Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 607 การจลาจลที่เริ่มคุกกรุ่น

เหลียงชูซินที่ถูกเสี่ยวเคินพาตัวออกไป รู้สึกมึนหัวไปหมด ทำไมคนคนนี้ถึงมาช่วยเขากัน? แต่เขาไม่รู้จักคนคนนี้ซะหน่อย!

อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ตอนนี้มันเร่งด่วน เหลียงชูซินไม่มีเวลามาคิดว่ามันเกิดอะไรขึ้น ในเมื่อผู้ใต้บังคับบัญชาของเขามาช่วยแล้ว เหลียงชูซินรีบเขวี้ยงถุงเท้าที่ยัดไว้ในปากออกและตะโกนสั่งด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราด “เร็วเข้า! พาฉันไปที่จุดฝึกพวกมาใหม่ เรียกรวมตัวทุกคน โจมตีชินหยวน บอกว่าฉันถูกจับตัว หลูอี๋หลอกฉัน ถ้าเขากล้าจะจับตัวฉันอีก งั้นเราก็จะทำให้มันได้รับรู้ถึงอำนาจที่เปลี่ยนไปของค่ายเจียนอี๋!”

ทีมกุ้งเสือดำที่คุ้นเคยกับโครงสร้างภายในค่ายเจียนอี๋พอสมควรดี เสี่ยวเคินรีบพาเหลียงชูซินไปที่สถานีประจำการของพวกมาใหม่ตามคำสั่ง ในณะเดียวกันเสี่ยวเคินก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจกับความคิดของหัวหน้าชูฮัน ไอ้เหลียงชูซินคนนี้มีความคิดที่จะยึดอำนาจของค่ายเจียนอี๋อย่างที่หัวหน้าพูดไว้จริงๆด้วย

การทำตามบทที่หัวหน้าวางไว้ ก็ไม่ได้แย่!

การพาตัวเหลียงชูซินไปที่สถานที่ตามกำหนดการณ์ เสี่ยวเคินที่ได้จัดเตรียมการหลบหนีไว้แล้วก็สลายตัวหนัไปทันทีภายใต้การปลอมตัว ในขณะเดียวกันทีมความลับของพระเจ้าที่ต้องแฝงตัวไปที่แผนกของชินหยวน ในกรณีที่มันอาจะเกิดเหตุการณ์ไม่แน่นอนขึ้น

ณ ตอนนี้แผนกโลจิสติกส์อัดแน่นไปด้วยผู้คนจำนวนมาก ไม่เหมือนกับสถานที่อื่นๆ ฝูงชนที่มารวมตัวกันนั้นเห็นได้ชัดว่ามาตามคำสั่ง พวกเขาสวมเสื้อผ้าแตกต่างกัน แต่ยืนอย่างเป็นระเบียบแถว มีเพียงแค่เหล่าหัวหน้าที่เข้ามาภายในห้องประชุมของแผนกโลจิสต์เพื่อหารือ

ชินหยวนยังไม่ได้แก่ หน้าตายังดูปกติ เขาดูเป็นคนมีสติและสงบนิ่ง ไม่สนใจคนอื่นๆในแผนกที่กำลังพูดคุยอย่างใส่อารมณ์และเต็มไปด้วยความโกรธ

“กัปตัน พวกเรารวบรวมพี่น้องทั้งหลายมาที่นี้กันหมดเพื่อฟังคำสั่งของพี่!” หลิวเซียงเป็นคนนำ “เรามีตำแหน่งสูงสุดท่ามกลางทุกคนในที่นี้แล้ว”

และไม่ใช่ว่าตอนนี้มันมีข่าวว่าชินหยวนการก่อกบฏอยู่รึไง? ทำไมตอนนี้ชินหยวนถึงอยู่ที่นี้? สองคำถามนี้หลิวเซียงไม่ได้ถามออกไป เพราะถึงอย่างไรแล้วการให้เรื่องแบบนี้กระจายออกไปถึงคนอื่นก็ไม่ใช่เรื่องที่ดี แม้ทุกคนจะได้ยินข่าวนี้กันหมด แต่ปฏิกิริยาของชินหยวนกับแปลกมาก

ในตอนนี้ สีหน้าของชินหยวนนิ่งสงบ หากที่จริงภายในใจนั้นเต็มไปด้วยความตึงเครียด เมื่อไหร่กันที่เขาพูดว่าอยากจะก่อกบฏ? แล้วเมื่อวานที่เกิดจลาจลขึ้น เขาก็ไม่ได้เข้าร่วมเลยสักนิด? ใครเอาเรื่องของเขาไปพูด? แม่งเอ๊ยแล้วตอนนี้ทหารผ่านศึกรวมตัวกันมากกว่าพันคน แล้วฝ่ายเหลียงชูซินก็เรียกรวมกำลังหลายพันคน

กบฏ? พูดง่ายๆ ใครจะอยากตาย?

ชินหยวนหมดหนทาง กังนั้นเขาจึงตัดสินที่จะรอฟังคำสั่งของผู้นำสูงสุดของค่าย การจลาจลที่ใหญ่ขนาดนี้หลูอี๋จำต้องมีคำสั่งประกาศอย่างแน่ๆ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะปล่อยให้คนสู้กันในค่าย ถ้าต่อสู้ขึ้นมามันก็จะคือการกบฏที่แท้จริง เขาไม่สามารถรับผลที่จะตามมาได้

และในขณะที่ชินหยวนกำลังวางแผนในหัว—–

“ปัง!”

มีเสียงยิงปืนดังสนั่นจากด้านนอก ตามมาด้วยเสียงฝีเท้าที่เดินอย่างบรรจง และเสียงของเหลียงชูซินที่ดังผ่านโทรโข่ง “ชินหยวน แกไม่กลัวตายเหรอไง แกรวบรวมคนมากกว่าพันคนไว้ที่นี้ คิดจะทำอะไรกับค่ายเจียนอี๋? กล้าที่จะก่อกบฏงั้นเหรอ? พวกแกทั้งหมดถูกถอดตำแหน่งและมีความผิดโทษประหารชีวิต! ฆ่าพวกมันให้หมด!”

@^&*@^&*@^&*!@#$%^&*(!!!

เกิดเสียงความวุ่นวายระเบิดสนั่นด้านนอกทันที เสียงตะโกยโวยวายด่าทอดังลั่น

มันเป็นอย่างนี้ไปได้ยังไงกัน? สีหน้าของชินหยวนเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขาไม่คิดเลยว่าเหลียงชูซินจะพากองกำลังมาเพื่อฆ่าทุกคนอย่างนี้ มีคนที่นี้มากกว่าพันคน เขาจั้งใจจะฆ่าทุกคนหมดนี้เลยเหรอ?

หลิวเซียงอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น “พวกเราจะรอความตายอยู่นี้กันเหรอไง?!”

“ไม่มีทาง!” ชินหยวนที่ระเบิดออกมากัดฟันตอบ “ที่นี้คือแผนกโลจิสติกส์ เอาอาวุธให้พี่น้องของเรา ฆ่ามัน!”

“ครับ!”

ในที่สุดสงครามก็เริ่มต้นขึ้น

เมื่อได้เห็นว่าทุกอย่างเป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้ ทีมความลับของพระเจ้าก็ใช้โอกาสนั้นลอบหนีไป หลังจากได้เจอกับทีมกุ้งเสือดำคนละครึ่งทาง

ในขณะเดียวกัน เหล่าชาวบ้าน ผู้อาศัยในพื้นที่พลเรือนที่ตอนนี้มารวมตัวกันอยู่ด้วยความกลัว พวกเขาไม่คิดเลยว่าค่ายที่เต็มไปด้วยความสงบจะเกิดสงครามขึ้น

ในตอนนี้ทีมกุ้งเสือดำและความลับของพระเจ้าที่มาถึงบริเวณที่ชาวบ้านรวมตัวกันอยู่และปลอมตัวก็ตะโกนขึ้นมา

“เร็วเข้า! หนีเร็ว! เกิดสงครามแล้ว!”

“ถอยไป! พวกมันสู้กันแล้ว พวกเราจะตายไปด้วย!”

“วิ่งไปที่ประตูค่าย ค่ายเจียนอี๋แย่แล้ว เราต้องหนี!”

ภายใต้การปลุกปั่นของทีมความลับของพระเจ้า กลุ่มชาวบ้านจำนวนมากวิ่งกรูกันไปที่ประตูค่าย บางคนก็วิ่งไปที่บ้านพักของตัวเองเพื่อเก็บข้าวของ บางคนก็รีบกลับไปหาครอบครัวของตัวเองเพื่อพากันหนี

สมาชิกของทั้งทีมกุ้งเสือดำและความลับของพระเจ้าปะปนอยู่ในฝูงชนและวิ่งไปพร้อมกันที่ประตูค่าย หากประตูค่ายตอนนี้ถูกสั่งให้ปิดตายเอาไว้ตามคำสั่งของหลูอี๋ กลุ่มทหารพร้อมปืนยืนกั้นประตูขณะมองภาพกลุ่มพันหลายพันคนที่กำลังวิ่งกรูเข้ามาหาด้วยความกลัว คนพวกนี้วิ่งกันอย่างบ้าคลั่ง

ในเวลาเดียวกัน หลูอี๋ที่รับได้รายงานว่าเหลียงชูซินและชินหยวนกำลังต่อสู้กันอยู่ที่แผนกโลจิสติกส์ก็โมโหขึ้นมา “ไป กองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุด ไปกับฉัน ไปจัดการพวกมันให้หมด!”

แม่งเอ๊ย! ไอ้พวกเวรนี้มันกล้าสู้กันจริงๆงั้นเหรอ? ใครให้ความกล้าพวกมัน? และยังเกิดในแผนกโลจิสติกส์อีก ที่ซึ่งเต็มไปด้วยของจำเป็นมากมายกองอยู่ เป็นที่ศูนย์กลางที่ล่อหลอมให้ค่ายเจียนอี๋อยู่รอดได้!

ไม่ทันรอให้หลูอี๋ได้พาทหารออกไปจัดการสถานการณ์ ก็มีนายทหารรีบเข้ามารายงานอีกครั้ง “แย่แล้วครับ! เหล่าชาวบ้านก่อปัญหาครับ เกือบหมื่นคนพุ่งไปที่ประตูค่าย พวกเขาต้องการออกไปจากค่าย ประตูกำลังถูกอัดแน่น!”

“อะไรน่ะ?!” ตาของหลูอี๋เบิกกว้างอย่างคาดไม่ถึงกับสิ่งที่ได้ยิน มันเหนือความคาดหมายของเขาอย่างสิ้นเชิง สถานการณ์เอาแต่แย่ลงเรื่อยๆ ต่อมาเขาก็รีบออกคำสั่งทันที “กองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดไปที่แผนกโลจิสติกส์ควบคุมสถานการณ์ให้ได้ ส่วนทหารที่เหลือไปกับฉันที่ประตูค่าย!”

“ครับ!”

ในจังหวะเดียวกัน ทหารผ่านศึกหลายพันคนที่มีอาวุธครบในมือภายในแผนกโลจิสติกส์ยืนเงียบอย่างรอคอยคำสั่งจากชินหยวน

“รายงานสถานการณ์ด้านนอก” ชินหยวนเอ่ยถามอย่างนิ่งๆ เขารู้ว่าการสู้กันอย่างซึ่งๆหน้าเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขา

“เหลียงชูซินยังคงระดมยิงใส่คนของเรา แต่ดูเหมือนจะยิงไม่แม่น!” หลิวเซียงพูดต่อ “ดูเหมือนทหารทางนั้นหลายคนไม่อยากจะสู้ เราสามารถใช้ตรงนี้ได้”

“ฉันไม่อยากจะเล่นเกมส์ ฉันไม่อยากให้เราต้อง ฉันไม่รู้ใครทำให้เรื่องมันมาถึงจุดนี้ได้” ชินหยวนนิ่วหน้า “ในเมื่อเราสองฝ่ายสู้กันแบบนี้ แล้วพวกชาวบ้านก็คงไปที่ประตูค่ายกันหมดสิ?”

“ใช่ กลุ่มชาวบ้านจำนวนมากกำลังเรียกร้องให้ตัวเองได้ออกไป” บางคนตอบคำถามของชินหยวน

“เอาล่ะ!” ชินหยวนรีบคว้าโอกาสในการเอาชีวิตรอด “พละกำลังของเรายังไม่มากพอ และการเผชิญหน้ากับเหลียงชูซินจะทำให้เราไม่สามารถหลีกเลี่ยงการตายของผู้คนได้ เพราะฉะนั้นเวลานี้เป็นโอกาสที่ดีที่เราจะออกไปจากค่ายเจียนอี๋ ในจังหวะที่ชาวบ้านกำลังวิ่งกรูกันออกไปข้างนอก มันเป็นไปไม่ได้ที่ฝ่ายนั้นจะยิ่งใส่ชาวบ้าน ถึงแม้เหลียงชูซินจะออกคำสั่งแต่พวกมาใหม่ก็ไม่มีทางยิงอยู่แล้ว คนพวกนั้นคือญาติพี่น้องเพื่อนพวกเขา!”

“ใช่! เราต้องไป เราจะไม่อยู่ค่ายนี้อีก!”

ช่างบังเอิญ ในขณะที่ชินหยวนพาคนที่ประตูค่าย หลูอี๋เองก็พาทหารไปที่ประตูค่ายเหมือกนัน ขณะที่ทีมความลับของพระเจ้าและกุ้งเสือดำกำลังรอคอยขั้นตอนสุดท้าย และทีมนักฆ่าขนนกที่กำลังลอบเข้าไปขโมยตราตำแหน่งของหลูอี๋