรน่ายกย่อง

ในห้องมีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่วางอยู่ข้างโต๊ะ บนโต๊ะมีโน๊ตบุ๊คลักษณะพิเศษหนึ่งเครื่องซึ่งหนามากเทียบได้กับอิฐ นอกจากความประณีตแล้วก็ยังมีหน้าจอที่ใหญ่และน้ำหนักมาก

เฉินโม่ไม่เคยเห็นโน๊ตบุ๊คแบบนี้มาก่อน แต่เขาก็จินตนาการออกว่ามันต้องราคาแพงมาก

ในขณะที่เขาเดินเข้าไปในห้องน้ำและล้างหน้าแล้วมองกระจก เฉินโม่พบว่าหน้าตาของเขาไม่ได้แตกต่างจากวัยรุ่นประมาณยี่สิบสี่-ยี่สิบห้าปีที่เพิ่งจบการศึกษา​จากมหาลัยซักเท่าไหร่

เฉินโม่ค่อยๆเริ่มรับความทรงจำของโลกคู่ขนานเข้ามา

โดยพื้นฐานแล้วโลกใบนี้มีความคล้ายคลึงกับโลกเก่าของเฉินโม่ นอกจากวงการเกมส์ที่แตกต่างกัน

รากฐานของทั้งสองโลกมีระดับที่แตกต่างในทางเทคโนโลยี

ในโลกนี้เฉินโม่ไม่รู้ว่าทำไม series of technical boom ถึงเกิดขึ้น พวกเอเลี่ยนอาจจะดำเนินการอยู่เบื้องหลังหรือนักเดินทางคนอื่นแบบเฉินโม่ทำให้เกิดขึ้นก็ได้

ความเร็วในการพัฒนาเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์นั้นรวดเร็วจนน่าเหลือเชื่อ มันรวดเร็วเหนือกว่าการขี่จรวดด้วยซ้ำ

ก่อนที่พีซีจะแพร่หลาย นักวิจัยแนวหน้าของโลกก็พัฒนาซุปเปอร์คอมพิวเตอร์ที่มีความสามารถในการประมวลผลหลายสิบล้านครั้งต่อวินาทีได้สำเร็จ เมื่อการปรับปรุงเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์กำลังพัฒนาไปได้ครึ่งทาง เทคโนโลยีวีอาร์ก็ทำการค้นพบครั้งยิ่งใหญ่ขึ้น ความฝันในการเข้าสู่โลกเสมือนจริงผ่านตัวเกมกลายมาเป็นความจริง

เฉินโม่ยังใช้ชีวิตไม่ถึงครึ่งหนึ่งของอายุเจ็ดสิบ-แปดสิบปีในโลกเก่าด้วยซ้ำ เขาเพิ่งเข้าสู่วงการเกมส์ 3-5 ปีก็ถูกส่งมายังโลกใบนี้

ส่วนวิทยาการ technical boom แน่นอนว่าดี แต่การที่วงการเกมในโลกนี้นำไปใช้ทันทีกลับเป็นการขัดจังหวะ

เมื่อเกมพิซีไม่ได้รับการพัฒนาเท่าที่ควร พวกเขาก็เข้าสู่ยุคเกมวีอาร์แล้ว เหล่านักสร้างเกมจึงต้องหันมาเริ่มศึกษาเกมวีอาร์แทน

เพราะเช่นนั้นจึงทำให้เกิดผลพวงตามมาแบบหนึ่งก็คือไม่มีการสั่งสมประสบการณ์ของเกมส์พิซี แม้ว่าเหล่านักสร้างเกมจะมีเทคโนโลยีเกมส์วีอาร์แต่แนวคิดในการออกแบบเกมกลับอยู่ในยุคหิน

ทว่ามีสิ่งหนึ่งที่ดีก็คือโลกนี้ให้ความสำคัญกับวงการเกมอย่างยิ่ง

เกมไม่ได้ถูกประณามว่าเป็นมะเร็งร้ายในสังคมหรือฝิ่นอิเล็กทรอนิกส์อย่างในโลกเก่า ที่นี่มันได้รับการเชิดชูว่าเป็นศิลปะลำดับที่เก้าและกระทั่งบางประเทศยังให้การสนับสนุนอย่างเต็มที่

นักออกแบบเกมไม่ใช่คนที่ทำงานด้านไอทีอีกต่อไป ความต้องการในทักษะวิชาชีพนี้แข็งแกร่งราวกับวิชาชีพแพทย์, ทนายความและแม้แต่นักวรรณคดี, นักจิตรกร นักออกแบบเกมกลายเป็นอาชีพที่ได้รับความเคารพสูงสุด

ส่วนเจ้าเฉินโม่ เขาเป็นนักศึกษาจบใหม่น้อยกว่าหนึ่งปีและเตรียมตัวจะเข้าสู่วงการเกม

น่าประหลาดที่วิธีการใน “การเข้าสู่วงการเกม” ของโลกนี้ยังแตกต่างจากโลกก่อนของเฉินโม่

…

เฉินโม่หยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเช็ดหยดน้ำออกจากใบหน้าก่อนจะเดินไปที่หน้าต่างและเปิดผ้าม่าน

ตอนนี้เป็นเวลากลางวันที่ดวงอาทิตย์ส่องแสงจ้า

เดือนสิงหาคมในเมืองจักรพรรดิร้อนอย่างแท้จริง อากาศที่พัดเข้ามาในขณะที่มองออกไปข้างนอกหน้าต่างแม้แต่เฉินโม่ยังรู้สึกว่าดวงอาทิตย์กำลังหลอมละลายคนเดินเท้าข้างนอกเพราะอากาศที่ร้อนจัด แม้กระทั่งเขาแค่ยื่นหน้าออกไปก็เป็นเช่นนั้น

เฉินโม่มีความรู้สึกว่าคนเดินเท้าเหล่านี้จะต้องหลอมละลายกลายเป็นน้ำตาลมนุษย์ในขณะที่เดินอยู่และไม่นานจะต้องระเหยอย่างช้าๆ

เขากลับมาที่โต๊ะ

โน๊ตบุ๊คบนโต๊ะมีความหนาคล้ายกับอิฐ ซึ่งเป็นคอมพิวเตอร์ระดับไฮท์เอนด์ในโลกนี้

ราคาอย่างน้อย 20000 หยวน

เฉินโม่เป็นนักศึกษายากจนที่เพิ่งจบใหม่ เขาไม่ได้คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด แต่เขาต้องเก็บออมถึงครึ่งปีแล้วซื้อคอมพิวเตอร์ระดับไฮท์เอนด์เครื่องนี้ทำไมงั้นเหรอ?

เพราะเขาจำเป็นต้องใช้คอมพิวเตอร์เครื่องนี้ในการออกแบบเกม

ใช่แล้ว, นี่เป็นความแตกต่างอีกข้อหนึ่งของโลกทั้งสอง นักออกแบบเกมในโลกนี้จะออกแบบเกมโดยไม่จำเป็นต้องใช้โปรแกรมเมอร์ในการเขียนโค้ด

แล้วใครจะมาเขียนโค้ด?

คำตอบคือ: ไม่จำเป็นต้องเขียนโค้ด เพราะมีโปรแกรมอิดิเตอร์ที่สมบรูณ์แบบที่สุดในโลกนี้ นักออกแบบเกมสามารถสร้างเกมของพวกเขาได้ง่ายๆ เพียงแค่ออกแบบเกมและใช้งานโปรแกรมอิดิเตอร์ตามกฎเกณฑ์บางอย่าง

เกมแคชชวลต่ำกว่า 10 MB เกมวีอาร์สูงกว่า 10 TB โปรแกรมซุปเปอร์อิดิเตอร์สามารถใช้งานได้อย่างสมบรูณ์แบบ แน่นอนว่าความสิ้นเปลืองทรัพยากรและเวลาย่อมแตกต่างกัน

ข้อแตกต่างจากสายงานการผลิตแบบดั้งเดิมก็คือนักออกแบบเกมในโลกนี้จะต้องมีพรสวรรค์อย่างมาก สถานะของพวกเขาเกือบเทียบเท่านักศิลปิน

งานของนักออกแบบเหล่านี้ไม่ได้แบ่งแยกตาม การตั้งค่า, โครงเรื่อง, ระบบเกม, ระดับเกม, ฯลฯ…ของเกมเพราะนั่นเป็นในอดีต นักออกแบบเกมยุคใหม่จะต้องมีเหล่านี้ครบถ้วน นักออกแบบที่เพียงแต่เข้าใจระบบและไม่ได้เข้าใจเนื้อเรื่องจะโดนรังเกียจจากเหล่านักออกแบบเกม

นักออกแบบเกมบางคนถึงกับเป็นทั้งนักเขียนนิยายและจิตรกรชั้นหนึ่ง อย่างเช่นไมเคิลแองเจโล ที่มีพรสวรรค์เก่งรอบด้าน เขาเป็นทั้งนักประติมากร, นักจิตรกร, นักสถาปนิก, นักกวี

แน่นอนว่า สำหรับซุปเปอร์เกมวีอาร์ยักษ์ใหญ่บางเกม หัวหน้าทีมนักออกแบบนอกจากจะต้องสรรหาผู้ช่วยแล้วเขาจะต้องมีสิทธิ์ขาดอย่างสมบรูณ์ในการตั้งค่ารายละเอียดต่างๆของเกม ผู้ช่วยเหล่านี้ไม่เหมือนกับเพื่อนร่วมงานแต่เหมือนกับเด็กฝึกงานมากกว่า

อย่างที่ได้กล่าวมาข้างต้น เจ้าเฉินโม่เป็นชายหนุ่มที่ต้องการเข้าสู่วงการเกม

อย่างไรก็ตามวิธีการในการเข้าสู่วงการเกมไม่ใช่เข้าร่วมบริษัทเกมเพื่อขอใช้ตำแหน่ง แต่ผ่านช่องทางอื่น

โปรแกรมอิดิเตอร์เกมของโลกนี้เปิดกว้างอย่างสมบรูณ์ แต่ทั้งนี้ขี้นอยู่กับสถานะของนักออกแบบ ระดับของการเปิดกว้างและสิทธ์การเข้าถึงต่างๆ เพื่อเข้าสู่วงการเกมคุณจะต้องออกแบบเกมที่สมบูรณ์โดยผ่านทั้งโปรแกรมอิดิเตอร์เกมและคำวิจารณ์ของกรรมการมืออาชีพ

ในโลกเก่าเฉินโม่มีคุณสมบัติในฐานะนักออกแบบเกมชั้นนำ ตราบใดที่เขาออกแบบเกมแคชชวลง่ายๆซักเกม เขาย่อมกลายเป็นนักออกแบบเกมระดับ D ได้ไม่ยาก

ส่วนสาเหตุที่เจ้าเฉินโม่มาพักอยู่ในโรงแรมงั้นเหรอ? เพราะเขาได้ลงทะเบียนในการแข่งขันการออกแบบเกมของเมืองจักรพรรดิซึ่งก่อนวันแข่งสองวันนี้ เขาต้องการสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบในการออกแบบของตัวเอง

โชคร้ายนักที่อาจจะเป็นเพราะแรงกดดันสูงหรือนอนดึกเกินไปทำให้เจ้าเฉินโม่เกิดตายอย่างเฉียบพลัน​

เฉินโม่พูดอะไรไม่ออก “นอนดึกสองคืนแล้วตาย? ร่างกายของฉันอ่อนแอเกินไปหน่อยมั้ง?”

ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกที่เจ้าเฉินโม่จะต้องพบกับแรงกดดันจำนวนมาก ตั้งแต่เขาเข้ามาในโลกนี้เห็นได้ชัดว่าถนนของนักออกแบบเกมไม่ใช่เรื่องง่ายๆ

เจ้าเฉินโม่เรียนจบได้เกือบปีแล้วแต่กลับไม่เคยมีโอกาสเข้าสู่วงการเกม เกมที่เขาสร้างไม่เคยผ่านการประเมิน แม้ว่าความสามารถของเขาจะอยู่ในระดับเริ่มต้นแต่ก็ยังไม่มีความสามารถที่จะเป็นนักออกแบบเกมระดับ D

ถ้าเขาดำเนินการอยู่อย่างนี้บนถนนของนักออกแบบเกมต่อไป เขาจะต้องอดตายเข้าซักวันแน่ๆ ถนนมีแค่สามสายเท่านั้นที่จะได้ดื่มด่ำกับลมตะวันตกเฉียงเหนือ หรือกลับบ้านเก่าแล้วแก่ชราไป หรือไม่ก็เปลี่ยนอาชีพไปเลย

เพราะเช่นนั้นเจ้าเฉินโม่จึงต้องทำงานอย่างหนักเพื่อให้ได้รับการจัดอันดับที่ดีในการแข่งขันออกแบบเกมครั้งนี้แต่เขาก็มาตายก่อนที่งานจะสำเร็จ

หลังจากไว้อาลัยไปครึ่งหนึ่งของสามวินาทีให้กับเจ้าเฉินโม่ เฉินโม่ก็ฟื้นฟูอารมณ์กลับมาอย่างรวดเร็ว

มันก็แค่การออกแบบเกมไม่ใช่เหรอ? นี่สิถึงจะเป็นสิ่งที่ฉันคุ้นเคย แนวคิดธีมในการออกแบบเกมของยุคนี้ ถ้าฉันยังคว่ำวงการเกมไม่ได้ ฉันจะทำพิธีล้างบาปโดยการแจกเกมฟรีทั่วประเทศ

เฉินโม่เปิดโน๊ตบุ๊ค

แต่ก่อนหน้านั้นจะต้องสั่งอาหารซักมื้อก่อน

เขารู้สึกหิวมาก เพื่อไม่ให้เป็นนักเดินทางข้ามเวลาคนแรกที่อดตายเพราะความหิว เฉินโม่หยิบมือถือบนโต๊ะขึ้นมา

ในขณะที่แอปไลฟ์มือถือนั้นคล้ายคลึงกับแอปไลฟ์มือถือในโลกเก่าอย่างมากเพียงแต่แตกต่างกันในยิบย่อยเท่านั้น เฉินโม่สังเกตเห็นว่ามือถือของโลกคู่ขนานมีรูปร่างเหมือนกับโลกเก่าของเขาแต่ชั้นสูงกว่านิดหน่อย

หลังจากสั่งข้าว เนื้อสัตว์และผักที่ [นำเสิร์ฟ] และชานมที่ [นำกลับ] ในแพล็ตฟอร์มที่มีชื่อว่า “What to Eat” เฉินโม่ก็ใจเย็นลงแล้วเปิดโปรแกรมอิดิเตอร์เกมในโน๊ตบุ๊คขึ้นมา