Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 85 ข้อมูลที่ไม่น่าเชื่อ

จำนวนซากศพของซอมบี้ที่ตายแล้วนอนกองอยู่ใกล้เท้าของชูฮันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆอย่างรวดเร็ว จากตั้งแต่แรกเริ่มชูฮันไม่ได้แม้แต่จะขยับตัวจากที่เดิมเลยแม้แต่น้อย ไม่ได้แม้แต่จะเหลือบมองซอมบี้สักตัว มันราวกับว่าเขาไม่จำเป็นต้องมองมันชัดๆเพื่อจะฆ่าเลยด้วยซ้ำ

เสียงสู้รบจากอีกส่วนของเขาวงกตเริ่มเบาลงเรื่อยๆ พร้อมกับที่สงครามเริ่มจะจบลง ผู้คนที่ยืนอยู่บนหลังคารถของรถบรรทุกรีบทำเวลาเพื่อที่พวกเขาจะได้ไปช่วยชูฮันได้ทันทีที่ชูฮันต้องการความช่วยเหลือ เนื่องจากจุดที่ชูฮันอยู่เป็นจุดที่มีซอมบี้อยู่มากที่สุด ทว่าสิ่งที่พวกเขาเห็นเมื่อหันหน้าไปมองทางที่ชูฮันอยู่ ทำให้ทุกคนต่างช็อคกันถ้วนหน้า บางคนที่ยิงปืนไม่เก่ง ถึงกับยิงพลาดทันทีเมื่อสมาธิหลุดไป

เวลาผ่านไปเพียงแค่ครู่เดียว หากกองซากศพที่อยู่ใกล้เท้าของชูฮันกลับเริ่มสูงขึ้นไปอีก ความสูงของกองศพนั่นทำให้ทุกคนแทบไม่อยากจะเชื่อ ศพทั้งหลายต่างมีชะตากรรมเดียวกัน นั่นคือ…ถูกฆ่าที่เดียวกันและเวลาพร้อมๆกัน

ขวานยังคงเหวี่ยงไปรอบๆขณะที่ชูฮันยังไม่ได้ขยับตัวไปจากท่าเดิมเลยแม้แต่น้อย!

เขาทำแบบนั้นได้ยังไง?!

เลาเสี่ยวเสียวที่มีหน้าที่คอยสนับสนุนชูฮันวางปืนของเธอลง พร้อมกับยืนแทะเมล็ดแตงโมที่เธอเอามากิน เหมือนกับผู้ชมกำลังชมการต่อสู้

ชูฮันไม่ได้รู้ตัวเลยว่าการกระทำของเขาได้ส่งผลต่อผู้คนรอบข้างที่กำลังมองเขาอยู่ ในสายตาของเขา ซอมบี้พวกนี้ไม่ได้แม้แต่จะมีภัยคุกคามต่อเขาเลยแม้แต่น้อย

นั้นเป็นเพราะเขาได้เปิดโหมดความสามารถพิเศษอีกอันหนึ่งแล้ว…ความแม่นยำ!

จากความสามารถทั้งหมดที่เขาได้รับมา ความแม่นยำเป็นอันที่ใช้จำนวนคะแนนแลกเยอะมากที่สุด เขาต้องมีคะแนนถึง800คะแนนเพื่อจะได้มันมา แต่เห็นได้ชัดว่ามันคุ้มค่า การสู้รบในระยะที่กำหนดพร้อมกับความแข็งแรงระดับ 1 และยังคงฟาดฟันซอมบี้ไปด้วยได้กลายเป็นการเคลื่อนไหวตามสัญชาตญาณไปแล้ว ราวกับมันเป็นธรรมชาติของเขาเอง

เขาไม่จำเป็นต้องเล็งเป้า ไม่จำเป็นต้องมองซอมบี้ให้เห็นชัดๆก่อน เขาก็สามารถฆ่าพวกมันได้เลยด้วยการเหวี่ยงขวานออกไป และมันเป็นเพราะความสามารถพิเศษใหม่ที่เขาพึ่งได้รับมาอันนี้!

หลังจากฆ่าซอมบี้ไปจำนวนมากจากการระเบิดก่อนหน้านี้ คะแนนของชูฮันได้ขึ้นไปถึง2,300คะแนน ระบบให้รางวัลชูฮันเพียงแค่คะแนน0.1จากการฆ่าซอมบี้แต่ละตัว แต่ชูฮันไม่ได้รู้สึกว่าโดนเอาเปรียบหรือโกงอะไร มันเป็นเพราะว่าเขาไม่ได้เป็นคนสร้างระเบิดขึ้นมาเองหรือเป็นคนเก็บของต่างๆมา ดังนั้นเขาจึงรู้สึกพอใจกับตัวเลขที่ได้รับเป็นการตอบแทน อีกอย่าง นอกจากความสามารถพิเศษด้านความแม่นยำที่เขาได้รับมา เขายังได้อีกอันหนึ่งมาด้วย…พลัง!

นั่นคือเหตุผลว่าทำไมชูฮันถึงไม่จำเป็นต้องใช้กำลังมากอะไรแถมยังฆ่าซอมบี้ได้อย่างง่ายๆ

การเปิดตัวความสามารถพิเศษด้านพลัง ทำให้เขาต้องเสียคะแนนไปอีก500คะแนน แต่ชูฮันไม่ได้รู้สึกเสียใจ เพราะการเปิดความสามารถพิเศษอันใหม่ทั้งสองอันนี้ ทำให้ความสามารถในการต่อสู้ของเขาเพิ่มมากขึ้น แม้ว่าความแข็งแรงของเขาจะยังคงอยู่ในระดับ1ก็ตามที

หลังจากได้รับความสามารถพิเศษทั้ง2นั้นมา ชูฮันเหลือคะแนนอยู่อีกแค่1,000 เขาไม่คิดจะใช้คะแนนทำอะไรอีก ด้วยเพราะเขาต้องการเก็บคะแนนให้ได้2,000เพื่อยกระดับความแข็งแรงไปที่ระดับ2

พัฟ!

เสียงที่ดังพร้อมกับการตายของซอมบี้ตัวสุดท้าย ทั้งเขาวงกตในตอนนี้เงียบสนิท ชูฮันยืนอยู่เงียบๆบนกองภูเขาของซากศพ การยืนอยู่บนที่สูงแบบนั้นทำให้เขาสามารถมองเห็นทุกจุดของเขาวงกตได้ทั่ว

ผู้คนที่เข้าร่วมในสงครามนั้นสับสนกันมาก สงครามดูแปลกๆสำหรับพวกเขา ด้วยเพราะพวกเขาแทบไม่ได้ทำอะไรเลยหากกลับได้ชัยชนะมาอย่างง่ายๆ ชูฮันจัดการกับซอมบี้800ตัวคนเดียว ขณะกลุ่มทีมต่างๆก็จัดการกับพวกซอมบี้ที่กระจัดกระจายไปทั่ว ทุกคนดูเหมือนกับแค่โบกหรือเหวี่ยงอาวุธในมือตัวเองไปแค่2-3ครั้ง แต่ละคนสามารถฆ่าซอมบี้ไปได้ประมาณ3-4ตัว เพราะซอมบี้วิ่งเข้ามาทีละตัว หัวของพวกมันถูกทำลายได้ง่ายด้วยเพราะพวกมันต้องเบียดอัดกันผ่านช่องว่างเล็กๆเข้ามา จนหัวของพวกมันเหมือนจะยื่นเข้าไปหาอาวุธของเหล่านักสู้เองด้วยซ้ำ

ทำไมทุกอย่างมันถึงง่ายขนาดนี้?

ชูฮันเหมือนจะรู้ทุกอย่างล่วงหน้า เพราะเขาได้แจกจ่ายแต่ละหน้าที่ให้ทุกคนอย่างเท่าๆกันและถูกต้อง

เหล่าผู้รอดชีวิตเดินออกมาจากวงกลมที่สร้างจากรถหลายคัน จากนั้นก็กระจายตัวกันไปตามหาเพื่อน คนรักและครอบครัวของตัวเองกัน พวกเขาถูกบังคับให้แยกจากกันเพื่อไปเข้าทีมที่ชูฮันจัดไว้ให้ เพื่อให้แต่ละทีมสมดุลกัน

พวกเขาคิดว่ามันไม่มีซอมบี้เหลืออีกแล้วด้วยเพราะมันไม่มีเสียงคำรามของพวกมันให้ได้ยินอีก

“พี่!”

“แม่! พ่อ!”

ความตื่นเต้นกระจายไปทั่วเขาวงกต ภายในเขาวงกตยังคงเต็มไปด้วยร่องรอยของการต่อสู้ ทุกคนต่างกอดและร้องไห้ออกมา ต่างคนต่างยังไม่อยากเชื่อปฏิหาริย์ที่เกิดขึ้น!

จากนั้น ทุกคนก็มารวมตัวกันตรงใจกลางหลักของเขาวงกต พร้อมกับวิ่งพุ่งเข้าไปหาชูฮันกัน น้ำตาแห่งความดีใจและความตื่นเต้นยินดีหลั่งเต็มใบหน้าของทุกคน ขณะที่อารมณ์ที่ไม่สามารถอธิบายได้ถูกของแต่คนละก็ถูกปล่อยออกมา จากนั้นก็มีเสียงเชียร์ดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่องจากคนที่อยู่บนหลังคารถบรรทุก พร้อมกับกระโดดลงมาเพื่อร่วมยินดีกับทุกคน

มันเป็นเรื่องปฏิหาริย์! และชูฮันเป็นฮีโร่ที่สร้างปฏิหาริย์นั่น!

มันเป็นแผนของชูฮัน คน700คนสู้กับซอมบี้18,000ตัว!

อะไรมันจะน่าอัศจรรย์กว่านี้อีก?

มันเป็นข้อมูลที่แสดงให้เห็นว่าไม่มีใครตายหรือบาดเจ็บเลย พวกซอมบี้ไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้โดนผิวหนังหรือเล็บของทุกคนเลยด้วยซ้ำ

“ชูฮัน! เราชนะ!” เสียงของซางจิ่วตี้นั่นมีเสน่ห์มาก เธอตื่นเต้นมากขณะที่วิ่งเข้ามาที่อกชูฮัน ไม่สนใจเศษเนื้อเน่าและเลือดที่เปื้อนเต็มตัวชูฮัน เธอกำลังเต็มไปด้วยอารมณ์ตื่นเต้นที่บรรยายไม่ถูก ผู้หญิงมักจะไม่รู้ผลลัพธ์ของการกระทำของตัวเอง เธอยังคงกอดชูฮันไว้แน่น

ป่ายหวีเนอและเลาเสี่ยวเสียวไม่ได้วิ่งเข้าไปกลางวง ป่ายหวีเนอก็ทำตัวเหมือนเดิม แต่เธอก็ไม่รู้ว่าทำไมคราวนี้ใจเธอถึงเต้นแรงแบบนี้ เลาเสี่ยวเสียวไม่สามารถกระโดดลงมาจากหลังคารถบรรทุกได้ด้วยเพราะมันสูงเกินไปสำหรับเธอ ดังนั้นเธอเลยต้องใช้เวลาพอสมควรในการพยายามปีนลงมา ไม่อย่างนั้นคนแรกที่วิ่งเข้าไปหาชูฮันคงไม่ใช่ซางจิ่วตี้แล้ว

เฉินช่าวเย่เองก็ตื่นเต้นมาก แต่หลังจากเบียดฝ่าออกมาจากวงล้อมได้ เขาก็เริ่มรู้สึกกังวลว่าเขาจะสามารถฝ่าเข้าไปหาชูฮันได้ทางไหน หัวหน้าของเขาเท่เหมือนเดิมเสมอ!

“พี่ชู!” เฉินช่าวเย่นั้นดีใจจนพูดไม่ออก เหงื่อไหลย้อยระหว่างการต่อสู้ จนเมื่อสงครามจบลงและพบว่าทุกอย่างผ่านไปด้วยดีเขาถึงได้เห็นว่าการวางแผนของชูฮันน่าทึ่งขนาดไหน ทั้งการวางแผนและการคาดเดา ตั้งแต่การปรากฏตัวอย่างผลุนพลันของฝูงซอมบี้ การระเบิดอย่างต่อเนื่องของลิเธียมไอออนแบตเตอรี่และน้ำมัน ไปจนถึงจำนวนซอมบี้ที่ลดลงอย่างฮวบฮาบและท้ายสุดแล้ว การที่เหล่าผู้รอดชีวิตได้เผชิญหน้ากับซอมบี้เพียงแค่3-4ตัวต่อคนเท่านั้น

การก้าวไปข้างหน้าอย่างยึดมั่นในการตัดสินใจในการวางแผนและการจัดการแต่ละอย่างของผู้ชายคนนี้ทำให้ปฏิหาริย์เกิดขึ้นมา

มันเหลือเชื่อมากที่ไม่มีใครเสียชีวิตเลยสักคน

จำนวนคนตายเท่ากับศูนย์!

เป็นข้อมูลที่ไม่น่าเชื่อ!

“ชูฮัน! ชูฮัน!”

มีบางคนตะโกนเรียกชูฮัน พร้อมกับที่ทุกคนก็เริ่มร้องเพลงออกมาด้วยร้อยยิ้มแย้มเต็มหน้า ทุกคนโบกมือให้กำลังใจพร้อมกับตะโกนเรียกชื่อชูฮันอย่างสุดใจ พวกเขาตะโกนออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ!

ทุกคนตะโกนออกมาเป็นเสียงเดียว ต่างเปล่งเสียงกันออกมาสุดเสียงเท่าที่พวกเขาจะทำกันได้ ผู้คนอื่นๆสามารถได้ยินเสียงร้องของพวกเขาแม้จะอยู่ห่างไกลออกไป