Ancient Strengthening Technique เทพอสูร บรรพกาล - บทที่ 1691 - ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ชิงห่านอ

　　บทที่1691 – ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ชิงห่านอี่?
　　เธอค่อยๆเดินเข้าไปหาชิงสุ่ยในตอนนี้
　　ร่างของเธอนั้นดูมีเสน่ห์ดึงดูดอย่างมากด้วยส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอทำให้เธอดูคล้ายกับนางฟ้าในร่างมนุษย์ ชิงสุ่ยไม่แปลกใจเลย หากมีคนที่จะยอมตายตามคำสั่งของเธอ
　　ชิงห่านอี่
　　ในเวลานี้ชิงสุ่ยตกตะลึงอย่างสมบูรณ์เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเธอจะเป็นผู้นำของที่นี่ ผู้หญิงคนนี้มีกายาเก้าหยินอยู่ก็จริงแต่มันก็ยังห่างไกลความคิดของเขา
　　แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานสักเท่าไรเขาก็ไม่ลืมเธอเลยอย่างไรเลยเขาก็ไม่มีโอกาสที่จะกลับไปหาเธอที่ทวีปเมฆามรกตเลยสักครั้ง ถึงจะยังไม่มั่นใจว่าจะใช่เธอหรือไม่ในตอนนี้แต่ชิงสุ่ยก็รู้สึกว่าเขาไม่หน้าที่จะจำเธอไม่ได้
　　ครั้งสุดท้ายที่เขาพบเธอก็เป็นเวลามากกว่าสามสิบปีมาแล้วอย่างไรก็ตามใบหน้าของเธอก็ยังคงงดงามเช่นดังเก่า อย่างไรก็ตามในเวลานี้เธอก็ดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเก่า
　　เมื่อเห็นเธอแล้วชิงสุ่ยก็นึกถึงฉากที่คุ้นเคยที่เกิดขึ้นในความฝันระหว่างทั้งสอง ภาพทั้งหมดยังคงชัดเจนในใจของทั้งสอง
　　ชิงสุ่ยได้จ้องมองไปที่เธอและยิ้มออกมา
　　ในเวลานี้ทั้งสองได้จ้องมองตากันอย่างลึกซึ้งก่อนที่จะหลุดเข้าไปในภวังค์ในจิตใจ
　　ในเวลานี้ชิงสุ่ยเข้าไปในจิตใจของเธอก่อนที่จะใช้มือของเขาจับลงไปเสื้อของเธอ ก่อนที่เธอใช้มือของเขาปลดเสื้อของเธอออก novel-lucky
　　หลังจากนั้นครู่หนึ่งเสื้อผ้าของชิงสุ่ยเองก็ถูกถอดออกเช่นกันตอนนี้ร่างกายของชิงสุ่ยไม่ได้ดูบอบบางเหมือนแต่ก่อน มันนั้นเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของชายชาตรี อย่างไรก็ตามมันก็ไม่ได้ดูใหญ่โตจนหน้าเกลียด นี่เป็นผลที่เกิดจากการบ่มเพาะของเขา ในตอนนี้ร่างกายของชิงสุ่ยดสง่างามอย่างมาก
　　ในเวลานี้เธอค่อยๆดึงชิงสุ่ยขึ้นไปที่เตียง ก่อนที่พวกเขาทั้งสองคนค่อยๆ นอนลงและจ้องตากันในภวังค์แห่งความฝัน
　　ในตอนนี้ชิงสุ่ยสามารถบอกได้ว่าไฟแห่งราคะในใจของเขาได้ถูกจุดขึ้นแล้วไม่ว่ายอ่างไรก็ตามในเวลานี้มันก็ไม่สามารถมอดดับลงได้อย่างง่ายดาย
　　ตอนนี้ชิงสุ่ยค่อยเคลื่อนมือของเขาสัมผัสไปทั่วร่างกายของเธออย่างช้าๆไม่ว่าจะเป็นส่วนเว้าหรือส่วนโค้งต่างก็ถูกมือของเขาสำรวจจนหมดสิ้น
　　ก่อนที่ชิงสุ่ยจะค่อยจูบลงที่หัวนมสีชมพูของเธอก่อนที่ค่อยๆดูมันราวกับว่านี่คือสิ่งสุดท้ายที่เขาจะสามารถทำได้ในชีวิตนี้
　　……
　　แม้ว่ามันจะเป็นความฝันแต่นี่ก็คล้ายความจริงอย่างมาก แทบไม่มีอะไรที่ต่างจากโลกของความจริงเลย
　　………………
　　ในเวลานี้ชิงห่านอี่ได้พริบตัวขึ้นและขึ้นค่อมชิงสุ่ยเอาไว้ราวกับว่าเธอต้องการมองเขาจะเบื้องบนก่อนที่เธอจะยิ้มออกมาอย่างงดงาม
　　ในเวลานี้เธอค่อยๆขยับร่างกายอย่างช้าๆก่อนที่จะปล่อยเสียงแห่งความสุขออกมาเป็นครั้งคราว
　　ในเวลานี้ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มแม้แต่หูของเธอก็ยังย้อมไปด้วยสีแดง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อ เมื่อเธออยู่ข้างบนร่างกายของชิงสุ่ย ในเวลานี้เธอดูมีเสน่ห์ที่สุด
　　…………
　　ในไม่ช้าชิงสุ่ยก็ได้สติกลับในเวลานี้เขาได้งงงวยกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่
　　ในตอนนี้ชิงสุ่ยจ้องไปที่เธออย่างงุ่มง่ามแม้ว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นในความเป็นจริงระหว่างพวกเขาชิง แม้ว่าชิงสุ่ยจะรู้ว่าเธอนั้นเคยรักเขาในอดีต แต่นั้นก็นานมาแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ไม่คิดว่าเขาจะพบเธอที่นี่อีกครั้ง มันให้เขาสงสัยอย่างมาก
　　หลังจากที่จ้องมองไปที่เธอสักพักชิงสุ่ยก็ถามออกมา“เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”
　　“ข้าสบายดีและเจ้าละ?”
　　เสียงที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ที่พร้อมจะดึงดูดทุกๆคนเข้าไปได้ดังออกมา นี่เป็นครั้งแรกหลังจากนานมากแล้วที่เขาได้ยินเสียของเธอ มันทำให้หัวใจของเขาสั่นสะท้านด้วยความตื่นเต้น อย่างไรก็ตามในเวลานี้ชิงสุ่ยก็สามารถบอกได้ว่าไม่ใช่เพียงแต่เขาที่ไม่สามารถละสายตายจากเธอได้ เธอเองก็เช่นกันที่ไม่อาจละสายตาจากเขา
　　“ปรมาจารย์ที่หนึ่ง ไม่สิห่านอี่ ข้าคิดไม่ถึงจริงๆว่าเราจะได้พบกันที่นี่ในวันนี้” ชิงสุ่ยกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียทำอะไรไม่ถูก
　　“ข้าก็คิดไม่ถึงเช่นเดียวกัน อย่างไรก็ตามข้าก็ดีใจอย่างมากที่ได้พบเจ้า โชคชะตาชั่งเล่นตลกกับพวกเราจริงๆ” เธอหันขึ้นไปมองขอบทะเลที่ไกลออกในตอนนี้
　　หลังจากได้ยินเธอในตอนนี้ชิงุส่ยสามารถสัมผัสได้ถึงความสุขขุมจากเธอเธอคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นมีเสน่ห์อย่างที่เธอไม่เคยมีมาก่อน
　　“ท่านปู่ของเจ้า ยังสบายดีอยู่ใช่ไหม” ชิงสุ่ยถามออกมา
　　เมื่อได้ยินคำถามของชิงสุ่ยใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปในทันที“ เขาไม่อยู่แล้ว”
　　ชิงสุ่ยตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้นในที่สุดเขาก็พอเข้าใจได้แล้วว่าทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ในเวลานี้
　　“อย่าเสียใจไปเลยทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว ถ้าเขายังอยู่เขาเองก็คงอยากเห็นเจ้ามีความสุขเช่นเดียวกัน” ชิงุส่ยกล่าวออกมา
　　“ฮ่าๆนี่ก็ผ่านไปนานแล้ว ข้าไม่คิดอะไรแล้ว หากเขายังอยู่เขาเองก็คงจะมีความสุขอย่างมากในความก้าวหน้าของข้า” สีหน้าเธอเปลี่ยนกลับมาเป็นปกติแล้วในตอนนี้　　ข้าสงสัยจริงเจ้ากลายมาเป็นผู้นำของที่นี่ได้อย่างไรกัน” ชิงสุ่ยถามออกมาในตอนนี้
　　“เช่นเดียวกัน ข้าก็สงสัยว่าเจ้ากลายเป็นผู้พิทักษ์ของพระราชวังสุริยาได้ยังไงกัน?”
　　ในเวลานี้ชิงสุ่ยไม่คิดจะปิดบังเรื่องราวของเขาไว้เนื่องจากเธอไม่ใช่คนอื่นแต่เป็นหนึ่งในหญิงสาวของเขาดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นต้องปิดบัง ในเวลานี้ทั้งคู่ดูผ่อนคลายอย่างมากหลังจากที่ได้พบเจอกัน
　　ในตอนนี้เธอค่อยๆเล่าเรื่องราวของเธออกมาช้าๆหลังจากที่ปู่ของเธอถูกทำร้ายจนตายเธอก็ได้หนีออกมา มีผู้คนมากมายที่ตามเธอมาเพราะต้องการครอบครองเธอ แต่เธอก็สามารถรอดมาได้