Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 1000 สถานการณ์แปลกๆ

　　ภาพนี้ตกอยู่ในสายตาของเหล่าลูกผสมทั้งหลายทันใดนั้นบรรยากาศก็เปลี่ยนจากลมโกรก ต้นไม้ใบไม้ปลิวตามลม ดอกไม้เบ่งบาน หมู่นกส่งเสียงร้อง ทุกอย่างพลันหยุดนิ่งและตกอยู่ในความเงียบ ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้น
　　”ผี!”ทันใดนั้นเฉินยู่เทียนก็โพล่งขึ้นมาด้วยท่าทางตระหนก
　　”ผี!”เหล่าลูกผสมเร่ร่อนระดับต่ำทั้งหลายที่ได้ยินก็หวาดกลัวตื่นตระหนก
　　”ผีบ้านแม่แกสิ!”ลูกผสมตัวใหญ่ก่นด่าออกมาอย่างโมโห ก่อนจะหันไปตะคอกใส่เหล่าลูกผสมที่มีท่าทีตื่นกลัว “พวกแกเป็นถึงลูกผสม น่ากลัวยิ่งกว่าผีซะอีก จะกลัวหาอะไร? แล้วตอนแรกที่พวกแกกินเนื้อคน ไม่กลัวรึไง!”
　　แม้จะพูดไปอย่างนั้นแต่ลูกผสมตัวใหญ่เองก็มีความสงสัยเกิดขึ้นในใจเหมือนกัน มันกำลังตื่นตัวอย่างมากเพื่อจับสัมผัสว่ามีใครดักซุ่มหรือไม่
　　บรรยากาศเงียบสนิทเป็นเวลากว่าห้านาทีก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่มีเสียงอะไรเกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย มีเพียงแค่เสียงของลูกผสมที่ตัวสั่นด้วยความกลัวเท่านั้น
　　บนพื้นผิวแม่น้ำนั้นเงียบสนิทหลังจากลูกผสมระยะ5 ตกลงไป ไม่มีอะไรโผล่ขึ้นมาเลย ไม่มีน้ำกระเพื่อม ไม่มีแม้แต่เลือด
　　ลูกผสมตัวใหญ่รออีกห้านาทีหลังจากมันไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆเกิดขึ้นเลย มันจึงนำทีมเดินเข้าไปใกล้แม่น้ำและออกคำสั่ง “ไปตรวจดู”
　　กลุ่มลูกผสมเดินหน้าไปอย่างระมัดระวังหลังจากผ่านไปพักใหญ่จนพวกมันประเมิณแล้วว่าน่าจะปลอดภัย กลุ่มลูกผสมก็เริ่มผ่อนคลายและหัวเราะออกมา
　　”หรือว่าเป็นสัตว์ประหลาดน้ำ?ปลาคลั่ง?” 　　”เป็นไปได้!มันอาจจะกลืนลูกพี่ระยะ 5 ไปแล้ว”
　　”ฉันตกใจหมดคิดว่ามีคนซุ่มโจมตีซะอีก”
　　”เป็นไปได้ยังไงที่นี้มันไกลจากที่ตั้งค่ายรบของกองทัพเขี้ยวหมาป่ามาก นอกซะจากชูฮันจะมากับมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระยะสูงไม่กี่ตัวกันเอง แต่ถ้าเป็นกองกำลังขนาดใหญ่…มันไม่มีทางเป็นไปได้”
　　”ใช่แกพูดถูก พวกมันไม่มีทางรู้ว่าเราอยู่ที่นี้”
　　เมื่อลูกผสมจำนวนมากเริ่มคลายความระวังตัวลงลูกผสมตัวใหญ่ระดับหัวหน้าเองก็ไม่คิดสนใจต่ออีก โลกาวินาศนั้นเต็มไปด้วยความบ้าคลั่งที่เกิดขึ้นกับทุกสิ่งมีชีวิต ปลาในน้ำบางครั้งก็เป็นภัยคุกคามสำหรับพวกมันเหมือนกัน ดังนั้นมันก็เป็นไปได้ว่าอาจจะมีปลายักษ์ในแม่น้ำกินลูกผสมระยะ 5 เข้าไป
　　ขณะที่กลุ่มลูกผสมกำลังพูดคุยหัวเราะกันอยู่นั้นเองทหารทั้งสามร้อยคนของชูฮันก็ก้าวออกมาโผล่ต่อหน้ากองทัพลูกผสมห่างออกไปไกลพอสมควร ทั้งสองกองทัพต่างยืนเผชิญหน้ากันและกันไปมาอยู่พักหนึ่ง
　　เหล่าทหารของชูฮันที่ตามติดกองทัพลูกผสมมาสัพักแล้วด้วยกาารฝึกฝนอย่างดีทำให้พวกเขาสามารถติดตามกองทัพลูกผสมอย่างใกล้ชิดโดยที่พวกลูกผสมไม่รู้ตัว
　　ในขณะเดียวกันมันก็เป็นเพราะความสามารถของทีมลาดตระเวนของกองทัพลูกผสมนั้นต่ำเกินไปด้วย
　　ครั้งนี้แผนการรบสำหรับรับมือกับกองทัพลูกผสม250 ตัวนั้นออกแบบโดยซูเฟิงที่แก้ปัญหาเรื่องจำนวนคนที่น้อยกว่า และต้องพบกับข้อกำหนดที่ชูฮันตั้งไว้
　　ด้วยเหตุนี้ชูฮันจึงไม่มีข้อคัดค้านอะไร
　　แต่…
　　มันเกิดอะไรขึ้น?
　　หรือว่ามีกลุ่มที่สามอยู่ที่นี้?!
　　ชูฮันเองก็ไม่รู้ว่าสถานการณ์ในตอนนี้คืออะไรกันแน่เขานิ่วหน้าด้วยความสงสัย ชูฮันส่งสัญญาณลับให้ทุกคนรอก่อนและอย่าพึ่งทำอะไร เพราะเขาต้องการจะสังเกตการณ์ต่อไปก่อน
　　สถานการณ์มันเปลี่ยนไปแล้วทั้งสามร้อยคนละทิ้งแผนกาเดิมที่ซูเฟิงวางเอาไว้ก่อนหน้านี้และทำตามคำสั่งของชูฮันแทน
　　หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงกองทัพลูกผสมก็เริ่มหมดความอดทน โดยเฉพาะตัวหัวหน้าที่เริ่มนำลูกผสมเดินเรียบตามริมแม่น้ำเข้าไปหาทหารทั้งสามร้อยคน
　　การอยู่บนภูเขาในยุคโลกาวินาศที่เต็มไปด้วยป่าไม้ทึบคือที่ที่อันตรายและน่ากลัวที่สุดมีแต่สัตว์ป่าคลั่งเต็มไปทุกที่และบางครั้งสัตว์ประหลาดพวกนี้ก็อาจจะทรงพลังอย่างที่แต่ละคนคาดไม่ถึงก็เป็นได้
　　สำหรับลูกผสมเมืองที่มีแต่ผู้คนหวาดกลัวคือที่ที่ปลอดที่สุด เพราะพวกมันสามารถควบคุมซอมบี้ได้ แต่สำหรับสัตว์ประหลาดบ้าคลั่งทั้งนั้น…มันไม่มีทางเลย
　　ตอนที่ลูกผสมตัวใหญ่นำกองทัพของมันเดินเรียบไปตามชายฝั่งแม่น้ำจู่ๆมันก็ตะลึงหยุดค้างอยู่กับที่ไม่ขยับ สีหน้าช็อคๆ
　　ชูฮันและซูเฟิงที่คอยสังเกตสถานการณ์จากที่ไกลก็แสดงท่าทีตกใจออกมาเหมือนกันก่อนหน้านี้พวกเขามองเห็นไม่ค่อยชัดเท่าไหร่เพราะมีต้นไม้มากมายบังอยู่แถมระยะห่างก็ไกลพอสมวร แต่ตอนนี้เมื่อกองทัพลูกผสมเดินขยับเข้ามาและมีสถานการณ์แปลกๆเกิดขึ้น คราวนี้ทั้งชูฮันและซูเฟิงสามารถมองเห็นได้ชัดเจน
　　”แล้วคนของเราล่ะ?!”ลูกผสมตัวใหญ่แทบจะตะคอก นัยน์ตาสีเลือดจ้องเขม็งไปที่กลุ่มลูกผสมด้านหลัง
　　เหล่าลูกผสมมีท่าทีอึดอัดบางตัวก็ไม่เข้าใจสิ่งที่หัวหน้ากองทัพต้องการสื่อ แม้แต่เฉินยู่เทียนเองก็ยังตะลึง
　　มันคืออะไรกันแน่?
　　”ข้างหลัง!”ลูกผสมตัวใหญ่แหกปากสนั่น “ทำไมคนของเราถึงหายไป?!” 　　ประโยคของลูกผสมตัวใหญ่ที่เป็นหัวหน้าทำให้เหล่าลูกผสมทั้งหลายต่างตกใจกันหมดทุกสายตาเริ่มหันมองสำรวจรอบกองทัพพวกมันเอง…กองทัพเดิมที่มีจำนวนลูกผสมทั้งหมด 250 ตัว หากตอนนี้เหลือเพียงประมาณ 200 ตัว
　　แล้วอีก50 ตัวถูกดูดหายไปไหน?!
　　ความกลัวเริ่มเกาะกุมหัวใจเหล่าลูกผสมทั้งหลายเวลานี้แม้แต่ลูกผสมตัวใหญ่ที่เป็นหัวหน้ายังอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเทิ้มด้วยความตกใจ หรือว่าจะจริงที่ที่นี้มีผี?
　　ชูฮันและทหารทั้งสามร้อยคนเองก็ตกใจไม่ต่างกันทันใดนั้นเองจากระยะห่างไม่กี่เมตรที่จุดที่กองทัพลูกผสมหยุดอยู่กับที่ มันก็มีภาพแปลกๆเกิดขึ้นบรรยากาศตกอยู่ในความเงียบที่อัดแน่นไปด้วยความกลัว เหล่าทหารของชูฮันต่างใช้สัญญาณลับพิเศษสื่อสารกันเองโดยไม่มีอุปสรรคใดๆมาขวาง
　　นายทำเหรอ?
　　เปล่าฉันคิดว่าเป็นนาย…　　ถามอีกคนสิ
　　ไม่ใช่ฉัน
　　ใครกันทำไมรวดเร็วได้ขนาดนั้น? สุดยอดไปเลย?
　　แล้วคิดว่าไงถ้าเป็นฝีมือของทีมลอบสังหารอย่างกุ้งเสือดำล่ะ?
　　ทันใดนั้นซูเฟิงก็หันไปถามชูฮันด้วยคำถามในแววตา…ทีมกุ้งเสือดำมาได้ยังไง?
　　ชูฮันเลิกคิ้วจนหน้าผากย่นในขขณะเดียวกันก็เพิ่มการระวังตัวขั้นสูง…มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นทีมกุ้งเสือดำ ข้อแรกเลยทีมกุ้งเสือมีสมาชิกประมาณ 100 คน ไม่มีทางที่จะมาอย่างเงียบๆได้ อย่างที่สองไม่ว่ายังไงมันก็ไม่มีทางจะบังเอิญได้ขนาดนี้
　　สิ่งที่สำคัญที่สุดคือทีมกุ้งเสือดำได้รับภารกิจจากเขาไปแล้ว และถ้าเป็นฝีมือของทีมกุ้งเสือดำจริงๆ มีหรือที่ทีมกุ้งเสือดำจะไม่มีรายงานตัวต่อเขาก่อนจะลงมือ
　　ดังนั้นยังไงมันก็ไม่ใช่ทีมกุ้งเสือดำ? 　　ในเมื่อไม่ใช่ทีมกุ้งเสือดำ…แล้วใครกัน?
　　ขณะที่ชูฮันกำลังดิ้นรนเพื่อหาคำตอบและทำความเข้าใจกับสถานการณ์ทันใดนั้นเองกองทัพลูกผสมก็เริ่มเข้าสู่สภาวะแตกตื่น
　　”อ๊ากกกกก!ผี!” ลูกผสมตัวหนึ่งร้องดังลั่นและวิ่งหนีเข้าป่าลึกไปทันทีโดยไม่แม้แต่จะหันกลับมามองข้างหลัง
　　หลังจากนั้นลูกผสมหลายตัวก็เริ่มแหกปากร้องอย่างตื่นตระหนกตามๆกันมา
　　”มันเป็นผียักษ์มันมีลูกผสมระยะ 3 อยู่ถัดไปจากฉัน!”
　　”อ๊ากกก…”หลังจากมีเสียงกรีดร้องของลูกผสมบางตัวดังขึ้น หลังจากนั้นมันก็มีเสียงราวกับบางอย่างถูกตัดขาด ตามมาด้วยเสียงของขนาดใหญ่บางอย่างตกลงแม่น้ำจนน้ำกระจายแรง
　　”แปะ~”