Almighty Game Designer ใครจะออกแบบเกมได้เทพเท่าผม! - บทที่ 186 ร่างแนวคิดการออกแบบ

บทที่ 186 ร่างแนวคิดการออกแบบ

เฉินโม่พูดต่อ “ผมไม่ใช่จอมเผด็จการ คุณสามารถแสดงความคิดเห็นหรือข้อเสนอแนะใดๆ เกี่ยวกับเกมนี้ได้ แต่โปรดเตรียมพร้อมที่จะถูกผมไล่ออกได้ทุกเมื่อ”

“เอาละ เรื่องก็ประมาณนี้ ทุกคนไม่ต้องกังวลเกินไป เป้าหมายของผมคือทำให้ทุกคนที่นี่ได้เงิน แล้วคุณจะรู้ว่าการเข้าร่วม Thunder Entertainment เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุด”

ทุกคนมีปฏิกิริยาแตกต่างกันไป บ้างก็ตื่นเต้น บ้างก็สงบนิ่ง

เป็นเรื่องปกติที่จะสงสัยในบริษัทที่เพิ่งเข้าร่วม โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเจ้านายหนุ่มคนนี้

อย่างไร ‘การสร้างแรงบันดาลใจ’ เป็นเรื่องปกติในทุกบริษัท พนักงานใหม่ที่เพิ่งเข้าทำงานส่วนใหญ่จะถูกพูดในเชิงแบบนี้สักครั้ง

ประโยคที่ว่า ‘ทำเงินให้ทุกคน’ 99% มักเป็นเพียงคำพูดโม้ของเจ้านายเท่านั้น

เฉินโม่พูดต่อว่า “ผมเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับประสิทธิภาพในการทำงานมาก ก่อนหน้านี้ในตอนที่ผมพัฒนา ‘Warcraft’ ผมใช้เวลาประมาณครึ่งปีในการทำงานให้เสร็จ ตอนนี้ทีมของเราขยายใหญ่ขึ้น อาจมีปัญหาในการทำงานและการสื่อสาร แต่โดยรวมแล้วผมหวังว่าเราจะมีประสิทธิภาพมากขึ้น”

“ต่อไปเป็นเกมแรกที่เราจะพัฒนาในปีนี้ นี่เป็นแบบร่างแนวคิด ทุกคนลองอ่านดูครับ”

เฉินโม่เปิดโปรเจ็กเตอร์ในห้องประชุม และชื่อร่างแนวคิดปรากฏขึ้นบนหน้าจอ: ร่างแนวคิดการออกแบบ ‘Diablo’

เหล่าพนักงานใหม่ก่อนที่จะมาเข้าร่วมบริษัทนี้ได้เซ็นสัญญาในข้อตกลงห้ามค้าแข่งกับนายจ้างและรักษาความลับ ดังนั้นจึงไม่ต้องกังวลเรื่องการรั่วไหล พวกเขาคงไม่โง่ถึงขนาดยอมทิ้งงานดีๆ แบบนี้เพื่อแลกกับผลประโยชน์ระยะสั้น

ตามที่เฉินโม่คาดไว้ คนส่วนใหญ่รู้สึกสับสนเล็กน้อยเมื่อเห็นชื่อนี้

สำหรับคนเหล่านี้ ชื่อ Diablo’ เป็นชื่อที่ค่อนข้างแปลก เพราะในความเข้าใจของทุกคน ตั้งแต่อดีตจวบจนปัจจุบันดูเหมือนจะไม่มีเทพเจ้าชื่อนี้

อย่างไรก็ตาม เฉินโม่เป็นที่รู้จักกันดี เกมหลายเกมที่เขาสร้างล้วนมีชื่อที่แปลก ดังนั้นจึงไม่มีใครคิดถามเขา

เฉินโม่เริ่มอธิบายให้ทุกคนฟัง

รูปแบบศิลปะ

รูปแบบการเล่นหลักของเกม

การตั้งค่าเบื้องหลังของเรื่องราว

โครงเรื่อง

การควบคุมอารมณ์ของผู้เล่น

คลาสและระบบการต่อสู้

การขยายรูปแบบการเล่นและฟังก์ชันเครือข่าย

ระบบอุปกรณ์และเป้าหมายระยะยาว

เฉินโม่ไม่ได้ให้รายละเอียดมากเกินไปเนื่องจากเป็นเพียงร่างแนวคิด การตั้งค่ารายละเอียดผู้ช่วยของเขาจะเป็นคนเติมเต็ม

อย่างไรก็ตาม โดยพื้นฐานแล้วเฉินโม่ได้อธิบายถึงส่วนที่สำคัญที่สุดของเกมนี้ หลังจากอธิบายข้อดีและข้อเสียของเกมนี้ ผู้เล่นเป้าหมาย และรูปแบบการทำกำไรอย่างชัดเจน ทุกคนก็เข้าใจแนวคิดการออกแบบของเกมแล้ว

ซูจิ่นอวี๋ เจิ้งหงซีและเฉียนคุนไม่พูดอะไร พวกเขาไม่แปลกใจกับเรื่องนี้อีกต่อไป

แม้ว่าตอนนี้ร่างแนวคิดของเกมนี้จะดูแปลกมาก แต่เมื่อสร้างเกมขึ้นมา มันจะกลายเป็นเกมคลาสสิกที่ยอดเยี่ยมในทุกด้าน เรื่องแบบนี้พวกเขาเห็นมามากแล้ว

แต่พนักงานใหม่ดูสับสนอย่างเห็นได้ชัด

เฉินโม่มองเห็นสีหน้าสงสัยนั้นจึงพูดว่า “หากคุณมีคำถามอะไรสามารถถามได้ในตอนนี้ ผมจะตอบคำถามเหล่านั้นให้ โดยเฉพาะผู้รับผิดชอบหลัก หากมีคำถามสามารถถามผมได้เลย อย่าทำงานทั้งที่สงสัยเพราะจะส่งผลต่อประสิทธิภาพในการทำงาน”

ที่นี่มีคนรับผิดชอบทั้งหมดเจ็ดคน ซูจิ่นอวี๋รับผิดชอบความคืบหน้าโดยรวมของโปรเจกต์เกม เจิ้งหงซีรับผิดชอบโมดูลที่เกี่ยวข้องกับโครงเรื่อง เฉียนคุนรับผิดชอบค่าตัวเลขและโครงสร้างระดับเกม โจวหานอวี่มีหน้าที่ควบคุมคุณภาพของงานศิลปะ ฟู่กวงหนานควบคุมคุณภาพของเพลง จ้าวหยุนถิงรับผิดชอบการดำเนินการเกมและการโปรโมต หลินเสี่ยวรับผิดชอบเรื่องเงินเดือน โบนัส สวัสดิการรายวันและอื่นๆ

แม้ว่าหลินเสี่ยวจะเป็นผู้ช่วย แต่โดยพื้นฐานแล้วเขาไม่ได้มีส่วนร่วมในการพัฒนาเกม เขามีหน้าที่รับผิดชอบการดำเนินงานของบริษัท

โจวหานอวี่ ฟู่กวงหนาน และจ้าวหยุนถิงทั้งสามคนมองหน้ากัน

โจวหานอวี่และฟู่กวงหนานอายุสามสิบปี ถือเป็นผู้คร่ำหวอดในวงการนี้ ด้วยทักษะระดับมืออาชีพที่ยอดเยี่ยมและประสบการณ์อันยาวนาน สองคนนี้จึงเป็นคนที่เฉินโม่เลือกเข้ามาจากบริษัทใหญ่

จ้าวหยุนถิงเป็นผู้หญิง ถึงเธออยู่ในวงการนี้ประมาณสามปี แต่ประวัติการทำงานของเธอดีมาก เธอเป็นส่วนหนึ่งของโครงการที่ประสบความสำเร็จสามโครงการ

โจวหานอวี่ถาม “ประธานเฉิน ผมมีคำถาม”

เฉินโม่พูด “ไม่ต้องเรียกผมว่าประธานเฉินหรอกครับ หลังจากนี้เรียกผู้จัดการหรือชื่อของผมเลยก็ได้ คุณถามมาได้เลยครับ”

โจวหานอวี่ถามว่า “ผู้จัดการ ผมสงสัยเรื่องรูปแบบศิลปะ คีย์เวิร์ดที่คุณระบุคือลัทธิศาสนา ระทึกขวัญ สยองขวัญ เยือกเย็น แปลกประหลาด รูปแบบนี้ผมพอเข้าใจ แต่เท่าที่ผมทราบมา บริษัททั้งในและนอกประเทศน้อยมากที่ทำรูปแบบนี้ และถึงจะมีก็เป็นเกมเฉพาะกลุ่มในยุโรปและอเมริกา ในประเทศจีนดูเหมือนว่าไม่มีบริษัทเกมไหนเคยทำรูปแบบนี้มาก่อน”

“แน่นอนว่ามันเป็นรูปแบบที่ไม่เหมือนใคร แล้วยังเข้ากับธีมของเกมด้วย แต่ผมไม่แน่ใจว่าผู้เล่นของจีนจะยอมรับสิ่งนี้ไหม”

เฉินโม่พยักหน้า “ผมเข้าใจที่คุณหมายถึง อันที่จริงเวลาสร้างเกม บริษัทเกมหลายแห่งจะให้ความสำคัญกับรสนิยมของผู้เล่นส่วนใหญ่ แม้ว่าจะมีฉากที่ค่อนข้างน่าหดหู่ จึงต้องเพิ่มความสว่างและความอิ่มตัวเพื่อให้ผู้เล่นรู้สึกสบายขึ้น”

โจวหานอวี่พยักหน้า “ใช่ครับ”

เฉินโม่เปลี่ยนเรื่อง “แต่นี่ไม่ใช่เกมที่สร้างมาเพื่อเอาใจผู้เล่นส่วนใหญ่ แนวคิดนี้อยู่ที่ความคิดสร้างสรรค์ เพราะไม่มีเกมที่มีรูปแบบศิลปะนี้ในตลาด อีกทั้งตำแหน่งในตลาดยังว่างอยู่ผมถึงได้ทำ”

โจวหานอวี่สงสัย “แต่ผู้เล่นจะยอมรับได้เหรอครับ”

เฉินโม่อธิบายว่า “อะไรคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในเกม นั่นคือความคิด คำพูดและการกระทำสอดคล้องตรงกัน เพียงแค่วางหัวข้อและพูดคุยเรื่องรูปแบบศิลปะก็กลายเป็นว่าดูไม่ดีเสียแล้ว เกมนี้เป็นเกมผจญภัยสำหรับผู้เล่นคนเดียว การสร้างบรรยากาศที่น่าหดหู่จะทำให้ผู้เล่นดื่มด่ำกับเกมได้ดีขึ้น ส่วนผู้เล่นจะยอมรับหรือไม่…”

เฉินโม่หยุดไปพักหนึ่ง “นั่นขึ้นอยู่กับคุณภาพของเกม”

โจวหานอวี่พยักหน้า แม้ว่าเขาจะยังมีข้อสงสัย แต่ตอนนี้เข้าใจแนวคิดการออกแบบของเฉินโม่อย่างชัดเจนแล้ว แนวคิดการออกแบบของเฉินโม่คือ : สร้างเกม RPG แบบผู้เล่นคนเดียว – รูปแบบการเล่นเป็นแบบ Hack & Slash – เลือกฉากหลังแบบเวทมนตร์ – ใช้รูปแบบลัทธิศาสนา

รูปแบบศิลปะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ต้องตัดสินใจ เพราะมันถูกจำกัดโดยประเภทของเกม รูปแบบการเล่นและธีมก่อนหน้านี้ ดังนั้นจึงต้องทำให้เป็นเช่นนี้

แต่ทำแบบนี้แล้วผู้เล่นจะยอมรับจริงๆ เหรอ โจวหานอวี่ยังคงไม่อยากเชื่อ

เฉินโม่มองฟู่หนานกวง “มีปัญหาเกี่ยวกับดนตรีและเอฟเฟ็กต์เสียงไหมครับ”

ฟู่หนานกวงพูด “ไม่มีปัญหาครับ อันที่จริงคำถามของผมคล้ายกับหานอวี่ ผมกังวลว่ารูปแบบดนตรีจะทำให้ผู้เล่นหวาดกลัว แต่ในเมื่อผู้จัดการมีแผนในใจอยู่แล้ว ผมก็จะลองทำตามนั้นดู เอฟเฟ็กต์เสียงที่ผมทำจะตรงตามความต้องการอย่างแน่นอน”