Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 82 คนชนะจะได้เป็นพระราชา

เสียงของชูฮันเต็มไปด้วยสัมผัสของความคลั่ง มันฟังดูเหมือนกับนักรบในการสู้ศึกสุดท้าย ขว้างขวานของเขาออกไปก่อนตาย ตาสีดำสนิทของชูฮันมุ่งไปยังข้างหน้า พื้นที่ครึ่งวงกลมนั้นดูราวกับชามข้าวที่เต็มไปด้วยซอมบี้

เฉินช่าวเย่ยกคบไฟขึ้นพร้อมกับจุดไฟที่เชือก2เส้นสุดท้าย

พรึบ—–

ไฟจุดติดพรึบราวกับมังกร มันวิ่งเป็นริ้วพุ่งไปข้างหน้าของเขาวงกต นี่จะเป็นการระเบิดครั้งสุดท้าย ชูฮันเดิมพันทุกอย่างกับการเสี่ยงดวงโยนลูกเต๋าเพียงครั้งเดียว

ชูฮันยืนอยู่ตรงจุดบัญชาการ ร่างกายของเขามั่นคงราวกับต้นไม้ เหงื่อไหลหยดย้อยเต็มใบหน้าไปหมด สิ่งที่เขาจะได้ ถ้าหากทุกอย่างสำเร็จก็คือ โอกาสในการรอดชีวิตอีกครั้ง…ทว่าถ้าหากมันผิดพลาด มีเพียงความตายเท่านั้นที่รออยู่

ดังนั้น มันต้องสำเร็จ!

ดวงตา700คู่จ้องไปทางเขาวงกต พวกเขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับแผนการของชูฮัน ทุกคนจึงรู้สึกกังวลกันอย่างมาก ฝูงซอมบี้รวมตัวกันเข้ามาย่างรวดเร็ว กำแพงเสี้ยวที่สร้างจากรถวางเรียงกันกำลังถูกเจาะทะลุผ่านเข้ามา ภายในไม่กี่วินาที เหล่าซอมบี้จะพังมันเข้ามาได้ในที่สุด

ในตอนนั้นเอง ไฟก็ลามไปถึงสุดปลายของเชือก

ตู้มมมมม!

ตู้มมมมม!

เกิดเสียงระเบิดขนาดใหญ่ดังขึ้น จนเกิดการไหลเวียนของอากาศรอบข้าง ซอมบี้ส่วนใหญ่ที่รวมตัวอยู่ด้วยกันถูกโยนขึ้นอากาศ จนเกิดเป็นภาพที่ไม่น่าเชื่อ…ฝนตกชิ้นส่วนซอมบี้

ผู้คน700คนต่างรู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทียนอย่างชัดเจน พื้นปูนซีเมนต์ที่พวกเขายืนอยู่เกิดรอยแตก ซอมบี้จำนวนมากถูกระเบิดเป็นชิ้นๆ เลือดไหลทะลักราวน้ำที่ไหลจากฝักบัว

“มันทรงพลังมาก!”

“ดีเ*ยๆ!”
ทุกคนมีขวัญกำลังใจมากขึ้น พร้อมกับที่ความนับถือที่มีต่อชูฮันก็ยิงเพิ่มขึ้นไปอีก

แต่มันเป็นเพียงแค่ขั้นตอนแรกเท่านั้น

ก่อนที่แขนขาหักของซอมบี้ชิ้นสุดท้ายจะตกลงถึงพื้น….

บูม! บูม! บูม!

มีแนวเปลวไฟเรียงรายพวยพุ่งขึ้นในอากาศ รถคันเล็กระเบิดไหม้จนเกิดเป็นควันลอยเต็มฟ้า เมื่อมองจากที่ไกลๆ ระเบิดที่เกิดขึ้นก่อตัวรูปแนวของเสี้ยวเปลวไฟ

แต่ยังมันไม่จบ!

มีกลิ่นฉุนของเนื้อไหม้แผ่กระจายไปทั่วบริเวณ ระเบิดสร้างไฟไหม้ขนาดใหญ่ขึ้นมา รถที่โดนระเบิดนั้นเละเทะจนไม่เหลือสภาพ

ชูฮันใส่น้ำมันไว้ในรถ!

การระเบิดของแบตเตอรี่ การเผาไหม้ของน้ำมัน และการระเบิดของรถทำให้เกิดสนามกดอากาศ จนเกือบจะเป็นพื้นที่สูญญากาศ

จำนวนบาดเจ็บเหรอ? พวกเขาไม่รู้

แถวของเปลวไฟและควัน ปิดกั้นระยะมองเห็นของทุกคน ขณะที่อุณหภูมิเริ่มเพิ่มสูงขึ้น คนที่อยู่ในเขาวงกตที่อยู่ใกล้ระเบิดมากที่สุดสามารถรู้สึกได้ถึงความร้อน ทุกคนต่างเหงื่อแตกพลั่กกันหมด

ชูฮันไม่รู้ว่ามีซอมบี้กี่ตัวที่พวกเขาจัดการไปได้เมื่อกี้ อีกอย่างเขาก็ไม่มีเวลามานั่งคำนวณด้วยเพราะเขาเองก็รอให้ซอมบี้พุ่งมาทางพวกเขาอย่างกระวนกระวานเช่นกัน ทุกคนกำลังรอโอกาสของพวกเขาในการฆ่าซอมบี้หลังจากได้ยินเสียงแตรสงครามดังขึ้น!

ทุกคนต่างรอดูว่าใครจะเป็นผู้ชนะระหว่างพวกเขากับซอมบี้

ผู้ชนะจะได้เป็นพระราชา!

ผู้คนที่หลบอยู่ในตามตึกอาคารพักอาศัยต่างตกใจกันถ้วนหน้า พวกเขามีมุมที่ดีที่สุดในการมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ดีกว่า700คนที่อยู่ในเขาวงกตซะอีก การออกแบบรถให้วางเรียงกันเป็นเสี้ยวทำให้ระเบิดมันบีบอัดซอมบี้ที่กองกันอยู่ตรงกลางเขาวงกต!

พวกเขาส่วนใหญ่รู้สึกเสียใจ เพราะตอนแรกต่างคิดว่าสงครามครั้งนี้มันแพ้ตั้งแต่แรกที่เห็นว่าพวกเขาเสียเปรียบกันมากขนาดไหน แต่การวางแผนและการจัดการของชูฮัน เปลี่ยนเป็นการได้เปรียบแทน ทั้ง700คนที่เลือกต่อสู้ยังไม่ได้สู้กับซอมบี้เลยสักคน หากเหล่าซอมบี้กลับลดจำนวนลงเรื่อยๆด้วยเพราะการโดนระเบิดใส่ครั้งแล้วครั้งเล่า!

การระเบิดต่อเนื่องของแบตเตอรี่สามารถฆ่าซอมบี้ได้มากกว่า5,000ตัว แถมยังมีไฟไหม้ที่ลุกโชนยิ่งกว่าทุกครั้งต่ออีก ซอมบี้ต้องผ่านเปลวไฟเข้ามาถึงจะมาถึงจุดที่ผู้คนยืนอยู่กันได้ มันเป็นเปลวไฟที่เกิดจากการเผาไหม้ของน้ำมันและการระเบิดของรถทั้งหลาย เปลวไฟพวกนี้จะฆ่าซอมบี้ที่พยายามผ่านเข้ามา สุดท้ายแล้ว ซอมบี้ที่ผ่านเข้ามายังจุดที่มีคน700คนอยู่กัน มีจำนวนเหลือแค่เพียงประมาณ3,000ตัวเท่านั้น จำนวนซอมบี้ที่ควรจะผ่านเข้ามาจริงๆคือ18,000ตัว หากชูฮันฆ่าพวกมันไปแล้ว 15,000 โดยไม่ต้องเสียสละชีวิตใครสักคนเลย ใครจะไปเชื่อเรื่องนี้?

ตอนนี้ทุกคนเข้าใจแล้วว่าข้อมูลมีไว้เพื่ออะไร ผู้ชนะของสงครามครั้งนี้อาจจะเป็นชูฮันก็ได้!

เขา…เขาเป็นอัจฉริยะ!

————-

รถกระบะที่วิ่งมาด้วยความเร็วเบรกอย่างกระทันหันจนเกิดเป็นเสียงเบรกเอี๊ยดดังลั่น ขณะที่ทุกคนต่างช็อคไปกับภาพที่ได้เห็นตรงหน้า การระเบิดขนาดใหญ่และแนวของเปลวไฟข้างหน้านั้นปรากฏชัดต่อหน้าพวกเขา การไหลเวียนของอากาศที่ปั่นป่วนก่อให้เกิดคลื่นความร้อน พวกเขาไม่สามารถไปต่อได้ ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะมีจุดจบเดียวกับพวกซอมบี้ มู๋เย๋นั่งอยู่ข้างคนขับ มีอารมณ์บางอย่างฉายชัดอยู่ในแววตาเขา ตามที่เขารู้เกี่ยวกับเฉินเสี้ยนกาวมา เฉินเสี้ยนกาวไม่มีทั้งความกล้าหรือความสามารถที่จะทำเรื่องแบบนี้ได้ สำหรับเขาแล้วเฉินเสี้ยนกาวไม่น่ามีการตัดสินใจอย่างเด็ดขาดแบบนี้ได้

พวกเขายังไม่รู้สาเหตุของการเกิดฝูงซอมบี้ขนาดใหญ่เช่นนี้ขึ้น แต่เห็นได้ชัดว่าค่ายเฉินเสี้ยนกาวได้เตรียมตัวรับมือไว้ล่วงหน้าอย่างแน่นอน แผนการของพวกนั้นได้ผลอย่างดีเยี่ยม การที่พวกนั้นเลือกที่จะต่อสู้กับฝูงซอมบี้แบบนี้แสดงว่าพวกมันต้องมีปืนเยอะมากแน่ๆ ผู้นำสงครามเป็นกุญแจหลัก เขาต้องเป็นผู้นำที่ฉลาดอย่างมาก!

การระเบิดอย่างต่อเนื่องเมื่อก่อนหน้านี้ สามารถฆ่าซอมบี้ไปได้จำนวนมากเลยทีเดียว มันหมายความว่าคนที่เป็นผู้นำในสงครามนี้ไม่ใช่คนบ้า แต่เป็นพ่อมดทหารที่อหังการที่สุด!

มีคนแบบนี้ซ่อนตัวอยู่ในค่ายเฉินเสี้ยนกาวด้วยเหรอ?

ความตื่นเต้นฉายชัดอยู่ในแววตาของมู๋เย๋ ขณะพยายามเดาว่าคนๆนั้นคือใคร เขาคนนั้นต้องเป็นทหารที่มีตำแหน่งสูงๆแน่นอน และน่าจะอายุมากกว่า35 ไม่อย่างนั้น เฉินเสี้ยนกาวคงไม่ยอมให้คนนั้นทำสงครามแบบนี้

มู๋เย๋รู้ว่าคนอื่นๆที่ค่ายอื่นก็รู้สึกได้ถึงความโกลาหลที่เกิดขึ้นและน่าจะกำลังมุ่งหน้ามาที่นี่เหมือนกัน

มันมีเพียงแค่ผลลัพธ์เพียงแค่2ทางสำหรับผู้นำคนนั้น

จะยอมจำนนหรือจะโดนฆ่า!

มู๋เย๋เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยขณะสงสัยว่าชายคนนั้นเป็นใครกันแน่? เขารู้สึกกลัวบ้างมั้ย? การแสดงความสามารถและพรสวรรค์เช่นนี้ตั้งแต่แรกไม่ใช่ทางเลือกที่ดีในโลกาวินาศ

—————

อีกฝากหนึ่ง ชายหัวล้านยืนนิ่งพร้อมกับถือกล้องส่องทางไกลไว้ มองไปยังแหล่งที่มาของความวุ่นวายที่เกิดขึ้น เขายืนนิ่งมาเป็นเวลานานแล้วจนลืมสังเกตว่าปลอกเสื้อของเขาตอนนี้เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ

“แม่ง! ความสามารถในการตัดสินใจดีเยี่ยมและเป็นผู้นำที่สุดยอดมาก! เขาเป็นใครกัน? เขาต้องเป็นฮีโร่ในช่วงเวลาทุกข์ยากแน่!”