Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 52 ทำไม?

อยู่ดีๆผู้ชายทุกคนในอาคารที่กำลังจ้องซางจิ่วตี้ต่างพร้อมใจกันกลืนน้ำลายอึกทันที มีผู้หญิงนับสิบๆคนอยู่ในกลุ่มหากแต่ไม่มีใครสักคนเทียบกับซางจิ่วตี้ได้เลย ทั้งความสวยงามของใบหน้า รูปร่างอันมีเสน่ห์และผิวเรียบเนียนนุ่ม หากจางฉ๋ายซวนพูดขัดขึ้นมา “พี่โจว พี่โจว พวกมันกำลังจะไปแล้ว อาหารนั่น อาหารถูกเอาไปแล้ว!”

โจวซือหลีที่กำลังตกตะลึงอยู่กับภาพของซางจิ่วตี้ถูกจางฉ๋ายซวนขัดจังหวะขึ้นมา เขาเหลือบมองไปที่หญิงสาวท่าทางสกปรกมอมแมมที่อยู่ตรงหน้าเขาแล้วรู้สึกอยากจะอ้วกขึ้นมา เขาทนใช้ผู้หญิงแบบนี้มาตลอดเวลาที่ผ่านมาได้ยังไง? ทุเรศสิ้นดี!

ทันใดนั้น ท่าทางของโจวซือหลีก็เปลี่ยนเป็นมืดมนทันทียามที่เห็นซางจิ่วตี้หมุนตัวกลับมาหลังจากจัดการซอมบี้เรียบร้อย เธอไม่รู้เลยว่าท่าทางของเธอมันช่างเย้ายวนขนาดไหนในตอนนี้ ตอนที่เธอเงยคางขึ้นไปทางชูฮันเผยให้เห็นรอยยิ้มอันสวยงามนั่น และยังแสดงให้เห็นชัดถึงฟันขาวสว่างของเธออีกด้วย

แม่ง! แม่งเอ๊ย!
ความโมโหและความอิจฉาอย่างรุนแรงพุ่งทะลักขึ้นมาในใจเขา

ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันแน่? ทำไมมันถึงมีผู้หญิงที่สวยขนาดนั้นแต่เขากลับได้แต่พวกขยะนี่?

กลิ่นลมหายใจเน่าๆของพวกหล่อนเกือบจะฆ่าเขาอยู่แล้ว! เ*ย! โจวซือหลีจ้องไปที่ชูฮันอย่างดุดัน ผู้ชายคนนั้นมีทุกอย่างในขณะที่เขาไม่มีอะไรเลย แม้กระทั่งสินค้าในซูเปอร์มาร์เก็ตยังถูกไอ้บ้านั่นปล้นไปเลย!

ทำไม?

——–

ชูฮันและซางจิ่วตี้จัดการพวกซอมบี้ที่อยู่ข้างนอกซูเปอร์มาร์เก็ตได้ภายในเวลาอันรวดเร็ว พวกเขาใช้กลยุทธ์ดันไปข้างหน้า ซอมบี้ที่ยืนกระจายตัวกันเต็มไปหมดไม่ได้เป็นภัยคุกคามอะไรต่อพวกเขาด้วยเพราะพวกมันไม่มีความสามารถในการคิดวิเคราะห์ พวกมันไม่รู้ว่าถ้าพวกมันรวมตัวกันวิ่งเข้ามาจะมีข้อได้เปรียบอย่างมาก ว แต่พวกมันแต่ละตัวต่างเดินกันเข้ามา ไร้ความร่วมมือใดๆ

คะแนนของชูฮันไปถึง 478 คะแนนแล้ว…

“หัวหน้า มาเถอะ!” เฉินช่าวเย่ขับรถเข้ามาเทียบข้างทั้งสองคนเร่งให้รีบขึ้นรถมา มันไม่ใช่การขับรถตามหลังชูฮันและซางจิ่วตี้อย่างช้าๆอีกต่อไป

“ช้าลงหน่อยเจ้าอ้วนเฉิน!” ซางจิ่วตี้โกรธจัด ถึงถนนจะโล่งปลอดโปร่งหากแต่มันก็ยังมีซอมบี้เหลืออยู่อีกมากมาย เธอจะเข้าไปในรถได้ยังไง? เธอคิดอย่างหากสมเพชตัวเอง หากจู่ๆกลับมือใหญ่จับเข้าที่ข้อมือเธอก่อนที่เธอจะได้ทันประมวลผลอะไร!

เธออดไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมาอย่างตกใจ รู้สึกราวกับกำลังบินอยู่ยังไงยังงั้น รู้ตัวอีกทีเธอก็มานั่งอยู่ในรถแล้วเรียบร้อยหลังจากหายตกใจ ความจริงแล้วก็คือเธอกำลังนั่งอยู่บนตักของชูฮัน

ปัง!

ประตูถูกปิดสนิท เฉินช่าวเย่เหยียบบนคันเร่งอย่างแรงทันทีหลังจากเขาเห็นว่าทั้งสองคนเข้ามานั่งในรถเรียบร้อยโดยไม่ต้องรอให้ชูฮันสั่ง!

แม้ว่ารถจะวิ่งออกมาจากซูเปอร์มาร์เก็ตไกลแล้วพอสมควรแต่ซางจิ่วตี้ก็ยังคงมีอาการตกใจหลงเหลืออยู่ เธอพยายามเรียกสติตัวเองกลับคืนมาขณะคิดถึงท่าทางของชูฮัน

“ปล่อยฉัน!” ทันใดนั้นหน้าเธอก็เริ่มขึ้นสีแดง “คุณมันคนทุเรศ!

“ปล่อยคุณไป?” ชูฮันค่อยยิ้มออกมา จู่ๆเขาก็เปิดประตูออก มีลมพัดผ่านหูเขาไป เขาเอนตัวไปข้างหลังเพื่อช่วยให้เธอคลายจากความตกใจ ซางจิ่วตี้ทั้งหวาดกลัวและนิ่งเงียบ ร่างกายนิ่งแข็ง

จากนั้น ชูฮันก็ปิดประตูก่อนจะพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ “แน่ใจเหรอว่าจะให้ปล่อยคุณไป?”

จู่ซางจิ่วตี้ก็รู้สึกสับสนขึ้นมา เธอหมุนหน้ากลับและเลิกคุยกับชูฮันอีก มันน่าสมเพชที่เธอต้องมานั่งบนตักชูฮันแบบนี้ เธอไม่สามารถควบคุมหัวใจที่เต้นรัวของตัวเองได้เลย

ความจริงแล้ว ชูฮันจำเป็นต้องทำแบบนี้ เพราะเฉินช่าวเย่เปิดประตูรถออกมาตอนที่ขับรถเข้ามาใกล้พวกเขา เขาเลยต้องกอดซางจิ่วตี้และกระโดดเข้ามาในรถตู้พร้อมกัน แน่นอนว่าท่าทางของเขาดูน่าสงสัย แต่รถตู้นี้มีแค่4ที่นั่งเท่านั้น 2ที่ข้างหน้า และอีก2ที่ข้างหลัง เลาเสี่ยวเสียวนั่งอยู่เบาะหลัง ดังนั้นเขาก็เลยต้องให้ซางจิ่วตี้นั่งบนตักเขาแทน หรือเขาควรจะโยนเธอขึ้นไปบนหลังคารถตู้ดี? เธอน่าจะโกรธยิ่งขึ้นไปอีกถ้าเขาทำแบบนั้น

———

คนที่อยู่ภายในอาคารเห็นรถตู้สีขาววิ่งห่างไกลออกไปเรื่อยๆ อาหารในรถตู้นั่นควรจะเป็นของพวกเขา และพวกเขาก็ต้องการผู้หญิงคนนั้นด้วย! “กลับมาเดี๋ยวนี้! กลับมาสิวะ!” จางฉ๋ายซวนแนบตัวเข้ากับหน้าต่างพลางร้องตะโกน “อย่าเอาอาหารไป ทิ้งอาหารไว้ให้ฉัน!”

เธอไม่ได้คิดจะควบคุมเสียงของตัวเองเลย เสียงมันดังกระจายไปทั่วบริเวณ ในไม่ช้าซอมบี้ที่อยู่บริเวณรอบนอกอาคารก็เริ่มสนใจเสียงนั่น ความตระหนกแผ่กระจายไปทั่วทั้งอาคาร พวกเขาต่างจากชูฮัน พวกเขาไม่ได้มีความสามารถในการต่อสู้แบบนั้น อีกทั้งยังพวกเขาหวาดกลัวซอมบี้มากไม่เช่นนั้นพวกเขาคงไม่ต้องซ่อนตัวอยู่ในอาคารนี้และออกไปค้นอาหารในซูเปอร์มาร์เก็ตนั่นตั้งนานแล้ว

“แกเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่แล้วเหรอไง?”

“แกอยากจะล่อซอมบี้มาเหรอ?”

“ลากอีผู้หญิงบ้านี่ออกไปนอกตึกซะ”

เสียงของทุกคนดังแซ่ระงมไปทั่วอาคาร โจวซือหลีโกรธจัด

จ้องไปผู้หญิงที่เหม็นเน่าที่ดูเหมือนจะเป็นบ้าไปแล้ว เขาพูดขึ้น “ฉีกปากของเธอออก!”

“ฉีกออก?” ผู้คนรอบข้างเริ่มสับสน “แต่เลือดจะดึงดูดซอมบี้มา!”

“นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการ!” โจวซือหลีตอบกลับอย่างดุดัน เขาไม่ต้องการผู้หญิงคนนี้อีกต่อไปและมันก็จะเป็นหน้าที่สุดท้ายก่อนตายของเธอ

“ไม่—-กรี้ด กรี้ด กรี้ด!” จางฉ๋ายซวนแหกปากออกมาด้วยความกลัวตายหากเธอก็ถูกจับมัดอย่างไวพร้อมกับลากลงไปข้างล่าง ที่มีคนอยู่ๆเกือบ50คน นอกเหนือจากคนอีกนับสิบที่โจวซือหลีเกณฑ์มาเป็นพรรคพวกเอาไว้ทำงาน ส่วนคนที่เหลือนั่นเป็นพวกผู้ลี้ภัยที่ถูกขังอยู่ในห้องแคบๆ ความจริงแล้วเป็นโจวซือหลีเองที่เรียกพวกเขาว่าผู้ลี้ภัย เขาสั่งให้คนพวกนี้เอาเศษเนื้อเน่าของซอมบี้มาละเลงบนตัวของตัวเองจนทั่วและบังคับให้ออกไปหาอาหาร และแน่นอนว่าเขาจะเก็บพวกญาติพี่น้องครอบครัวของพวกมันเอาไว้เป็นตัวประกัน เพื่อให้แน่ใจว่าพวกมันจะกลับมาเมื่อเจออาหารแล้ว

มันคือผลประโยชน์จากความแข็งแกร่งของเขา เขาจะแบ่งส่วนอาหารที่ได้มา 80% ส่วนที่เหลือก็ให้คนที่เหลือเอาไปแบ่งกันเอง ทุกคนต่างไม่พอใจแต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น โจวซือหลีคอยถือปืนในมือไว้แน่นติดตัวตลอดเวลา บางคนเคยพยายามต่อต้านเขาแล้วแต่เขาก็แค่ฆ่าคนที่ต่อต้านทิ้งทันทีอย่างไม่ลังเล แล้วก็เอาร่างคนที่ตายไปวางล่อให้ซอมบี้ออกไปไกลจากตึกที่พวกเขาอยู่

โจวซือหลีพาพรรคพวกของเขาลงไปชั้นล่าง จางฉ๋ายซวนที่ถูกมัดอยู่ถูกโจวซือหลีเตะเข้าเสียงปังลั่นอาคาร

เหล่าผู้คนที่มีเนื้อตัวมอมแมมหลายสิบคนตกอยู่ในความมึนงงยามมองไปที่ผู้หญิงคนนั้น หากมันกลับไม่มีแววตาสงสารฉายออกมาจากพวกเขาเลยสักคน เธอน่าจะเป็นผู้หญิงของโจวซือหลีแต่เกิดอะไรขึ้นกับเธอกัน? หรือโจวซือหลีเบื่อเธอแล้ว?

โจวซือหลีจับปืนในมือไว้ขณะเดินเข้าไปในห้องที่มีเหล่าผู้รอดชีวิตอยู่ด้วยท่าทางวางอำนาจราวกับพวกอันธพาลในภาพยนตร์ เขาออกคำสั่งขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดัน “ฟัง! วันนี้เราจะไปที่ถนนฝั่งตรงข้ามเพื่อพิชิตซูเปอร์มาร์เก็ตนั่นให้ได้”

เขาสังเกตเห็นว่าซอมบี้ถูกชูฮันและกลุ่มของเขาจัดการไปเยอะแล้ว อีกทั้งพวกนั้นก็ไม่สามารถเอาอาหารออกไปได้ทั้งหมดด้วยรถตู้เพียงแค่คันเดียว มันต้องยังมีอาหารเหลืออยู่บ้างและเขารอต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว อาหารบางส่วนที่ถูกเอาไปทำให้เขาใจสลายและโกรธแค้นคนพวกนั้นเหลือเกิน

พวกมันเอาอาหารไปและไม่แม้แต่จะทักทายเขาด้วยซ้ำ พวกมันน่าจะจัดการซอมบี้ไปให้หมดเลย พวกมันต้องการอะไรถึงปล่อยซอมบี้ให้เหลือรอดอยู่อีกตั้งครึ่งหนึ่ง? พวกมันน่าจะฆ่ามันให้หมดไปเลย ตอนนี้เขาเลยต้องมาฆ่าซอมบี้ที่เหลือด้วยตัวเอง!