Ancient Strengthening Technique เทพอสูร บรรพกาล - บทที่ 1763 - ถ้ำมังกรปีศาจ และผาราชินีปีศาจดูดเลือด

AST
　　บทที่1763 – ถ้ำมังกรปีศาจ และผาราชินีปีศาจดูดเลือด
　　เมื่อเธอแนะนำชื่อของเธอชิงสุ่ยจึงทำการแนะนำกลุ่มคนของเขาเองเพื่อแสดงถึงเกียรติและความเคารพซึ่งกันและกัน
　　ร้านอาหารจำนวนมากวางกระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะโดยที่มีคนเพียงแค่ 3 คนอยู่ด้านข้างโต๊ะอาหาร ในไม่ช้าทั้งสามคนก็เริ่มรู้สึกคุ้นชินกัน อาจจะเป็นเพราะชิงสุ่ยและเฉินเจิงต่างก็เป็นมนุษย์ จึงสามารถพูดคุยและแสดงความใกล้ชิดกันได้อย่างรวดเร็ว
　　”พี่สาวเจินท่านขึ้นมาเป็นผู้นำกองกำลังทะเลลึกแห่งนี้ในฐานะมนุษย์ได้อย่างไร?”มูหยุนชิงเก้อถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
　　”เรื่องมันยาวน่ะในตอนแรกข้าก็ไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นเช่นนี้หรอก ย้อนกลับไปในตอนนั้นข้าได้รับสืบทอดมรดกศักดิ์สิทธิ์จากเทพธิดาสวรรค์ ข้าจึงจำเป็นต้องทำภารกิจที่เธอมอบหมายเอาไว้ หนึ่งคือการปกป้องภูเขาสวรรค์แห่งนี้เพื่อให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของกองกำลังแดนมหาสมุทร”เฉิงเจินกล่าวตอบ
　　มันเป็นธรรมดาที่มนุษย์จะไม่สามารถเอาชีวิตรอดภัยในแดนมหาสมุทรได้อย่างไรก็ตามดูเหมือนผู้คนที่มีทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นมนุษย์ ชิงสุ่ยจึงพบว่าต่อให้เป็นคนธรรมดาก็สามารถใช้ชีวิตในที่แห่งนี้ได้ เพราะภูเขาศักดิ์สิทธิ์จะแสดงผลลัพธ์บางอย่างเพื่อช่วยเหลือเผ่าพันธุ์มนุษย์ และผลลัพธ์อย่างหนึ่งของมันคือการบั่นทอนความแข็งแกร่งของสัตว์อสูรสายพันธุ์ทะเลให้ลดต่ำลง
　　รอบนอกภูเขาศักดิ์สิทธิ์เป็นไปด้วยสัตว์อสูรมากมายจึงทำให้ผู้คนที่อยู่ภายในภูเขาศักดิ์สิทธิ์ยากที่จะกลับคืนสู่โลกมนุษย์ เว้นเสียแต่พวกเขาจะได้รับการช่วยเหลือจากสุดยอดผู้ทรงพลังที่แข็งแกร่ง แต่การที่พวกเขาวางรากฐานสืบทอดยุคสมัย พวกเขาจึงเลือกที่จะอยู่ที่นี่ไม่ละทิ้งไปไหนแม้ว่าจะมีพลังมากพอที่จะทำให้ตัวเองหลุดพ้นจากที่นี่ไปก็ตาม
　　”เห็นได้ชัดว่ารอบภูเขาแห่งนี้ไม่มีกองกำลังหรืออำนาจอื่นเลยยังมีใครที่คิดวางแผนต่อต้านกลุ่มภูเขาศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้อีกอย่างนั้นเหรอ?”ชิงสุ่ยถามด้วยความสงสัย
　　ตัวของเขาเองรับรู้ถึงพลังวิญญาณที่แข็งแกร่งจากผู้คนทั้งหมดมันเป็นพลังบริสุทธิ์ที่ใช้เป็นตัวชี้วัดความสามารถ แม้เขาจะไม่เคยเห็นการต่อสู้ของหญิงสาวที่อยู่เบื้องหน้า แต่เขาก็คาดเดาจากพลังของเธอว่า เธอจะต้องเพิ่มขีดจำกัดความแข็งแกร่งร่างกายได้สูงสุดเป็นอีก 2 เท่า
　　”นอกจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์แล้วยังมีถ้ำมังกรปีศาจ และผาราชินีปีศาจดูดเลือด”เฉิงเจินกล่าว
　　โลกใบนี้คือโลกที่แสนแปลกประหลาดชิงสุ่ยยิ่งรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินคำพูดเกี่ยวกับราชินีปีศาจดูดเลือด พวกเธอคือชนเผ่าโบราณที่มีรูปลักษณ์คล้ายมนุษย์ และมีข้อแตกต่างจากมนุษย์เพียงแค่เล็กน้อย และพวกเธอถูกเรียกว่าปีศาจดูดเลือด เพราะต้องพึ่งพาเลือดเพื่อความอยู่รอด พวกเธอทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นผู้หญิงที่มีความงดงาม แล้วยังครอบครองพลังอันน่ากลัวแม้จะไม่ได้ฝึกฝนมาก็ตาม
　　ชิงสุ่ยไม่มีความกังวลใดๆเลยมันคงเป็นเพราะพลังศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ภายใต้ภูเขาแห่งนี้ ไม่ต่างอะไรจากสิ่งที่เป็นปรปักษ์กับพลังแห่งปีศาจอสูร นอกจากนี้พลังรอบตัวของชิงสุ่ยเองก็อยู่ในรูปแบบเดียวกัน พอได้รับพรจากเทพสงคราม novel-lucky
　　”กลุ่มราชินีปีศาจดูดเลือดคงไม่อาจเป็นภัยคุกคามกลุ่มภูเขาศักดิ์สิทธิ์ได้”ชิงสุ่ยกล่าว
　　”หากเป็นประชาชนทั่วไปของกลุ่มราชินีปีศาจดูดเลือดพวกมันไม่ใช่ภัยคุกคาม คงมีแต่ผู้นำและตัวของราชินีปีศาจดูดเลือดที่เป็นภัยคุกคามเพราะพวกมันไม่เกรงกลัวอำนาจของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ ตัวข้านั้นไม่เป็นไร แต่คนของข้าทั้งหมดที่นี่”
　　เมื่อเฉิงเจินกล่าวถึงราชินีปีศาจดูดเลือดดูเหมือนความกังวล และความโกรธแค้นจะปรากฏบนสีหน้าของเธอ การแสดงออกของเธอยิ่งทำให้ชิงสุ่ยรับรู้ถึงการที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์ถูกรบกวนโดยกลุ่มราชินีปีศาจดูดเลือด แต่โชคดีที่มีเพียงแค่ส่วนน้อยเท่านั้นที่สามารถเข้ามาภายในภูเขาศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ได้
　　”ถ้าหากมีโอกาสข้าเองก็อยากจะลองพบปะกับพวกชนเผ่ามายาลึกลับเหล่านี้ดูสักครั้ง”ชิงสุ่ยกล่าว
　　”พี่สาวเจินดูเหมือนท่านจะไม่อยากออกห่างจากภูเขาแห่งนี้ได้เลยสินะ”มูหยุนชิงเก้อกล่าวถาม
　　”ข้าเองเคยจากไปแล้ว2-3 ครั้ง แม้ว่าภูเขาศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้แต่ยังยืนหยัดอยู่ได้อย่างมั่นคง แต่มันจะเป็นการดีถ้าหากข้าสามารถกำราบกลุ่มราชินีปีศาจดูดเลือดและกลุ่มถ้ำมังกรปีศาจ เพราะมันจะทำให้ข้าสบายใจ และจากไปได้โดยไร้กังวล”
　　……………………..
　　………..
　　สิ่งที่น่าอึดอัดเกิดขึ้นในตอนกลางคืนอีกครั้งเนื่องจากทั้งสองคนเป็นเหมือนสามีภรรยาทั้งสองจึงถูกจัดให้อยู่ด้วยกันในสถานที่เล็กๆ แน่นอนว่ามันทำให้หัวใจของมูหยุนชิงเก้อเต้นระรัวจนควบคุมไม่ค่อยได้
　　ภายในห้องนั่งเล่นขนาดประมาณ100 ตารางเมตร แม้ว่าอาจจะดูกว้างแต่เมื่อเทียบกับพื้นที่สัดส่วนในโลกใบนี้ถือว่าเป็นพื้นที่ค่อนข้างเล็ก
　　”เดี๋ยวข้าจะอยู่ที่ส่วนเจ้าขึ้นไปพักบนชั้น 2 เถิด!!”ชิงสุ่ยยิ้ม
　　”อืม”มูหยุนชิงเก้อกล่าวขณะก้มศีรษะเล็กน้อย”ข้าขอขึ้นไปก่อน”
　　”อืมเชิญเลย”
　　ชิงสุ่ยไม่ได้ขึ้นไปข้างบนแต่ก็รู้ดีว่าพื้นที่ทั้งหมดได้ถูกทำความสะอาดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ชิงสุ่ยเดินไปที่เบาะนั่งก่อนจะนั่งลง
　　เขานั่งคิดไตร่ตรองดูเหมือนหญิงสาวที่ชื่อว่าเฉิงเจิน จะไม่ได้ขอผลอสูรโลกาศักดิ์สิทธิ์คืนจากเขาแม้จะรู้ว่าตัวของชิงสุ่ยได้มันไปครอบครองแล้วก็ตาม แต่เรื่องที่เขาทำให้งูมายามหาสมุทรกลายเป็นสัตว์เลี้ยงของเขา ชิงสุ่ยก็ไม่แน่ใจว่าเธอจะรู้เรื่องนี้หรือไม่
　　ผลอสูรโลกาศักดิ์สิทธิ์คือผลไม้ที่ทรงพลังและมีค่าแต่มันก็เป็นผลไม้ที่ใช้ได้กับสัตว์อสูรประเภทดินเท่านั้น ซึ่งสัตว์อสูรประเภทดินส่วนใหญ่แข็งแกร่งแต่มักเชื่องช้า ผู้คนส่วนมากจึงลังเลที่จะใช้มันเป็นสัตว์อสูรประจำตัว
　　สัตว์อสูรที่อ่อนแอย่อมไร้ประโยชน์ส่วนสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งก็ทำให้เชื่องยากเกินไป ฉะนั้นทุกอย่างจึงขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งของตัวผู้ใช้งานเอง มีเพียงคนโง่เท่านั้นที่จะเลือกสัตว์อสูรที่อ่อนแอกว่าตนเอง
　　ในขณะที่ชิงสุ่ยหมกมุ่นอยู่กับความคิดของเขามูหยุนชิงเก้อก็เดินลงมาจากชั้น 2
　　ชิงสุ่ยแสดงความสับสนเมื่อจ้องมองเธอ”มีอะไรผิดปกติอย่างนั้นรึ”
　　”ชั้นบนมีแต่ความว่างเปล่า”
　　ชิงสุ่ยจึงขึ้นไปดูด้วยตัวเองและพบว่ามันไม่มีอะไรเลยนอกจากความว่างเปล่า
　　”ถ้าเป็นเช่นนี้เจ้าก็จงไปนอนที่นอนของข้าเถิด เดี๋ยวข้าจะอยู่ที่นี้เอง”ชิงสุ่ยชี้ไปที่เบาะนั่งที่ๆเขาใช้นั่งครุ่นคิด
　　”เออ…….ทำไมเจ้าไม่มานอนในห้องด้วยกันกับข้าล่ะ?”มูหยุนชิงเก้อกล่าวถามด้วยน้ำเสียงบางเบา