Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 51 ทุกอย่างนั่นเป็นของเขา

ชูฮันรู้สึกสนใจสิบสามที่สามารถทำให้ทั้งซางจิ่วตี้และเลาเสี่ยวเสียวแสดงอารมณ์ออกมาขนาดนี้ได้ เป็นที่ทราบกันดีว่าผู้หญิงทั้งสองคนนี้แตกต่างจากผู้หญิงทั่วไป…

พวกเธอทั้งทะนงตัว กล้าหาญและไม่หวาดกลัวต่อซอมบี้เหมือนกับพวกผู้หญิงคนอื่นๆ แม้แต่เฉินช่าวเย่ที่เป็นผู้ชายยังไม่มีจิตใจที่แข็งแกร่งเช่นพวกเธอ พวกเธอต่อสู้กับความยากลำบากในโลกาวินาศซึ่งมันเป็นเรื่องที่ยากมากที่คนทั่วไปจะทำได้

ชูฮันรู้สึกทึ่งกับผู้หญิงที่ชื่อสิบสามหลังจากรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว

“หัวหน้า ทุกอย่างพร้อมแล้ว!” เฉินช่าวเย่เดินเข้ามาบอก

มันมีความตื่นเต้นฉายชัดบนใบหน้าของเขา แม้ว่าทุกอย่างมันจะน่ากลัวแต่เขากลับรู้สึกว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ดีที่จะปฏิบัติตามเจ้านายของเขา ทุกอย่างมันแตกต่างไปจากชีวิตที่เขาเคยมีตลอด20ปีที่ผ่านมา มันเติมเต็มเขาและในเวลาเดียวกัน มันเต็มไปด้วยความตื่นเต้นขณะเผชิญหน้ากับอันตราย

เมื่อใดก็ตามที่มีชูฮันเขาไม่รู้สึกกลัวอะไรทั้งนั้น

ซอมบี้ไม่มีค่าอะไรในสายตาเขา เขารู้สึกมีพลังมหาศาล

ชูฮันยิ้มมุมปากขณะจ้องไปที่เฉินช่าวเย่ ซางจิ่วตี้และเลาเสี่ยวเสียว เสียงของเขานั้นทั้งทรงพลังและมั่นคงในเวลาเดียวกัน เขาเป็นทั้งสันหลังและผู้นำทางจิตใจของกลุ่ม

“ไปกันเถอะ!”

“ไปรับสิบสามกัน!”

เคล้ง——-
ประตูเหล็กของโกดังสินค้าเกิดเสียงครืดดังขึ้นขณะที่มันถูกดึงเปิดออกอย่างช้าๆ

เฉินช่าวเย่และเลาเสี่ยวเสียวรออยู่ข้างในรถตู้พร้อมกับอาหาร ขณะที่ชูฮันวิ่งออกไปพร้อมกับซางจิ่วตี้ มีซอมบี้จำนวนมากรออยู่ข้างนอก อีกทั้งรถตู้คันนี้ไม่ได้แข็งแรงเหมือนกับG55 เพราะฉะนั้นมันจะไม่ปลอดภัยถ้าขับรถฝ่าเบียดฝูงซอมบี้จำนวนมากออกไป มันอาจจะโดนซอมบี้โค่นจนล้มคว่ำได้ ดังนั้นชูฮันเลยคิดว่ามันน่าจะปลอดภัยกว่าถ้าจัดการเคลียร์ซอมบี้ให้พ้นทางก่อนจะขับรถออกไป

ความจริงแล้วชูฮันสามารถจัดการมันได้ด้วยตัวเองคนเดียว หากเพียงพริบตาเดียวซางจิ่วตี้ก็มายืนอยู่ข้างๆเขาแล้ว เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงยืนยันที่จะวิ่งออกมากับเขาให้ได้

เฉินช่าวเย่ยังคงรับผิดชอบหน้าที่ในการขับรถเหมือนเดิม เขาบังคับรถให้ค่อยๆวิ่งไปข้างหน้าตามหลังชูฮันและซางจิ่วตี้ที่คอยเคลียร์ซอมบี้ให้พ้นทางให้

ซอมบี้เกิดใหม่พวกนี้ยังต้องการการพักผ่อน อีกทั้งมันยังเช้าเกินไป ทำให้มีจำนวนซอมบี้น้อยกว่าตอนกลางคืน ซอมบี้จำนวนมากไม่ได้ตอบสนองต่อความวุ่นวายที่เกิดขึ้น พวกมันค่อยเดินโซเซราวกับหุ่นยนต์มาช้าๆหลังจากได้ยินเสียงปึงปัง

“คุณโอเคมั้ย?” ชูฮันยืนอยู่หน้ารถตู้และถามซางจิ่วตี้ด้วยความเป็นห่วง

ซางจิ่วตี้กัดฟันพลันรู้สึกไม่พอใจขึ้นมา เขากล้าดียังไงมาดูถูกเธอ?!

ฟึบ——

ภาพเงาของหญิงสาวที่วิ่งพุ่งไปข้างหน้าขณะเหวี่ยงขวานออกไปเพื่อตัดหัวซอมบี้อย่างรุนแรง พื้นถูกย้อมไปด้วยเลือดสีแดงทันที ของเหลวในสมองบางส่วนกระจายเลอะหน้าเธอหากเธอกลับไม่สนใจมัน เธอทำเพียงโบกขวานออกไปอีกครั้ง การเคลื่อนไหวที่หลากหลายท่วงท่าของเธอยิ่งแสดงให้เห็นถึงรูปร่างของเธอชัดเจนประกอบกับการที่เธอใส่ชุดรัดแน่นแบบนั้น

จู่ๆชูฮันก็อารมณ์ดีขึ้นมาพร้อมกับคิดว่าความจริงแล้วเขามีความสุขที่ได้แหย่เธอเล่น

ถึงแม้เธออาจจะไม่ได้ปรับตัวให้เข้ากับความโหดร้ายของธรรมชาติของมนุษย์ในโลกาวินาศ หากแต่เธอก็สามารถมีชีวิตอยู่รอดได้สบายๆจากทักษะการต่อสู้ที่เธอมี จู่ๆชูฮันก็คิดเรื่องเธอขึ้นมาขณะมองรูปร่างของเธอ?

เขาควรขอให้เธอฆ่าใครบางคนให้เขาดีมั้ย?

———

ภายในอาคารพักอาศัยที่อยู่ห่างจากซูเปอร์มาร์เก็ตพอสมควร…โจวซือหลีผิงตัวแนบไปกับหน้าต่าง เฝ้ามองดูสถานการณ์ข้างนอกอย่างรอบคอบ เสียงของประตูเหล็กที่ถูกเปิดออกนั้นดังพอที่จะเรียกความสนใจของทุกคนมาตรงนี้ ทุกคนต่างแสดงท่าทางต่างกันออกไปแต่มีสิ่งหนึ่งที่พวกเขาดูจะคิดเหมือนกัน…ไม่อยากจะเชื่อ!

ภาพที่เกิดขึ้นบนถนนนั้นไม่ใช่เรื่องจริง มีผู้ชายและผู้หญิงยืนอยู่ตรงหน้ารถตู้ที่เคลื่อนตัวออกจากซูเปอร์มาร์เก็ตอย่างช้าๆ มันน่าจะเป็นรถตู้ที่อยู่ข้างในซูเปอร์มาร์เก็ต ถนนไม่ได้กว้างอะไรมากและซอมบี้ที่อยู่ขนาบทั้งสองฝั่งก็ดูเหมือนกำลังหลับอยู่ กระดูกแขนขาของซอมบี้หักกระจายไปตามถนนเมื่อใดก็ตามที่คนสองคนนั้นเดินผ่าน เหล่าซอมบี้ไม่มีแม้แต่โอกาสจะสู้สองคนนั้นได้ด้วยซ้ำ ของเหลวในสมองผสมกับเลือดสีแดงข้นสาดกระเซ็นไปรอบพื้น

มันเป็นแบบนี้ได้ไง?!

พวกนั้นเก่งขนาดนั้นเลยเหรอ? ทำไมพวกนั้นถึงดูไม่กลัวเมื่อเผชิญหน้ากับซอมบี้อย่างที่คนปกติเป็นกัน? พวกนั้นไม่ได้หลบอยู่ในรถแต่กลับออกมาไล่ฆ่าซอมบี้ตามถนนแทนเนี่ยนะ?

โจวซือหลีจ้องไปที่สองคนนั่นอย่างรอบคอบ พวกนั่นไม่ได้แค่ทรงพลัง แต่กลับใส่เสื้อผ้าสะอาดสะอ้าน ใบหน้าดูเรียบร้อยสะอาดดี แม้แต่ฟันยังขาวสว่าง!

พวกนั้นมีน้ำใช้เยอะงั้นเหรอ? หรือพวกมันใช้น้ำในซูเปอร์มาร์เก็ต? พวกเขาต่างหากที่ควรจะได้ใช้น้ำในซูเปอร์มาร์เก็ต ทุกอย่างควรจะเป็นของเขา ทุกอย่างในนั้นควรจะเป็นของเขาต่างหาก! พวกมันขโมยของเขาไป!

“ไปตายซะ!” จู่โจวซือหลีสบถออกมาขณะจับปืนไรเฟิลในมือแน่น เขาอยากจะฆ่าคนพวกนั้นเหลือเกิน!

พวกคนที่ก่อความวุ่นวายเมื่อคืนนี้ไม่ได้ตายหรอกเหรอ?

โจวซือหลีกวาดตาตรวจสอบรถตู้ที่กำลังขับรถตามหลังชูฮันไปอย่างช้าๆ พวกมันได้อาหารในซูเปอร์มาร์เก็ตและยังจะเอาของๆเขาไปอีกเนี่ยนะ?

ไม่มีทาง! ทั้งหมดนั่นเป็นของเขา!

โจวซือหลีเอนตัวไปข้างหน้าเพื่อสังเกตลักาณะท่าทางของแต่ละคน จู่ๆเขาก็รู้สึกโกรธขึ้นมาด้วยเพราะความไม่พอใจที่เขากำลังรู้สึกอยู่ตอนนี้ อาหารทั้งหมดนั่นควรจะเป็นของเขาเพราะเขาเป็นคนหามันเจอก่อน แต่ที่เขาไม่สามารถเข้าไปในนั้นได้เพราะซอมบี้ แต่มันกลับถูกคนอื่นเอาไปแค่เพียงวันเดียวเนี่ยนะ?!

เ*ย! เ*ย!

ปึง ปึง ปึง!

โจวซือหลีทุบหน้าต่างไม่หยุดด้วยความไม่พอใจ เขาโมโหและไม่พอใจอย่างมาก!

“พี่โจว พี่โจว! อาหารที่ควรจะเป็นของเราถูกปล้นไปแล้ว!” จางฉ๋วยซวนเอ่ยประท้วง “ถ้าเราไปเอาอาหารนั่นมาตั้งแต่แรกก็คงไม่ถูกพวกมันขโมยไป นั่นมันอาหารตั้งเยอะเลยนะ!”

เพี๊ย!

“หุบปาก!” โจวซือหลีหันมาตบจางฉ๋วยซวน “แกไม่มีสิทธิมาสอนฉัน! ฉันฆ่าแกทิ้งได้ด้วยกระสุนเพียงนัดเดียว! นังชั่ว!”

โจวซือหลีรีบปิดหน้าตัวเองอย่างไว เธอไม่ได้ล้างหน้ามาเป็นเวลานานแล้ว มันทั้งมันเยิ้มและสกปรก ยิ่งมาถูกโจวซือหลีตบอีก มันต้องทั้งบวมและน่าเกลียดขึ้นไปอีกแน่ๆ ผมที่มันเยิ้มยิ่งยุ่งเหยิงขึ้นไปอีก มันมีกลิ่นเหม็นหนาๆโชยมาจากหัวเธอที่มีสิ่งสกปรกมากมายเกาะติดอยู่บนหนังศีรษะ

“อะไร?” จู่ๆก็มีคนหนึ่งพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงตกใจ “ผู้หญิงคนนั้นสวยมากจิงๆ!”

ผู้หญิง?
โจวซือหลีเบนความสนใจทั้งหมดไปที่ซางจิ่วตี้ที่ใส่ชุดรัดรูปร่างแทนทันที

เธอช่างสวยเหลือเกิน แถมยังมีผิวเนียนขาวอีกมันดูทั้งเนียนนุ่มน่าสัมผัส ผมยาวดำสลวยของเธอถูกมัดไว้ด้านหลัง ไร้สิ่งสกปรกใดๆติดอยู่บนหัว มันเปล่งประกายและตรงยาวสลวย เธอทำให้ผู้คนรู้สึกอยากครอบครองมาเป็นของตัวเอง

รูปร่างเธอก็ดีชะมัด ผู้หญิงคนนั้นรักษาลักษณะรูปร่างไว้แบบนั้นได้ยังไงท่ามกลางโลกาวินาศที่วุ่นวายเช่นนี้

มันช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน!

นั่นต่างหากคือสิ่งที่ผู้หญิงควรจะเป็น!