Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 1020 กันเอาไว

　　”มีการเคลื่อนไหวข้างหน้า!”
　　บนเส้นทางตรงหน้าของทั้งห้าร้อยคนจู่ๆเจียงเทียนชิงก็รีบหมุนตัวหันหลังรายงานให้เฉินช่าวเย่ที่มีตำแหน่งสูงสุดในทีมนี้รับรู้ทันที
　　สีหน้าของเฉินช่าวเย่กระตุกเล็กน้อยพยายามจะเร่งความเร็วขึ้นเพื่อประชิดเจียงเทียนชิง ทว่ายังไม่ทันที่เฉินช่าวเย่จะได้อ้าปากพูดอะไรด้วยซ้ำ จู่ๆก็มีเสียงแหลมๆดังขึ้นมาตรงด้านหน้า เหมือนกับคนกำลังแหกปากร้องขณะวิ่งอยู่
　　”เจ้าอ้วนเฉิน!ลูกผสมระยะ 7 จุดสูงสุดกำลังมาแล้ว!”
　　”ฟรึบ!”
　　ทหารสายพันธุ์ใหม่ทั้งห้าร้อยคนต่างหยุดชะงักมือแต่ละคนกำอาวุธในมือตัวเองแน่นตามจิตใต้สำนึก
　　เฉินช่าวเย่เองก็ตะลึงไปเหมือนกันเขาไม่ได้ยินทั้งหมด ได้ยินเพียงแค่คำหลักๆไม่กี่คำ
　　ระยะ7 สูงสุด…ลูกผสม!
　　เฮือก!
　　ปืนไรเฟิลพิเศษขนาดใหญ่ถูกตวัดขึ้นตั้งท่ากลางอากาศอย่างรวดเร็วลำปืนกล้องตั้งท่าเตรียมพร้อมอย่างดุเดือด
　　เพราะงั้นในตอนที่หลูปิงเซ่อพุ่งตัวออกมาจากพุ่มไม้และได้เห็นภาพตรงหน้าเขาก็ตกใจกลัวจนขาแทบทรุด
　　ปืนไรเฟิลพิเศษของเฉนิช่าวเย่แนบชิดไปกับแนวคิ้วบนหน้าตาเพ่งเล่งเป้าข้างหน้าขณะนิ้วก็ง้างไว้รอเหนี่ยวไก ใบหน้าอ้วนๆของเฉินช่าวเย่มีแววตาที่ดุดันจนแม้แต่ผีก็ยังไม่กล้าจะเข้าหา
　　ขณะเดียวกันที่ด้านหลังของเฉินช่าวเย่ทหารทั้งห้าร้อยคนก็ต่างยกอาวุธของตัวเองขึ้นมาตั้งท่าเตรียมพร้อมเช่นกัน แววตาเย็นเฉียบพร้อมจะต่อสู้อย่างไม่เกรงกลัว!
　　กึก! 　　หลูปิงเซ่อหยุดเท้าชะงักค้างอยู่ที่เดิมยกมือขึ้นมาสั่นๆด้วยความกลัว “ฉะ ฉัน ฉันไม่ได้ทำผิดกฏทหารอะไรเลยนะ…”
　　ประโยคเดียวของหลูปิงเซ่อทำความเงียบกริบและดึงสติของทั้งห้าร้อยคนให้กลับมา
　　แม่งเอ๊ย!กลายเป็นว่าตรงหน้าคือหลูปิงเซ่อ!
　　ฟรึบ!
　　ทุกคนรีบเก็บอาวุธลงทันทีหลายคนมีสีหน้าแปลกๆอย่างทำตัวไม่ถูก
　　เฉินช่าวเย่ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดขึ้น”ทำไมไม่ตะโกนบอกตั้งแต่แรก ไม่กลัวตายรึไง?”
　　หลูปิงเซ่อมีสีหน้าเศร้าสายตายังคงจับจ้องไปที่ปืนไรเฟิลพิเศษของเฉินช่าวเย่ไม่เลิก “ฉันไม่ได้บอกเหรอว่าคือฉันเอง?”
　　เขากลัวว่าเฉินช่าวเย่จะเหนี่ยวไกยิงเขาตายไปแล้ว! 　　แม้ว่าหลูปิงเซ่อจะเป็นพรสวรรค์และแม้สมมติว่าหลูปิงเซ่อเป็นพรสวรรค์ระยะ7 หากเขาไม่สามารถต้านทายพลังของปืนไรเฟิลพิเศษของเฉินช่าวเย่ได้
　　พอได้ยินคำบอกของหลูปิงเซ่อหน้าของเฉินช่าวเย่ก็แดงก่ำด้วยอารมณ์เดือดหากเขาก็ไม่ยอมรับว่าตัวเองหัวช้าเองจึงพยายามแย้งต่อ “อย่าคิดว่านายเป็นกัปตันทีมแล้วฉันจะต้องกลัวนาย ยังไงฉันก็เป็นถึงพลโท!”
　　”ค่อยพูดเรื่องกัปตันและพลโททีหลัง!”หลูปิงเซ่อที่คิดแต่ละเรื่องร้อนในหัวตอนนี้รีบเข้าประเด็นสำคัญทันที “มันมีลูกผสมระยะ 7 สูงสุดกำลังมุ่งหน้ามา เราจะต้องถ่วงเวลาเธอเอาไว้ ไม่อย่างนั้นมันจะเป็นภัยคุกคามต่อสนามรบด้านหลังที่หัวหน้าชูฮันกำลังพยายามทำตามแผนอยู่!”
　　เฉินช่าวเย่รีบเปลี่ยนท่าทีเป็นจริงจังอย่างไว”แล้วในสถานการณ์ฉุกเฉินแบบนี้ นายมีแผนการอะไรมั้ย?”
　　ทั้งห้าร้อยคนที่ได้ยินก็ต่างหูกระตุกสายตามีประกายวาวจ้าอย่างพร้อมจะต่อสู้ ถึงแม้พวกเขาจะได้ยินคำว่าลุกผสมระยะ 7 สูงสุด หากก็ไม่มีสักคนที่จะหวั่นไหว!
　　”ใช่——-“และในตอนที่หลูปิงเซ่อกำลังจะอ้าปากพูด
　　ทันใดนั้นเอง!
　　พั้วะ!
　　ก็มีลมแรงผ่านหน้าทุกคนไปตามมาด้วยทหารอย่างน้อยสิบคนที่ล้มลงไปนอนอยู่ที่พื้น แม้แต่ลมหายใจเฮือกสุดท้ายก็ยังไม่รู้ตัว เลือดพุ่งกระฉูดเป็นน้ำพุกระจายเต็มไปด้วย!
　　”สายไปแล้ว”อู๋หลิงฉิงเอ่ยเสียงเย็นเยียบ
　　อู๋หลิงฉิงยืนนิ่งโดยมีชุดคลุมสีดำสนิทคลุมทั้งตัวเลือดของเหล่ามนุษย์สายพันธุ์ใหม่ที่ตายไปนั้นอาบไปทั่วกรงเล็บของมัน นัยน์ตาสีแดงเลือดอัดแน่นไปด้วยความโกรธแค้นหลังจากถูกปั่นหัวไป
　　เฮือก!!!
　　ทุกคนรีบเคลื่อนไหวเสียงกระสุนและอาวุธทุกอย่างดังกระทบตีกันไปมาอย่างวุ่นวาย
　　และในเวลาเดียวกันนั้นเองกับตอนที่อู๋หลิงฉิงปรากฏตัวเฉินช่าวเย่ที่มีสติและมองตามทันกฌรีบเหนียวไกปืนใส่อู๋หลิงฉิงทันที
　　ทว่าในตอนนี้ที่เขม่าปืนค่อยๆจางลงและพอเฉินช่าวเย่วางปืนลงเขาก็ไม่เห็นภาพอู๋หลิงฉิงตรงหน้าเลย มีเพียงแต่ร่างของเพื่อนทหารกว่าสิบคนนอนจมกองเลือดอยู่!
　　หลูปิงเซ่อเกิดความกลัวขึ้นในใจอย่างแรงสายตามองร่างของอู๋หลิงฉิงอย่างเหงื่อตกด้วยความกลัวจนลืมหายใจ
　　เขาไม่คิดว่าอู๋หลิงฉิงจะกลับมายังเส้นทางเดิมได้เร็วขนาดจนถึงพร้อมๆกับเขาแบบนี้?
　　แน่นอนว่าตอนนี้อู๋หลิงฉิงกำลังคลั่งด้วยอารมณ์โกรธ!
　　”ระยะ7 ไม่ธรรดมาจริง!” เป็นครั้งแรกที่ศัตรูที่อยู่ใกล้เฉินช่าวเย่มากขนาดนี้สามารถหลบหนีกระสุนจากปืนไรเฟิลพิเศษของเขาได้
　　เฉินช่าวเย่เป็นเพียงแค่พรสวรรค์ระยะ5 สูงสุด แม้ว่าในระยะนี้ของพรสวรรค์จะไม้่ธรรมดา แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับอู๋หลิงฉิงที่เป็นลูกผสมระยะ 7 สูงสุด ดังนั้นไม่ว่าจะแง่ไหนเฉินช่าวเย่ก็แพ้อู๋หลิงฉิงทุกด้าน
　　”ทุกคนจับกลุ่มล้อมเอาไว้อย่าไขว้เขว!” เฉินช่าวเย่สั่งการเร่งด่วนทันที
　　พื้นที่แห่งนี้เต็มไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่มนุษย์ที่มีร่างกายเล็กกว่าพวกลูกผสมสามารถใช้พุ่มไม้ต้นไม้ทั้งหลายเป็นที่ซ่อน อีกทั้งอู๋หลิงฉิงมีความเร็วและพละกำลังสูงเกินไป ถ้าพวกเขาทั้งห้าร้อยคนแยกกระจายกันไปและก็มันก็มีเพียงแต่รอความตายเท่านั้น
　　ดังนั้นการเกาะกลุ่มอยู่รวมกันไว้และรอจังหวะรุมจัดการมันด้วยกันยังไงก็ดีกว่า!
　　หลูปิงเซ่อเอนตัวไปหาเฉินช่าวเย่พร้อมเอ่ยกระซิบเสียงกังวล”ครั้งนี้พวกเราแย่แล้ว มนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระยะสูงสุดที่เรามีก็แค่ระยะ 5 เอง แถมตอนนี้เราก็ไม่รู้ตำแหน่งที่แน่ชัดของหัวหน้าเลยด้วย”
　　แป๊ก!ปั่ก!
　　เฉินช่าวเย่ตวัดปืนไรเฟิลขึ้นพาดอีกครั้งเสียงเต็มไปด้วยจิตสังหารแรงสูง “หน้าที่ของเราคือต้องถ่วงเวลามัน”
　　มีความดุดันรุนแรงในสายตาของเฉินช่าวเย่เขาตวัดสายตากวาดมองทหารทั้งหมด “พวกนายกลัวความตายมั้ย?”
　　”ไม่กลัว!”
　　”ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น!”
　　”ถ้ามันอยากตายก็เข้ามาเลย!”
　　”)(*&^%[email protected]%^&*()@!”เสียงคำตอบที่ดังตีไล่ตามๆกันมาจนเสียงดังวุ่นวายไปหมด ก่อนที่จะเข้ามาในป่าลึกแห่งนี้…พวกเขาเตรียมพร้อมที่จะตายทุกเมื่อมาแล้ว
　　กลัวตาย?
　　ถามว่ากลัวเขี้ยวหมาป่าจะล่มสลายหรือไม่ยังดีซะกว่า? 　　สิ่งที่พวกเขากลัวมากที่สุดไม่ใช่ความตาย!
　　เพราะการตายในสงครามมันคือเกียรติยศรุ่งโรจน์!
　　คุ้มค่ากับการตาย!
　　แววตาของหลูปิงเซ่อมีความหม่นๆขณะยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิมนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเขาที่มีสีหน้าและท่าทีตึงเครียดขนาดนี้
　　หลูปิงเซ่อรู้ดีถึงความสำคัญของสถานการณ์ในขณะนี้และเข้าใจการตัดสินใจของเฉินช่าวเย่…
　　เพราะมันจะต้องมีคนเสียสละ!
　　เมื่อได้ยินเสียงตอบรับของทุกคนเฉินช่าวเย่ก็ถอนหายใจและเอ่ยด้วยน้ำเสียงเศร้าขณะออกคำสั่งบ้าๆ “ทุกคนล้อมเป็นวงกลม ทีมยิงปืนเข้าไปอยู่ตรงกลาง ที่เหลือยืนล้อมวงด้านนอกเอาไว้และกั้นลูกผสมเอาไว้ให้ได้ พอฉันสั่ง ให้ทุกคนยืงพร้อมกันจากรอบวง 360 องศาเพื่อบีบลูกผสมให้ไม่มีทางหนี!”
　　!!!
　　ทันทีที่ออกคำสั่งทุกคนก็รีบปรับตำแหน่งตามหน้าที่ของตัวเองทันที…ไม่มีการบ่น ไม่มีการปฏิเสธ
　　ทีมยิงปืนที่มีคนสามร้อยคนกำรอบปืนในมือขณะสร้างวงล้อมตามหน้าที่ตัวเองและรอคอยคำสั่งจากเฉินช่าวเย่
　　”ฟังคำสั่งฉัน———“เฉินช่าวเย่เองก็ยกปืนไรเฟิลขึ้นมาตั้งท่า เขากวาดตามองรอบๆจากนั้นก็เอ่ยเสียงเย็น….
　　”ยิง!”