Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 540

“เกิดบ้าอะไรขึ้นอีก?!” เฉินจีกวงอยู่ในอารณ์คั่งแค้นอย่างมาก เขาได้ยินแต่เสียงเคลื่อนไหวหนักจากทางด้านหน้า แต่เป็นเพราะเขามองไม่เห็นสถานการณ์ เขาจึงไม่รู้ว่าจริงๆแล้วมันเกิดอะไรขึ้น เฉินจีกวงได้แต่แหกปากสั่งจากทางข้างหลัง “ไปที่ตรงกลาง! ไปที่ตรงกลางให้หมด วิ่งพุ่งเข้าไป กลุ่มของพวกมันเล็กจะตาย กระสุนพวกมันมีจำกัด! เร็วเข้าสิวะ!”

กลุ่มลูกผสมไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้เลย ไม่ว่าทางไหนก็มีแต่ห่ากระสุนหนาแน่นยิงเข้ามาไม่หยุด แม้ว่าลูกผสมระยะ 3 จะสามารถหลบหลีกและไม่ตายเพียงเพราะกระสุนธรรมดาแต่เพราะปริมาณกระสุนที่หนาแน่นและวิสันทัศน์ที่ติดลบแบบนี้ ถึงแม้พวกมันจะไม่ตายและก็สามารถทำให้พวกมันบาดเจ็บได้ ไม่ต้องพูดถึงถ้ากระสุนเจาะเข้าไปกลางสมองของพวกมัน ต่อให้เป็นลูกผสมระยะสูงก็ตายทันทีเหมือนกัน

ในตอนนั้น ทีมลูกผสมแนวหน้าตายกันหมด และเพียงทางเดียวที่เหลือของพวกที่เหลือก็คือเดินเข้าไปตรงกลางตามคำสั่งเฉินจีกวง!

พวกลูกผสมที่ยังมีชีวิตอยู่รีบวิ่งมาที่ตรงกลางของเส้นทางทันที พร้อมกับคอยมองกระสุนที่จะลอยข้ามมาอย่างระมัดระวังควบคู่ไปกับฟังคำสั่งที่เต็มไปด้วยอารมณ์โกรธของเฉินตีกวงที่เร่งให้พวกเขามุ่งหน้าเร็วขึ้น

แต่นี่เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น——

พ้ะ!

“อ๊ากกกกก…”

ทันใดนั้นลูกผสมก็เหยียบเข้าที่บางอย่างที่พื้น และหลังจากเสียงร้องตกใจของพวกมัน พวกมันก็พลันตกลงไปในหลุมกับดักที่ถูกออกแบบไว้ลึกถึงสามเมตรที่มีใบมีดแหลมคมมากมายวางไว้ที่ก้นหลุมและเสียบเข้าที่ร่างของลูกผสมที่ตกลงไปตายในทันที!

“เฮ้ยยยยย”

“อ๊ากกกกก…”

“ช่วยด้วย!”

เหล่าลูกผสมพลันตกลงไปในหลุมกับดักอย่างไม่คาดคิด พวกมันได้แต่แหกปากร้องตะโกนอย่างหมดหนทาง ขบวนของลูกผสมที่พร้อมกับเคลื่อนทัพต้องหยุดชะงักอีกครั้ง

สนามรบนี้เหมือนกับระเบิดเวลา!

นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น แม่ง?!

แม้ว่าสถานการณ์จะยังไม่ชัดเจน แต่กองทัพเขี้ยวหมาป่าที่ได้ยินเสียงต่างๆเกิดความมั่นใจกันขึ้นมาใหญ่ ตั้งแต่เปิดการรบในสนามนี้ขึ้น ยังไม่ทหารคนไหนเสียชีวิตเลยแต่ศัตรูกลับเสียชีวิตและบาดเจ็บไปจำนวนมาก พวกมันสูญเสียไปเท่าไหร่กัน?

ท่านพลเอกชูฮันไม่ต่างอะไรกับพระเจ้า!

กูเหลียงเฉินที่ยืนอยู่กับกลุ่มแรกท่ามกลางความกดดันในอก ความรู้สึกดีใจพลันก่อตัวขึ้นมาอีกครั้งเมื่อมันยืนยันแล้วว่าความสามารถในการวางกลยุทธ์ของท่านพลเอกชูฮันนั้นสูงพุ่งทะลุฟ้าขนาดไหน!

ไม่ลังเลที่จะออกคำสั่งให้ช่วยเหลือทีมหลอกล่อ 15 คน ใช้มาตราตอบโต้เป็นครั้งแรก จากนั้นก็มีฝุ่นควันหนาทำลายทัศนวิสัยของศัตรูจนหมด และยังหลอกล่อพวกลูกผสมให้เปลี่ยนเส้นทาง และก็เป็นอีกครั้งที่ใช้ความกังวลจนขาดสติและรอบคอบของศัตรูลวงพาไปเส้นทางที่มีหลุมกับดักวางไว้

แผนการรบทั้งหมดนั่นพึ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น แล้วพวกเขายังไม่ได้ออกไปปะทะกับพวกลูกผสมตรงๆเลย แต่เห็นได้ชัดเลยว่าพวกลูกผสมโดนโจมตีไปแล้วอย่างหนัก!

การตอบสนองที่สุดยอดและการควบคุมคาดการณ์ที่แม่นยำขนาดนี้ไม่ใช่สิ่งที่คนปกติจะทำได้ ไม่ต้องพูดถึงพวกคนที่ซางจิงเลย คนมากมายทั้งหลายต่างรู้สึกอิจฉาชูฮันกันทั้งนั้น!

ไม่แปลกใจเลยที่จะมีคนส่งเขามาเพื่อซุ่มโจมตีชูฮัน แต่เพราะชูฮันนั้นน่าทึ่งมากซะจนเขายังอดไม่ได้ที่จะชื่นชม

กูเหลียงเฉินสับสนในหัวอย่างมาก ความคิดหนึ่งก็คือภารกิจที่หัวหน้าส่งเขามาโดยเฉพาะ อีกความคิดหนึ่งก็คือความตื่นเต้นที่แทบระงับเอาไว้ไม่อยู่ เขาไม่กล้าจะหักหลังชูฮัน ความเป็นชูฮันที่เต็มไปด้วยเสน่ห์มากมายโดยเฉพาะเมื่อชูฮันไม่ลังเลเลยสักนิดที่จะตบหน้าเขาที่ยอมละทิ้งเพื่อนพ้องในกองทัพเขี้ยวหมาป่าด้วยกัน

ความรู้สึกของกูเหลียงเฉินในตอนนี้ยากจะบรรยาย เขาควรทำอย่างไรกับท่านพลเอกชูฮันดี?

ในตอนนั้นเอง ชูฮันก็กำลังตื่นเต้นอย่างมากเหมือนกัน เมื่อได้ใช้ความคิดร่วมกับหวังไค จู่ๆความคิดหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในหัวของชูฮัน…ทีมความลับของพระเจ้าคือทีมที่มีความยืดหยุ่นมากที่สุด ดูเหมือนเขาจะเจอหนทางที่เหมาะสมสำหรับการพัฒนาความสามารถของทีมความลับของพระเจ้าแล้ว

เมื่อมองไปที่สนามรบตรงหน้า และหลุมกับดักมากมายที่เผยตัวเพราะเหล่าลูกผสมตกลงไปในหลุม ชูฮันก็รีบหันกลับไปมองด้านหลังและได้เห็นว่าทั้ง 15 คนได้รับการช่วยเหลือเรียบร้อยแล้ว

“เป็นยังไง?” ชูฮันถามออกมาด้วยร่องรอยของความกังวล ชูฮันมองไปที่เหล่ยเซอที่ถูกช่วยเหลือกลับมา “แล้วคนอื่นล่ะ?”

ทีมนักฆ่าขนนกทั้ง 20 คนยืนอยู่ข้างๆอย่างเตรียมพร้อม เป็นอีกครั้งที่ทีมนักฆ่าขนนกได้แสดงให้ทุกคนเห็นถึงความแข็งแกร่งของพวกเขา

สีหน้าของเหล่ยเซอเริ่มแสดงออกถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรงและอารมณ์ที่ควบคุมไม่อยู่ นัยน์ตาแดงก่ำและสบตาเข้ากับชูฮัน “รายงานครับท่านพลเอก อีกกลุ่มที่มีสมาชิก 15 คน ได้ทำการหลอกล่อกลุ่มลูกผสมเพื่อดึงพวกมันออกไปจากสนามรบหลักและสนามรบสำหรับสังหารหมู่ซอมบี้ พวกเขาถูกพวกลูกผสม…กิน”

เงียบกริบ——-

ทั้งฉากพลันตกอยู่ในความเงียบ ราวกับโลกได้หยุดหมุนไปสามวินาที

สมาชิกของทีมลาดตระเวรหรือทีมหลอกล่อ 15 คน ทหาร 15 นายของกองทัพเขี้ยวหมาป่าถูกกลุ่มสัตว์ป่าพวกนั้นกิน!?

“ภารกิจ สำเร็จครับ” เหล่ยเซอพยายามอดกลั้นนำ้เสียงสั่นของเขาและกลั้นคำพูดรายงานออกไปให้จบ ตัวเหล่ยเซอนอนราบกับพื้นเพราะอาการเจ็บจากบาดแผล เหล่ยเซอยกมือขึ้นทำท่าวันทยาหัตถ์ต่อชูฮัน ตาที่แดงก่ำพยายามกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลลงมา มือสั่นปากสั่น เขากัดฟันจนมันมีเสียงกัดฟันดังให้ได้ยินชัดเจน

สมาชิกที่เหลือของทีมลาดตระเวนที่กำลังถูกรุมทำแผลอยู่ต่างพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลลงมาเหมือนกัน

ตาย? ตาย!

15 คน ตายกันหมด ไม่เหลือแม้แต่กระดูก ถูกกินจนเกลี้ยง!

ในตอนนั้น เสียงยิงปืนอันหนักหน่วงในสนามรบค่อยๆจางลง แม็กกระสุนว่างเปล่า ฝุ่นหนาและควันที่ลอยตลบในอากาศเริ่มค่อยๆตกลง เผยให้เห็นภาพนองเลือดท่ามกลางสนามรบ ไม่เพียงแต่ทุกคนในกองทัพเขี้ยวหมาป่าจะเห็นภาพทุกอย่างชัดเจนแล้ว แต่พวกลูกผสมระยะสูงหลายสิบตัว รวมถึงเฉินจีกวงและเจียวเหยียนเองก็เห็นเช่นกัน

การโจมตียกแรกที่ลูกผสมสองร้อยกว่าตัวพุ่งเข้าไปนั้น แต่ในตอนนี้ลูกผสมที่ยังเหลือยืนอยู่ในสนามรบกลับเหลือเพียงแค่หนึ่งร้อยกว่าตัวเท่านั้น มันมีลูกผสมมากกว่า 50 ตัวตายคาที่ทันทีและอีกหลายสิบตัวที่นอนกองอยู่ที่พื้นอย่างบาดเจ็บสาหัส ถ้าไม่แขนหักก็ขาหักหรือโดนกระสุนยิงเข้าตัว แต่ละตัวไม่ไกลจากความตายเท่าไหร่

ตาของเฉินจีกวงเบิกกว้างอย่างไม่อยากเชื่อสายตา เขาไม่เคยเผชิญกับสถานการณ์ที่สูญเสียลูกผสมมากมายขนาดนี้เป็นครั้วแรก และอีกฝ่ายยังไม่ได้ปะทะกับพวกเขาตัวต่อเลยด้วยซ้ำแต่กลับฆ่าพวกเขาได้มากขนาดนี้?

ลูกผสมที่ยังมีชีวิตอยู่ทั้งช็อค พวกมันต่างจ้องไปที่ภาพตรงหน้ารอบๆตัวเอง

ในตอนนั้น ชูฮันก็ยืนขึ้นและหันไปมองทหารของเขาที่เงียบอยู่ ขวานยักษ์ดำในมือเปล่งประกายแสงสีดำวาว ชูฮันหลุบหน้าลงจึงไม่มีใครมองเห็นสีหน้าของเขา ทว่าน้ำเสียงของเขานั้นดังชัดเจนเข้าสู่โสตประสาทของทุกคน “กองทัพเขี้ยวหมาป่า”

“ครับ” เสียงตอบรับอย่างพร้อมเพรียงของทุกคน

จู่ๆขวานซิ่วโหลในมือชูฮันก็ปล่อยเสียงหวีดออกมาอย่างกระทันหัน ทันใดนั้นชูฮันก็พลันเงยหน้าขึ้น แววตาของชูฮันดำสนิทและดิ่งลึกราวกับน้ำหมึก และปล่อยพลังจิตสังหารอันรุนแรงและไม่มีที่สิ้นสุดออกมา ตามมาด้วยเสียงตะโกนดังลั่น

“ฆ่าพวกมัน!”

เสียงตอบรับดังสนั่น “ฆ่า!”