Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 726 นายอยากจะตายแบบไหน?

ตอนที่ 726 นายอยากจะตายแบบไหน?

เฉินยู่เทียนกลัวจนตัวสั่น เป็นเวลานานที่เขาไม่กล้าจะพูดอะไรออกมาสักคํา ยิ่งเมื่อได้เห็นความน่ากลัวของอีกฝ่ายที่ก่อนหน้านี้ที่ทรมานหวังเสี่ยวเสี่ยว ค่อยๆทําให้พิการแต่ละจุดก่อน จนเมื่อการซักถามสิ้นสุดก็ตัดหัวทิ้งทันที เฉินยู่เทียนจึงตัวแข็งค้าง จ้องไปขวานซิวโหลไม่วางตาด้วยกลัวว่าวินาทีต่อไปขวานยักษ์จะตัดคอของตัวเองแทน กลืนน้ําลายอีกพร้อมกับตัวที่สั่นสะเทือนอย่างแรง

ชูฮันหัวเราะเยาะเบาๆ แววตายังคงเผด็จการและเต็มไปด้วยอํานาจราวกับสามารถควบคุมได้ทั้งโลก ชูฮันจ้องเฉินยู่เทียนไม่วางตาและตั้งคําถาม “นายอยากจะตายยังไง?”

เป็นคําถามง่ายๆสั้นๆ แต่คทุกนที่ได้ยินกลับเกิดอาการวิตกกังวล

สมาชิกของทีมกุ้งเสือดํา

ส่วนใหญ่ขมวดคิ้วก่อนจะคลายออก ทั้งห้องอยู่ในความเงียบสนิท ท่านพลเอกชูชันไม่เคยไว้ชีวิตลูกผสมเลยสักตัว และดูเหมือนชะตาชีวิตของเฉินยู่เทียนจะเล่นตลกเพราะไม่ว่าอย่างไรตอนนี้ เฉินยู่เทียนก็คือลูกผสม มันเป็นความจริงที่ไม่มีวันเปลี่ยนได้

ดังนั้นเฉินยู่เทียนจะต้องตายอยู่ดี!

หยางดินและหยางลานต่างไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้นเพราะทั้งคู่รู้ดีว่านี้ไม่ใช่เรื่องที่พวกเขามีสิทธิ ตัดสินใจและตอนนี้ไม่ว่าจะทั้งตัวตนหรือพละกําลังของชูฮัน ชูฮันเป็นที่หนึ่งสูงสุดในที่นี้และมีอํานาจที่จะตัดสินใจอะไรก็ได้

ส่วนยู่เหว่ยนั้นตอนนี้อ้าป้าค้างตอนกรามแทบตกถึงพื้น เฉินยู่เทียนช่วยชีวิตน้องสาวเขาไว้ เขาเองก็ซาบซึ้งอย่างมากแต่สุดท้ายแล้วชูฮันก็คือพลเอกของจีนที่มีหน้าที่ตัดสินใจ และเขาก็ไม่สิทธิใดๆไปคัดค้าน และคนที่ตัดสินใจบุกมาช่วยน้องสาวของเขาที่นี้ก็คือซูฮันอีกนั่นเอง

หยางไคเป็นคนกังวลมากที่สุด สีหน้าค่อนข้างขมขื่น เขาหลุบตามองพื้นและแทบจะตะโกนใส่ชูชัน “ท่านหัวหน้าชูฮัน พวกเราเป็นคนโง่ ผมขอร้องได้โปรดปล่อยเฉินยู่เทียนไปเถอะครับ เขาไม่เคยทําเรื่องไม่ดีเลยครับ ผมรับรองว่าผมจะคอยดูแลเขาเอง ผมสาบานว่าเราจะไม่สร้างปัญหาเด็ดขาด!”

ขณะที่ชูฮันกําลังจะเอ่ยตอบนั้นเอง

ยู่เหว่ยที่สลบอยู่ได้ตื่นขึ้น ลมหายใจอ่อนแรงด้วยเพราะร่างกายอ่อนแอจากพิษไข้ สีหน้าซีดเผือด แววตาอ้อนวอนขอร้องยังเต็มส่งไปให้ชูฮัน “ฉันรู้ว่าท่านคือพลเอกชูฮัน หากฉันขอร้องท่าน อย่าฆ่าเฉินยู่เทียนเลยค่ะ เขาเป็นคนดีจริงๆ ก่อนหน้าที่ท่านจะมา เขาไม่เพียงแค่คอยดูแลตอนที่ฉันป่วย แต่เขาก็ยังถูกลูกผสมทั้งหลายรุมรังแกอีก”

“ไม่ต้องพูดอะไรหรอกยู่เหว่ย” ทันใดนั้นเฉินยู่เทียนก็รีบพูดขึ้นขัดยู่เหว่ยทันที เขาก้มหน้าต่ำผ้าคลุมหัวสีดําทําให้ไม่สามารถมองเห็นสีหน้าของเขาได้ มีเพียงแค่ส่วนเล็กๆของมือที่พ้นชายเสื้อออกมาทําให้เห็นว่ามือของเฉินยู่เทียนสั่นอย่างมาก แสดงให้เห็นถึงความกังวลในตอนนี้

ตาของชูฮันเป็นประกายยิ้มแปลกๆ จ้องตรงไปที่เฉินยู่เทียนและเอ่ยถามคําถามเดิมซ้ํา “นายอยากจะตายแบบไหน?”

ยู่เหว่ยหลับตาอย่างเจ็บปวด และรู้ว่าไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ ส่วนยูเหว่ยนั้นก็รู้สึกแปลกๆกับสถานการณ์ เขาได้แต่มองสลับไปมาระหว่างเฉินยู่เทียนและน้องสาวของตัวเอง

หลังจากชูฮันถามออกมา เฉินยู่เทียนก็เงยหน้าขึ้น ดวงตาที่ซ่อนอยู่ภายใต้ผ้าสีดํามองดูชูฮัน ด้วยแววตาฉลาด “ผมไม่อยากตาย แต่ถ้าผมต้องตาย ผมอยากจะตายในการสู้กับพวกลูกผสม”

หลังจากเฉินยู่เทียนพูดออกมา ทั้งอาคารก็ตกอยู่ในความเงียบทันที

ตายในการต่อสู้กับพวกลูกผสม?

ทุกคนมองไปที่เฉินยู่เทียนด้วยสายตาแปลกๆ หยางไคที่ยืนอยู่ข้างๆก็เกาหัว มือหยาบกระด้างตบไหล่เฉินยู่เทียนอย่างให้กําลังใจ “เพื่อน นายลืมตัวไปรึเปล่า นายก็เป็นลูกผสม!”

“ไม่!” เฉินยู่เทียนโต้เถียงทันที “หัวใจของฉันไม่ใช่”

ชูฮันที่อยู่ท่ามกลางสภาพแวดล้อมแปลกประหลาดนี้ก็เผยรอยยิ้มที่ไม่สามารถระบุความหมายได้ออกมา “กุ้งเสือดํา ถอนกําลัง”

ทีมกุ้งเสือดําหรี่ตาลง และมุ่งหน้าไปที่ทางออกทันที

ยู่เหว่ย หยางดิน และหยางลานตะลึงและมองสลับระหว่างเฉินยู่เทียนและชุฮันไปมาหลายรอบ สรุปว่าชูฮันจะไม่ฆ่าเฉินยู่เทียนแล้ว?

ชูฮันไม่คิดจะอธิบายอะไรให้ใครฟังทั้งนั้น เขาเพียงแค่หมุนตัวหันกลับไปหาทุกคน “เมืองอันลูตอนนี้กําลังขาดคนมีความสามารถ พวกคุณคิดยังไง?”

ยู่เหว่ยตาโต ” พวกเรายินดีจะไปเมืองอันลูครับ!”

“เอาล่ะ ฉันไม่สนหรอก” ชูฮันบิดปาก จากนั้นก็เบนสายตาไปที่หยางไคที่ไม่พูดอะไร “แล้วคุณล่ะ เป็นวิวัฒนาการระยะ 5 ใช่มั้ย?”

หยางไคไม่เข้าใจ เขาได้แต่เกาหัวอย่างงงๆและตอบไป ” ผมต้องการติดตามท่านหัวหน้าชูฮัน แต่ผมพึ่งสาบานไปว่าจะดูแลเฉินยู่เทียน ใช่มั้ยเฉินยู่เทียน?”

จังหวะที่หันหาเพื่อถามเฉินยู่เทียน หยางไคก็ต้องชะงัก เขาตกใจมากที่หาตัวเฉินยู่เทียนที่เคยยืนข้างกายเขาไม่เจอ แล้วก็เหมือนว่าจะไม่ได้อยู่ในอาคารนี้อีกแล้วด้วยซ้ํา หายตัวไปอย่างสิ้นเชิง

ซูฮันเพียงแค่หัวเราะเบาๆในลําคอ “กว่านายจะรู้ตัวได้ ไปที่เมืองอันลูและเข้าร่วมกองทัพ เขี้ยวหมาป่า ฝึกฝนสักสองสามเดือนแล้วค่อยคุยเรื่องเข้าร่วมกับฉัน!”

หัวของหยางไคหมุนติ้ว ขณะที่คนอื่นๆส่งสายตาอิจฉามาให้ ชูฮันเป็นคนเอ่ยปากชวนหยางไค เข้ากองทัพเขี้ยวหมาปาด้วยตัวเอง ซึ่งนั่นก็หมายถึงการยอมรับแล้วนั่นเอง!

แต่แล้วทุกคนก็พึ่งเอะใจบางอย่างขึ้นได้ แล้วเฉินยู่เทียนล่ะ? แค่พริบตาเดียว เขาหายตัวไปไหนได้? แต่เมื่อมองดูท่าทีขอวชูฮันที่ดูไม่สนใจอะไร น่าจะหมายความว่าชูฮันจงใจยอมปล่อยให้ เฉินยู่เทียนหนีไปเองรึเปล่า?

ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร เพราะเฉินยู่เทียนช่างน่าสงสารจริงๆ

ทุกอย่างไม่มีอะไรชัดเจน มีข้อสงสัยค้างคามากมาย หลังจากจัดการปัญหาที่ประจําการของลูกผสมในเมืองหนานตู้ได้สําเร็จ กลุ่มคนและทหารถูกแบ่งออกเป็นสองทาง หยางไคและคนอื่นๆมุ่งหน้าไปที่เมืองอันลู

ส่วนชูฮันพาทีมกุ้งเสือดํามุ่งหน้าไปที่ค่ายหนานตู้ ค่ายหนานตู้ได้รับการตั้งชื่อตามเมืองหนานตู้ ทว่ามันกลับแตกต่างจากตัวเมืองอย่างสิ้นเชิง ระหว่างนั้นห่างไกลมาก ใช้เวลามากกว่าสิบกว่าในการเดินทาง

ในขณะที่ทุกคน แม้แต่ทีมกุ้งเสือดําคิดว่าชูฮันปล่อยเงินยู่เทียนไป ทว่าในตอนนี้เฉินยู่เทียนที่แต่งกายด้วยชุดคลุมสีดําซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของลูกผสมกลับปรากฏตัวขึ้นเพียงคนเดียวบนถนนมุ่งหน้าสู่เมืองหยิน

ในมือของเฉินยู่เทียน กํากระดาษที่ถูกขยําเป็นก้อนเล็กๆจนชุ่มเหงื่อเอาไว้

นี่คือสิ่งที่ชูฮันถามเขาถึงสองครั้ง ‘นายอยากจะตายยังไง’ และทันทีหลังจากที่ตอบคํา ถามออกไป จู่ๆก็มีกระต่ายสีขาวพุ่งขึ้นที่มือของเขาพร้อมกับกระดาษที่มีข้อความเขียนไว้ด้านใน

ไปที่เมืองหยิน เข้าร่วมกับผู้เยให้ได้ แล้วฉันจะคอยติดต่อไป

เพียงแค่ประโยคเดียว แต่มันกระตุ้นสัญชาตญาณของเฉินยู่เทียนขึ้นมาทันที เขาไม่สามารถมีชีวิตในฐานะมนุษย์และอยู่กับคนรักบนโลกนี้ได้ แต่ยังสามารถตอบแทนบุญคุณแผ่นดินเกิดได้!