Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 724 เหตุผลย้อนกลับ

โลกาวินาศล่มสลาย ตอนที่ 724 เหตุผลย้อนกลับ

　　หวังเสี่ยวเสียวตัวสั่นเทิ้มมองชูฮันที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยความขลาดกลัว มันพยายามจะพูดหากเป็นเพราะคางที่หลุดไปจึงค่อนข้างลำบาก “ฉะ ฉัน อย่าฆ่าฉันเลย”

　　”ไม่”ชูฮันตอบทันทีอย่างไม่ลังเลเลยสักนิด สบตากับหวังเสี่ยวเสียว นัยน์ตาดำสนิทของชูฮันหดตัวอย่างรุนแรง ทันใดนั้นก็ออกแรงกับขวานซิ่วโหล—–

　　”ปัง!”

　　ด้านที่เป็นฆ้อนของขวานซิ่วโหลกระแทกเข้าที่แผ่นหลังของหวังเสี่ยวเสียวทำให้ร่างของมันทรุดลงไปกองอยู่ที่พื้นทันที

　　”คุกเข่าลงซะดูหน้าฉัน ฉันไม่ได้อารมณ์ดี” ชูฮันพูดต่อทันที

　　หวังเสี่ยวเสียวไม่กล้าจะขัดขืนใดๆทั้งนั้นรีบลุกขึ้นไปทำท่าคุกเข่าตามคำสั่งทันที หน้าผากก้มติดแนบพื้น มันเป็นท่าที่เธอหลงลืมไปนานตั้งแต่เธอกลายเป็นลูกผสมและเป็นลูกน้องของมู๋เย๋ มีอำนาจในมือมหาศาล และมีแต่คนที่เธอต้องคุกเข่าก้มหัวให้เธอ ยกเว้นเพียงแค่มู๋เย๋เท่านั้น

　　ทว่าตอนนี้น้ำเสียงคำสั่งของชูฮันที่เย็นชาและไร้ความปราณีทำให้อดีตอันขมขืนของหวังเสี่ยวเสียวย้อนกลับมา ยิ่งโดยเฉพาะเธอต้องมาร้องขอชีวิตจากผู้ชายตรงหน้าที่ปฏิเสธทันทีอย่างไม่ลังเลเลยสักนิดแถมยังสั่งให้เธอคุกเข่าอีก

　　หวังเสี่ยวเสียวในตอนนี้รู้สึกเสียใจที่คิดเป็นศัตรูกับชูฮันตั้งแต่แรกที่ผ่านมาเธอเอาแต่คิดเรื่องจะฆ่าชูฮันตลอด คิดว่าเธอสามารถจัดการชูฮันได้อย่างง่ายๆ แต่ดูเหมือนว่ามันได้พิสูจน์แล้วว่าเธอไร้เดียงสาและปัญญาอ่อนขนาดไหนที่คิดแบบนั้น

　　ตอนนี้ภาพที่เกิดขึ้นต่อหน้านั้นทำให้หวังเสี่ยวเสียวรู้สึกกระดากและอึดอัดชูฮันและมู๋เย๋เป็นคนสองคนที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แต่สิ่งเดียวที่ทั้งคู่มีเหมือนกันคือจิตใจที่น่ากลัวจนทำให้หวังเสี่ยวเสียวต้องยอมสยบ

　　พลังมหาศาลที่เหนือการควบคุม!

　　ถ้าต้องการให้ตายคนคนนั้นก็ต้องตาย ไม่มีการต่อรองเจรจาใดๆทั้งนั้น และไม่ลังเลเลยสักนิดที่จะฆ่า

　　ไม่แปลกใจว่าทำไมมู๋เย๋ถึงตราหน้าชูฮันว่าเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดในมนุษยชาตินี้คือราชาเหนือราชาใช่มั้ย?

　　คนรอบๆเองก็ถูกอำนาจของชูฮันครอบงำเช่นกันชูฮันไม่คิดปล่อยให้อีกฝ่ายมีชีวิตรอด แต่ยังสั่งให้อีกฝ่ายคุกเข่าลงได้ นี้มันเป็นอำนาจที่เกินกว่าที่ใครจะนึกถึง

　　แต่ถึงอย่างนั้นไม่มีใครรู้สึกเห็นใจหวังเสี่ยวเสียวเลยสักนิด มันจองจำมนุษย์สายพันธุ์ใหม่จำนวนมาก และยังกินเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเป็นอาหาร มันเองก็คือปีศาจ

　　เพราะงั้นไปตายซะ!

　　หวังเสี่ยวเสียวตัวสั่นเทิ้มอยู่ที่พื้นส่วนชูฮันก็ยกยิ้มมุมปาก มีร่องรอยความสะใจอยู่ในแววตา “แกรู้เรื่องมู๋เย๋มากแค่ไหน?”

　　มันแปลกมากมันมีลูกผสมและซอมบี้จำนวนมากที่สงครามกลางภูเขา ถึงชูฮันจะรู้ว่ามู๋เย๋มักจะคอยหาตำแหน่งที่อยู่ของเขาอยู่เสมอก็ตาม

　　แต่มันมีข้อน่าสงสัยมากเกินไป!

　　ในทำนองเดียวกันเมื่อกูเหลียงเฉินรายงานว่าเหย่จือโปทำงานให้กับตระกูลลึกลับอย่างตระกูลเกา ชูฮันได้สังเกตถึงความผิดปกติเล็กน้อยขึ้นมา ประกอบกับประวัติศาสตร์ที่ชูฮันรู้ดี การกระทำผิดปกติที่เกิดขึ้นกับเขาต่อเนื่อง…

　　ตระกูลเกาต้องการกำจัดชูฮันแม้ชูฮันจะยังคิดไม่ตกว่าเพราะอะไร แต่ที่แน่ๆเขารู้แล้วว่าเป็นฝีมือใคร ส่วนเหย่จือโปนั้น อำนาจของตระกูลลึกลับนั้นยังไม่พอที่จะทำให้ชูฮันกลัว

　　ส่วนตระกูลป่ายชูฮันยังไม่อยากจะคิดมากจนหาเรื่องรนหาที่ตาย ในชาติที่แล้วที่ชูฮันอยู่กับป่ายหวีเนอที่หุบเขาหยินหยางและถูกล้อมรอบด้วยคนของตระกูลป่าย แล้วไหนจะเหล่าผู้รอดชีวิตทั่วทั้งจีนที่ต่างขับไล่เขาออกจากค่ายกันหมด

　　ป่ายหวีเนอและชูฮันถูกบังคับให้แยกจากกันชูฮันในชาติที่แล้วถูกบังคับให้ตายในทุกทาง แม้แต่สุดปลายทางเขายังถูกลูกผสมโจมตีอีก

　　แล้วชูฮันจะปล่อยให้สองอำนาจที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกร่วมมือกันชาตินี้กำจัดเขาได้ยังไง?

　　แม้ว่าชูฮันจะเคยอยู่ในโลกาวินาศมาแล้วเมื่อชาติที่แล้วแต่ตอนนั้นพลังการต่อสู้ของชูฮันนั้นด้อยกว่าคนส่วนใหญ่มากนัก

　　แต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้นเป็นเพราะเรื่องราวความรักของป่ายหวีเนอซึ่งนำไปสู่การเบี่ยงเบนของชะตากรรมทุกวันนี้ดูเหมือนว่ามันจะเป็นกระบวนการที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ เหล่าตระกูลลึกลับได้คลืบคลานเข้ามาในจีนเร็วกว่าชาติที่แล้ว และได้รับความช่วยเหลือจากระบบบล่มสลายเพื่อชดเชย

　　ในตอนนั้นป่ายหวีเนอพึ่งจะเข้าสู่วัย17 ปีเท่านั้นเอง ชูฮันเป็นคนที่เห็นกระบวนการเติบโตจากคนธรรมดาสู่การเป็นวิวัฒนาการ เขาพบเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นทีละขั้นๆ ชูฮันสร้างความรู้สึกพึ่งพาได้ให้แก่ป่ายหวีเนอ

　　แม้ว่าในชาตินี้ชูฮันจะอยากเป็นแค่ผู้ชมในตอนแรกและเขาก็พยายามคิดหาทางที่จะรักษาระยะห่างจากป่ายหวีเนอ ทว่าประวัติศาสตร์มักสร้างเรื่องบังเอิญที่น่าอัศจรรย์ได้เสมอ

　　สิ่งที่เกิดขึ้นในชาติที่แล้วกำลังเกิดขึ้นซ้ำอีกครั้ง ชูฮันต้องเผชิญกับทางเลือก ถ้าเขาเลือกจะทำตามหัวใจเขาจะต้องกลายเป็นศัตรูกับทั้งโลก

　　มือข้างซ้ายของชูฮันซุกอยู่ในกระเป๋ามันมีกระดาษแผ่นเล็กๆที่ซุกอยู่ข้างในมาเป็นเวลาหลายเดือน เป็นลายมือของเสี่ยวเมิงชีที่เป็นโรคจิต ข้อมูลที่ถูกส่งมาผ่านกระดาษแผ่นนี้ มันแสดงให้เห็นชัดเจนว่าตระกูลป่ายเล็งเห็นทุกอย่างไว้ล่วงหน้าแล้ว

　　ตระกูลป่ายตามรอยเท้าของป่ายหวีเนอเจอแล้วและลูกผสมก็เจอร่องรอยของเขาทันทีและส่งกองทัพขนาดใหญ่มาซุ่มโจมตี พยายามจะฆ่าเขาให้ได้

　　ในชาติที่แล้วชูฮันถูกแยกจากป่ายหวีเนอ ถูกตระกูลป่ายขับไล่และถูกทุกคนทั่วทั้งจีนเนรเทศ และเบื้องหลังของคำสั่งนั้นมาจากราชาลูกผสมนั่นเอง

　　ถ้ามันไม่ได้มีการเชื่อมโยงระหว่างตระกูลป่ายและมู๋เย๋เกิดขึ้นมาให้เห็นชูฮันคงไม่สามารถปะติดปะต่อเรื่องทั้งหมดนี้ได้ โดยเฉพาะที่ลูกผสมสามารถแผ่ขยายอำนาจครอบคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่ของจีนได้อย่างไร ทั้งๆที่ความจริงลูกผสมมีจำนวนน้อยที่สุด แถมยังสามารถบังคับให้พวกค่ายใหญ่ๆเปลี่ยนแปลงทั้งค่ายได้ตามคำสั่ง

　　ชูฮันจะรับมือกับราชานักล่าด้วยตัวคนเดียวได้ยังไง?

　　ชูฮันขยำแผ่นกระดาษในกระเป๋าแน่นบทสรุปทุกอย่างในหัวทำให้ชูฮันอดไม่ได้ที่จะปล่อยอารมณ์โกรธและจิตสังหารรุนแรงออกมา

　　เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตระกูลป่ายและไม่รู้ว่าทำไมตระกูลป่ายถึงต้องพยายามห้ามความสัมพันธ์ระหว่างเขาและป่ายหวีเนอด้วย แต่ป่ายหวีเนอเป็นผู้หญิงในจิตนาการของเขาและแม้แต่ตระกูลลึกลับ…

　　ก็ไม่มีสิทธิมาห้ามเขา!

　　สำหรับตระกูลเกานั้นชูฮันไม่มีเวลาจะคิด ถึงอย่างไรชูฮันก็ขัดแย้งกับตระกูลลึกลับอยู่แล้ว มันไม่สำคัญที่เขาจะมีปัญหากับตระกูลเกาเพิ่มมา มันก็แค่เพราะในชาติที่แล้วผลสุดท้ายทั้งตระกูลเกาและตระกูลป่ายนั้นตายกันหมด และครั้งนี้ชูฮันกลายเป็นผู้นำที่โด่งดังไปทั่ว แล้วเรื่องราวในครั้งนี้จะเปลี่ยนไปอย่างไร?