Almighty Game Designer ใครจะออกแบบเกมได้เทพเท่าผม! - ตอนที่ 37 กำลังตกต่ำ
เฉินโม่เลื่อนคอมเมนและฟอรั่มหัวข้อฮ๊อตของ Plants vs Zombies
เพื่ออัปเดตเวอร์ชั่น สิ่งสำคัญก็คือการดูว่าผู้เล่นชอบและต้องการอะไร ถ้าเวอร์ชั่นใหม่ไม่ได้แก้ปัญหาความต้องการหลักๆ ของผู้เล่นแล้วมันจะไปมีประโยชน์อะไร
ในเวลานี้เฉินโม่ก็สังเกตเห็นว่ามีหญิงสาวแต่งตัวเรียบร้อย สวมกางเกงยีนส์และไว้ผมทรงหางม้ายาวสลวยยืนอยู่ที่หน้าประตูของร้านประสบการณ์
“โจวเหยา?” เฉินโม่จำชื่อเธอได้
หญิงสาวคนนี้เป็นเจ้าของร้านเน็ตคาเฟ่ที่อยู่ใกล้ๆ เธอเคยมาที่นี่แล้วในตอนที่ร้านประสบการณ์ของเฉินโม่เพิ่งเปิด
โจวเหยามองเข้าไปในร้านด้วยความประหลาดใจ “ว้าว ฉันไม่ได้มาแค่เดือนเดียวและตอนนี้ร้านของนายคึกคักขึ้นเยอะเลยหนิ! ฉันจำได้ว่าครั้งก่อนที่ฉันมายังคงร้างอยู่เลยไม่ใช่เหรอ?”
เฉินโม่พูด “ก็แหงสิ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีใครมาถ้าร้านเน็ตคาเฟ่ของคุณเปิดมาหนึ่งเดือนแล้วใช่มั้ยล่ะ?”
โจวเหยาถึงกับพูดไม่ออก “นายไม่พูดก็ไม่มีใครว่าหรอก ร้านประสบการณ์ของนายเหมือนร้านเน็ตคาเฟ่ตรงไหนย๊ะ? เอ๊ะ ดูเหมือนว่าเกมของนายทำได้ดีนี่ มีคนเล่นอยู่ตั้งเยอะแยะแหนะ”
โจวเหยาเอนกายบนโซฟาแล้วเฉินโม่ก็ส่งแก้วน้ำให้เธอ
“ครั้งก่อนคุณบอกว่าจะมาวันพรุ่งนี้แต่คุณผลัดวันไปเป็นเดือน” เฉินโม่หยอกล้อ
“เอ้ อย่าพูดอย่างนั้นสิ ก็มีเรื่องมากเกินไปที่ร้านเน็ตคาเฟ่ให้จัดการจนฉันไหวตัวไม่ทัน” โจวเหยาพูด “และไม่นานมานี้ฉันเพิ่งติดเกมเล็กๆ อยู่ด้วย”
เฉินโม่ถาม “ติดเกมเล็กๆ งั้นเหรอ?”
โจวเหยาพยักหน้า “อื้อ มันคือ Plants vs Zombies ที่เพิ่งนิยมขึ้นมาเร็วๆ นี้ นายไม่ได้เล่นมันเรอะ? นายเป็นนักออกแบบเกม นายคงไม่ได้ไม่ให้ความสนใจกับการจัดอันดับเกมใหม่หรอกน่ะ?”
เฉินโม่พูด “อืม…ฉันได้เล่นแล้ว”
โจวเหยาพูด “ฉันก็รู้อยู่! มาๆ นายเล่นถึงด่านไหนแล้วในโหมดไม่มีสิ้นสุด? ฉันถึงด่าน 97 และอีกเดี๋ยวกำลังจะขึ้น 100 !”
เฉินโม่ “…”
โจวเหยาสังเกตเห็นว่าสีหน้าของเฉินโม่แปลกประหลาดเล็กน้อย จึงคิดว่าเขาอึดอัดเกินกว่าที่จะพูด “งั้นไม่เป็นไร ฉันจะสอนนายกลยุทธ์ของฉันเอง ซึ่งเจ๋งมากๆ และมันจะช่วยให้นายเคลียร์ไปถึงด่านที่ 50 ได้เลย!”
เฉินโม่ชี้ห่างออกไปที่คอมที่หญิงสาวคนหนึ่งกำลังเล่นอยู่ “เธอไปถึง 174 แล้ว”
“ห๊ะ?!” โจวเหยาตกตะลึง เขาหมายถึงอะไร?
เธอลุกขึ้นแล้วมองไปที่หญิงสาว หญิงสาวรูปร่างหน้าตาดีและเธอน่าจะเป็นเด็กนักศึกษาจากมหาลัยละแวกนี้ เด็กสาวคนนี้เป็นไปได้ยังไงที่จะเล่นได้ดีกว่าเธอในเมื่อเธอเล่นจนดึกดื่นทุกคืน?
เดี๋ยว!
เมื่อโจวเหยาเพิ่งเข้ามาในร้าน เธอไม่ได้ให้ความสนใจคนเหล่านี้กำลังเล่นเกมอะไรอยู่ แต่ตอนนี้เธอกลับเห็นหลายๆ เครื่องแล้วจู่ๆ ก็สังเกตเห็นสิ่งหนึ่ง
มันเหมือนกับว่าทุกคนกำลังเล่น Plants vs Zombies อยู่รึเปล่า?
นี่เป็นร้านประสบการณ์ซึ่งอนุญาติให้ผู้คนเล่นได้แค่เกมของนักออกแบบเกมเอง
เป็นไปได้ไหมว่า…
โจวเหยาหันมองเฉินโม่ “นายเป็นนักออกแบบเกมของ Plants vs Zombies …”
เฉินโม่พยักหน้า “ใช่ ผมเอง”
โจวเหยาตะลึงงันไป 3 วิแล้วเข้าใจขึ้นมาทันที “โอ้มายก๊อด! เกมนี้นายเป็นคนสร้าง! ฉันกำลังคิดเลยว่าโลโก้เริ่มต้นของเกมนี้คุ้นๆ กลับกลายเป็นว่าฉันเคยเห็นมันที่หน้าประตูของร้านนายนี่เอง!”
เฉินโม่ถึงกับพูดไม่ออก “เฮ้ คุณจะขี้ลืมได้ยังไงขนาดนี้ ร้านเน็ตคาเฟ่ของคุณอยู่แค่หัวมุมถนน กลายเป็นว่าคุณจำโลโก้ของผมไม่ได้งั้นเรอะ?”
โจวเหยาอึดอัดเล็กน้อยแล้วพูดด้วยอาการไอแห้งๆ ว่า “แค๊กๆ ดีนี่ นายรู้ว่าฉันอาศัยอยู่ในร้านเน็ตคาเฟ่ตลอดทั้งปี งั้น..เอ่อ”
เฉินโม่พยักหน้าแล้วกระหืมว่า “อื้อ งั้นแหละ”
โจวเหยายิ้มอย่างมีเลศนัย “ช่างเถอะๆ ฉันก็ลืมกระทั่งเรื่องที่เราเคยคุยกัน ช่วยรีบๆ สอนความลับของ Plants vs Zombies ทีสิ!”
เฉินโม่ถึงกับพูดไม่ออก “ทำไมคุณทุกคนถึงชอบเป็นแบบนี้กันหมดเนี่ย จะอยากรู้ความลับเมื่อเห็นหน้าฉันทุกที มีโพสต์ดีๆ ตั้งเยอะแยะในคอมเมนผู้เล่น ไปหาดูเองสิ”
โจวเหยาถลึงตาอย่างดูถูก “ตระหนี่”
เฉินโม่ “…”
เกี่ยวยังไงกับความตระหนี่ห๊ะ? มันใช่เรื่องที่ฉันตระหนี่เสียหน่อย เห็นชัดๆ ว่าเธอก็แค่ขี้เกียจ!
โจวเหยาพูด “โอ้ แต่ก็นั่นแหละ ฉันคิดไม่ถึงเลยว่านักออกแบบเกมหน้าใหม่จะสร้างเกมที่นิยมเจ๋งๆ อย่างนั้นได้ น่าทึ่งมาก น่าเสียดายก็แต่เกมมือถือไม่เหมาะให้โฆษณาในร้านเน็ตคาเฟ่ของฉัน”
เฉินโม่พูด “ไม่เป็นไร ฉันเองก็กะว่าจะสร้างเกมพีซีในอนาคตอยู่ โอ้วใช่ๆ ฉันมีเรื่องที่ไม่เคยได้ถามสักที คือว่าร้านเน็ตคาเฟ่หลักๆ ของคุณเป็นเกมพีซีหรือเกมวีอาร์งั้นเหรอ?”
โจวเหยาพูด “พีซี ฉันเองก็อยากเปลี่ยนมันเป็นร้านเน็ตคาเฟ่วีอาร์อยู่หรอก แต่เงินลงทุนเริ่มต้นจำนวนเยอะมากแล้วฉันก็ไม่มีเงินมากขนาดนั้น ตอนนี้สถานะของร้านเน็ตคาเฟ่พีซีค่อนข้างเขี้ยวลากดินจริงๆ จนทำเอาฉันยุ่งเหยิงกับเรื่องนี้อยู่นาน”
เฉินโม่พูด “เอาล่ะ ฉันพอรู้แล้วว่าสิ่งสำคัญก็คือเกมพีซีกำลังถูกบีบโดยเกมวีอาร์ที่เหมือนกำลังตกต่ำอยู่ตอนนี้”
“ก็นั่นแหละ” โจวเหยารู้สึกหมดหนทางเล็กน้อย “ในอนาคตร้านเน็ตคาเฟ่วีอาร์จะเป็นกระแสหลัก ซึ่งร้านเน็ตคาเฟ่พีซีพอเดาได้ว่าจะค่อยๆ ตกต่ำลง”
เฉินโม่ส่ายหน้า “นั่นไม่จริงเสมอไป”
โจวเหยาตกตะลึง “ทำไมรึ?”
เฉินโม่พูด “ก็ง่ายๆ ร้านเน็ตคาเฟ่พีซีในตอนนี้อยู่ในความตกต่ำเพราะไม่มีซุปเปอร์เกมยอดนิยมใดเลย แต่อะไรจะเกิดขึ้นถ้าเกิดมีซุปเปอร์เกมยอดนิยมที่สามารถบดขยี้เกมวีอาร์โผล่ขึ้นมาบนพีซีในอนาคตล่ะ?”
ดวงตาของโจวเหยาเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย “ไม่…ไม่มีวันเป็นไปได้”
เฉินโม่พูด “มันไม่ปรากฎตอนนี้ แต่ไม่ได้แปลว่ามันจะไม่ปรากฎขึ้นในอนาคต ก่อนที่ Plants vs Zombies จะออกมา ใครบ้างจะคิดว่าจะมีตลาดขนาดใหญ่สำหรับเกมพัสเซิลแบบนี้รึ?”
โจวเหยาคิดอยู่ 3 วิ “นายกำลังอวดเกี่ยวกับตัวเองงั้นสิ?”
เฉินโม่พยักหน้า “ใช่”
โจวเหยา “…”
เฉินโม่พูด “ก็มันเป็นความจริง ฉันคิดว่าคุณควรตั้งเป้าไปที่ร้านเน็ตคาเฟ่พีซีต่อไป กลุ่มเป้าหมายไม่ได้มองในแง่ร้ายอย่างที่คุณคิดหรอก คุณก็เห็นแล้วว่าคอมพิวเตอร์บดขยี้มือถือในเรื่องของประสิทธิภาพทุกด้าน แต่เกมมือถือกลับยังคงอยู่ดี เคเบิลเกมวีอาร์บดขยี้คอมพิวเตอร์ในเรื่องประสิทธิภาพอย่างสมบูรณ์ แต่ไม่ได้แปลว่าเกมพีซีกำลังร่อนแร่จะตายสักหน่อย”
โจวเหยาพยักหน้า “ฟังดูมีเหตุผล ฉันก็กะจะหวังอย่างงั้น ฉันหวังว่านายสามารถพัฒนาเกมพีซียอดนิยมระดับต้นๆ ขึ้นมาเพื่อช่วยร้านเน็ตคาเฟ่ของฉันได้น่ะ เมื่อไหร่นายจะเริ่ม R&D(วิจัยและพัฒนา) งั้นเหรอ?”
เฉินโม่คิดอยู่ครู่หนึ่ง “บางที…ภายใน 2 ปีมั้ง?”
โจวเหยากรอกตาขาว “โชคดีล่ะกัน”
เฉินโม่ยิ้ม “ฉันจริงจัง”
โจวเหยา “ลาล่ะ”
เหมือนกับว่าเธอยังคงคิดว่าเฉินโม่กำลังล้อเล่น เธอจึงไม่ได้เชื่อเขาเลย
คำพูดของเฉินโม่ไม่ได้จะปลอบใจโจวเหยา นั่นคือสิ่งที่เขาคิดจริงๆ ถึงเกมวีอาร์จะเป็นกระแสหลักในโลกนี้แต่เขากลับไม่ได้รู้สึกว่าเกมพีซีจะถูกแทนที่แต่อย่างใด
ไม่แน่ว่าเกมวีอาร์จะเป็นฟอร์มสุดยอดเกมเสมอไป
ยกตัวอย่างง่ายๆ ทำไมเกม MOBA ถึงมี 45 องศาทั้งหมดด้วยมุมมองของพระเจ้าและไม่ใช่มุมมองของบุคคลที่หนึ่ง?
อันที่จริงก็มีบริษัทเกมที่พยายามสร้าง MOBA บุคคลที่หนึ่ง full 3D แล้วพวกเขาก็สร้างมันขึ้นมาได้จริงๆ และมันเองก็ออกมาดีด้วย พวกเขากระทั่งสร้างออกมา 5 เลน(2 เลนบนและ 2 เลนล่าง 1 เลนกลาง) แต่ผลลัพธ์สุดท้ายกลับน่าผิดหวังเพราะมันน่าเล่นน้อยกว่า MOBA
เกมดังกล่าวไม่ได้สร้างคลื่นกระทบมากมายอะไรจึงทำให้ผู้เล่นแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่ได้ยินเกี่ยวกับมัน
เหตุผลนั้นก็ง่ายๆ ในมุมมองของ 3D ระยะหน้าจอและวิธีในการใช้สกิลมีความเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก แล้วทำให้วิธีที่คุณเล่นก็เปลี่ยนไปเช่นกัน ความสามารถในการควบคุมสถานการณ์ทั้งหมดของผู้เล่นจึงลดลงอย่างหนัก บวกกับหลายๆ ปัญหาที่ได้มารวมกันจนทำให้เกมสูญเสียแก่นความสนุกของเกม MOBA ในทันที ส่งผลให้มันกลายเป็นเกม “Chicken Rib” (หมายเหตุ : เป็นคำเปรียบเทียบสำหรับการทำสิ่งต่างๆ ที่มีความหมายน้อยและทนทานไม่ได้ที่จะยอมแพ้)
นี่เป็นหนึ่งในปัจจัยที่สำคัญที่สุดที่นำไปสู่ความล้มเหลวของ “3D MOBA” ทั้งหมด
