Almighty Game Designer ใครจะออกแบบเกมได้เทพเท่าผม! - ตอนที่ 32 เคล็ดลับเล็ก ๆ สำหรับโหมดไม่มีสิ้นสุด
ในช่วงบ่ายเหวินหลิงเหวยและชางซิวหยามาพร้อมกับเพื่อนร่วมชั้นอีกหลายคน
ร้านสัมผัสประสบการณ์ครึ่งหนึ่งก็เริ่มมีความคึกครึนขึ้นมาทันที บางคนเล่นจากคอมขณะบางคนเดินตรงไปที่เก้าอี้นวดเล่นด้วยมือถือ ทุกคนพากันเล่น ‘Plants vs Zombies’
เหวินหลิงเหวยและชางซิวหยาเดินมาที่เคาน์เตอร์และถามว่า “ฉันได้ยินว่าเกมจะเปิดตัวบนแอปมาร์เก็ตวันนี้เรอะ?”
เจี่ยเผิงพูด “มันสุดยอดเกินไปต่างหาก เข้าไปดูที่แอปมาร์เก็ตสิ แค่รีเฟรชลิสครั้งแรกก็เฉือนขึ้นไปที่อันดับสูงสุดของการจัดอันดับเกมใหม่ แถมแซงหน้าเกมใหม่อื่นๆ แบบไม่เห็นฝุ่น!”
ชางซิวหยาพูด “ว้าว ผู้จัดการยอดเยี่ยม!”
เหวินหลิงเหวยพูด “ว้าว โชคดีจริง ถ้างั้นเกมนี้ก็เป็นที่นิยมในตอนนี้อ่ะดิ?”
เฉินโม่ตอบ “ตอนนี้ยังไม่แน่หรอก พวกเราต้องดูที่การแนะนำก่อน และให้ความสนใจไปที่สถิติตามมา…”
เหวินหลิงเหวยปราดตามองเขา “พูดอะไรที่เข้าใจง่ายหน่อยเหอะ”
เฉินโม่พูด “อืม เป็นที่นิยมแล้ว”
เจี่ยเผิงและซางซิวหยาทั้งคู่สำรักออกมาดัง “ฟุ” และแทบระเบิดหัวเราะออกมา
เหวินหลิงเหวยพูด “โอเค ถึงว่าล่ะทำไมยังหงิมๆ อยู่ได้ ในเมื่อเป็นที่นิยมแล้วนายไม่เห็นต้องเขม็งตาดูแต่แอปมาร์เก็ตเลยหนิ”
เฉินโม่พูด “ถ้าฉันไม่ดูตลอดแอปเพื่อไล่อ่านคอมเมนท์ของผู้เล่น ถ้างั้นตอนนี้ฉันก็ไม่มีอะไรทำแล้ว”
เหวินหลิงเหวยชี้ไปที่หน้าจอของตัวเอง “สอนวิธีฉันไปถึงด่านที่มากกว่า 100 ในโหมดไม่มีสิ้นสุด”
เฉินโม่ “…”
เจี่ยเผิงตะโกน “ลูกพี่ อย่าทำอย่างนี้สิ ลูกพี่กำลังแหกกฎน่ะ!”
ชางซิวหยาเองก็ประท้วง “ใช่ๆ ลูกพี่เป็นอันดับหนึ่งในการจัดอันดับอยู่แล้ว!”
เหวินหลิงเหวยหันกลับมากรอกตา “พวกนายจะไปรู้อะไร ไม่ช้าเร็วเกมนี้ก็จะมีผู้เล่นไหลท่วมเข้ามาจำนวนมาก บางทีภายใน 2 วันอาจมีคนเก่งกาจแซงหน้าฉันในโหมดไม่มีสิ้นสุดก็ได้ ฉันกำลังเตรียมตัวก่อนถึงตอนนั้น พวกนายเข้าใจไหม?”
นักศึกษาหนุ่มข้างเจี่ยเผิงสะกิดแล้วกระซิบว่า “นายก็โง่จริง ถ้าผู้จัดการสอนเคล็ดลับให้เธอเกี่ยวกับวิธีเคลียร์ด่านออกมาบ้าง งั้นพวกเราก็พลอยได้ไปด้วยไม่ใช่รึ?”
เจี่ยเผิงและซางซิวหยาตกตะลึงก่อนพูด “อา นายพูดถูก!”
“ผู้จัดการ พวกเราเองก็จะขอเคล็ดลับในการเคลียร์โหมดไม่มีสิ้นสุดด้วยครับ!”
นักศึกษาในร้านสัมผัสประสบการณ์เห็นตรงกันอย่างรวดเร็ว และพากันขอให้เฉินโม่เปิดเผยวิธีในการเคลียร์ด่านในโหมดไม่มีสิ้นสุด
เหวินหลิงเหวยแบมือ “ผู้จัดการ นายดูสิ? นี่เป็นเสียงของมวลชน”
เฉินโม่ถึงกับพูดไม่ออก “ถ้าคนพวกนี้เป็นมวลชน งั้นเธอก็เป็นยัยเผด็จการ…”
เหวินหลิงเหวยพูด “รีบหน่อยสิ วันนี้พวกเราเดินทางมาตั้งไกลเพื่อเชียร์เลยน่ะ แต่นายเปิดเผยเคล็ดลับเกมบ้างไม่ได้เรอะ?”
เฉินโม่พูด “ถ้าฉันจำไม่ผิด มหาลัยของเธอห่างจากที่นี่แค่ไม่ถึง 10 นาทีเอง…”
ชางซิวหยาเองก็พูด “ใช่ค่ะ ผู้จัดการคุณเห็นไหมว่าพวกเราเป็นผู้เล่นที่ภักดีต่อคุณขนาดไหน พวกเราไม่ควรจะมีสิทธิพิเศษสักเล็กน้อยเรอะ?”
ทั้งเด็กหนุ่มและเด็กสาวพากันคะยันคะเยอเฉินโม่
พากันผลัดกันวิ่งเต้น
พากันสู้กันขาดใจ
เฉินโม่ถึงกับพูดไม่ออก เขาไม่มีเจตนาที่จะเปิดเผยกลยุทธ์ใดๆ เกมแนวพัสเซิลนั้นเป็นเกมสำหรับการขบคิดด้วยตัวเองถึงจะสนุก การบอกล่วงหน้าแม้ไม่เป็นไร แต่นั่นจะเป็นการไม่สนุก มันจะเกิดอะไรขึ้นงั้นรึ? มันจะเป็นการจำกัดความคิดของพวกเขา
อย่างไรก็ตามแต่ถ้าเขาไม่สอนกลยุทธ์ในวันนี้ เห็นชัดๆ แล้วว่าพวกเขาไม่มีความตั้งใจที่จะยอมแพ้แน่
“ก็ได้ ผมจะแสดงกลยุทธ์เล็กๆ ให้พวกนายดูสักครั้ง และขึ้นอยู่กับความเข้าใจของตัวพวกนายเองว่าจะเข้าใจได้มากแค่ไหน”
เฉินโม่พูดขณะเปิดโน๊ตบุ๊ค
“เย้! สำเร็จ!” ชางซิวหยารีบตามไป คนอื่นๆ ก็ไม่ได้นั่งเล่นต่อ ทุกคนก็รีบไปเกาะกลุ่มอยู่รอบๆ เคาน์เตอร์เพื่อดูว่ากลยุทธ์ที่เฉินโม่จะแสดงนั้นคืออะไร
คือการจัดทัพเทพๆ ที่สามารถใช้ได้อย่างไร้ขีดจำกัดในการเคลียร์ทุกด่านรึเปล่า?
หรือพูดอีกอย่างนั้น เฉินโม่เคยบอกด้วยตัวเองว่าด่านที่ 100 เป็นจุดเริ่มต้น ถ้างั้นเขาจะจัดทัพยังไงเพื่อใช้ผ่านด่านที่ 100 ?
แป๊บเดี๋ยวเคาน์เตอร์ก็ถูกรอบล้อมไปหมด
เหวินหลิงเหวยไอแค๊กๆ สองครั้ง เด็กหนุ่มสองคนก็ได้สติจึงเปิดทางให้อย่างรวดเร็ว “โอเค งั้นเริ่มเลย” เหวินหลิงเหวยพูด
เฉินโม่กรอกตา บัดซบ เธอเป็นผู้จัดการหรือฉันกันแน่?
คนนับสิบพากันจ้องมอง
เฉินโม่เปิด ‘Plants vs Zombies’ บนคอม แล้วเปิดหน้าต่างโปรแกรมและป้อนโค้ดเข้าไป จากนั้นก็พิมพ์ตัวเลข 2012
ทุกคนรู้สึกมึนงง
“ผู้จัดการกำลังทำอะไร?”
“เอ่อ…แฮ็กรึเปล่า?”
“…ผู้จัดการเป็นคนออกแบบเกมเองแล้วจะแฮ็กทำไม? เห็นชัดๆ อยู่ว่าเขากำลังปรับแก้เกมโดยตรง”
“หน้าไม่อาย! ผู้จัดการคุณทำอย่างนั้นไม่ได้น่ะ!”
เด็กหนุ่มหลายคนประท้วง
เหวินหลิงเหวยพูดอย่างเย็นชา “อย่าพูดมาก ผู้จัดการก็แค่ปรับแก้ด่าน”
ทุกคนยื่นหน้าเข้าไปมองใกล้ๆ และโหมดไม่มีสิ้นสุดในอินเตอร์เฟซของเฉินโม่พลันเปลี่ยนเป็นด่านที่ 2012 ทันที
“อะไรว่ะ! ด่านที่ 2012! นี่…ผู้จัดการบ้าไปแล้ว มันจะยากขนาดไหนกัน?”
“ฉันว่าขณะที่เล่นด่านที่ 80 ยากมากแล้ว แต่ผู้จัดการกลับเริ่มเล่นด่านที่ 2012 งั้นเรอะ?”
“ถ้าเขาเคลียร์มันได้ ไม่ใช่หมายความว่าประวัติจะเปลี่ยนไปเป็นด่านที่ 2012 เลยรึ?”
“…มันจะยากไปแล้วถ้าจริงอย่างที่นายว่า!”
“เขาสามารถเคลียร์มันได้รึเปล่าไม่รู้เลย ผู้จัดการคงไม่อยู่ๆ เปลี่ยนความยากหรอกน่ะ?”
“นายคิดว่าผู้จัดการเป็นคนอย่างนั้นเรอะ? อืม เขาเหมือนจะเป็นคนอย่างนั้นจริงๆ”
ปากของเฉินโม่กระตุกเล็กน้อย เขาเปิดโหมดไม่มีสิ้นสุดแล้วเริ่มตั้งค่าพืชบนสนามหญ้าโดยโปรแกรมอิดิเตอร์
ในระบบการเล่นแบบปกติ ขั้นตอนนี้ควรเสร็จตั้งแต่ 2-3 ด่านแรกแล้ว แต่เฉินโม่ไม่ได้มีเวลามากขนาดนั้น เขาจึงปรับแก้มันด้วยโปรแกรมอิดิเตอร์โดยตรง
เฉินโม่เริ่มที่ฉากสระว่ายน้ำ ให้ตรงกลางสระว่ายน้ำมี ‘Cob Cannons’ 4 ตัว, ‘Twin Sunflowers’ และ ‘Gloom-shrooms’ 6 ตัว
จากฝั่งซ้ายไปขวาให้ในแถวแรกเป็น ‘Winter Melon’, ‘Gloom-shroom’, ‘Winter Melon’ 2 ตัว, ‘Cob Cannons’, และ ‘Spikerock’ ให้ในแถวที่สองเป็น ‘Umbrella Leaf’, ‘Gloom-shroom’, ‘Winter Melon’, ‘Umbrella Leaf’, ‘Cob Cannons’, ‘Spikerock’
สระว่ายน้ำก็ความสมดุลกัน และพืชทุกต้นที่สามารถใส่ ‘Pumpkin’ ได้จึงถูกห่อหุ้มโดย ‘Pumpkin’ ทั้งหมด
ทุกคนเริ่มพูดกันเบาๆ
“การจัดทัพของผู้จัดการเหมือนจะครอบคลุมหมดเลยทีเดียว เอาจริงๆ น่ะมันดูมีความหวัง”
“ก็จริง พวกต้น ‘Umbrella Leaf’ และ ‘Gloom-shroom’ อยู่ในตำแหน่งดี”
“แต่ว่าไม่ใช่ว่ามี ‘Cob Cannons’ มากเกินไปเรอะ? หนึ่ง สอง สาม…มีถึงแปดต้น!”
“อืม มากเกินไป สำหรับฉันรู้สึกว่า ‘Cob Cannons’ ไม่ค่อยทรงพลังนัก มันเปราะบางเกินไป และที่สำคัญเป็นเพราะนายใส่ ‘Pumpkin’ ในแบบนั้นไม่ได้ไง มันจึงตายพอซอมบี้กัด 2-3 ที”
“แต่ตามรูปแบบของผู้จัดการ ‘Cob Cannons’ ไม่น่าจะถูกซอมบี้กัดง่ายๆ รึเปล่า?”
“หยุดพูดเถอะ และตั้งใจดูก็พอ มันกำลังเริ่มแล้ว!”
เฉินโม่ปรับแสงอาทิตย์ 3000 ดวงให้กับตัวเอง และเริ่มเลือกพืช
‘Ice-shroom’, ‘Cherry Bomb’, ‘Imitater Cherry Bomb’, ‘Doom-shroom’, ‘Jalapeno’, ‘Tangle Kelp’, ‘Pumpkin’, ‘Puff-shroom’, ‘Sun-shroom’, ‘Coffee Bean’
คนอื่นๆ พยายามจดจำอย่างเต็มที่ เด็กสาวหลายคนกระทั่งเอาสมุดจดเล่มเล็กออกมาจด
“ฉันอาจจะเข้าใจไอเดียของผู้จัดการแล้วก็ได้ วางพืชดุร้ายก่อน แล้วใน 2-3 ด่านต่อมาทัพก็ไม่ต้องเปลี่ยนใหม่แค่ปลูก ‘Instant-kill’ แบบใช้แล้วทิ้ง”
“วิธีที่ล้ำเลิศ!”
“แต่…ฉันรู้สึกว่ามันเสี่ยงเกินไป!”
“และทำไมถึงเลียนแบบ ‘Cherry Bomb ’ ไม่เอาอย่าง ‘ Ice-shroom ’ หรือ ‘Doom-shroom’ ล่ะ? ฉันคิดว่าต้องมีเอ็ฟเฟกสโสว์สักต้นและความเสียหายรุนแรงสักต้น พืชสองต้นนี้น่าจะทรงพลังมากกว่าไม่ใช่รึไง?”
“ฉันก็ไม่รู้ ลองดูว่าผู้จัดการเล่นยังไง”
ทุกคนพากันกลั้นลมหายใจและมองดูด้วยความคาดหวังว่าผู้จัดการเล่นยังไง
