Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 535

“หลี่บี๋เฟิง?” ซูเฟิงประหลาดใจ ตัวเขาตกอยู่ในวงล้อมของซอมบี้โดยไม่สามารถฝ่าออกไปได้ เขาต้องการออกไปช่วยหลี่บี๋เฟิง

ในเวลาเดียวกัน ความวิตกกังวลก่อตัวขึ้นในใจซูเฟิง หลี่บี๋เฟิงไม่มีอาวุธ และพลังในการต่อสู้ก็ลดลงอย่างมาก ประกอบกับความโกรธและเดือดดาลของซอมบี้และความเร็วที่พุ่งเข้ามาอย่างเต็มที่ของซอมบี้ระยะ 5  มันอันตรายมาก หลี่บี๋เฟิงกำลังตกอยู่ในอันตราย!

ชูฮันเองก็เห็นภาพนั่นเหมือนกัน แววตาของชูฮันเปลี่ยนจากกังวลเป็นร้อนแรง อาวุธ อาวุธ! อาวุธธรรมดาไม่เพียงพอที่จะรับมือกับซอมบี้ระยะสูงจำนวนมาก และการต่อสู้อันหนักหน่วงยาวนานก็ทำให้ทุกคนมาถึงขีดจำกัด อีกทั้งสถานการณ์ที่อาวุธถูกทำลายแบบนี้อีก

หุบเขาหยินหยาง!

เขาต้องเดินทางไปหุบเขาหยินหยาง!

และในขณะที่ทั้งซูเฟิงและชูฮันกำลังแสดงสีหน้าเป็นกังวล—-

“กูจะสู้! อ๊าก!” จู่ๆหลี่บี๋เฟิงก็แหกปากร้องออกมาและใช้ดาบยาวที่เหลือในมือแทงออกไป!

พัฟ!

ดาบยาวในมือที่ใบมีดหักไปครึ่งหนึ่งแทงเข้าใส่อกของซอมบี้ตรงหน้า ซอมบี้ที่กำลังยิ่งคลั่งกว่าเดิมดึงดาบออกจากอกมันคำรามอย่างรุนแรงและพุ่งเข้าใส่หลี่บี๋เฟิงอีกครั้ง

“เข้ามา!” หลี่บี๋เฟิงไม่ถอย ใช้มือของตัวเองสู้และฟาดอย่างรุนแรงใส่หัวซอมบี้

ปัก!

เลือดสีดำและของเหลวในสมองของซอมบี้พุ่งกระฉูดออกมา กลิ่นเหม็นเน่าคลุ้งไปทั่วและทำให้เนื้อตัวหลี่บี๋เฟิงเปรอะเปื้อนไปหมด

หลี่บี๋เฟิงไม่มีปฏิกิริยาใดๆทั้งนั้น เขาฟาดใส่ซอมบี้ต่อ เตะต่อยใส่มันไม่หยุดและวิ่งเข้าไปจัดการกับซอมบี้ระยะ 5 ตัวอื่นต่อ

เขาใช้มือฉีกซอมบี้ออกเป้นชิ้นๆ

“ฆ่า!”

“เข้ามาสิ!”

ซูเฟิงที่รีบฝ่าวงล้อมออกมา เขากวาดตามองไปรอบๆและวิ่งเข้าไปหาชูฮัน

ซอมบี้ระยะ 5 ในตอนนี้เหลือน้อยกว่าสามสิบตัว และหลี่บี๋เฟิง…ก็พึ่งยกระดับขึ้น!

ชูฮันเองก็ตกอยู่ในอาการเหนื่อยล้า หากหัวใจของเขาพลันเต้นรัวทันทีเมื่อได้เห็นภาพนี้ เจ้าหลี่บี๋เฟิงนี่!

พรึบ!

ซูเฟิงที่เข้ามากลางวงล้อม เขาเข้ามาอยู่ด้านข้างของชูฮันทันที ปืนไรเฟิลด้ามยาวในมือยิงใส่ระเบิดหัวของซอมบี้ที่พยายามเข้ามาใกล้ด้วยความเร็วสูง

“ท่านจะทำอย่างไรต่อไป?”  ซูเฟิงและชูฮันหันหลังขนกัน น้ำเสียงเต็มไปด้วยความกังวล ซูเฟิงสัมผัสได้ถึงร่างที่ติดกับเขาอยู่ เลือดอุ่นๆที่ไกลไม่หยุดจากบาดแผลของชูฮัน แผลเก่ายังไม่ทันหายแผลใหม่ก็เพิ่มมาอีกไม่หยุด

ขูฮันที่ในที่สุดก็เริ่มหายใจได้คล่องขึ้นก็ปาดเลือดที่เปรอะหน้าออก หลังยืดตรงอย่างแสดงความภาคภูมิ หน้าหยิ่งยโสที่ไม่เคยหายไปแสดงถึงความเย่อหยิ่งของเขา

“ใครฆ่าได้มากกว่ากัน?”

“ปัง!”

ขวานซิ่วโหลสั่นไหวและลำแสงสีดำระเบิดออกมาอีกครั้ง ตามมาด้วยร่างของชูฮันที่พุ่งเข้าใส่ฝูงซอมบี้ เขาวาดขวานในมือเพียงหนึ่งครั้ง รัศมีทำลายล้างของขวานซิ่วโหลก็สามารถจัดการซอมจำนวนมากได้ล้มตายทั้งยืนทันที

คิ้วของซูเฟิงขมวดเข้าด้วยกัน และเดินตามชูฮันเข้าไปกลางดงซอมบี้พร้อมกับความรู้สึกแปลกๆและประหลาดในใจ เขาสัมผัสได้ว่าชูฮันอยู่ในระยะสูงสุดของวิวัฒนาการระยะ 4 และมันมีครั้งนับไม่ถ้วนที่ซูเฟิงคิดว่าชูฮันจะต้องได้ยกระดับ แต่ทำไมชูฮันถึงยังอยู่ระยะ 4 ที่อยู่ในภาวะขั้นสุดแบบนี้มากกว่าหนึ่งชั่วโมงแล้ว?

ถึงแม้ว่าขั้นสูงสุดของระยะ 4 ของชูฮันจะเทียบเท่ากับวิวัฒนาการระยะ 5 แต่ถึงอย่างไรมันก็คือระยะ 4 อยู่ดีซึ่งมีขีดจำกัดและข้อบกพร่อง

ทำไมถึงไม่ยกระดับ?

พัฟ! พัฟ!

ขวานซิ่วโหลยักษ์ฆ่าอย่างดุเดือด ทุกครั้งเต็มไปด้วยพลังมหาศาล มันระเบิดหัวของซอมบี้จำนวนมากในคราวเดียว พร้อมกับลำแสงสีดำที่ระเบิดพร่างครั้งแล้วครั้งเล่า ชูฮันขึ้นไปถึงขั้นสุดครั้งแล้วครั้งเล่าแต่เหมือนกับโดนยั้งไว้

ทำไมไม่ยกระดับ?

เขาไม่สามารถ!

เศษชิ้นส่วนที่สามของล่มสลายอยู่ในมือเขา เขาต้องการนำมันกลับไปที่ค่ายเขี้ยวหมาป่าเพื่อช่วยแม่เขา ชิ้นส่วนที่สี่ก็ยังหาไม่เจอ ถ้าครั้งนี้เขาใช้มันเพื่อยกระดับขึ้นอีกครั้ง จากคะแนนสะสมที่เขามีอยู่และการที่เขาไม่ยอมยกระดับขึ้นหลายครั้ง เขาจะกระโดดพรวดเดียวขึ้นไปถึงระยะ 7

แต่เขาทำไม่ได้!

การประเมิณของระยะ 5,6 และ 7 ล้วนอยู่ในเสาหินที่ห่างไกลและไม่มีใครรู้ว่าพวกมันตั้งอยู่ที่ไหน ถ้าพวกมันไม่ได้ตั้งอยู่ในจีน หรือว่าไปปรากฏอยู่อีกฟากของโลก แล้วเขายอมละทิ้งเศษชิ้นส่วนไปอีกในครั้งนี้เพื่อยกระดับขึ้นไปที่ระยะ 5?

แม่ของเขาจะตกอยู่ในวิกฤตอีกครั้ง!

เวลาไม่เคยรอใคร เขาจำเป็นต้องพึ่งความสามารถของวิวัฒนาการระยะ 4 ฝ่าวิกฤตครั้งนี้ไปให้ได้ ไม่มีใครสามารถหยุดยั้งเขาได้ ไม่มีใครเปลี่ยนความคิดเขาได้

เขาต้องช่วยชีวิตแม่ เขาต้องชนะในสงครามครั้งนี้!

ด้วยความช่วยเหลือเพิ่มจากซูเฟิง สนามรบที่สองที่มีซอมบี้ระยะ 3 มากกว่าพันตัวและซอมบี้ระยะ 4 อีกห้าร้อยตัว ส่งผลให้สถานการณ์พลิกผันไปอย่างรวดเร็ว จำนวนของซอมบี้เริ่มลดน้อยลงขึ้นเรื่อยๆ

ซูเฟิว วิวัฒนาการระยะ 6 ที่ยังไม่ได้ถึงขีดจำกัด เขายังมีพละกำลังเหลือพอที่จะควบคุมสถานการณ์โดยรวมได้ ไม่มีซอมบี้ตัวไหนสามารถผ่านพ้นเขาไปได้

และถึงแม้ซูเฟิงจะยังคงรู้สึกกลัว แต่ตัวเขาก็ยังคงตรึงกำลังเส้นแบ่งเอาไว้และได้เห็นชูฮันไล่ฆ่าซอมบี้ตรงหน้าไม่หยุด เขาคิดว่าชูฮันจะหมดพลังและคิดว่าจะล้มลงในวินาทีข้างหน้า คิดว่าชูฮันไม่เหลือแรงอะไรอีกแล้ว

แต่ไม่เลย!

ชูฮันรักษาสถานะของความรุนแรงไว้ได้อยู่เสมอและยังรักษาจำนวนซอมบี้ที่ตายในแต่ละครั้งของการโจมตีไว้ได้เสมอ ถึงแม้เนื้อตัวจะชุ่มไปด้วยเลือด แต่ชูฮันก็ยังไม่ล้มลง แม้จะมีความช่วยเหลือของซูเฟิง เขาก็ยังคงไม่ยอมวางมือ

ชูฮันยังคงยืนอยู่กลางสามรบพร้อมกับขวานยักษ์ในมือและฆ่าซอมบี้ต่อไปไม่หยุด!

ในตอนนั้นเมื่อจำนวนของซอมบี้ที่สนามรบที่สองลดลงอย่างรวดเร็ว หลี่บี๋เฟิงที่อยู่ในสนามรบที่สามเองก็เริ่มตกอยู่ในสภาวะรุนแรงและบ้าคลั่ง เมื่อเทียบกับการฆ่าอย่างแม่นยำและอุตสาหะของชูฮันแล้ว หลี่บี๋เฟิงนั้นเหมือนเป็นบ้าไปแล้วอย่างสิ้นเชิง

เขาพึ่งยกระดับขึ้นไปที่ระยะ 6 แต่กลับไล่ฆ่าซอมบี้ไม่หยุดหย่อนอย่างป่าเถื่อน สภาพศพซอมบี้ระยะ 5 ที่ล้มตายที่พื้นนั่นสยดสยองจนดูไม่ได้และหลี่บี๋เฟิงใช้เพียงแค่กำปั้นของตัวเองเท่านั้น ร่างของซอมบี้ทั้งหลายถูกฉีกขาดด้วยมือของหลี่บี๋เฟิงล้วนๆ

คนคลั่งที่แท้จริง!

เมื่อพลังการต่อสู้ของหลี่บี๋เฟิงระเบิดออกมา จำนวนของซอมบี้ระยะ 5 ก็ลดลงอย่างฮวบฮาบ แม้แต่ซอมบี้ระยะ 5 บางตัวก็เกิดความรู้สึกกลัวต่อหลี่บี๋เฟิงและอยากจะหันหลังวิ่งหนีกลับไป แต่มันก็ถูกหลี่บี๋เฟิงขวางเอาไว้

จำนวนของซอมบี้ทั้งสนามรบลดลงอย่างเห็นได้ชัดและต่อเนื่อง ด้วยความคลั่งและความุมานะของทุกคน ทำให้ตอนนี้เหลือซอมบี้ทั้งหมดแค่ไม่กี่ร้อยตัวเท่านั้น

เกือบแล้ว

ชูฮันมีแววตาตื่นเต้น ในฐานะที่เป็นคนเดียวที่มีสติมากที่สุด เขาออกคำสั่งทันที  “หยุด! หยุดต่อสู้กับฝูงซอมบี้และเคลื่อนย้ายไปที่สนามรบหลัก!”