Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 19 โยนเข้าไปในฝูงซอมบี้!

ซอมบี้ขนาด 200-300 ตัวไม่สามารถประเมิณค่าต่ำได้ เพราะพวกมันเป็นปีศาจที่ไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด พวกมันเหมือนกับเครื่องยนต์ที่เคลื่อนไหวตลอดเวลาและจะตายก็ต่อเมื่อสมองของพวกมันถูกทำลายลง พวกมันดูเหมือนจะตกใจเมื่อได้เจอกับกลุ่มคนขนาดใหญ่ จากนั้นก็เริ่มการโจมตีอย่างบ้าคลั่งขึ้น

ซอมบี้เป็นคนตายที่มีชีวิตอยู่!

คนส่วนใหญ่ที่อยู่ในสถานีแวะพักขาดประสบการณ์ในการต่อสู้ ระหว่างพวกเขา มีเพียงปืนสองกระบอกที่มีจำนวนกระสุนปืนอย่างจำกัดไว้ในครอบครอง ในไม่ช้าพละกำลังของพวกเขาจะค่อยๆหมดลง จิตวิญญาณความกล้าก็จะสลายไปในที่สุด

ถ้าทุกอย่างยังดำเนินต่อไปเช่นนี้…

พวกเขาได้ตายอยู่ที่นี้แน่ๆ!

ชูฮันและเฉินช่าวเย่ฟาดฟันขวานลงไปอย่างเต็มที่ หากก็ทำได้เพียงกันซอมบี้ไม่ให้ขึ้นบันไดมาได้เท่านั้น เวลาผ่านไป ซอมบี้ที่ตายแล้วนอนเกลื่อนอยู่ตามบันได ของเหลวที่ไหลออกจากศพพวกมันมีสีดำและหนืดเหนียวได้ปกคลุมเต็มขั้นบันได ศพจำนวนมากทับถมรวมกันจนกลายเป็นกำแพงกั้นทำให้ซอมบี้ที่เหลือไม่สามารถเข้ามาได้

ผลที่ตามมาก็คือ มันยากขึ้นไปอีกสำหรับชูฮันและเฉินช่าวเย่ที่จะหนีออกไปเพราะเส้นทางของพวกเขาถูกกันไว้ด้วยศพของซอมบี้

มันยากแม้กระทั่งจะก้าวขา1ก้าว ชูฮันไม่รู้ว่าเขาจะแกว่งขวานไปมาได้อีกนานแค่ไหน เขารู้สึกว่าแขนของเขากำลังจะพัง กล้ามเนื้อที่หลังของเขาจะพังทลายเนื่องจากการใช้งานอย่างตึงเครียด

เฉินช่าวเย่รู้สึกเหนื่อยล้ามาก เหงื่อชุ่มไปทั่วตัวจนมันหยดจากเสื้อผ้าลงไปที่พื้น

ซางจิ่วตี้เองก็ยิงปืนออกไปแล้วหลายนัด หากผลลัพธ์ที่ได้กลับน่าผิดหวัง ต่างจากมนุษย์ การยิงโดนแขนขาหรือหัวใจไม่มีความหมายอะไรกับซอมบี้ มีเพียงการยิงอย่างแม่นยำไปที่หัวเท่านั้นถึงจะฆ่าพวกมันได้ ภายใต้สถานการณ์ตึงเครียดและเขย่าขวัญเช่นนี้ ถึงแม้เธอจะเป็นนักแม่นปืนก็ตาม หากเธอกลับล้มเหลวในการยิงไปที่หัวของซอมบี้

ในตอนนี้ เหลือเพียงกระสุนปืนไม่กี่นัดเท่านั้น…

ชูฮันไม่มีเวลาจะมาสนใจอะไรกับเหย่เทียนหลงหรือพรรคพวกอีก เพราะเขาในตอนนี้อาจจะเจอกับความตายได้ถ้าหากเขาพลาดขณะสับหัวซอมบี้

การฆ่าซอมบี้จำนวนมากขนาดนี้เป็นไม่ได้เลยสำหรับผู้รอดชีวิตเพียงไม่กี่คน บางคนก็เข้าร่วมต่อสู้ หากผลลัพธ์แทบจะไม่ช่วยอะไรเลย ด้วยความไม่ระมัดระวัง ผู้รอดชีวิตหลายคนได้รับบาดเจ็บ มีบาดแผลและเข้าสู่อาการโคม่า ในไม่ช้าก็กลายร่างไป ทำให้ผู้รอดชีวิตที่เหลือกลัวที่จะปะทะกับซอมบี้อีก

ทุกคนล้วนตัวเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ป้อมปราการที่สร้างโดยซากศพของซอมบี้เริ่มค่อยๆสูงขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้มันมีความสูงแล้ว 1 เมตร ภาพที่เกิดขึ้นสร้างความรู้สึกสะอิดสะเอียนแก่ผู้ที่พบเห็น ลูกตาของศพซอมบี้ขึ้นสีแดงเข้มและของเหลวสีเหลืองในสมองกระจายไปทั่วทุกที่ ราวกับหลุมศพไร้เครื่องหมายเต็มไปด้วยแขนขาหักกระจายไปทั่ว

อย่างไรก็ตาม พวกมันกลับไม่ได้ถอยกลับไป หากกลับผลักเข้ามาอย่างไม่ลดละ โบกแขนและกรงเล็บแหลมคมของพวกมันไปมาอย่างบ้าคลั่ง คำรามอย่างดุดันราวกับสัตว์ประหลาดอย่างไม่หยุดหย่อน

ดวงตาขาวซีดจำนวนนับไม่ถ้วนดูราวกับขุมนรกที่ไม่มีที่สิ้นสุด

การติดอยู่ในสภาพแวดล้อมนี้ทำให้ทุกคนต่างตกอยู่ในความหวาดกลัวยามที่ได้เห็นใบหน้าอันน่ากลัวของเหล่าซอมบี้ ยังไม่นับถึงการต่อสู้อย่างต่อเนื่องยาวนานหลายชั่วโมงอีกด้วย

จางจือหวีและกู๋เสี่ยวตงไม่รู้ว่าจะไปซ่อนที่ไหนดี พวกเขาไม่ได้โง่ พวกเขารู้ดีว่าสถานการณ์ในตอนนี้มีค่าเท่ากับเป็นตายเท่ากันและพวกเขาไม่อยากตาย มีผู้รอดชีวิตอีกหลายคนที่หลบซ่อนตัวอยู่ในห้อง ทุกคนหวาดกลัวซอมบี้ โดยเฉพาะฝูงซอมบี้ที่เต็มไปด้วยซอมบี้นับไม่ถ้วนเช่นนี้!

“หัวหน้า… ” เฉินช่าวเย่เริ่มสับสน หากขวานของเขาไม่เคยหยุดนิ่ง ยังคงคร่าชีวิตของซอมบี้ไปเรื่อยๆไม่หยุด “เราจะตายมั้ย?”

ความกลัวและสิ้นหวังเริ่มเกาะกินหัวใจของเหล่าผู้รอดชีวิต…

ชูฮันยังคงเงียบ ตาของเขาเริ่มพร่ามัว เขาใกล้จะหมดสติเข้าไปทุกที

[ได้รับ 200 คะแนน เงื่อนไขในการยกระดับความแข็งแรงทางกายภาพไปยังระดับ1 ได้บรรลุแล้ว]

เสียงของระบบล่มสลายดังขึ้น!

‘ความแข็งแรงทางกายภาพสามารถยกระดับได้?!’ ชูฮันกระพริบตาอย่างตื่นเต้น โดยไม่รู้ตัว เขาและเฉินช่าวเย่ได้ฆ่าซอมบี้ไปแล้วจำนวนมาก

“อ๊ายยย…”

เสียงกรีดร้องของสิบแปดดังขึ้นขัดจังหวะการคิดในหัวของชูฮัน เขาตกใจขณะหันกลับไปมองเมื่อได้เจอกับใบหน้าว่างเปล่าของเหย่เทียนหลง

เหย่เทียนหลงได้จัดการแย่งปืนไรเฟิลจากสิบแปดและเล็งมาด้วยมือข้างขวาของเขา

ขณะที่มืออีกข้างยกสิบแปดที่ตัวเล็กนิดเดียวขึ้นมาและโยนเธอเข้าไปในฝูงซอมบี้อย่างโหดร้าย เหย่เทียนหลงรู้ว่านี่เป็นโอกาสเดียวของเขา!

เพราะในขณะนี้ทุกคนกำลังต่อสู้กับซอมบี้ตามสัญชาตญาณในการเอาชีวิตรอด ทำให้พวกเขาผ่อนคลายการป้องกันตัวกับมนุษย์ด้วยกันลงอย่างไม่รู้ตัว โดยไม่คาดคิด…เหย่เทียนหลงจึงเลือกโจมตีสิบแปดจากข้างหลังในจังหวะที่ทุกคนกำลังหมกหมุ่นอยู่กับการต่อสู้!

มันช่างโง่เขลาและโหดร้ายนัก!

สิบแปดเป็นเพียงเด็ก12ขวบ และเธอพลาดที่จะตอบสนองการจู่โจมอย่างรวดเร็วหลังจากตกอยู่ในสถานการณ์ตึงเครียดสูงมาติดต่อกันหลายชั่วโมง ปืนของเธอถูกยึดไป ร่างเล็กๆของเธอลอยไปในอากาศตามแรงที่เหย่เทียนหลงโยนเธอเข้าในฝูงซอมบี้อย่างโหดร้าย

แขนอันขาวซีดเน่าเปื่อยและเล็บแหลมคมนับไม่ถ้วนยื่นออกมาข้างหน้า เหล่าซอมบี้ตื่นเต้นกันอย่างรุนแรง พวกมันตะกายตัวเหยียบย่ำและต่อสู้กันเองเพื่อแย่งชิงตำแหน่งที่ดีที่สุด ก่อนหน้านี้พวกมันได้กลิ่นของมนุษย์หากไม่สามารถกินได้ ในตอนนี้ในที่สุดเนื้อสดๆก็มาให้กินสักที พวกมันอ้าปากอันหิวโหยขึ้นเผยให้เห็นถึงเขี้ยวขนาดใหญ่เต็มไปด้วยความกระหายเลือด พวกมันพุ่งเข้ามายังสิบแปดตั้งใจจะฉีกเธอกินเป็นชิ้นๆ แขนและขาของเธอถูกจับยึด พวกมันเปิดปากขึ้นพร้อมที่จะฝังเขี้ยวลงไปบนเนื้อนุ่มๆของสิบแปด!

ใบหน้าไร้เดียงสาของสิบแปดบิดเบี้ยวไปด้วยความสิ้นหวัง กระโปรงฟู่ฟองสีชมพูของเธอถูกฉีกขาดเป็นชิ้นๆ ตัวเธอถูกล้อมไปด้วยเหล่าซอมบี้บ้าคลั่ง

“สิบแปดตัวน้อย” หัวใจของซางจิ่วตี้ตกลงไปถึงตาตุ่ม เธอตกอยู่ในความหวาดกลัว

“ไอ้สัตว์เดรัจฉาน!” เฉินช่าวเย่ตะโกนอย่างบ้าคลั่ง เขาสงสารสิบแปดเป็นอย่างมาก เธอเป็นเพียงเด็กอายุ12ขวบเท่านั้นเอง!

การขาดหลักจริยธรรมขั้นพื้นฐานของเหย่เทียนหลงเกือบทำให้เฉินช่าวเย่ทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความสิ้นหวัง เขาเหยียดแขนอ้วนๆออกไป พยายามที่จะดึงสิบแปดผู้ซึ่งกำลังจะถูกฝูงซอมบี้รุมกินกลับมา

หากมีคนที่รวดเร็วกว่าเขา!

“ความแข็งแรงระดับ1! ยกระดับ!”

เงาสีดำพุ่งออกไปราวกับผี กระโดดขึ้นไปเหยียบบนหัวซอมบี้ การกระโดดของเขาเต็มไปด้วยพละกำลังมหาศาลจนมันบดขยี้หัวของซอมบี้จนเละ เลือดและหนองในหัวของซอมบี้ที่มีสีเหลืองและขาวผสมกันกระจายไปทั่วราวกับลูกโป่งแตก

ซอมบี้ที่อยู่ติดๆกันไม่มีอารมณ์ตอบสนองใดๆ หากพวกมันกลับเคี้ยวสมองสีเหลืองที่ตกลงบนพื้นแทน พวกมันพบว่าสมองเน่าๆนั้นมีรสชาติอร่อย

“หัวหน้า?” เฉินช่าวเย่มองไปที่ชูฮันด้วยความตกใจยามที่เห็นการก้าวกระโดดอันน่าสยดสยองนั่น อย่างน่าตกใจความเร็วของชูฮันได้เกินผ่านขีดจำกัดของมนุษย์ไปแล้ว

มือขนาดใหญ่จับเข้าที่ข้อเท้าของสิบแปด ชูฮันกอดเธอไว้อย่างแน่นแนบกับหน้าอกด้วยแขนข้างซ้าย!

ขวานในมือข้างขวากวัดแกว่งไปมาอย่างมีทักษะ ซอมบี้ที่อยู่ใกล้ๆถูกสับเป็นชิ้นๆ

ถึงแม้จะมีคนอยู่ในแขนซ้ายของเขา หากมันไม่ได้มีผลกระทบต่อความเร็วของเขาเลยแม้แต่น้อย

เขาหุนขวานไปมาในอากาศ บดขยี้กระโหลกของซอมบี้ที่อยู่รอบๆ จนตอนนี้เสื้อผ้าของชูฮันชุ่มไปด้วยเลือดสีดำและชิ้นส่วนของสมองซอมบี้

การกระทำของเขารวดเร็วอย่างมากจนขนาดที่ว่าเขาลากสิบแปดกลับเข้าไปข้างในแล้วทุกคนยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อกี้ เขาแม้กระทั่งฆ่าซอมบี้ไปอีกสองสามตัวขณะถอยหลังหนีพร้อมกับสิบแปด!

ชูฮันวาดขวานอันหนักอึ้งลงพัก ก่อให้เกิดรอยเลือดเป็นทางยาวขณะเดินผ่านซอมบี้

ถึงแม้จะมีซอมบี้อีกมากมายรายล้อมอยู่รอบๆตึก แต่มันมีศพของซอมบี้จำนวนมากกองทับกันอยู่ตรงบันไดปิดทางเข้าไม่ให้ซอมบี้ข้างนอกเข้ามาได้อยู่

หากแต่มันมีทางออกเพียงแค่ทางเดียวเท่านั้น

และพวกเขาไม่สามารถหนีออกไปได้แล้ว…