Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 50 มนุษย์กลายพันธุ์
“บูม!” โจวซือหลีโยนไพ่ในมือลงไปด้วยใบหน้าพึงพอใจ
“ฮ่าฮ่า เจ้านายชนะอีกแล้ว!” ชายคนหนึ่งรีบพูดเยินยอเขาอย่างเร็ว
“พี่โจวเก่งมากเลย!” ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆโจวซือหลียื่นบุหรี่ส่งให้เขา
เธอชื่อว่า…จางฉ๋ายซวน เธอเคยเป็นผู้หญิงที่สวยมากๆแต่ในตอนนี้เธอกลับมีกลิ่นตัวเหม็นหึ่งอย่างแรง ถึงแม้ว่าผมของเธอจะยังอยู่เป็นทรงแต่มันกลับมันเยิ้มราวกับโดนน้ำมันราดลงบนหัว เธอกลายเป็นโสเภณีของกลุ่มนี้ตั้งแต่เกิดการปะทุของโลกาวินาศด้วยเพราะเธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดและมีรูปร่างที่ดีที่สุดกว่าคนอื่นๆ เธอจึงได้เป็นผู้หญิงของโจวซือหลี
โจวซือหลีรีบรับบุหรี่มาและดูดมันอย่างหนัก เขาพ่นควันบางส่วนใส่จางฉ๋ายซวนเพื่อให้เธอหัวเราะ เผยให้เห็นฟันที่ทั้งสกปรกและเหลืองอ๋อย
โจวซือหลีนิ่วหน้าออกมาและเริ่มไม่พอใจเท่าไหร่ด้วยเพราะผู้หญิงพวกนี้สกปรกเหลือเกิน
เขาเคยเป็นช่างซ่อมรถยนต์และเขาควรจะได้เป็นช่างเปลี่ยนยาง หากแต่เพราะเขาไม่มีทักษะมากพอจึงได้แต่หมดเวลาส่วนใหญ่ไปกับการยกของ เขาไม่เคยคิดว่าชีวิตที่ดูไร้ค่าของเขาจะเปลี่ยนไปภายในพริบตาแบบนี้ เขาได้กลายมาเป็นหัวหน้าของกลุ่มนี้เมื่อตอนที่โลกาวินาศปะทุขึ้นมา เขาไม่เคยคิดว่าจะได้ผู้หญิงสวยๆแบบจางฉ๋ายซวนมาเชยชมและเขาสามารถสลับไปใช้ผู้หญิงอีกคนได้ทันทีที่เขารู้สึกเบื่อหรือไม่พอใจเธอขึ้นมา
โอ๊ะ…ไม่…มันไม่ใช่แค่ผู้หญิงคนเดียว แต่เป็นผู้หญิงในกลุ่มนี้ทั้งหมดต่างหากที่เป็นของเขา คนอื่นๆก็แค่ได้เล่นกับพวกเธอหลังจากเขาได้ลิ้มลองพวกเธอจนพอใจก่อนแล้ว เขาสามารถเอ่ยปากบอกให้ผู้หญิงคนไหนก็ได้ในกลุ่มนี้ลุกขึ้นมาและไปสนุกกับเขาได้ทุกเมื่อ แม้แต่ผู้หญิงที่พวกเขาอาจจะเจอใหม่ระหว่างเดินทางก็จะต้องตกเป็นของเขาก่อนเช่นกัน
มีผู้ลี้ภัยมากมายในโลกที่ไม่มีทั้งอาหารและอาวุธ แต่เขามีมันทั้งหมดซึ่งมันเป็นข้อได้เปรียบของเขา เขาสามารถสุ่มใครก็ได้ให้ออกไปค้นหาอาหารและนำกลับมาให้เขาโดยเขาไม่จำเป็นต้องเสี่ยงเผชิญหน้ากับซอมบี้ด้วยตัวเอง เขาก็แค่รอสนุกกับสิ่งที่พวกนั้นจะนำกลับมาให้เขา
และถ้าพวกมันไม่เชื่อฟังเขา เขาก็แค่ฆ่าพวกมัน!
ปัง——
ทันใดนั้นมีเสียงดังปังมาจากนอกหน้าต่าง เสียงมันดังชัดเจนท่ามกลางความมืดที่เงียบสงบเช่นนี้ได้ทำลายบรรยากาศรื่นเริงภายในบ้านลงทันที
“เกิดอะไรขึ้น?”
ทุกคนผุดลุกขึ้นยืน ดับไฟลงและเรียบไปยืนมุงกันดูตรงหน้าต่าง
ภายในไม่กี่วินาที ทุกคนต่างแสดงสีหน้าประหลาดใจออกมา มันมีรถออฟโรดคันใหญ่วิ่งพุ่งชนเข้ากับซูเปอร์มาร์เก็ต จากนั้นทุกอย่างก็มืดสนิทและกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง
“เ*ยเอ๊ย!” โจวซือหลีผลักทุกคนให้หลบออกและจ้องออกไปนอกหน้าต่าง
เขาจ้องที่จะเข้าไปในซูเปอร์มาร์เก็ตนั่นมานานแล้ว สมาชิกในกลุ่มของเขาก็เริ่มอ่อนแอลงมากเกินกว่าจะออกไปหาอาหารได้ เขาเบื่อกับการกินบะหมี่แห้งสำเร็จรูปและขนมปังกรอบแล้ว เขาอยากจะกินเนื้อสัตว์และมันมีเยอะแยะไปเต็มหมดในอยู่ซูเปอร์มาร์เก็ตนั่น รวมถึงแฮมหมูและข้าวสวย
หากแต่เพราะมันมีซอมบี้อยู่ในซูเปอร์มาร์เก็ตจำนวนมาก เขาจึงรู้สึกกลัวที่จะเข้าไปในนั่น เขาต้องบังคับกลุ่มของเขาให้ตั้งทีมขึ้นมา10คนเพื่อเข้าไปค้นหาอาหารในซูเปอร์มาร์เก็ตแต่คนพวกนั้นกลับกลายเป็นอาหารซอมบี้แทนซะเอง เหลือแต่ภาพนองเลือดของคน10คนที่เหลือแต่เพียงโครงกระดูกภายในเวลาเพียงชั่วพริบตา
โชคดีที่เขาไม่เคยวิ่งเข้าไปในนั่นด้วยตัวเอง เพราะเขามีอาหารกระป๋องที่แอบเก็บสำรองไว้อีกมาก หากเขาก็ไม่เคยลืมซูเปอร์มาร์เก็ตนั่น เขาปักหลักอยู่ที่นี้ด้วยความหวังที่จะมีโอกาสได้เข้าไปในนั้น
อย่างไรก็ตาม มันเกินความคาดหมายของเขาที่จู่ๆก็มีรถคันหนึ่งแล่นเข้าไปในซูเปอร์มาร์เก็ต อาหารในนั้นจะเละจากการโดนรถพุ่งชนมั้ย?
ซูเปอร์มาร์เก็ตตั้งอยู่ไกลจากพวกเขาพอสมควร เขาเลยไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ในตอนนี้ นอกจากเสียงปะทะดังสนั่นในตอนแรกที่ได้ยิน จากนั้นเขาก็ไม่ได้ยินอะไรอีกเลย
“พวกเขาตายมั้ย?” โจวซือหลียิ้มมุมปากขึ้นทันที
“พวกเขาน่าจะตาย” จางฉ๋ายซวนยิ้มเยาะคนที่อยู่ในรถ “มีซอมบี้มากขนาดนั้น แม้กระทั่งพวกเรามีคนมากกว่าตั้งเยอะยังไม่กล้าจะเข้าไปในนั่นเลย แล้วพวกนั้นน่าจะมีแค่ไม่กี่คนอยู่ในรถคันนั่น? แล้วพวกเขายังขับรถชนกับซูเปอร์มาร์เก็ตอีก พวกเขาต้องตายแน่ๆ ”
“ไม่กล้างั้นเหรอ?” โจวซือหลีรู้สึกสะอึกกับคำพูดของจางฉ๋ายซวนขณะบีบคอเธออย่างแรงทันที “แกกำลังหมายความว่าฉันขี้ขลาดใช่มั้ย?”
เขารู้ว่าคนพวกนี้ไม่พอใจเขาแต่พวกมันไม่มีทางขัดขืนเขาได้ เขามีปืนมากมายและเขาไม่จำเป็นต้องไปต่อสู้กับซอมบี้พวกนั้น คนพวกนี้ต้องฟังแต่เขาเท่านั้น
หากเขาก็ทนไม่ได้ที่จะถูกตีหน้าว่าเป็นคนขี้ขลาด เพราะมันคือการประจานข้อบกพร่องของเขา!
“ไม่ใช่นะ แค็ก! ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น!” จางฉ๋ายซวนรีบขอโทษทันทีพร้อมกับคุกเข่าลงไปกอดเท้าโจวซือหลี พยายามพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ฉันหมายความว่าซอมบี้พวกนี้มันเลวร้ายมากจนพวกเราเองก็ได้แต่คอยสังเกตสถานการณ์เท่านั้น เหมือนที่คุณเคยพูดว่าการลงมือโดยไร้แบบแผนก็มีค่าเท่ากับการฆ่าตัวตายดีๆนี่เอง”
คำพูดของจางฉ๋ายซวนฟังดูดี โดยเฉพาะประโยคสุดท้ายที่โจวซือหลีชอบมากๆ
“ไม่เลว” เขาบิดริมฝีปาก “พรุ่งนี้เราจะตรวจสอบของที่เรามีกัน ฉันชอบรถคันนั้นและเราต้องได้มันมา”
———–
เช้าวันต่อมา…ชูฮันกำลังตรวจดูแผนที่ของเมืองตงโดยใช้แสงที่ลอดผ่านมาทางช่องว่างของหน้าต่าง ถนนและที่อยู่ของอาคารพักอาศัยเป็นข้อมูลที่จำเป็นมาก มันช่วยให้เขาวิเคราะห์ได้ว่าตรงจุดไหนที่น่าจะมีกลุ่มซอมบี้กลุ่มใหญ่อยู่โดยการใช้ข้อมูลพื้นฐานพวกนี้เพื่อหาเส้นทางเดินทางที่ปลอดภัยที่สุด มันต้องมีการเตรียมพร้อมที่สมบูรณ์ก่อนที่พวกเขาจะเดินทางเข้าไปในตัวเมืองกัน
เฉินช่าวเย่ยังคงขนอาหารจากในโกดังมาใส่ในรถตู้ไม่หยุด ด้วยเพราะพวกเขาอาจจะต้องใช้เวลาอยู่สักพักในตัวเมืองดังนั้นพวกเขาต้องเตรียมตัวให้พร้อมเสมอกับทุกสถานการณ์ G55น่าจะช่วยกันพวกเขาต่อไปได้อีกสักพัก
“ฉันไม่อยากไปตามหาสิบสามและไม่แน่เธออาจจะตายไปแล้วด้วยซ้ำ” จู่ๆเลาเสี่ยวเสียวก็อารมณ์ไม่ดีขึ้นมา เธอกำลังนั่งไขว้ห้างอยู่บนเก้าอี้พร้อมเล่นปืนไรเฟิลในมือ
ซางจิ่วตี้ที่กำลังจัดเก็บเสบียงอาหารอยู่นิ่วหน้าขมวดคิ้วและพยายามพูดชักชวนสิบแปด “เรายังมีชีวิตอยู่เลยแล้วเธอจะตายได้ยังไง? ผู้หญิงคนนั้น—-”
จู่ๆซางจิ่วตี้ก็หยุดพูดกลางคัน เธอแสงดท่าทางแปลกๆออกมามันมีทั้งความกลัวและรังเกียจ
“มีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้น?” จู่ชูฮันก็แทรกถามขึ้นมา
เขาเบนสายตาจากแผนที่ในมือไปที่ซางจิ่วตี้ มันเป็นการดีกว่าที่จะไม่เสี่ยงชีวิตพวกเขา ถ้าพวกเธอยังมีอะไรไม่ดีปิดบังพวกเขาอยู่ โลกาวินาศนั้นเลวร้ายมากขณะที่ว่าผู้คนสามารถตายได้ทุกเมื่อ การเข้าไปในตัวเมืองเพื่อตามหาผู้หญิงที่เขาแทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอเป็นเรื่องที่เขาไม่เต็มใจทำเลย หากเหตุผลเดียวที่เขายอมทำแบบนั้นก็เพราะเขาต้องการรู้ตัวตนที่แท้จริงของเลาเสี่ยวเสียว
ยังไงก็ตาม เขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับผู้หญิงที่ชื่อสิบสามคนนั้น
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นมนุษย์กลายพันธุ์!” เลาเสี่ยวเสียวกล่าวออกมาอย่างดุดันและท่าทางไม่พอใจอย่างมาก
“ฉันเกลียดเธอที่สุด!”
มนุษย์กลายพันธุ์???
ชูฮันช็อคอย่างมาก ผู้หญิงที่ซางจิ่วตี้หวาดกลัวน่าจะเป็นเจ้าหน้าที่ทหารอะไรสักอย่างแทนสิ
เขาคิดว่าเธอน่าจะดูหยิ่งทระนงและดุดัน หากสิ่งที่ออกมาจากปากเลาเสี่ยวเสียวกลับเกินความคาดหมายของเขา….
มนุษย์กลายพันธุ์?
ผู้หญิงจะเป็นมนุษย์กลายพันธุ์ได้ยังไง?