Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 841 ความจริง

　　เมืองหนานตู้ที่ซึ่งมีซอมบี้จำนวนมากรวมตัวกันอัดแน่นอยู่ถนนด้านนอกของตัวเมืองพวกมันคำรามส่งเสียงดังก้องไปทั่ว เบียดอัดแน่นกันเองจนบางตัวก็ได้รับบาดเจ็บ หากพวกมันก็ยังคงไม่หยุดเคลื่อนไหว ยังคงไหลทะลักราวกับกระแสน้ำ ราวกับไม่มีอะไรที่จะขัดขวางพวกมันได้
　　ชูฮันอยู่ในจุดที่มีซอมบี้จำนวนมากล้อมแน่นเป็นเวลาหนึ่งวันเต็มและหลังจากคืนที่ฆ่าเผ่าพันธุ์ปีศาจได้สำเร็จ เขาก็ลอบหนีออกมาและสูญเสียการติดต่อกับหลูปิงเซ่อไปอย่างสมบูรณ์แบบ
　　มันไม่มีหนทางหลีกเลี่ยงซอมบี้อัดแน่นไปทั่วทุกหนแห่ง ไม่รู้แม้กระทั่งจำนวนของลูกผสม และที่ยากที่สุดก็คือเพราะมันมีซอมบี้มากเกินไป จนไม่สามารถหาเบาะแสอะไรได้เลย และชูฮันก็ตัวคนเดียวมาตั้งแต่แรกจนจบ
　　ในสถานที่อย่างเมืองหนานตู้ไม่ต้องพูดถึงการตามหาศัตรูแล้วจัดการเลย แม้จะเตรียมการมาเป็นอย่างดีขนาดไหนก็ไม่สามารถลอดพ้นสายตาอีกฝ่ายไปได้
　　เหมือนกับตอนนี้ชูฮันยืนอยู่บนดาดฟ้าของอาคารหลังหนึ่งพร้อมกับขวานซิ่วโหลในมือ และตรงข้ามชูฮันก็มีลูกผสมที่ดูเตรียมตัวมาอย่างดีเผชิญหน้าเขาอยู่!
　　การเผชิญหน้าระหว่างทั้งสองฝ่ายไม่ได้เกิดการโรมรันฟันตีขึ้นลูกผสมยืนเงียบๆระหว่างรอคอยให้ชูฮันเดินทางมาถึงจุดที่ตัวเองรออยู่ และทันทีที่ชูฮันมาถึงบนดาดฟ้าของอาคารแห่งหนึ่ง ลูกผสมที่รออยู่ก็ลุกขึ้นยืน ปราฏตัวขึ้นต่อหน้า
　　พื้นที่ของดาดฟ้านั่นไม่ได้กว้างใหญ่มากอะไรหากก็สามารถเป็นสนามรบของทั้งสองได้ ในขณะที่ถนนด้านล่างอัดแน่นไปด้วยซอมนี้นับไม่ถ้วนไม่ว่าจะทั้งระยะสูงหรือต่ำ แม้จะไม่มีที่ยืน พวกมันก็เหยียบเกยกันขึ้นมาจนถนนแทบแตก
　　การได้เจอกับลูกผสมในสถานที่เช่นนี้ไม่ว่าจะถูกซอมบี้มหาศาลข้างล่างรุมทึ้ง หรือเผชิญหน้ากับลูกผสม มันก็เป็นจุดจบสำหรับชูฮัน
　　ชูฮันถอนหายใจเบาๆมองลูกผสมตรงหน้าเงียบๆ
　　เขาไม่อยากจะนึกภาพเลยว่ามีลูกผสมที่เตรียมการรอเขาอยู่มากขนาดไหนท่ามกลางเมืองใหญ่โตแห่งนี้และเขาก็ไม่แน่ใจเกี่ยวกับแผนการที่ราชาลูกผสมวางไว้เพื่อจะจัดการกับเขา
　　ชูฮันรู้เพียงอย่างเดียวคือตอนนี้ในเมืองหนานตู้มีแค่เขาไม่ฆ่าทั้งหมด เอาชนะทุกอย่างและกลับไป หรือไม่เขาก็ต้องทิ้งชีวิตเขาไว้ที่นี้!
　　ลูกผสมที่ยืนประชันหน้าชูฮันอยู่ที่มีท่าทางนิ่งไม่ขยับตามชูฮัน มันยืนอยู่บนดาดฟ้าอาคาร ชุดคลุมสีดำปกคลุมร่างกายจนมิดชิดเหลือให้เห็นเพียงแค่นัยน์ตาสีแดงเลือดที่แสดงให้เห็นถึงความดุร้ายและรุนแรง และชูฮันไม่สามารถมองออกได้เลยว่าที่นี้แล้วมันเป็นพวกไหนกันแน่
　　ลูกผสมทั่วไปหรือกำลังกลายพันธุ์ หรือเผ่าพันธุ์ปีศาจ?
　　ขณะที่ด้านล่างมีซอมบี้จำนวนนับไม่ถ้วนส่งเสียงคำรามจนกึกก้องด้านบนที่มีทั้งสองฝ่ายประชันหน้ากันกลับเงียบสนิท ขวานซิ่วโหลอยู่ในมือขวาของชูฮัน ไม่มีแสงเปล่งออกมา ซ่อนตัวอยู่ในความมืดสนิท ราวกับความเงียบก่อนที่พายุจะถล่ม
　　ในความเงียบนี้ลูกผสมที่อยู่ตรงข้ามขยับศีรษะมันเล็กน้อยทำให้ชุดคลุมสีดำไสวเบาๆ ตามมาด้วยเสียงที่ออกปากจากมัน “สวัสดีชูฮัน ในที่สุดก็ได้เจอตัวเป็นๆ ดูไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรนี่”
　　ชูฮันเลิกคิ้วเมื่อได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายพูด คลื่นในใจค่อยๆสงบลง
　　ดี!
　　การไม่รู้ถึงพลังที่แท้จริงของแต่ละฝ่ายและคำพูดของอีกฝ่ายที่เหมือนจะประเมิณค่าเขาต่ำไป ท่าทางหยิ่งผยองที่ไม่รู้ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า ดูเหมือนว่าลูกผสมที่เขาเผชิญหน้าในตอนนี้จะเป็นแค่แมลงหวี่เท่านั้น
　　สีหน้านิ่งเรียบของชูฮันไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆออกมาขณะที่ลูกผสมที่อยู่ตรงข้ามยิ้มออกมา “แกสามารถฆ่าเผ่าพันธุ์ปีศาจได้ ซึ่งมันเป็นเรื่องที่เหนือความคาดหมายจริงๆ แต่โชคร้ายแต่ตอนนี้จะต้องเป็นทีมของพวกเราที่ต้องจัดการแกต่อเอง”
　　ชูฮันหยักหน้าตามรอคอยให้อีกฝ่ายพูดต่ออย่างเงียบๆ ยิ่งพูดมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเผยความจริงออกมามากเท่านั้น เดิมทีชูฮันนั้นใคร่อยากจะรู้ถึงสถานการณ์อยู่แล้วและในเมื่อได้เจอกับลูกผสมหน้าโง่แบบนี้ก็ถือเป็นเรื่องดีสำหรับเขา ปล่อยให้มันพูดเท่าที่มันอยากจะพูด เพราะมันทำให้ชูฮันมีโอกาสมากขึ้นในการเคาเดาและวางแผนต่อไป
　　ลูกผสมที่อยู่ตรงข้ามไม่ได้ล่วงรู้ถึงความคิดในหัวชูฮันเลยดูเหมือนว่ามันจะคิดว่าตัวมันเหนือกว่าชูฮัน “แต่ฉันต่างออกไป แม้ว่าแกจะเป็นวิวัฒนาการระยะ 6 แต่แค่ระดับยศไม่ได้มีผลอะไร” novel-lucky
　　ชูฮันย่นคิ้วและทันใดนั้นก็ถาม”เพราะงั้นท่ามกลางลูกผสมมากมาย แสดงว่าฉันจะได้เจอกับใครไหนก็เป็นการสุ่มสินะ?”
　　”ไม่ไม่ใช่” ลูกผสมตรงที่ไม่รู้ตัวเลยว่าตกหลุมพรางของชูฮันไปแล้วเรียบร้อยได้บอกความจริงออกมาจนหมดเปลือก “แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าแกจะปรากฏตัวขึ้นตรงไหน แต่พวกเราทุกคนมีความคิดสอดคล้องกับซอมบี้ที่แต่ละตัวควบคุมการกระจายพวกมัน ตามกลยุทธ์ที่วางไว้ แน่นอนว่าเรื่องนี้พวกเราไม่มีทางคิดเองได้อยู่แล้ว ด้วยความสามารถของราชาลูกผสมของเรา แกไม่มีทางหนีรอดฝ่ามือพวกเราไปได้ แน่นอนว่าพอแกมาที่นี้ แกก็ได้เจอเข้ากับฉัน และก็ไม่สามารถไปสร้างระเบิดที่ไหนได้อีกแล้ว วันนี้แหละคือวันตายของแก”
　　ชูฮันรู้ดีอยู่แล้วว่าทั้งหมดนี่คือแผนการของมู๋เย๋แม้แต่คำนวนตำแหน่งที่อยู่ของเขาได้ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะเตรียมการสำหรับครั้งนี้มาอย่างเต็มที่ และจะต้องฆ่าเขาที่นี้ให้ได้
　　ในเวลาเดียวกันชูฮันก็กระตุกคิ้วและเอ่ยถามคำถามที่ยากจะทำความเข้าใจได้ออกไป “มันดีแล้วที่พวกแกไม่ได้อยู่รวมกัน ทำไมถึงเลือกที่จะสู้กับฉันตัวต่อตัว? แบบนี้มันลดอัตราความสำเร็จลงไม่ใช่รึไง?”
　　นี่คือจุดที่ชูฮันไม่เข้าใจเขาเดาว่าคลื่นซอมบี้ทั้งหมดนั้นถูกควบคุมด้วยกลุ่มลูกผสมขนาดใหญ่ และเขาก็คิดว่ามู๋เย๋เป็นคนอยู่เบื้องหลังทั้งหมด
　　แต่วิธีการปรากฏตัวของพวกลูกผสมนั้นแปลกอย่างมากมันเต็มไปด้วยความรู้สึกพิลิก หรือนี่เป็นการถ่วงเวลา?
　　แต่ทำไม?
　　”ฉันจะบอกให้ก็ได้”ลูกผสมยิ้มเยาะ ไม่คิดจะปิดบังสีหน้าสะใจ “เราต้องการเวลา”
　　ชูฮันตกอยู่ในภวังค์ความคิดทันทีจากนั้นก็เอ่ยถามต่อ “ในการที่จะเคลื่อนกำลังซอมบี้จากเมืองหนานตู้ไปให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เพื่อจะทำลายค่ายหนานตู้ในการโจมตีครั้งเดียว?”
　　”ไร้เดียงสา!”ลูกผสมหัวเราะเยาะทันทีอย่างไม่คิดปกปิด “ค่ายหนานตู้สามารถทำลายได้ง่ายๆเมื่อไหร่ก็ได้ และมันไม่สำคัญเลยว่ามันจะพังทลายหรือไม่ มันขึ้นอยู่กับความพอใจของท่านราชาต่างหากล่ะ”
　　หัวใจชูฮันเต้นรัว”ความพอใจของเขา?”
　　ลูกผสมในชุดคลุมสีดำตรงข้ามค่อยๆปล่อยพลังงานผันผวนออกมาจางๆสายตาจับจ้องไปที่ชูฮันด้วยความโหดเหี้ยม “ชูฮัน ชูฮัน แกถูกพวกเราหลอกให้มาที่เมืองหนานตู้นี่ ลองคิดดูสิว่าถ้าทหารในกองทัพเขี้ยวหมาป่าตายเพราะแก แล้วแกคิดว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นต่อกับค่ายเขี้ยวหมาป่าและเมืองอันลู?”