Almighty Game Designer ใครจะออกแบบเกมได้เทพเท่าผม! - บทที่ 241 วันแรกที่สับสน

บทที่ 241 วันแรกที่สับสน

หลินเสวี่ยเดินไปที่กระท่อมใน ‘โหมดผู้เล่นเดี่ยว’ ตอนนี้ลูกสุนัขกลับมาพร้อมการ์ดแสดงผลในปากของมันอีกครั้ง : “ตรวจพบว่าคุณกำลังเข้าสู่เกมเป็นครั้งแรก คุณต้องการดูวิดีโอการสอนมือใหม่หรือไม่”

หลินเสวี่ยคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วคลิก ‘ใช่’

หน้าจอขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นต่อหน้าเธอ และวิดีโอสอนมือใหม่ก็เริ่มเล่น

วิดีโอนี้สร้างโดยเฉินโม่ค่อนข้างเรียบง่าย โดยหลักๆ จะแนะนำรูปแบบการเล่นของโหมดเอาชีวิตรอด รวมถึงการรวบรวมสิ่งของ การสร้างที่พักอาศัย กลไกการฆ่ามอนสเตอร์ การสร้างเครื่องมือ การสร้างเตียงและอื่นๆ

วิดีโอทั้งหมดมีความยาวประมาณแปดนาที ผู้เล่นสามารถสลับความเร็วในการเล่นและดูกี่ครั้งก็ได้ตามต้องการ

หลังจากดูไปรอบหนึ่ง หลินเสวี่ยรู้สึกว่าเธอเข้าใจการทำงานพื้นฐานบางอย่างแล้ว ดังนั้นเธอจึงเดินเข้าไปในกระท่อม ‘โหมดผู้เล่นเดี่ยว’ และเลือกโหมดเอาชีวิตรอด

หน้าจอเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว และในไม่ช้าหลินเสวี่ยก็มาถึงโลกใบใหม่

ตอนนี้เธอกำลังยืนอยู่บนเนินเขา แน่นอนว่าเนินเขาทั้งหมดประกอบด้วยบล็อกที่ซ้อนกันนับไม่ถ้วน ต้นไม้มากมายบนภูเขาและที่ราบ และมองเห็นทะเล (อาจเป็นแม่น้ำหรือทะเลสาบ) ได้ในระยะไกล

ตอนนี้หลินเสวี่ยกำลังเล่นเกมจากมุมมองแรกของ VR เธอสามารถมองเห็นมือและขาของเธอได้โดยการมองลงไป

มีแถบ UI สองแถบที่ขอบระยะการมองเห็นของเธอ แถบสีแดงแสดงถึงปริมาณเลือด และแถบสีเหลืองแสดงถึงความหิว

แค่นึกถึงแถบอุปกรณ์ในใจ แถบอุปกรณ์ทั้งหมดจะปรากฏต่อหน้าเธอทันที และสามารถเลือกอุปกรณ์ได้อย่างอิสระในแถบอุปกรณ์

หลินเสวี่ยมีเพียงขวานที่เรียบง่ายติดตัว ซึ่งเป็นของขวัญที่เฉินโม่เตรียมไว้สำหรับมือใหม่ทุกคน

(มันคงไม่ดีแน่ถ้าพวกเขาต้องต่อยต้นไม้ในครั้งแรกที่เล่น)

หลินเสวี่ยหยิบขวานออกมาจากรายการสินค้าและถือไว้ในมือ

“อืม…ตามวิดีโอการสอน วันแรกยังมีอีกหลายสิ่งที่ต้องทำ ฉันจะต้องรวบรวมทรัพยากรและอาจจะสร้างบ้านเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีจากมอนสเตอร์ในตอนกลางคืน”

หลินเสวี่ยหยิบขวานและเริ่มตัดต้นไม้อย่างเมามัน

หลังจากที่ลำต้นของต้นไม้เหล่านี้ถูกขุดขึ้นมา พวกมันก็จะตกลงสู่พื้นและกลายเป็นตัวต่อสี่เหลี่ยมเล็กๆ หลินเสวี่ยเดินเข้าไปหยิบและเก็บไว้ในคลังโดยอัตโนมัติ

หลินเสวี่ยลองวางตัวต่อลงบนพื้น ตัวต่อขนาด 1ม. * 1ม. * 1ม.ก็ปรากฏขึ้นในตำแหน่งที่หลินเสวี่ยต้องการวาง

“โอ้ น่าสนใจ ดูเหมือนว่าต้องสร้างบ้านด้วยวิธีนี้ใช่ไหม”

“แต่ในวิดีโอการสอนบอกว่าควรสร้างโต๊ะทำงานก่อนถึงสามารถสร้างเครื่องมืออื่นๆ ได้ ฉันจะลองทำก่อนแล้วกัน”

หลินเสวี่ยเดินเตร่ไปเก็บไปจนเก็บท่อนไม้ได้เป็นจำนวนมาก แต่ยังไม่ได้กำหนดว่าจะเลือกสถานที่สร้างบ้านที่ไหน

สำหรับที่ตั้งของบ้าน หลินเสวี่ยใช้ความคิดอย่างมาก เธอต้องการเลือกสถานที่ที่เดินทางสะดวก มีภูเขาและแม่น้ำ แต่ก่อนที่เธอจะหาจุดเหมาะๆ ได้ พระอาทิตย์ก็ลับขอบฟ้าไปแล้ว

“มืดขนาดนี้แล้วเหรอ พระเจ้า ฉันยังไม่ได้สร้างบ้านเลย!”

ตอนนี้หลินเสวี่ยมีทรัพยากรมากมายอยู่ในมือ แต่ฟ้าก็มืดอย่างรวดเร็ว หลินเสวี่ยวิ่งขึ้นไปบนเนินเขา คิดจะสร้างบ้านบนนั้น

ผลกลายเป็นว่าพอเดินไปได้เพียงครึ่งทางก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบที่ด้านหลัง ขณะเดียวกัน ปริมาณเลือดของตัวละครก็ลดลงไปประมาณหนึ่งในห้า

“อ๊ะ! อะไรกระแทกฉัน!”

หลินเสวี่ยตกตะลึง เธอหันกลับมาและเห็นโครงกระดูกตามหลังมา โครงกระดูกยังคงถือธนูและเล็งมาที่เธอ

“พระเจ้า มอนสเตอร์ ช่วยด้วย!”

หลินเสวี่ยรู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก แม้ว่าโครงกระดูกนี้จะเป็นรุ่น Q และดูลึกลับเล็กน้อย แต่ด้วยบรรยากาศรอบข้างที่มืดไปหมดและโครงกระดูกนี้เป็นศัตรูที่อยากฆ่าหลินเสวี่ยให้ตายทำให้ดูรู้สึกน่ากลัวเป็นอย่างมาก

หลินเสวี่ยรีบวิ่งอย่างสิ้นหวังแต่มอนสเตอร์ตัวนี้ดูเหมือนจะเคลื่อนไหวเร็วกว่าเธอเล็กน้อย ยิ่งกว่านั้นมันยังมีการโจมตีระยะไกลอีกด้วย ปริมาณเลือดของหลินเสวี่ยลดลงอย่างรวดเร็วจนเหลือน้อยกว่าครึ่ง

“ทำไงดี!”

หลินเสวี่ยกระวนกระวายจนเธอไม่สามารถต่อสู้ได้ เธอมีเพียงขวานในมือและมันถูกใช้สำหรับตัดต้นไม้ ซึ่งมันอ่อนแอเกินไปกับการฆ่ามอนสเตอร์

ทันใดนั้นหลินเสวี่ยก็เกิดไอเดีย

“ฉันขุดหลุมได้!”

เธอไม่สนใจโครงกระดูกและซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ จากนั้นใช้ขวานในมือขุดดินอย่างเมามัน

ในไม่ช้าก็มีหลุมอยู่บนพื้น และหลินเสวี่ยก็กระโดดลงไป

แต่โครงกระดูกยังคงตามหลังเธอ

หลินเสวี่ยหยิบเศษดินออกจากแถบรายการและปิดหลุมบนหัวเธอ

“ฉันกลัวแทบตาย โชคดีรอดมาได้!”

หลินเสวี่ยถอนหายใจโล่งอก แม้ว่าจะเป็นเกมตัวต่อแต่ก็ให้ความรู้สึกเหมือนเกมสยองขวัญมากกว่า

เสียงคำรามของโครงกระดูกยังคงก้องอยู่เหนือหัวของเธอ เห็นได้ชัดว่าโครงกระดูกยังคงอยู่ใกล้ๆ

“ทำไงดี ยังไงก็ออกไปไม่ได้แน่ ช่างเถอะ ขุดต่อไปแล้วกัน”

หลินเสวี่ยไม่สนอะไรทั้งสิ้น เธอเริ่มขุดลงไปอย่างบ้าคลั่งจนกระทั่งขุดลงไปสิบเมตรถึงจะหยุด

“ใกล้จะถึงแล้ว” หลินเสวี่ยพูดกับตัวเอง

ถ้ำมืดสนิท แต่ก็ยังมีแสงสลัวๆ ทำให้หลินเสวี่ยมองเห็นสภาพแวดล้อมโดยรอบได้อย่างชัดเจน เธอยังคงใช้ขวานขุดไปรอบๆ และในที่สุดก็สร้างถ้ำขนาดใหญ่ได้

ตามที่วิดีโอการสอนแนะนำ หลินเสวี่ยเริ่มสร้างโต๊ะทำงาน พลั่วไม้ จากนั้นจึงขุดหิน ทำเตาหลอมและคบเพลิง และในที่สุดก็เกิดแสงสว่างทั่วทั้งถ้ำ

“โอ้ สว่างขึ้นมาก นี่รู้สึกเหมือนอยู่บ้านไหมนะ”

หลินเสวี่ยเดินไปรอบๆ ถ้ำอย่างพอใจ จากนั้นก็ขุดตัวต่อทั้งหมดในถ้ำแล้ววางคบเพลิงในตำแหน่งที่สมมาตรกันอย่างสมบูรณ์

แน่นอนว่าปัญหาเดียวคือมีทางออกเพียงทางเดียวที่ด้านบนของถ้ำซึ่งถูกหลินเสวี่ยปิดกั้นไว้

คอมเมนต์จากผู้ชมที่เป็นตัวอักษรวิ่งอย่างบ้าคลั่ง

“หวา อาเสวี่ยมาทำอะไรที่นี่ เกมนี้ไม่ใช่ว่าต้องสร้างบ้านหรอกเหรอ ทำไมอาเสวี่ยถึงขุดหลุมอย่างเมามันแบบนี้ล่ะ”

“ทำไมเกมที่อาเสวี่ยเล่นถึงแตกต่างจากวิดีโอที่เฉินโม่ปล่อยออกมานะ”

“แต่ฉันรู้สึกว่าเกมนี้ค่อนข้างสนุก คนที่เป็นโรคย้ำคิดย้ำทำจะต้องพึงพอใจหลังจากดูวิดีโอเกมนี้!”

“อาเสวี่ยขุดหลุมศพและฝังตัวเองเหรอ”

“รู้สึกเหมือนที่นี่มีหนังโจรกรรมเรื่องใหม่เกิดขึ้นฮ่าๆๆ”

“แล้วอาเสวี่ยจะออกไปได้ยังไง”

หลินเสวี่ยขุดไปพลางอธิบายไปว่า “ทุกคนไม่ต้องกังวล มันดูไม่ง่ายเลยที่จะออกไปใช่ไหม ฉันวางแผนที่จะขุดบันไดขึ้นไป”

“ไม่เลว ขุดต่อไปเรื่อยๆ”

“แต่อย่ากังวลไป ข้างนอกยังเป็นเวลากลางคืน ฉันควรหาที่นอนก่อน ค่อยคุยกันหลังจากคืนนี้”

โชคดีที่หลินเสวี่ยล่าแกะและได้ขนแกะมาระหว่างเดินเล่น ทำให้เธอสามารถสร้างเตียงได้

“เอาละ ผู้ชมทุกท่าน คืนนี้พวกเราจะนอนเตียงนี้ แล้วพรุ่งนี้ค่อยลุยกันต่อ!”

ตัวละครของหลินเสวี่ยนอนลงบนเตียงและหลับไปและจบวันแรกใน ‘Minecraft’

………………………