Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 567

อะไรน่ะ?!

ทั้งบริเวณเต็มไปด้วยเสียงพึมพำอย่างมึนงงของทุกคนพร้อมกับสายตาที่มองมาที่ชูฮันอย่างไม่อยากจะเชื่อกับการตัดสินใจนี้ คนห้าร้อยคนที่ยืนตะโกนใส่ชูฮันด้วยความไม่พอใจแต่ชูฮันกลับไม่ตอบโต้อะไรเลยและยังให้เข้าร่วมกับกองทัพเขี้ยวหมาป่าอีก?

การเข้าร่วมกองทัพเขี้ยวหมาป่ามันง่ายขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่มีแม้แต่การตรวจสอบขั้นพื้นฐาน?

ไม่!

โดยไม่รอให้ทุกคนได้มีเวลาช็อค มันก็มีพื้นที่เปิดโล่งบริเวณด้านขวาทันทีเมื่อมีคนกลุ่มแรกเดินเข้ามาทันที

เมื่อได้เห็นสถานการณ์เช่นนี้ ไม่ว่าจะทั้งผู้รอดชีวิตของค่ายหรือว่าเหล่ามนุษย์สายพันธุ์ใหม่ทั้งหลายก็ต่างไม่มีใครมีปฏิกิริยาตอบโต้กันเลย ทุกคนตะลึงค้างกันหมด!

การเป็นกบฏเป็นสิ่งที่ดี? การไม่พอใจเป็นเรื่องดี? ชูฮันคิดยังไงถึงให้พวกเขาเข้าร่วมกับกองทัพเขี้ยวหมาป่า เพราะพวกเขาเป็นกลุ่มคนที่กระตือรือร้นมากที่สุดเหรอ?

เหล่ามนุษย์สายพันธุ์ใหม่ห้าร้อยคนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกดี สิ่งที่พวกเขาต้องการก็คือผลประโยชน์ต่อตัวเองและชื่อเสียง พวกเขาเคยคิดว่าการมีตัวตนของกองทัพเขี้ยวหมาป่านั้นเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ พวกเขากลัวว่าจะถูกยึดตำแหน่งความสำคัญในค่ายไปเพราะกองทัพเขี้ยวหมาป่า แต่ตอนนี้ชูฮันกลับให้พวกเขาได้เข้าร่วมกับกองทัพเขี้ยวหมาป่าแทน ช่างเป็นโอกาสที่ดีอะไรแบบนี้?

กองทัพเขี้ยวหมาป่าคืออะไร?

สามารถฆ่าฝูงซอมบี้เป็นหมื่นๆตัวหรือการรบกับกองกำลังลูกผสมที่ทรงพลังที่สุด ในตอนนี้ท่ามกลางเหล่ามนุษย์สายพันธุ์ใหม่ทั่วทั้งจีนมีใครไม่อยากจะเข้าร่วมกับกองทัพเขี้ยวหมาป่าบ้าง? ใครไม่อยากจะเปล่งประกายอยู่ในกองทัพเขี้ยวหมาป่า ใครไม่อยากจะเป็นที่รู้จักไปทั่วโลก ใครไม่อยากจะมีชื่อเสียง?

และที่สำคัญที่สุด พวกเขาจะได้ยศตำแหน่ง ซึ่งเป็นสิ่งที่แสดงถึงสถานะโดยตรง!

ในค่ายแห่งนี้ คนคนเดียวที่สามารถมอบยศตำแหน่งให้คนธรรมดาได้ตอนนี้ก็คือชูฮัน มีเพียงแค่ท่านพลเอกแห่งจีนของพวกเขาเท่านั้น!

เพราะอย่างนั้นมันจึงไม่มีความลังเลเลยสักนิดในการเข้าร่วมครั้งนี้ เมื่อคนกลุ่มแรกเดินมาเข้าร่วมกับกองทัพเขี้ยวหมาป่า ที่เหลืออีกหลายร้อยคนก็เดินตามมาอย่างรวดเร็ว หลายคนเดินเข้ามายืนนิ่งๆอย่างมึนงง แสดงว่าพวกเขาได้เข้าร่วมกับกองทัพที่เก่งกาจที่สุดจีนแล้วใช่มั้ย?

ตลอดเหตุการณ์ทั้งหมด ชูฮันยังคงยืนนิ่งและยิ้มออกมาเล็กน้อย หากแววตาเขาไม่ได้ยิ้มไปด้วย

มันคือสัญชาตญานของมนุษย์!

ส่วนประชาธิปไตยที่คนพวกนี้พูดถึง? และทุกคนที่คนพวกนี้ข้องใจ?

แต่มันก็แค่นั้น!

นี่คือวิธีในการจัดการปัญหาที่ตรงจุดที่สุดเมื่อถึงจุดที่คนมีพลังและคนมีพลังมาเผชิญหน้ากัน อย่างไรก็ตามเขาจะไม่ให้คนพวกนี้ได้มีชีวิตสบายๆแน่นอน

รอยยิ้มโหดร้ายของชูฮันหายไปภายในพริบตาโดยไม่มีใครทันเห็น อีกครั้งที่น้ำเสียงเย็นชาและเยือกเย็นของชูฮันดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ “พวกนายห้าร้อยคน จะเข้าร่วมในฐานะทีมสำรองของกองทัพเขี้ยวหมาป่า เพราะพวกเขามีประสบการณ์มากกว่าพวกนายสิบเท่า หลังจากผ่านการฝึกฝนการฆ่าซอมบี้แล้ว พวกนายถึงจะได้เป็นสมาชิกของกองทัพเขี้ยวหมาป่าอย่างเป็นทางการ”

อะไรน่ะ?!

การเปลี่ยนแปลงอย่างกระทันหันทำให้ทุกคนประหลาดใจอีกครั้งหนึ่ง ตอนนี้ทั้งห้าร้อยคนไม่สามารถย้อนกลับได้แล้ว พวกเขาต้องเดินไปตามเกมส์ของชูฮัน

“ฉันเป็นถึงวิวัฒนาการระยะ 4 แล้ว!” แน่นอนว่าบางคนไม่พอใจอย่างมากและตอบโต้ทันที “ไม่ต้องพูดถึงซอมบี้เลย แม้แต่ลูกผสมฉันก็ฆ่ามาแล้วนับไม่ถ้วน ฉันยังต้องเข้าการฝึกอีก?”

“มันมากเกินไปมั้ยกับการแค่ฆ่าซอมบี้?”

“ก่อนหน้านี้พวกเราก็ติดตามกัปตันหยางเทียนเข้าไปในอันลูและฆ่าซอมบี้เป็นจำนวนมากอยู่แล้ว!”

ตอนนี้หยางเทียนโกรธจนหน้าเขียว เขาพยายามกดความโกรธไว้ในอก จากนั้นก็หันไปพูดกับชูฮันทันที “ผมขอโทษครับหัวหน้า ผมจัดการพวกเขาไม่ดีเอง พวกเขาไม่สมควรได้เข้ากองทัพเขี้ยวหมาป่า!”

คำพูดของหยางเทียนทำให้เสียงที่กำลังดังเซ็งแซ่ของทุกคนเงียบสนิทอีกครั้ง

พวกเขารู้สึกได้ถึงสางสังหรณ์ไม่ดี ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเพิกเฉยต่อความเป็นจริงบางอย่างไป ไม่ว่าพวกเขาจะเคยฆ่าซอมบี้ร่วมกับหยางเทียนไปมากขนาดไหน ผู้นำที่แท้จริงของค่ายแห่งนี้ก็คือชูฮัน ไม่ว่าพวกเขาจะใกล้ชิดกับหยางเทียนมากแค่ไหน มันเปล่าประโยชน์เพราะหยางเทียนซื่อสัตย์ต่อชูฮัน

นี่ไม่ใช่ที่ที่พวกเขาจะทำอะไรตามใจชอบได้!

ชูฮันตบไหล่หยางเทียนเบาๆ “ทีมนักฆ่าขนนก ออกมา!”

พรึบ!

ฝีเท้าที่เดินมาอย่างสม่ำเสมอและมั่นคงดังกระทบพื้น จู่ๆสมาชิกของกองทัพเขี้ยวหมาป่ายี่สิบคนก็ก้าวเท้าออกมาอย่างพร้อมเพรียง ความรวดเร็วของพวกเขานั้นน่ากลัวมาก ทีมนักฆ่าขนนกหยุดยืนนิ่งกลางสนาม

“ทีมนักฆ่าขนนกอยู่นี่ครับ!” เสียงดังกึกก้อง

“เฮือก ~”

เหล่าผู้รอดชีวิต 10,000 คนและกองกำลังสำรอง 500 คนของกองทัพเขี้ยวหมาห่าต่างตกใจกันถ้วนหน้า สายตาช็อคๆจับจ้องไปที่ทีมนักฆ่าขนนก  20 คน ไม่ว่าจะเหล่าเจ้าหน้าบริหารระดับสูงของค่าย รวมถึงหลายคนที่ก่อนหน้านี้ใช้เวลาอยู่ในห้องประชุมกับชูฮันก็ไม่ต่างกัน

คนเพียงแค่ 20 สามารถแผ่กระจายพลังออกมาได้มากขนาดนี้!

นี่คือทีมนักฆ่าขนนก? นี่คือกองทัพเขี้ยวหมาป่า? นี่คือกองกำลังที่ทรงพลังที่สุดของชูฮัน?

ชูฮันใช้วิธีการง่ายๆเพื่อให้ทุกคนเข้าใจชัดเจนว่ากองทัพเขี้ยวหมาป่านั้นแตกต่างจากกองทัพทั่วๆไปในค่ายอื่นๆ มันเป็นการแสดงให้ทุกคนที่อยากจะเข้าร่วมกับกองทัพเขี้ยวหมาป่าเข้าใจได้อย่างง่ายๆและชัดเจนที่สุด…

กองทัพเขี้ยวหมาป่าไม่ใช่ง่ายๆ!

“ไปยืนที่ด้านซ้าย!” น้ำเสียงของชูฮันไม่ได้ดังลั่น หากทุกคนในบริเวณกลับได้ยินอย่างชัดเจน บรรยากาศตกอยู่ในความเงียบสนิท

“ครับ!” ทีมนักฆ่าขนนก  20 คนเปล่งเสียงทรงพลังออกมาอีกครั้ง ซึ่งมันก้ได้สร้างความตกใจอย่างมากในอกของทุกคนในที่นั่นอีกรอบหนึ่ง

นำโดยซูเฟิง สมาชิกทีมนักฆ่าขนนก 20 คนรีบยืนเป็นสองแถวทางฝั่งซ้ายตามคำสั่งทันที พวกเขาไม่ปริปากพูดอะไรสักคำ สายตามุ่งมั่นและแน่วแน่ราวกับเหล็ก แสดงให้ทุกคนเห็นถึงรังสีพลังงานที่กระจายออกมาจากหน่วยรบที่แข็งแกร่งที่สุด

ในตอนนี้ ทุกคนเต็มไปด้วยความตกใจอย่างมาก ชูฮันแยกคนออกมา 20 คนเพื่อสร้างทีม ทีมอะไร? ทีมที่มีแค่ 20 คนจะแข็งแกร่งได้ขนาดไหน?

ในจังหวะเดียวกันชูฮันไม่เปิดโอกาสให้ใครมีเกิดความสงสัย จู่ๆเขาก็พูดออกมาท่ามกลางความเงียบอีกครั้ง “ทีมกุ้งเสือดำ ตั้งแถว!”

พรึบ!

อีกครั้งที่ทุกคนหันไปมองกองทัพเขี้ยวหมาป่าด้วยสายตาเต็มไปด้วยความหวังและตกใจ โดยเฉพาะเหล่าผู้รอดชีวิต 10,000 คนของค่าย พวกเขาเดาว่าชูฮันคงจะเริ่มแสดงกองกำลังของเขาให้เห็นทีละหน่วยๆ เพื่อเป็นการแสดงให้ทุกคนได้เห็นถึงความแข็งแกร่งของกองทัพเขี้ยวหมาป่า

เหนือความคาดหมาย—-

“ทีมกุ้งเสือดำอยู่นี่ครับ!” เสียงตะโกนดังลั่นที่ขึ้นท่ามกลางกลุ่มกองกำลังสำรองที่อยู่ทางขวา และในขณะเดียวกันคนหลายสิบคนก็เดินออกมาจากทั่วทุกมุม แยกออกมาจากกลุ่มคนห้าร้อยคน

เฮือก!

ทุกคนอ้าปากตะลึงค้างกันหมด สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่กลุ่มคนที่คุ้นเคยดีด้วยความตกใจและกลัวไปในเวลาเดียวกัน

พวกเขาติดตามหยางเทียนเข้าไปฆ่าซอมบี้ในเมืองอันลูไม่ใช่เหรอ? และพวกเขาจำได้ว่าคนกลุ่มนี้พึ่งเข้าร่วมกับค่ายเขี้ยวหมาป่าเมื่อสี่เดือนก่อน และพวกเขาก็เป็นที่จับตามองของทุกคนเป็นอย่างมากด้วยพละกำลังที่แข็งแกร่งของคนกลุ่มนี้

หยางเทียนและเหล่าเจ้าหน้าที่บริหารระดับสูงของค่ายเองก็ช็อคไม่ต่างกัน สายตาของพวกเขาจับจ้องไปที่ชูฮันและอดไม่ได้ที่จะด่าตัวเองในใจ

ส่วนกลุ่มคนห้าร้อยคนที่ยืนอยู่ข้างหลังทีมกุ้งเสือดำก็ตะลึงค้างไปแล้วเรียบร้อย คนพวกนี้เข้าร่วมไปกับพวกเขา แต่ความจริงแล้วกลับเป็นกลุ่มที่ทำงานภายใต้ชูฮัน?