Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 13 นี่มันเขตของฉัน!

ชูฮันหยุดยิ้มทันที

พวกเขาเดินเข้าไปในสถานีแวะพักและเดินขึ้นไปยังชั้นสองของอาคาร หญิงอ้วนท้วมคนหนึ่งรีบเอาสาวน้อยไปทันทีที่พวกเขาขึ้นมาถึง สาวน้อยร้องไห้อย่างหนักเมื่อเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเธอคนนั้น

“ลูกทำให้แม่กลัวมาก! กลัวมากๆ!”

“ผมขอโทษ!” เหย่เทียนหลงลูบหัวด้วยท่าทางรู้สึกผิด

แม่ของเด็กสาวไม่ได้เงยหน้าขึ้นหรือเผยให้เห็นใบหน้าของเธอ เหย่เทียนหลงพูดกับชูฮันอย่างอายๆว่า “เด็กผู้หญิงคนนี้คือ เหย่ทิง เธอเป็นเด็กขี้ซน และนี้คือแม่ของเธอ จ้านเลอ”

เฉินช่าวเย่บิดปาก แสดงออกถึงความไม่พอใจเพราะเขาคิดว่าแม่ของสาวน้อยคนนี้ช่างไม่สุภาพนัก เขาได้ฆ่าซอมบี้ไปมากมายหลายตัวในช่วงเวลาไม่กี่วันที่ผ่านมา เขารู้สึกกล้าหาญมากขึ้น เขาไม่ใช่คนขี้ขลาดตาขาวอย่างเช่นเมื่อก่อนอีกแล้ว

ชูฮันมองไปรอบๆทั้งชั้น มีผู้รอดชีวิตอยู่หลายคน มีหญิงสาวคนหนึ่งดูโดดเด่นมากด้วยความสวยของเธอ เธอสวยมากจนอาจก่อให้เกิดอาชญกรรมขึ้นได้

“นี่คือลูว่าน แฟน..แฟนของฉันเอง” เหย่เทียนหลงเห็นว่าชูฮันกำลังมองไปที่อะไร เขาจึงพูดขึ้นอย่างอายๆ

“อย่าอายไปเลยน่า!” เฉินช่าวเย่ศอกไปที่เหย่เทียนหลง แสดงออกว่าเขารู้ดีทุกอย่าง

เหย่เทียนหลงยิ้มออกมาด้วยความจริงใจและเรียบง่าย หากลูว่านกลับยิ้มกว้างให้ชูฮัน

“คุณควรจะกินอะไรบ้างและนอนหลับพักผ่อน พวกคุณต้องเหนื่อยมากแน่หลังจากเดินทางมาหลายวัน” เหย่เทียนหลงพูด พลางขอลูว่านให้ทำอาหารให้พวกเขา เขาพาชูฮันและเฉินช่าวเย่ไปที่ห้องๆหนึ่ง ที่ดูเหมือนจะจัดระเบียบไว้เพียงชั่วคราวเท่านั้น

“ขอบคุณมาก” เฉินช่าวเย่รู้สึกประทับใจอย่างมาก เนื่องจากเขาปวดหลังเพราะนอนหลับมาในรถตลอดหลายวัน

“ด้วยความยินดี พวกเราทุกคนเป็นผู้รอดชีวิต เราควรช่วยเหลือซึ่งกันและกัน!” เหย่เทียนหลงตบไหล่ของเฉินช่าวเย่และเดินไปตบที่ไหล่ของชูฮัน หากชูฮันเบี่ยงตัวหลบอย่างคล่องแคล่ว

เมื่อเหย่เทียนหลงจากไปแล้ว เฉินช่าวเย่ก็เดินไปปิดประตูและพูดกับชูฮันอย่างไม่สบายใจว่า “หัวหน้า พี่กำลังทำอะไรอยู่? พวกเขาพาเราเข้ามาและพี่ยังคงทำหน้าตายอยู่อีกเนี่ยนะ”

ชูฮันมีท่าทางแข็งทื่อเพราะเขาได้ลืมเลือนวิถีของโลกมานานแล้ว

ไม่กี่นาทีต่อมา มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น เฉินช่าวเย่เดินไปเปิดประตู ช่างน่าประหลาดใจนักเมื่อเห็นลูว่านกำลังเดินเข้ามา เธอมาพร้อมถาดอาหาร มีชามข้าวอยู่สองใบ ชามพักสามใบ และซุป

“อ๊า นี่มันเยี่ยมมาก!” เฉินช่าวเย่พูด

“ทำตัวตามสบายและกินอาหารซะนะ” ลูว่านยิ้มพลางเดินเข้ามาในห้อง เธอก้มตัวลง วางถาดอาหารบนโต๊ะ ทันใดนั้นชูฮันพลันได้เห็นเสื้อในสีดำของเธอโดยบังเอิญ

“ตกลง! ขอบคุณ!” เฉินช่าวเย่ผู้ได้เริ่มกินข้าวไปแล้ว

ในทางกลับกัน ชูฮันยังไม่ได้แตะอาหาร

“คุณไม่หิวข้าวหรอกหรือ?” ลูว่านเลิกตาขึ้นเล็กน้อยพลางมองมาที่ชูฮัน เธอดูมีเสน่ห์มาก

“ได้” ชูฮันหยิบตะเกียบขึ้นมา

ลูว่านยิ้มออกมา เธอเดินส่ายเอวออกไปจากห้อง

“บ้าเอ๊ย หัวหน้า” เฉินช่าวเย่กลืนน้ำลายอึก “เธอชายตาใส่พี่!”

“บ้าบออะไรกัน!” ชูฮันปัดตะเกียบของเฉินช่าวเย่ทิ้ง

เฉินช่าวเย่โกรธอย่างมาก “พี่ทำอะไร?!” หากเขากลับก้มไปหยิบตะเกียบขึ้นมากินอาหารต่อเช่นเดิม

ชูฮันไม่ได้ตอบอะไรกลับ เขาเพียงนอนลงบนเตียง หลับตาลง

“แม่ง! คนเนรคุณ” เฉินช่าวเย่สาปแช่งไม่หยุด

———-

อีกห้องหนึ่ง เหย่เทียนหลงกำลังขัดขวานดับเพลิงของเขาอยู่ ภานในห้องรกเละเทะเต็มไปด้วยเสื้อผ้าผู้หญิงและเศษกระดาษ

ลูว่านผลักประตูเปิดเข้ามา นั่งลงบนปลายเท้าของเหย่เทียนหลงด้วยท่าทางเต็มไปด้วยเสน่ห์เย้ายวน

“พวกเขากินหรือยัง?” การแสดงออกอย่างเรียบง่ายของเหย่เทียนหลงเปลี่ยนเป็นท่าทางน่ารังเกียจทันที

“กินแล้ว” ลูว่านหัวเราะในลำคอ มันมีความโลภอยู่ในดวงตาของเธอ “ฉันเอาอาหารในรถก่อนเลยได้มั้ย?”

เหย่เทียนหลงหรี่ตามองลงมาด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย

ลูว่านก้มศีรษะลงพลางยิ้มด้วยรอยยิ้มอันน่าหลงใหล เธอร่วมมือกับเขา

เหย่เทียนหลงเป็นพนักงานของสถานี เขากำลังเติมมันใส่รถของเศรษฐีคนหนึ่งอยู่ก่อนโลกาวินาศจะมาถึง เศรษฐีคนนั้นตัวอ้วนและผิวดำหากแต่เขามีรถสปอร์ตGTR สุดเท่

ยังไงก็ตาม นั่นไม่ใช่ประเด็นหลัก สิ่งสำคัญคือมีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในรถ ลูว่านนั่นเอง เธอสวยกว่าดาราทั่วไปเสียอีก ด้วยชุดยาวแนบสนิทไปกับร่างกาย ชุดนั้นสั้นมากจนเหย่เทียนหลงสามารถแอบดูได้ขณะกำลังเติมน้ำมัน

หลังจากนั้น มีการปะทะของโลกาวินาศเกิดขึ้น ผู้คนมากมายได้กลายร่างเป็นซอมบี้ หลังจากเหย่เทียนหลงตื่นขึ้นมา เขาตระหนักได้ว่านี่อาจจะเป็นโอกาสสำหรับเขาก็ได้

เขาได้ฆ่าซอมบี้ไปหลายตัวและเก็บตัวคนที่ยังมีชีวิตอยู่ไว้ในสถานีแวะพัก มันมีโรงอาหารอยู่ภายในสถานี และมันมีอาหารมากมายอยู่ในโกดังเก็บของ พวกขี้ขลาดหลายคนกลัวที่จะออกไปข้างเมื่อเห็นซอมบี้ ดังนั้นพวกเขาจึงอยู่แต่ในสถานี มีจำนวนผู้รอดชีวิตนับสิบๆคนอยู่ในนี้รวมถึงเศรษฐีคนนั้นและลูว่าน

เขาเป็นคนที่มีอำนาจมากที่สุดที่นี้และทุกคนเกรงกลัวเขา เขาจะให้อาหารแก่ใครก็ได้ที่เขาพอใจ มันมีการต่อต้านในช่วงแรกๆแต่เขาก็เพียงฆ่าคนที่ต่อต้านและโยนศพลงไปข้างล่างให้เหล่าซอมบี้มารุมกัดกิด

ได้เห็นภาพนั้นจากบนชั้นสองของสถานี ผู้คนที่เหลือก็ติดอยู่ในความตะลึงและหวาดกลัว หลังจากนั้นก็ไม่มีใครกล้าต่อต้านเขาอีกและทุกคนก็ทำตามทุกอย่างที่เหย่เทียนหลงสั่ง

ในคืนแรก เหย่เทียนหลงเรียกลูว่านมาที่ห้องของเขาและเธอก็ให้ความร่วมมือกับเขาอย่างดี

วันที่สอง เหย่เทียนหลงออกไปข้างนอกห้อง ไม่สนใจการร้องขอของลูว่าน เขาร่วมรักกับเธอต่อหน้าเจ้าเศรษฐีนั่น เขาไม่ฆ่าไอ้คนรวยคนนั้นทิ้งแต่เขาให้มันมองดูพวกเขา ซึ่งมันเติมเต็มความปรารถที่ผิดปกติของเขาได้อย่างครบถ้วน เหย่เทียนหลงคิดว่าโลกาวินาศเป็นเรื่องที่ดี!

ในวันที่สาม เหย่เทียนหลงพบว่าอาหารในโกดังเริ่มน้อยลงเรื่อยๆ ฉะนั้นเขาเลยตัดสินใจวางแผนหลอกล่อผู้รอดชีวิตคนอื่นที่เดินทางมาสถานีนี้เพื่อเติมน้ำมัน เขาจับผู้รอดชีวิตได้สองคนและปล้นเสบียงอาหารของพวกนั้น ผู้ชายถูกเขาสังหารทันที ส่วนผู้หญิงเธอไม่ยินยอมง่ายๆ หากเขาฆ่าเธอทันทีหลังจากข่มขืนเธอเสร็จ

เขาคิดว่าเขาช่างโชคดีนัก หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีรถ G55 มาอยู่ตรงหน้าเขา

แม่ง! ผู้ชายสองคนนี้ขับรถหรูชะมัด!

เขาจะปล้นทุกคนและร่วมรักกับผู้หญิงของพวกมัน เขาจะเอาหารของพวกมันมา ฆ่าพวกมันเพื่อเป็นอาหารให้เหล่าซอมบี้

เหย่เทียนหลงมีความสุขมากเมื่อคิดถึงสิ่งเหล่านี้ เขาคว้าผมของลูว่านและผลักหัวของเธอออก ไม่ได้สนใจเสียงร้องที่เจ็บปวดของเธอเลยแม้แต่น้อย

นั่นแหละคือสิ่งที่เขาต้องการ ผู้หญิง อำนาจ และทำในสิ่งที่เขาต้องการ เขาในตอนนี้คือจักรพรรดิ!

——–

ชูฮันลืมตาขึ้นมาและเห็นเฉินช่าวเย่ที่กำลังหลับอยู่ เฉินช่าวเย่ได้กินอาหารนั่นจนหมด ชูฮันไม่ได้สนใจอะไรกับเฉินช่าวเย่ เขาจับขวานในมือแน่น แง้มเปิดประตูออกไปเบาๆ แนบลำตัวไปกับผนังกำแพง

พื้นที่บริเวณชั้นสองกว้างขวางมาก หากแต่มีห้องเพียงไม่กี่ห้องเท่านั้น ผู้รอดชีวิตส่วนใหญ่รวมตัวกันอยู่ตรงที่กว้าง ไม่มีใครส่งเสียงพูดเลยสักคน ทุกอย่างเงียบสนิท

ชูฮันซ่อนตัวอยู่ในมุม เขาตวัดขวานด้วยปลายนิ้วเพื่อสร้างเสียงขึ้นเบาๆ จากนั้นเขายืนนิ่งอยู่ที่เดิมเพื่อรอฟังเสียงจากข้างนอก

ในตอนนั้นมัน…