Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 717 ความลับในอดีตของตระกูลป่าย

ตอนที่ 717 ความลับในอดีตของตระกูลป่าย

ภายในห้องรับแดด มีความชื้นในอากาศที่มาจากดินและปุ๋ย ปายยยืนอยู่บนทางเดินมองไปที่ใจกลางท่ามกลางหมู่มวลดอกไม้ มีร่างของหญิงสาวคนหนึ่งยืนอยู่ ผมสีดําของเธอยาวจนถึงขั้นเอวแถมยังสวมชุดที่สูงส่งของตระกูลปาย และผู้หญิงคนนี้ก็คือปายหวีเนอนั้นเอง

ปายหวีเนอในตอนนี้อยู่ในชุดหรูหราประดับด้วยเพชรพลอยทั้งตัว ซึ่งมันยิ่งทําให้เธอดูเลอค่าขึ้นไปอีก แม้จะอยู่ท่ามกลางดอกไม้สีสันสดใส แต่เธอก็ยังโดดเด่นเปล่งประกายระยิบระยับ ใบหน้าที่ดูราวกับถูกส่งลงมาจากสรวงสวรรค์ ใครก็ตามที่ได้เห็นภาพนี้จะต้องหัวใจเต้นรัวด้วยความดีใจและตื่นเต้นอย่าแน่นอน

ความงามที่สุดอันเป็นธรรมชาติ

แต่ท่ามกลางฉากที่สวยงามเหล่านี้ ปายหวีเนอกลับมีสีหน้านิ่งและเย็นชา เธอยืนจ้องไปที่ไกลออกไปสีหน้าขึงขัง จิตสังหารแผ่กระจายทั่วรอบตัว

ปานยูไม่สนใจสายตาไม่เป็นมิตรที่ปายหวีเนอส่งมา เขายังคงเหมือนเดิม มีรอยยิ้มบนใบหน้าไม่จางหาย “น้องสาวสุดที่รัก เห็นพี่กลับมาแล้ว ไม่ดีใจหน่อยเหรอ?”

แววตาของปายหวีเนอแข็งกร้าว น้ําเสียงก็ดุดันและเย็นชาสุดๆ “ฉันไม่ใช่น้องสาวของคุณ”

“อย่าหาเรื่องกันสิ” ปายยุดูเหมือนจะเป็นคนเดียวที่สามารถกวนอารมณ์ปายหวีเนอได้ เขาเผยรอยยิ้มที่เพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่มีโอกาสได้เห็น “เรามีแม่คนเดียวกัน เธอและพี่มีเลือดเดียวกันไหลเวียนอยู่ในร่าง ฉันเป็นญาติสนิทที่สุดเพียงคนเดียวในโลกนี้ของเธอ เราควรแต่งงานกันและให้กําเนิดสายเลือดที่เข้มข้นที่สุดขึ้นไม่ใช่เหรอ นี่คือความรับผิดชอบในฐานะคนของตระกูลปาย”

คิ้วของปายหวีเนอกระตุกเล็กน้อย น้ําเสียงยังคงเรียบนิ่งราวกับหุ่นยนต์ ” ทําไมถึงคิดจะเปลี่ยนความตั้งใจ?”

“ทําไมถึงเปลี่ยนมาเป็นแบบนี้นะเหรอ? ตระกูลปายของเรามีญาติสนิทกันเป็นพันๆคนมาเป็นเวลานานเพราะฉะนั้นในเมื่อได้เกิดมา ก็ควรจะคู่กันเพื่อรักษาสายเลือดสิ!” ปายยูไม่สนใจท่าทางเย็นชาของปายหวีเนอ เขายิ่งกว่าตื่นเต้น “แม่ของเราและพ่อของพี่ก็เป็นพี่ชายน้องสาวกันและท่านปูและท่านย่าก็เป็นพี่ชายน้องสาวกัน นี่มันเป็นการสืบสายเลือดที่ปกติตามประวัติศาสตร์ของตระกูลลึกลับเธอไม่คิดจะสืบสายพันธุ์ลูกหลายในอนาคตของตระกูลเราไว้รึไง?”

ปายหวีเนอจ้องไปที่นัยน์สีฟ้าเข้มล้ําลึกของปายยู จากนั้นก็แสยะยิ้มที่มุมปาก “แต่พ่อของฉันไม่ใช่สมาชิกของตระกูลปาย ดังนั้นฉันมีสายเลือดของตระกูลเพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้นรวมถึงหน้าตาและพันธุกรรม ฉันแตกต่างจากคนของตระกูลปายอย่างเห็นได้ชัดมันก็แค่ใช้นามสกุลเดียวกันแต่ฉันไม่ใช่สมาชิกของตระกูลลึกลับ”

คําพูดของปายหวีเนอดูเหมือนจะไปกระตุ้นอารมณ์ของปายยู หน้าตาเริ่มเคร่งเครียดอย่างไม่พอใจ “อย่าเอ่ยถึงพ่อที่มนุษย์สกปรกของเธอเด็ดขาด มันคือขยะที่ทําลายสายเลือดอันสูงสุดของตระกูลปาย มันเป็นชั้นต่ําสุดของพันธุกรรมของเรา มันกล้าดียังไงมาทําลายสายเลือดอันสูงส่งของท่านแม่!”

ปายหวีเอ่ยตอบด้วยน้ําเสียงเย็นชา “ฉันขอโทษจริงๆที่ร่างกายฉันไหลเวียนด้วยเลือดของพ่อที่เป็นมนุษย์”

“ไม่! เธอแตกต่าง!” ปายยูจับเข้าที่หัวไหล่ของปายหวีเนอ ตาสีฟ้าน้ําทะเลอัดแน่นไปด้วยความโกรธรุนแรง ตาขาวมีเส้นแดงขึ้น เธอเหมือนท่านแม่ของเรามากๆ เธอมีเลือดสายตรงอันสูงส่งของตระกูลปายของเรา เธอเป็นสมาชิกอันสูงสุดของตระกูลปาย เป็นน้องสาวของพี่ดังนั้นเธอควรจะครองคู่กับพี่”

ปายหวีเนอละสายตาหนีเล็กน้อยและปัดมือของปายยูที่ไหล่ออก “ฉันไม่ใช่คนรักของคุณเอามือสกปรกออกไป!”

ปายยูเดือดอย่างมาก กําหัวไหล่ของปายหวีเนอแน่นไม่ปล่อย จนรู้สึกได้ว่ามันแรงเกินไปเขาจึงคลายแรงออกเล็กน้อย “พี่ขอโทษ? เจ็บมั้ย พี่แค่กังวลมากไปหน่อย ตอนนี้คําสาปของตระกูลปายเริ่มจางไปแล้วและพี่ก็เลือกเธอเป็นคนแรกด้วยตัวเอง เธออยากจะกลับมาที่ตระกูลปายเสมอมาไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้พี่กลับมาแล้ว และพี่ก็ได้กลายเป็นนายท่านของตระกูลปายแล้ว ไม่มีใครกล้า แย้งพี่ทั้งนั้น เธอไม่ดีใจเหรอไง?”

ปายหวีเนอมองผ่านปายยูไป เธอมองไปที่โลงศพคริสตัลด้านหลังที่อยู่ท่ามกลางสวนดอกไม้ “ฉันแค่มาเพื่อมาดูหน้าท่านแม่เป็นครั้งสุดท้าย”

ตาของปายยูว่างเปล่าและเต็มไปด้วยความโศกเศร้า “ทําไมเธอต้องเหมือนท่านแม่ จะทิ้งพี่อีกแล้ว? ตระกูลปายมีอะไรผิดปกติ ทําไมเธอถึงจะทอดทิ้งพี่?”

ปายหวีเยอหันกลับมาจ้องหน้าปายยูด้วยความสงสาร “อะไรคือสิ่งที่ดีสําหรับตระกูลปาย?คําสาปนั่นมันจะมีผลก็ต่อเมื่อการรวมญาติของตระกูลเข้าด้วยกันเพื่อรักษาความเข้มข้นของสายเลือด แต่พวกเราไม่มีใครถูกฆ่าหรือถูกลงโทษอะไรเลย แม้กระทั่งตอนนี้ที่เราอยู่ในโลกาวินาศและเพราะสนามแม่เหล็กเกิดการเปลี่ยนแปลง มันจึงส่งผลให้คําสาปเริ่มอ่อนแรงลง แต่ถึงอย่างไรความผิดที่ตระกูลลึกลับได้ทําไว้ก็ยังไม่ได้รับการลงโทษใดๆ? มันน่าสมเพชที่ตระกูลลึกลับทําความผิดใหญ่หลวง แล้วบทลงโทษก็แค่คําสาปหลายพันปี?”

ปายยูเงียบไปพักหนึ่ง ทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นสบตาปายหวีเนอด้วยแววตาตื่นเต้น “แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนกัน เธอมีเลือดของตระกูลลึกลับอยู่ในตัวและเธอได้รับพลังที่แข็งแกร่งยิ่งกว่ามนุษย์หลายเท่า แม้เธอจะไม่อยากทํา แต่คําสาปมันก็ข้อจํากัด และเธอก็เป็นกุญแจสําคัญในการแก้คําสาปของตระกูลปายที่มีมายาวนาน!”

“ฉันบอกว่าฉันไม่ใช่ครอบครัวของคุณ” ปายหวีเนอเอื้อมมือไปสัมผัสผมสีดํายาวของปายยูอย่างอ่อนโยน “ดูตัวคุณสิ เรามีอะไรเหมือนกันบ้าง? คุณสามารถเปิดใช้งานพันธุกรรมทั้งสองอันได้มีความสามารถของทั้งพรสวรรค์และวิวัฒนาการรวมกัน แต่ฉันสามารถเปิดใช้งานได้แค่อันเดียวฉันเป็นได้แค่วิวัฒนาการ ถึงแม้ว่าฉันจะมีความสามารและพลังมากกว่าวิวัฒนาการคนอื่นๆแต่มันก็แตกต่างจากคุณอย่างสิ้นเชิง

“เธอไม่เคยยอมรับตัวเองเลยว่าเป็นคนของตระกูลปายตั้งแต่วันที่เธอเข้ามาในตระกูล” ปายยูกระพริบตาด้วยความผิดหวัง “มองย้อนกลับไปสิ ว่าเธอเหมือนท่านแม่ขนาดไหน? เวลาที่พี่มองเธอมันเหมือนกับพี่กําลังมองท่านแม่อยู่ เหมือนท่านแม่ยังอยู่บนโลกใบนี้ แต่ทําไมเธอถึงคิดจะไปอย่างเดียว?”

เมื่อมาถึงจุดนี้ น้ําเสียงของปายยูก็เปลี่ยนไป มันมีความรังเกลียดผสมอยู่ แววตาก็แข็งกร้าว”แต่เพราะเธอเป็นเด็กผู้หญิงเพียงคนเดียวในตระกูล ถ้าเธอไม่ทําหน้าที่สืบทอด สายเลือดของตระกูลปายก็จะจบลงที่รุ่นของเรา ดังนั้นเหล่าผู้อาวุโสจึงปรึกษาหารือกันเรียบร้อยและจะให้เธอแต่งงานกับฉัน เพื่อที่เราจะสืบสายเลือดที่ทรงพลังและบริสุทธิ์ที่สุดของตระกูลปายเอาไว้ต่อไป”