Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 942 งุ่มง่ามจะตาย

　　เกาช้าวฮุ่ยรัวหมัดอัดแน่นด้วยพลังรุนแรงมากมายใส่เจ้าจิงโจ้ยักษ์โดยที่ไม่มีใครมองทันเลยภาพเบื้องหน้าที่ปรากฏต่อสายตาทุกคนไม่ต่างอะไรกับระเบิดนิวเคลียร์ถล่มลงใส่
　　กำปั้นที่เล็กกระจ้อยร่อยของเกาช้าวฮุ่ยเทียบกับร่างใหญ่โตของเจ้าจิงโจ้ยักษ์ที่แข็งแกร่งสุดๆ ทว่าผลกระทบของหมัดจากเกาช้าวฮุ่ยสามารถล้มเจ้าจิงโจ้ยักษ์ได้
　　”ตึง!”
　　ความผันผวนในอากาศที่มองไม่เห็นพุ่งขึ้นสูงคลื่นความร้อนขนาดใหญ่แผ่กระจายออกเป็นวงกว้างคลายกับรูปเห็ด คลื่นพลังงานดูดม้วนกลับรวมเข้าหากันและทันใดนั้นก็ตีแผ่ออกกว้างอย่างรุนแรงจนเกิดแผ่นดินไหว!
　　”ครืน!ตึง! ครืน!” 　　พื้นใต้ร่างจิงโจ้ยักษ์แตกออกทันทีหัวของเจ้าจิงโจ้จมลึกลงไปที่พื้น รอยแตกที่พื้นก็ยังคงส่งเสียงต่อไปเช่นเดียวกับพื้นที่แตกเป็นทางยาวไปเรื่อยๆ ราวกับว่าทั้งโลกกำลังแตกเป็นเสี่ยงๆ
　　พื้นทั้งหมดเหวี่ยงสั่นไปมาอยู่สักพักหนึ่งฝูงชนที่ลานจตุรัสซวนเซไปตามแผ่นดินไหว หากโชคดีที่เกาช้าวฮุ่ยนั้นจัดการกับจิงโจ้ยักษ์ในระยะที่ห่างไกลพอสมควร ผลกระทบจึงไม่สูงมาก ไม่มีใครตายหรือได้รับบาดเจ็บอะไร ทว่าสำหรับอาคารหรือสิ่งก่อสร้างโดยรอบนั้นคือคนละเรื่อง
　　บ้านอาคารทั้งหลายที่เคยชำรุดเพราะจิงโจ้ยักษ์ประกอบกับผลกระทบจากแรงโจมตีมหาศาลของเกาช้าวฮุ่ย ทำให้บานหน้าต่างกระจกทั้งหลายแตกละเอียด ตัวโครงบ้านชำรุดอย่างหนัก เศษหินเศษปูนร่วงหล่นเต็มพื้นไม่หยุด
　　ทุกอย่างตรงหน้าไม่ต่างอะไรกับโดนระเบิดนิวเคลียร์ยิงใส่เลยซากปรักหักพังทั้งหลายที่กองพะเนิน ตึกอาคารชำรุดอย่างหนัก เศษหินดินปูนปลิวผ่อนในอากาศ แต่ไม่เหมือนกับระเบิดนิวเคลียร์…เกาช้าวฮุ่ยสามารถควบคุมระดับพลังงานของเขาได้อย่างแม่นยำและไม่สร้างผลกระทบรุนแรงหรือวงกว้างที่มากเกินไป
　　พายุที่โหมเข้ามากระทันหันในขณะที่ทุกคนไม่ทันเตรียมพร้อมและเมื่อพายุหยุดลงเจ้าจิงโจ้ยักษ์ที่อยู่ใจกลางของคลื่นพลังงานมหาศาลที่เกิดขึ้นก็นอนแน่นิ่งแล้ว
　　ลานกว้างจตุรัสที่มีผู้คนหลายหมื่นคนตกอยู่ในความเงียบสงัดทุกคนจ้องไปที่จิงโจ้ยักษ์ซึ่งอยู่ไกลออกไป ในยามที่แสงอาทิตย์สาดส่องลงมา ร่างของเกาช้าวฮุ่ยที่ยืนอยู่บนหัวของจิงโจ้ยักษ์ก็กระจ่างชัดและส่องสว่าง ผมสีเหลืองอำพันนั้นเปล่งประกายยิ่งกว่าทุกครั้ง
　　”กึก!”
　　เกาช้าวฮุ่ยที่ตกอยู่ในสายตาของทุกคนก้าวลงมาจากตัวจิงโจ้ยักษ์เขาดูเป็นคนทั่วไปใส่เสื้อผ้าปกติธรรมดา เว้นเพียงแต่รองเท้าหนังอันเป็นเอกลักษณ์ซึ่งมีตัวอักษรโบราณสลักคำว่า ‘เกา’ เอาไว้ รองเท้าที่ยิ่งกว่าพิเศษ แสดงให้เห็นถึงชีวิตที่ไม่ธรรมดาของเกาช้าวฮุ่ย
　　”(*$&)(*&^%$%!^%^&#!!”
　　ฝูงชนบนลานจตุรัสก็กำลังตกใจกันหวาดหวั่น!
　　”พระเจ้าช่วย!นี้มันพลังการต่อสู้อะไรกัน?!”
　　”คนนี้คือใคร?เป็นวิวัฒนาการเหรอ? วิวัฒนาการสามารถแข็งแกร่งได้ถึงขนาดนี้เลย?!”
　　”ฉันไม่เคยได้ยินว่ามีคนมีพลังมากขนาดนี้มาก่อนเขาคือใคร?”
　　ความสงสัยและชื่นชมเกิดขึ้นไปทุกที่ในใจของทุกคนและเกาช้าวฮุ่ยที่เป็นจุดสนใจของความคิดเห็นของประชาชนก็เดินเข้ามาหาชูฮันทันทีหลังจากจัดการเจ้าจิงโจ้ยักษ์ได้สำเร็จ เขาส่งยิ้มยิงฟันสีขาวใส่ชูฮัน
　　”ฉันทั้งเท่และหล่อใช่มั้ยล่ะ?”แววตาสีเหลืองอำพันของเกาช้าวฮุ่ยส่องประกายแวววาว แสดงให้เห็นถึงความพออกพอใจที่ตกเป็นที่ชื่นชมของผู้คน
　　ชูฮันส่งสายตาเชิงว่าทำดีให้เกาช้าวฮุ่ยเล็กน้อยก่อนที่จะชี้ไปที่ร่างของจิงโจ้ยักษ์ที่อยู่ไกลออกไป “นายควรจะต่อยเข้าที่หัวใจหรือลำคอของมันเพื่อนน็อคให้ตายในทีเดียว การทำให้ทั้งหัวของแตกร้าวแบบนี้ไม่คุ้มค่าเลย ถ้าเรารักษาสภาพร่างมันไว้ทั้งตัวได้ดังเดิม ฉันสามารถเอามันไปขายได้เงินก้อนโตเลย!”
　　”ห้ะ?!”
　　เกาช้าวฮุ่ยยืนอึ้งอย่างไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่พึ่งได้ยินกระบวนการความคิดของชูฮันทำให้เขาพูดอะไรไม่ออก หากเขาก็รู้ดีว่าชูฮันพูดจริงไม่ได้โกหก นั่นจึงทำให้เขายิ่งสนใจ
　　แล้วเจ้าจิงโจ้ยักษ์นี้มีค่ามากขนาดไหนกัน?แม้แต่ร่างที่ตายไปแล้วยังมีค่าสูงมากอีก! 　　คนอื่นๆเองก็ตะลึงกับคำพูดของชูฮันเช่นเดียวกันหลังจากภาพการต่อสู้อลังการ พวกเขายังไม่ทันได้เฉลิมฉลองเลยก็ต้องถูกชิงตัดไปซะแล้ว ทำไมชูฮันถึงได้กลายเป็นคนโลภแบบนี้ไปซะได้?
　　แน่นอนว่านี้คือพลเอกชูฮันที่จัดการปีศาจและสิ่งชั่วร้ายทั้งหลายมานับไม่ถ้วน กระบวนความคิดในสมองจะต้องแตกต่างจากคนธรรมดาสิ!
　　”หัวหน้า!หัวหน้า!” หยางเทียนร้องเรียกพร้อมกับวิ่งเข้ามาหาชูฮัน แววตาจับจ้องที่เกาช้าวฮุ่ยด้วยความประหลาดใจและสะดุดตาอย่างมาก “ผมเหลืองนี้คือใครกัน?”
　　คนอื่นๆเองไม่ว่าจะเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูง ทหารทั่วไป เหล่าผู้รอดชีวิต หรือผู้ลี้ภัย ทุกคนต่างเอียงหูฟังด้วยความอยากรู้กันหมด มีรายละเอียดอะไรบ้าง? พวกเขาอยากรู้ด้วยเหมือนกัน!
　　เกาช้าวฮุ่ยหันไปมองชูฮันด้วยแววตาเปล่งปลั่งเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น นี่คือการแนะนำตัวของเขาสินะและหลังจากนี้เขาก็จะกลายเป็นคนดัง?
　　จากนั้น———
　　”คนงุ่มง่ามจะตายไม่ต้องสนใจ” คำพูดที่ออกจากปากชูฮันผิดแผกไปจากที่คิดอย่างสิ้นเชิง อีกทั้งชูฮันยังหมุนตัวและเดินจากไปอย่างไม่ลังเลอีก
　　”???”
　　ความตกใจและงุนงงปรากฏบนใบหน้าของทุกคนจิตใจของทุกคนราวกับถูกคำพูดของชูฮันซัดหายลงทะเลไปหมด งุ่มง่ามอะไร?
　　ฝีมือระดับปรมารจารย์ขนาดนี้งุ่มง่ามยังไง?
　　พลังที่สามารถทำให้ทั้งจีนสะเทือนได้งุ่มง่ามอะไรกัน?
　　ชูฮันไม่สนใจอะไรทั้งนั้นเขาสนใจแต่เส้นทางและเป้าหมายของเขา!
　　เป็นอีกครั้งที่เกาช้าวฮุ่นช็อคเพราะชูฮันจากนั้นน้ำเสียงที่ไม่พอใจผสมเสียใจที่ผิดแปลกไปจากปกติของเกาช้าวฮุ่ยก็ตะโกนใส่ตามหลังชูฮันไป “ไม่อยากจะเชื่อ ชูฮัน นี่คือวิธีที่นายแนะนำฉัน? ฉันอยู่เป็นอมตะ…”
　　เสียงของเกาช้าวฮุ่ยดังชัดเจนทุกคนที่ได้ยินมองเกาช้าวฮุ่ยด้วยสายตาที่แปลกไป บุคลิกของเจ้าเด็กหนุ่มนี่เหมือนคนละขั้วกับหัวหน้าชูฮัน!
　　มีเพียงแค่ซางจิ่วตี้ที่ยังคงยืนนิ่งเงียบเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนซางจิ่วตี้ซึ่งในยุคศิวิไลซ์นั้นเป็นหัวหน้าของทีมสำรองเขี้ยวหมาป่า ตอนนี้สายตาของเธอจับจ้องเกาช้าวฮุ่ยไม่วางตา…มันไม่กี่คนในโลกที่มีพลังมากมายขนาดนี้ และที่เธอก็รู้จักก็มีเพียงแค่ป่ายหวีเนอเท่านั้น ซางจิ่วตี้รู้ได้ในทันทีว่ามันต้องมีความเชื่อมโยงบางอย่างระหว่างเกาช้าวฮุ่ยและป่ายหวีเนอ
　　ซางจิ่วตี้ที่รู้จักป่ายหวีเนอและพลังของป่ายหวีเนอดีค่อนข้างตะลึงเมื่อเกาช้าวฮุ่ยตรงหน้าดูจะมีพลังมากกกว่าป่ายหวีเนอซะอีก
　　หรือจะเป็นเทพแห่งตระกูลลึกลับ?! 　　ความตกใจพุ่งขึ้นมาในอกของซางจิ่วตี้และมันยิ่งน่าตกใจเมื่อได้เห็นชูฮันเดินจากไปไกลแล้ว เธอรู้สึกว่าเธอคิดถูกแล้ว
　　ท่าทางของชูฮันที่มีต่อเกาช้าวฮุ่ยอาจบรรยายได้ว่าแย่แต่มันเป็นความแย่ที่ตั้งบนพื้นฐานของการรู้จักเป็นอย่างดีประกอบกับคำพูดที่ตะโกนดังก้องของเกาช้าวฮุ่ยเมื่อครู่ แสดงให้เห็นชัดเจนว่าชูฮันนั้นสนิทสนมกับเกาช้าวฮุ่ยพอสมควร
　　ทำไมชูฮันถึงได้กลายเป็นเพื่อนกับคนในตระกูลลึกลับได้?!
　　มันมีแต่เรื่องตื่นตาตื่นใจมากมายจนซางจิ่วตี้รับมือแทบไม่ไหวซางจิงเคยเผยเรื่องราวอันเหลือเชื่อของการมีอยู่ของตระกูลลึกลับให้เธอรับรู้เมื่อครั้งยังเด็ก
　　แล้วไหนจะเรื่องน่าอับอายทั้งหลายของเหล่าผู้นำค่ายๆต่างที่คอยทำทุกอย่างตามคำสั่งตระกูลลึกลับเพราะหวังการสนับสนุนแม้กระทั่งตอนนี้ ซางจิง…สถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยยอดฝีมือและผู็มีอำนาจมากมายมารวมตัวกันทว่าก็ยังมีสมาชิกของตระกูลลึกลับเดินเพ่นพ่านไปมาโดยไม่มีใครรู้ บางคนจากตระกูลลึกลับนั้นมีอำนาจสั่งการเหนือกว่าใครในแต่ละค่าย แม้แต่ตัวผู้นำ
　　แต่ในการเผชิญหน้ากับบุคคลที่มีพลังเหนือใครนั้นมันมียังข้อบกพร่องอยู่ ชูฮันไม่เพียงแค่เลือกที่จะเงียบสนิท แต่ยังมองเกาช้าวฮุ่ยด้วยแววตาผิดหวังกับการตัดสินใจเลือกทำเช่นนี้ของเกาช้าวฮุ่ย
　　ความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคนไม่สามารถย้อนคืนได้!