Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 1012 ไม่มีใครตาย

　　”รายงานสถานการณ์ล่าสุดครับ”นายทหารที่เข้ามาใหม่รีบรายงานทันที “กองทัพเขี้ยวหมาป่าฆ่าซอมบี้ราวกับคนคลั่ง สนามรบบนภูเขามีแต่ศพซอมบี้ตายเรียบครับ จำนวนซอมบี้ในเมืองอันลูที่ถูกฆ่าตายทั้งหมดมีจำนวนรวมกันแล้วกว่า 500,000 ตัว อีกทั้งยังมีกองกำลังทหารอีก 3,500 นายกำลังเดินเท้ามุ่งหน้าเข้าไปในหุบเขาด้วยความเร็วสูง เหมือนว่าพวกเขาจะรีบตามไปสมทบกับพลเอกชูฮันและทีมครับ”
　　หลังจากได้ยินการรายงานหลายคนก็ตะลึงจนตัวแข็งไปหมดและก็มาได้สติเมื่อตอนที่หวังเฉินผุดลุกขึ้นยืนและเอ่ยถามเสียงดัง “หมายความว่าไง? กองทัพเขี้ยวหมาป่ามีทหารทั้งหมดกี่คน?”
　　”สามพันห้าร้อยคนครับ”นายทหารตอบคำถาม
　　อะไรคือทหารสามพันห้าร้อยคน?
　　หวังเฉินตะลึงไปทันทีที่ได้ยินทำไมจู่ๆชูฮันถึงมีทหารเพิ่มขึ้นมาทวีคูณได้ขนาดนี้?
　　คนอื่นที่เหลือเองก็ตะลึงงันไม่ต่างทั้งหมดนี้มันเกินความคาดหมายพวกเขาไปไกล
　　เมื่อได้เห็นปฏิกิริยาเช่นนี้จากทุกคนในห้องนายทหารที่เป็นคนรายงานสถานการณ์ก็พลันรู้สึกว่าตัวเองพูดจาไม่ชัดเจน ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนน้ำเสียงและรีบอธิบายอีกครั้ง “ครับ ผมเลยลืมพูดไปว่าไม่มีทหารของกองทัพเขี้ยวหมาป่าบาดเจ็บหรือเสียชีวิตจากการปะทะกับซอมบี้เลยครับ จำนวนของทีมของชูฮันยังเหลือเท่าเดิมกับตอนแรกเริ่ม ยกเว้นแต่ทหาร 3,500 นายที่กำลังมุ่งหน้าตามมาสมทบครับ!”
　　”!!!”
　　ทั้งห้องประชุมตกใจจนขาอ่อนพวกเขาตั้งต้องสติอยู่พักหนึ่งกว่าจะตอบสนองกับสิ่งที่พึ่งได้ยินมาได้
　　หวังเฉินเองก็ตกใจค้างเขารีบถามเสียงดังด้วยความร้อนใจ “ไม่มีใครตายเลย แล้วลูกผสมล่ะ?!”
　　”นั่นคือเรื่องที่สองที่ผมกำลังจะรายงานครับ”นายหทารยิ้มกว้าง สีหน้าตื่นเต้นอย่างมาก “พลเอกชูฮันมีฝีมือเก่งกาจเหลือเกินครับ ตอนที่ท่านพลเอกชูฮันรู้ว่ามีลูกผสมอยู่ในป่าลึกบนภูเขา เขาก็แบ่งทีมของกองทัพเขี้ยวหมาป่าออกเป็นสองทีม ท่านพลเอกชูฮันพร้อมกับทีมทหาร 300 คนมุ่งหน้าไปจัดการกับลูกผสมบนภูเขา ขณะที่อีกทีมซึ่งเป็นทหาร 3,500 คนก็มีหน้าที่จัดการซอมบี้ในพื้นที่เมืองอันลูครับ”
　　หลายคนที่ได้ยินการรายงานก็หัวเราะเยาะออกมา…หึชูฮันนี้มันบ้าเหลือเกินจริงๆ!
　　”แล้วผลลัพธ์ล่ะ?”ตาของหวังเฉินเป็นประกายอย่างมีความหวังว่าจะได้ยินความพ่ายแพ้ของชูฮัน “มีทหารของชูฮันตายหรือบาดเจ็บมั้ย?”
　　นายทหารมีสีหน้าแปลกพิลึกทันทีที่ได้ยินคำถามจากหวังเฉินเขามองสบตากับหวังเฉินที่จ้องมาอย่างไม่เข้าใจ…ควรจะถามว่าลูกผสมตายทั้งหมดเท่าไหร่ไม่ใช่หรือ?
　　การที่ถามว่าคนของชูฮันตายเท่าไหร่แบบนี้เหมือนกับว่าต้องการให้คนของชูฮันตายมากกว่า
　　นายทหารเลิกคาดเดาในใจและตัดสินใจเอ่ยตอบอกมาตามตรง”ผมไม่สามารถตามร่องรอยของท่านพลเอกชูฮันและทหารทั้งสามร้อยคนได้ครับ”
　　”งั้นก็แปลว่าพวกมันตายหมดแล้ว?!”หวังเฉินตื่นเต้นจนรีบพูดแทรกขึ้นมา
　　”ไม่ใช่ครับ”นายทหารปฏิเสธ ก่อนจะอธิบายความหมายของคำพูดตัวเองใหม่ “มันเป็นเพราะว่าความสามารถของท่านพลเอกชูฮันและเหล่าทหารของเขานั้นสูงเกินไป แม้ผมจะพยายามเค้นหามากแค่ไหนแต่ก็ไม่สามารถค้นหาร่องรอยการเคลื่อนไหวของพวกเขาได้เลยครับ”
　　”หาไม่เจอก็แปลว่าตายไม่ใช่เหรอไง?”หวังเฉินยังคงสงสัย “ลูกผสมมีทั้งหมดหนึ่งพันห้าร้อยตัว ชูฮันและทหารของเขาก็เหมือนแกะน้อยท่ามกลางฝูงหมาป่า พวกมันไม่มีทางรอดได้อยู่แล้ว?”
　　นายทหารรีบอธิบายต่อ”แรกเริ่มมีกลุ่มลูกผสม 500 ตัวและพวกมันทั้งหมดก็ตายไปเมื่อสองวันก่อน แม้ว่าจะยังไม่รู้ว่าพวกมันตายได้ยังไง แต่ที่แน่ๆมันไม่มีซากศพของมนุษย์ปรากฏเลยสักคน”
　　”!!!”
　　ทุกคนต่างตกใจจนพูดอะไรไม่ออก
　　”พลเอกชูฮันเหมือนจะเก็บกวาดสนามรบจึงไม่สามารถทราบได้ถึงกระบวนการหรือกลยุทธ์ในการต่อสู้ครับ แต่กับสนามรบที่พึ่งเกิดขึ้นตามเมื่อวาน สนามรบถูกทิ้งไว้แบบเดิมทุกอย่าง เดาว่าครั้งนี้พลเอกชูฮันจงใจสั่งไม่ให้เก็บกวาดสนามรบ”
　　”ลูกผสมเมื่อวานก็ตายหมด?”เลาหมิงที่จับใจความสำคัญได้รีบถามเพื่อยืนยัน
　　”ครับ!”นายทหารตอบรับเสียงตื่นเต้น เขาเริ่มหลงใหลในความเก่งกาจของท่านพลเอกชูฮัน “มันเป็นการต่อสู้ที่สะท้านโลก!”
　　”ก่อนอื่นพวกเราพบว่ามันมีกองทัพซอมบี้จำนวนหลายหมื่นตัวอยู่ในหุบเขานั้น พวกมันอยู่ล้อมรอบฐานทัพเล็กๆซึ่งพวก
เราเดาว่ามันน่าจะเป็นฐานลับที่ลูกผสมใช้เป็นที่ซ่อน”
　　”เดิมทีตอนที่พวกเราค้นพบฐานลับนี้พวกเราตั้งใจจะส่งคนออกไปทั้งสี่ทิศเพื่อหวังว่าใครก็ตามที่เจอพลเอกชูฮันจะสามารถบอกเรื่องฐานลับของลูกผสมได้ แต่ไม่ทันที่คนของเราจะได้เริ่มออกเดินทางด้วยซ้ำ ฐานลับของลูกผสมก็กลายเป็นนองเลือดภายในชั่วข้ามคืน!”
　　สายตาของหลายคนในห้องประชุมนั้นมีอารมณ์แตกต่างกันไปแต่สิ่งที่เหมือนกันคือทุกคนเงียบสนิทและมองไปที่นายทหารเป็นตาเดียวอย่างสื่อว่าให้พูดต่อ
　　นายทหารพยายามระงับความตื่นเต้นในใจของตัวเองเอาไว้เขาพูดขึ้นด้วยเสียงสั่นเล็กน้อย “คืนก่อนหน้านั้นภายในฐานลับมันมีซอมบี้อยู่เป็นจำนวนมากพอสมควร แต่พอเช้าตรู่ของวันถัดมากลับไม่มีสิ่งมีชีวิตใดๆในหุบเขาทั้งด้านในและด้านนอกหลงเหลืออยู่!”
　　”มีกองซากศพหลายหมื่นที่ทับถมกันจนสูงเป็นเนินในเวลาเพียงแค่ชั่วข้ามคืนเลือดที่ไหลนองรวมกันจนแทบจะเป็นแม่น้ำ!”
　　”คนของเราที่เข้าไปสำรวจภายในฐานลับทำการตรวจนับศพและพบว่ามันยังมีลูกผสมทั้งหมด 300 ตัว!”
　　ทั้งประชุมพลันตกอยู่ในความเงียบสงัดบรรยากาศมีความวังเวงขณะที่ทุกคนกำลังคิดตามคำบอกของนายทหาร
　　ลูกผสมห้าร้อยตัวบวกกับสามร้อยตัว?
　　และในที่สุดนายทหารก็พูดทำลายความเงียบขึ้นมา “และไม่มีศพมนุษย์เลยสักศพ”
　　ไม่มีมนุษย์ตายเลยมีแต่ซอมบี้และลูกผสมเท่านั้นที่ตาย!
　　นี้คือฝีมือทีมของชูฮัน?
　　”)(^?%$%^&@*(!+^@#!??)(*&^!!!”
　　จะเป็นไปได้ยังไงที่ทีมทหารมนุษย์สายพันธุ์ใหม่แค่สามร้อยคนจะสามารถกำจัดลูกผสมแปดร้อยตัวได้ในเวลาเพียงแค่สองวัน?
　　ชูฮันจะเทพเกินไปแล้ว!
　　หวังเฉินเองก็อึ้งจนกลายเป็นใบ้ไปชั่วขณะ…กลายเป็นว่าฝ่ายที่ตายคือลูกผสมและซอมบี้แทน
　　ผู้บัญชาการมู๋และเลาหมิงลอบสบตากันไปมาแววตาจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์แวบผ่านนัยน์ตาของทั้งคู่…ไอ้หนุ่มชูฮันนี่ช่างขยันสร้างปฏิหาริย์จริงๆ
　　มองไปที่ห้องประชุมที่มีแต่เสียงดังวุ่นวายไปทั่วนายทหารหนุ่มที่ทำหน้าที่รายงานสถานการณ์ก็ไม่มีจังหวะที่แทรกขึ้นมาได้เลย เขาพยายามเร่งระดับเสียงเพื่อถามคำถาม “ขออนุญาตครับท่าน ผมอยากถามว่าจะให้ทหารของเราสำรวจสถานการณ์ที่เมืองอันลูต่อไปมั้ยครับ? ที่จริง การต่อสู้มันยังไม่จบเพราะมันยังมีลูกผสมเหลืออีก 700 ตัว เราหาทางติดต่อท่านพลเอกชูฮันและแจ้งว่าเราต้องการเข้าร่วมสงคราม”
　　ตอนที่เขาได้เห็นกองทัพเขี้ยวหมาป่าวิ่งเข้าใส่ลูกผสมอย่างไม่เกรงกลัวเลือดในกายของนายทหารก็เดือดพล่านด้วยความฮึกเฮิม เขาไม่สามารถทนมองเฉยๆได้
　　ถ้าสามารถเข้าร่วมในสงครามครั้งนี้ได้และสามารถฆ่าลูกผสมได้ทั้งหมดหนึ่งพันห้าร้อยตัวในเมืองอันลูจนหมดสิ้นนั่นแหละคือเกียรติยศของชีวิต!
　　ไม่ทันรอให้อารมณ์ของนายทหารเพลาลงหวังเฉินก็ตอบทันที “แกติดจะเป็นกบฏใช่มั้ย! ใครให้สิทธิแกกล้ามาเรียกร้องเช่นนี้?!”
　　นายทหารประหลาดใจอย่างมากราวกับถูกสาดหน้าด้วยน้ำเย็นเฉียบ
　　”เฝ้าดูสถานการณ์ต่อไปและคอยรายงานเป็นช่วงๆ”หวังเฉินไม่ให้โอกาสใครได้ขัดจังหวะ เขาออกคำสั่งโดยตรงทันที “สำหรับสงครามครั้งนี้ ห้ามใครก็ตามเข้าร่วมทั้งนั้น!”