Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 97 หัวหน้า...ยิ้มหน่อย?

แค่ก! แค่ก! แค่ก!
มีเสียงไอดังออกมา เฉินช่าวเย่และเลาเสี่ยวเสียวทำเป็นเมียงมองไปรอบๆ แต่ที่จริงแล้วแอบเหลียวมองไปที่ตรงชูฮันและป่ายหวีเนอยืนอยู่กันบ่อยครั้ง มันมีอะไรผิดปกติกับสภาพยุ่งเหยิงของป่ายหวีเนอและใบหน้าที่โชกไปด้วยเหงื่อของชูฮัน ความคิดของทั้ง2คนครุมเครือไปไกลแล้ว!

พวกเขาสัมผัสกันหรือไม่ก็จูบ?

ชูฮันไม่สนใจทั้ง3คน ขณะก้มหน้าลงนับคะแนนที่เขามีอยู่ เขาไม่รู้ว่าจะต้องตอบสนอง3คนนั้นอย่างไรดี คริสตัล2ชิ้นนอนแช่อยู่ในกระเป๋าของเขา คะแนนที่เขาได้จากการฆ่าซอมบี้ระยะที่2 มีค่าแค่น้อยนิดเท่านั้นเอง ฆ่าซอมบี้ระยะแรกยังดีซะกว่า

ชูฮันไม่พูดอะไร ขณะที่บรรยากาศภายในห้องก็เริ่มแปลกๆ

ป่ายหวีเนอก็เหมือนเคย ไร้อารมณ์และเงียบสนิท

เลาเสี่ยวเสียวและเฉินช่าวเย่เหมือนจะเห็นด้วยกันโดยปริยาย มีเสียงกระซิบก่อตัวขึ้นเงียบๆระหว่างทั้ง2คน

“ศพที่เราเห็นข้างนอกนั่นเป็นใคร? และพวกซอมบี้ระหว่างทางมาที่นี่ ใครเป็นคนฆ่า? พวกมันพึ่งจะตาย!” ซางจิ่วตี้เป็นคนเดียวที่พูดอะไรที่ควรค่าแก่การถาม เธอได้ลืมความกังวลทั้งหมดที่มีเกี่ยวกับป่ายหวีเนอไปหมดแล้ว หากมันกลับแทนที่ด้วยความสับสน เต็มไปด้วยคำถามที่ต้องการคำตอบ และการที่ชูฮันใช้เวลานานทีเดียวในการฆ่าซอมบี้ก็เป็นเรื่องที่ทำให้พวกเขาสับสนเหมือนกัน

ชูฮันตะปปคริสตัล2อันที่อยู่ในกระเป๋า พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองที่สมาชิกคนอื่นในกลุ่ม ทั้ง3คนยกเว้นป่ายหวีเนอต่างมีท่าทางเย็นชา

เฉินชาวเย่และเลาเสี่ยวเสียวไม่ได้สนใจจะคิดเรื่องที่ซางจิ่วตี้พูดเลย การนินทาอย่างสนุกทำให้พวกเขาลืมรายละเอียดต่างๆ คิดแต่เรื่องของชูฮันอย่างเดียว ที่เขาไม่พอใจเพราะถูกจับได้เหรอ?

“หัวหน้า! หัวหน้า!” เฉินช่าวเย่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ “ทำไมพี่ถึงมองฉันแบบนั้น? ฉัน…ฉัน…ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้เห็นอะไรเลยสักอย่าง”

“งี่เง่า!” เลาเสี่ยวเสียวตะโกนออกมา “พี่ชูทรงพลังจะตาย! จัดการพวกซอมบี้ที่แข็งแรงได้อย่างรวดเร็ว ยอดเยี่ยม! ทรงพลัง!”

ซางจิ่วตี้ยังคงจ้องไปที่ป่ายหวีเนอ “ป่ายหวีเนอเธอได้เจอกับมนุษย์คนอื่นบ้างมั้ย? มันมีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับซอมบี้รึเปล่า?”

ป่ายหวีเนอไม่ได้ตอบ หากจ้องไปที่มือของชูฮันแทน

ซางจิ่วตี้โมโหมากที่ถูกทุกคนเมิน สถานการณ์ตอนนี้มันเป็นเรื่องจำเป็นมาก แต่คนพวกนี้กลับคิดเรื่องอื่น? ป่ายหวีเนอตกหลุมรักชูฮัน?

ชูฮันไม่สนใจกับเรื่องรอบๆตัว พลางมองไปที่เฉินช่าวเย่ เขาสำรวจเฉินช่าวเย่อย่างละเอียดจากบนลงล่าง “หัวหน้า!” เฉินช่าวเย่กอดขาชูฮัน “หัวหน้า! ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะ!”

“เฮ้ย” ชูฮันถามระบบขึ้นมาอย่างโผงผาง “ฉันเอาคริสตัลมากระตุ้นความสามารถพิเศษที่แฝงอยู่ในตัวได้มั้ย”

“คริสตัลสีดำสามารถแลกได้5คะแนน คริสตัลสีดำ2อันสามารถกระตุ้นพรสวรรค์พิเศษได้” เสียงโทนเดียวของระบบดังตอบกลับมา

แลกเพื่อ5คะแนน? ชูฮันมึนงง ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคะแนนที่เขาได้จากการฆ่าซอมบี้ระยะ2ถึงมีแค่2คะแนน ที่แท้เพราะมันมีการใช้งานพิเศษแบบนี้ต่างหาก!

“ฉันสามารถปลุกพรสวรรค์พิเศษขึ้นมาได้มั้ยถ้าใช้คริสตัล?” ชูฮันถาม

“เจ้าของร่างนี้ไม่มีพรสวรรค์พิเศษ” ระบบตอบกลับมาอย่างเย็นชา

แม่ง! ชูฮันสบถออกมาหากยังคงถามคำถามต่อ “แล้วถ้าฉันใช้มันกับเฉินช่าวเย่ละ มันจะมีโอกาสเท่าไหร่ในการกระตุ้นพรสวรรค์ของเขา?”

ชูฮันคิดมาดีแล้ว ความสามารถในปัจจุบันของเฉินช่าวเย่ยังไม่มากพอจะทำให้เขากลายเป็นหนึ่งใน20นักล่าได้ สำหรับตัวเขาเอง ชูฮันคิดว่าเขาน่าจะมีความสามารถพิเศษที่ยังไม่ถูกปลุกขึ้นมาอยู่

ความสามารถเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดที่ต้องมีในโลกาวินาศ ทั้งหมดถูกเรียกว่า การเสริมความแข็งแกร่ง

มนุษย์ถูกจัดเป็น2ประเภท มนุษย์เสริมกำลัง และมนุษย์ที่วิวัฒนาการหรือที่เรียกว่ามนุษย์กลายพันธุ์ ทั้ง2แบบมีความสามารถในการต่อสู้ต่างระดับกัน

คำจำกัดความของมนุษย์เสริมกำลังนั้นเรียบง่ายมาก มันก็คือคนที่มีความสามารถบางอย่างที่ได้รับการฝึกฝนความสามารถพวกนั้นจนถึงจุดสูงสุดจนสามารถก้ามข้ามไปสู่ระดับต่อไปของความสุดยอดได้ บางคนใช้นิ้วและฝึกฝนมันอย่างหนักจนสามารถบรรลุความคมแหลมและแข็งแกร่งของนิ้วมือได้ เมื่อความสามารถขึ้นไปถึงระดับสูงสุดด้วยการฝึกฝน คนที่มีความสามารถแบบนั้นจะเรียกว่า มนุษย์เสริมกำลัง

การปรับปรุงโดยวิวัฒนาการเป็นวิธีที่อ่อนโยนกว่า มนุษย์ที่มีวิวัฒนาการหรือมนุษย์กลายพันธุ์มีจำนวนน้อยกว่ามนุษย์เสริมกำลังอยู่มาก ซึ่งมนุษย์เสริมกำลังนั้นจะมีความสามารถที่น่ากลัวกว่ามาก การวิวัฒนาการเป็นการพัฒนาในทุกดัชนีของกายวิภาคของมนุษย์ ทว่ามันมีความต่างมีเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น

มนุษย์กลายพันธุ์นั้นอ่อนแอกว่ามนุษย์เสริมกำลัง แต่เมื่อพวกเขาขึ้นไปถึงระดับสูงของวิวัฒนาการและการกลายพันธุ์ ความสามารถในการต่อสู้ของพวกเขาจะล้ำหน้าไปไกลว่ามนุษย์เสริมกำลัง แต่มนุษย์กลายพันธุ์ที่สามารถขึ้นไปถึงระดับสูงได้จะพบว่ามันยากมากขึ้นไปอีกกว่าจะขึ้นไประดับต่อไปได้ เพราะฉะนั้น มนุษย์กลายพันธุ์ระดับสูงๆจึงหายากมาก ป่ายหวีเนอเองก็เป็นหนึ่งในนั้น

“10%!” เสียงของระบบดังอยู่ในหูชูฮัน

แค่10%? ชูฮันนิ่วหน้า มันต่ำเกินไป!
มนุษย์เสริมกำลังปรากฏตัวขึ้นหลังจากการวิวัฒนาการของมนุษย์ ตามที่เขารู้มาจากชาติที่แล้ว…มนุษย์เสริมกำลังคนแรกปรากฏตัว3เดือนหลังจากโลกาวินาศเริ่ม เขาปรากฏตัวขึ้นโดยบังเอิญ ชายคนนั้นอยากจะฆ่าตัวตาย ดังนั้นเขาจึงกินคริสตัลสีดำ2อัน ทว่าแทนที่จะตายเขากลับปลุกความสามารถพิเศษขึ้น

อย่างที่ระบบบอก ไม่ใช่ทุกคนจะมีพรสวรรค์และความสามารถพิเศษ ชูฮันเองก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ไม่ได้โชคดีขนาดนั้น

เงื่อนไขสำหรับการปลุกความสามารถของมนุษย์เสริมกำลังนั้นต่ำมาก คุณต้องมีวัตถุดิบคือคริสตัลสีดำ2อันที่มากจากซอมบี้ระยะที่2 และการกระตุ้นนั้นจะสำเร็จได้เมื่อคนๆนั้นได้สัมผัสกับการต่อสู้อย่างรุนแรงจนเสี่ยงชีวิตเกือบตาย แต่ถ้าใครคนหนึ่งกินคริสตัลตอนที่พวกเขาไม่มีความสามารถพิเศษอะไรเลย คนๆนั้นก็จะติดเชื้อทันที

กินคริสตัล1อันก็ไร้ประโยชน์เหมือนกัน ถึงแม้ว่าคนๆนั้นจะมีความสามารถพิเศษก็ตาม โอกาสสำหรับการปลุกความสามารถพิเศษให้สำเร็จลุล่วงนั้นลดลงทุกครั้งที่คนๆหนึ่งพยายามจะกินคริสตัลพวกนั้น

เป็นเวลานานแล้วที่ผู้คนได้ศึกษาและทดลองจนพวกเขาหาวัตถุที่เหมาะสมและค้นพบเงื่อนไขต่างๆที่สำเร็จจนได้ ทว่ามนุษย์เสริมกำลังยังหาพบเจอได้ยากอยู่ระหว่างช่วงแรกๆของโลกาวินาศ

“หัวหน้า! วู้ววววว!” เฉินช่าวเย่ยังคงกอดขาชูฮันต่อพร้อมกับพูดขึ้นมา “พี่มักจะคิดอะไรไม่ดีๆอยู่เสมอเวลามองมาด้วยสายตาแบบนั้น ฉันไม่เคยเห็นพี่ยิ้มเลยสักครั้ง ลองยิ้มหน่อยมั้ย?”

“แม่ง!” ชูฮันเตะเฉินช่าวเย่ออกไป พร้อมกับคิดหาวิธีที่จะทำให้เฉินช่าวเย่ได้สัมผัสการต่อสู้อย่างรุนแรงเพื่อเพิ่มโอกาสในการปลุกความสามารถพิเศษขึ้นมา

มนุษย์เสริมกำลังเป็นนักฆ่าที่จำเป็นมากในช่วงแรกของโลกาวินาศ เฉินช่าวเย่จะแข็งแกร่งยิ่งกว่าชูฮันในชาติที่แล้วถ้าเขาประสบความสำเร็จในการปลุกความสามารถพิเศษขึ้นมาได้อย่างถูกต้อง

“เธอ!” ความโกรธของซางจิ่วตี้ลุกโชน หน้าอกของเธอกระเพื่อมขึ้นลง “นี่พวกเธอกำลังละเลยฉันอยู่เหรอ?”

ปัง!
หลังจากพูดจบ เธอก็ต่อยกำปั้นใส่กำแพงด้วยความเดือดดาล