Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 94 ป่ายหวีเนอตายแล้วเหรอ?

ว๊ากกกก!

เสียงคำรามสนั่นดังออกมาจากปากของซอมบี้ที่อยู่ห่างจากชูฮันออกไปแค่1เมตร ทำให้ชูฮันได้กลิ่นลมหายใจอันสยดสยองพร้อมกับรู้สึกได้ถึงความบ้าคลั่งของมัน

ซางจิ่วตี้ เฉินช่าวเย่ และเลาเสี่ยวเสียวพยายามจะเล็งปืนยิง แต่พวกเขาตามความเร็วของมันไม่ทัน

ช้ะ!

ชูฮันใช้พลังและความเร็วเกือบทั้งหมดของเขาเพื่อยึดข้อมือขณะเอียงตัวเพื่อหลบกรงเล็บของมัน

มันเป็นการโจมตีอย่างแม่นยำ!

กระบวนการทั้งหมดเกิดขึ้นในช่วงเวลาอึดใจเดียวเท่านั้น ใช้เวลาน้อยกว่า1วินาที

ความเร็วของชูฮันนั่นแทบไม่น่าเชื่อแต่ซอมบี้เองก็รวดเร็วเหมือนกัน มันถอยหลังหนีทันทีที่โดนชูฮันโจมตี แต่ก่อนที่มันจะถอยหนีออกจากระยะโจมตีของชูฮัน มันก็ถูกโจมตีเข้าอีกครั้ง ขอบของขวานตัดผ่านหัวของซอมบี้จนเกิดรอยแตก หากบาดแผลมันไม่ได้ร้ายแรงอะไรมาก มันยังคงส่งเสียงร้องคำรามพร้อมกับมีเลือดไหลออกมา

ว๊ากกกกก!
มันปล่อยเสียงคำรามออกมาพร้อมกับถอยหนีชูฮันทันที

ปัก!
การโจมตีครั้งที่สามของชูฮันตามเข้ามาติดๆโดยไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้าใดๆทั้งสิ้น!

มีกริชพุ่งออกมา…มันถูกเล็งเป้าไปที่หน้าผากของซอมบี้ที่ได้ถูกชูฮันทำให้เกิดรอยร้าวไว้แล้วในการโจมตีก่อนหน้านี้!

พัฟ!

เสียงของกระดูกแตกดังเข้าหูของชูฮัน

ตัวกริชถูกฝังแน่นอย่างแม่นยำเข้าไปถึงสมองของซอมบี้ เลือดสีดำและของเหลวในสมองสาดกระเซ็นไปทั่วบริเวณ ลูกตาขาวของมันในตอนนี้ถูกปกคลุมไปด้วยเลือดสีดำด้วยเพราะกริชได้ทำลายสมองของมันจนตาย ซอมบี้ล้มลงไปกองกับพื้นพร้อมๆกับที่ตัวกริชยังคงปักอยู่บนหัวมัน

ไม่ว่าซอมบี้จะอยู่ในระยะวิวัฒนาการไหนก็ตาม การระเบิดสมองจะได้ผลเสมอ!

การต่อสู้เป็นไปตามสัญชาตญาณของชูฮัน เขาไม่เคยใช้งานกริชที่อยู่ตรงแขนเขาเลย แต่วันนี้…กริชที่เขาผูกติดไว้กับแขนข้างขวาได้แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของมันแล้ว

จากนั้น…ชูฮันสูดลมหายใจเข้าลึกๆอากาศเริ่มผ่อนคลายลง การต่อสู้เมื่อสักครู่ใช้เวลาเพียงแค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้นหากแต่มันกลับทำให้เขาเหงื่อโชก เขาไม่กล้าแม้แต่จะผ่อนคลายสมาธิลงแม้แต่น้อย การตอบสนองของเขากำลังทำงานอย่างเต็มกำลังจนเขาไม่กล้าที่จะประมาท

เสียงฝีเท้าที่มั่นคงดังขึ้น…ชูฮันเดินไปทางร่างซอมบี้ที่นอนอยู่ ดึงกริชที่ปักอยู่ออกมาทำให้ของเหลวในสมองไหลทะลักออกมาผสมกับเลือดสีดำ

หากชูฮันไม่ได้รีบปักกริชกลับไปที่เดิม เขากลับใช้กริชจิ้มเข้าไปที่ด้านหลังของกระโหลกและแทงลงไป

นอกจากความแม่นยำของชูฮันแล้ว เขายังร่ำรวยไปด้วยข้อมูลและประสบการณ์ตลอดหลายปี

คริสตัลโปร่งใสสีดำถูกดึงออกมาจากสมองของซอมบี้ จากนั้นชูฮันก็นำมันใส่ลงกระเป๋าของเขา

เฉินช่าวเย่ เลาเสี่ยวเสียว และซางจิ่วตี้ ยังคงรอคอยอย่างตื่นตระหนกอยู่ตรงประตูพร้อมจะยิงได้ทุกเมื่อ

ทว่าการต่อสู้มันจบลงก่อนพวกเขาจะมีโอกาสได้ยิงเสียอีก ทั้ง3คนต่างแสดงท่าทางตกใจพร้อมกับยังไม่เชื่อเรื่องที่พึ่งเกิดขึ้นทั้งหมด

การโจมตีอย่างต่อเนื่องของชูฮันทั้งรวดเร็วและแม่นยำ ท่าทางอันรวดเร็วของเขานั้นไหลรื่นราวกับน้ำไหลหรือราวกับถูกฝึกมาอย่างเข้มงวดโดยเฉพาะ

ทุกคนต่างถามตัวเอง…มันเป็นสัญชาตญาณในการต่อสู้ของเขาใช่มั้ย? เขามีมันมาตั้งแต่เกิดเหรอ?

มิฉะนั้น มันก็ยากที่จะอธิบายถึงช่องว่างระหว่างทักษะของพวกเขา ชูฮันเป็นเพียงแค่นักศึกษามหาวิทยาลัยอายุ20ปีเท่านั้น ทุกคนสามารถดูออกว่าซอมบี้ที่นอนอยู่บนพื้นตอนนี้ทรงพลังมากกว่าซอมบี้ตัวอื่นๆมากแค่ไหน ถ้าเป็นคนอื่น พวกเขาก็คงไม่มีเวลาจะได้ตอบโต้ด้วยซ้ำและก็คงถูกฆ่าตายไปแล้ว

อย่างไรก็ตาม ชูฮันสามารถสู้กับมันได้ แถมยังฆ่ามันได้ด้วยซ้ำไป การต่อสู้อย่างว่องไวของเขานั้นทำให้ทั้งกลุ่มไม่สามารถประมวลผลตามเขาได้ทัน ทุกการเคลื่อนไหวของชูฮันนั้นสมบูรณ์แบบและเขาไม่ได้เสียพลังไปกับการเคลื่อนไหวอย่างเปล่าประโยชน์เลย มันเป็นการตอบโต้อย่างว่องไวของเขาหรือมันเป็นความสามารถในการประมวลอย่างรวดเร็วกันแน่?

ทั้ง3คนยังคงตะลึงงัน พยายามคิดหนักเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่ในหัว

“ไป” ชูฮันสอดกริชไว้ในปลอกแขน เขาปิดถุงที่ใส่คริสตัลลงไปและออกคำสั่ง “ไปตามหาป่ายหวีเนอกัน”

ป่ายหวีเนอ?

ชื่อของป่ายหวีเนอทำให้ทุกคนสะดุ้งตื่นจากภวังค์กันทันที

ซางจิ่วตี้เป็นคนแรกที่ตอบสนอง เธอมองไปที่ชูฮันพร้อมกับพยักหน้าอย่างแรง ป่ายหวีเนอหายตัวไปและพวกเขาต้องรีบตามหาเธอให้ไวที่สุด

เฉินช่าวเย่ตั้งมั่นอย่างมีสมาธิ มองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง หัวหน้าของเขานั้นแข็งแกร่งมาก เพราะฉะนั้นเขาต้องไม่ล้าหลังคนอื่น!

ติ้ง!
เสียงของระบบดังเข้ามาในหูชูฮัน
‘ความจงรักภักดีของเลาเสี่ยวเสียวถึง90%แล้ว!”

เสียงกลไกของระบบยังคงเยือกเย็นเหมือนเคย แต่ชูฮันรู้สึกว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่ามันช่างไพเราะเหลือเกิน มองไปที่เลาเสี่ยวเสียวที่เดินอยู่ข้างเขา ดวงตาของเด็กสาวเต็มไปด้วยความเคารพขณะมองมาที่เขา

ใช่ ความภักดีของเธอถึง 90% แล้ว!

ความจงรักภักดี 90% เป็นเกณฑ์ซึ่งหมายความว่าความจงรักภักดีของเธอจะเพิ่มขึ้นได้อย่างเดียวเท่านั้น มันไม่สามารถลดลงได้ เด็กสาวคนนั้นยอมจำนนต่อเขาอย่างสิ้นเชิง จากนั้นชูฮันก็ตรวจสอบคะแนนที่เขามีในตอนนี้ สักพักเขาก็สบถลั่นอยู่ใจ มันหมายความอะไร..ระบบนี้ให้คะแนนเขาแค่2คะแนนเท่านั้นในการฆ่าซอมบี้ระยะที่2เนี่ยนะ?

มันไม่สมเหตุสมผลเลย! เขาต้องการตำหนิ!

ด้านในของโรงกลั่นนั่นมืดมาก ชูฮันเดินไปข้างหน้าด้วยใบหน้าเย็นชา ฆ่าซอมบี้ระยะที่1ตลอดทางเดินที่ขรุขระ เลือดสีดำกระเซ็นไปทั่วด้วยเพราะวิธีการที่เขาใช้ฆ่าพวกมันนั้นช่างโหดร้าย ท่าทางแสนอึมครคมของชูฮันนั้นเผยให้เห็นชัด จนทั้ง3คนต้องนิ่งเงียบไม่กล้าส่งเสียงรบกวนเขา

ทั้งกลุ่มเดินไปไม่ได้ไกลก่อนจะได้ยินเสียงแทรกขึ้นมา

ปัง! ปัง! ปัง!
มันใช่ซอมบี้มั้ย? หรือว่าเป็นมนุษย์?

ทั้ง4คนรีบขยับไปตามเสียงทันที และได้เป็นพยานฉากของศพคนที่เหลือแค่ครึ่งร่างนอนแผ่หลาอยู่บนพื้น สรุปได้จากเลือดที่ยังไม่ได้แห้งว่าคนๆนี้พึ่งจะตายได้สักพักเอง หน้าและผิวของคนนี้ถูกกัดเละ ขณะที่เสื้อผ้านั้นมีคราบเลือดสีดำและเนื้อเน่าติดอยู่ ซอมบี้หลายตัวที่ได้กลิ่นกำลังมุ่งหน้ามาที่นี่

ยกเว้นชูฮัน…อีก3คนที่เหลือในกลุ่มต่างหน้าซีดขาวเผือดพร้อมกับจ้องไปที่ศพที่นอนอยู่ ซางจิ่วตี้ตัวสั่นเทาอย่างแรง ขณะที่ร่างทั้งร่างของเฉินช่าวเย่นั้นสั่นเทิ้มจนไม่สามารถควบคุมได้ เลาเสี่ยวเสียวปิดหน้าตัวเองพร้อมกับกอดชูฮัน เธอไม่กล้าจะมองต่อ

เพราะศพนั้นเป็นของผู้หญิง ดูได้จากผมยาวสีดำที่กองอยู่ข้างๆ…