Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 949 ทำลายทิ้งซะ

　　”ซือซือ ซือ!”
　　ชูฮันลงมือวาดเส้นวงกลมบนแผนที่ของจีนทันทีทั้งหมด 12 วงกลม เท่ากับ 12 ค่ายพอดิบพอดี เสียงของปากกาที่ถูกวาดลากไปมาดังก้องทั่วทั้งห้องที่เงียบกริบ จากนั้นชูฮันก็วาดวงกลมสองวงสำหรับซางจิงและค่ายตวน และวงกลมสามวงกลมรอบค่ายเขี้ยวหมาป่า
　　จนถึงตอนนี้หลายคนในห้องประชุมเริ่มลุกขึ้นยืนอีกครั้ง พยายามชะเง้อคอมองดูแผนที่ที่ชูฮันกำลังวาดอยู่ โดยเฉพาะเด็กฉลาดอย่างซงเสี่ยวที่เริ่มพอจะเดาออกแล้ว ทว่าเขาก็ยังไม่แน่ใจเต็มที่
　　มีเพียงแค่ปฏิกิริยาของเกาช้าวฮุ่ยที่ดูจะหนักกว่าใครนัยน์ตาดำของเขาขยายกว้างจ้องไปที่ชูฮันด้วยความตกใจอย่างแรง ค่ายทั้ง 9 ที่ชูฮันวาดวงกลมล้อมไว้วงเดียวด้วยปากกาสีขาว ซึ่งค่ายพวกนี้ก็คือค่ายที่ได้รับการ ‘สนับสนุน’ จากตระกูลลึกลับ　　มันไม่ได้ยากที่จะเข้าใจว่าทำไมค่ายเขี้ยวหมาป่าถึงมีวงกลมล้อมสามวงด้วยคนที่แข็งแกร่งและพิเศษอย่างชูฮัน ไม่ว่าจะเป็นตระกูลเกาหรือตระกูลป่ายก็ไม่สามารถข่มชูฮันได้ ไม่ต่างอะไรกับตัวเขาเองตอนนี้ ตั้งแต่ที่เขาได้เจอกับชูฮันเขาก็ถูกชูฮันข่มตลอดโดยไม่สามารถต่อต้านได้เลย
　　ซางจิงถูกวาดวงกลมสองวง โดยปากกาคนละสี หมายถึงได้รับการสนับสนุนจากทั้งตระกูลป่ายและตระกูลเกา มันเป็นการแข่งขันที่ดุเดือดภายในซางจิง ซึ่งยังไม่มีผลเอกฉันท์ว่าใครคือผู้กุมอำนาจที่แท้จริงภายในซางจิงกันแน่
　　ส่วนสำหรับวงกลมสองวงของค่ายตวน…
　　ขณะที่ความคิดในหัวเกาช้าวฮุ่ยกำลังวิ่งวนอยู่ชูฮันก็หยิบปากกาอีกด้ามขึ้นมา
　　”ซือซือ ซือ!”
　　เสียงปลายปากกาที่ลากบนแผนที่นั้นดังก้องทั่วห้องประชุมที่เงียบสงัดด้วยเสียงนี้ทุกคนในห้องประชุมต่างผุดลุกขึ้นมองดูด้วยความสนอกสนใจ สีหน้างุนงงด้วยความไม่เข้าใจต่อการกระทำของหัวหน้าพวกเขา
　　เพราะชูฮันวาดกากบาทลงบนวงกลมของค่ายจินหยาง!
　　เช่นเดียวกับตอนที่ออกคำสั่งส่งคืนทหารวิวัฒนาการชูฮันวาดกากบาททับลงบนหนึ่งในค่ายที่ใหญ่ที่สุดของจีนด้วยท่าทีไม่รู้ร้อนรู้หนาว!
　　เหมิงชีเหว่ยที่เงียบมาตลอดก็พลันหน้าซีดลงความหวาดกลัวเริ่มเกาะกุมเข้ามาในใจ การที่หัวหน้าจงใจวาดกากบาทลงบนตำแหน่งของค่ายจินหยางมันข้องใจเขาเหลือเกิน และทุกคนในห้องนี้ก็มีความคิดไปในทางเดียวกันหมด ความหมายที่ทุกคนแปลได้ทันทีที่เห็นภาพนี้…
　　ทำลาย!
　　มันสอดคล้องกับบุคลิกลักษณะของชูฮันมากเกินไป!
　　ทว่าปัญหายังคงเหมือนเดิมตอนนี้เขี้ยวหมาป่ากำลังสงครามอยู่กับลูกผสมและกองทัพซอมบี้มหาศาลอยู่!
　　แต่ชูฮันกลับมาคิดหาวิธีทำลายค่ายจินหยางเนี่ยนะ?
　　ค่ายอันดับที่5 ของจีน ขนาดเศรษฐกิจที่หมุนเวียนภายในตัวค่ายจินหยางและจำนวนผู้คนที่ใหญ่กว่าค่ายเขี้ยวหมาป่าไม่รู้กี่เท่า มูลค่าความเสียหายที่ไม่สามารถประเมิณได้ อีกทั้งค่ายจินหยางก็ส่งความช่วยเหลือมาให้ค่ายเขี้ยวหมาป่าเช่นกัน แม้ว่าการช่วยเหลือนั้นจะเป็นเพราะกลลวงโดยฝีมือของหน่วยข่าวกรองลับก็ตามที…
　　เมื่อได้เห็นสัญลักษณ์กากบาทที่ตำแหน่งของค่ายจินหยางแม้แต่เกาช้าวฮุ่ยเองก็มีอาการตกใจ เขาเริ่มยืนไม่ติดกับที่ การกระทำของชูฮันมันโจ่งแจ้งและมุ่งมั่นอย่างมาก ชูฮันกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่?
　　”ยกเว้นซางติงค่ายตวน และค่ายเขี้ยวหมาป่าของพวกเรา” ทันใดนั้นเสียงของชูฮันก็ดังขึ้นขณะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับทุกคน ไม่มีใครอ่านสีหน้าและท่าทางของชูฮันออกได้เลย “ทั้ง 9 ค่ายที่ฉันวงไว้ พวกนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับแผนการสมคบคิดทำลายค่ายเขี้ยวหมาป่าของเราไม่ทางตรงก็ทางอ้อม…”
　　น้ำเสียงการพูดของชูฮันเริ่มเปลี่ยนไปเขาบิดยิ้มมุมปาก มือข้างหนึ่งยกเว้นชี้ไปที่ตำแหน่งของค่ายจินหยางบนแผนที่ “ส่วนนี้…ทำลาย”
　　”!!!”
　　ทุกคนตกใจจนเกือบจะหลุดเสียงออกมาพวกเขารู้ดีว่าชูฮันเป็นคนความอดทนต่ำ แต่แม้แต่ในช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้ชูฮันยังมีอารมณ์ไปทำลายค่ายอื่นอีกเหรอ ทั้งๆที่ค่ายเขี้ยวหมาป่าจะโดนถล่มอยู่แล้ว
　　ตอนนี้?
　　ชูฮันเหมือนต้องการจะให้พวกเขาลงมือ…
　　เดี๋ยวนี้?!
　　”หัวหน้าหัวหน้า” หยางเทียนพูดติดขัดอย่างตั้งตัวไม่ถูก ตัวสั่นด้วยความขวัญผวา “ตอนนี้เหมือนเรากำลังสู้อยู่กับพวกลูกผสม มันดูเหมือนจะไม่ใช่เวลาที่ดีเท่าไหร่นะครับ”
　　คนที่เห็นด้วยกับหยางเทียนรีบพยักหน้ากันระงมในใจก็กลัวเพราะไม่รู้จะว่าหัวหน้าจะมีปฏิกิริยาอะไรตอบกลับมา ทั้งที่ความจริงตอนนี้กองทัพเขี้ยวหมาป่ากำลังเผชิญวิกฤตอย่างโดดเดี่ยวอยู่กลางป่ากลางเขา ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดียังไงบ้าง แต่ผู้บัญชาการสูงสุดของพวกเขากลับอยู่ที่นี้ปรึกษาหารือวิธีที่จะทำลายค่ายจินหยางเนี่ยนะ?
　　เอาล่ะไม่ต้องพูดถึงจุดที่ว่าทุกคนตกใจครั้งแล้วครั้งเล่ากับการเคลื่อนไหวแต่ละก้าวของชูฮันมากแค่ไหน ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่อยู่ต่อหน้าเลย เอาแค่เรื่องที่ชูฮันต้องการ
　　เอาแค่เรื่องของค่ายจินหยางที่เป็นค่ายใหญ่อันดับที่ 5 ของจีน!
　　การทำลายล้างมันง่ายดายขนาดนั้นเลยเหรอ?
　　มันสามารถพูดออกมาได้ง่ายๆและทำได้ง่ายๆเช่นนั้นเลย?แล้วอะไรคือเหตุผลที่ต้องทำเรื่องที่น่ากลัวขนาดนี้?
　　เสียงหัวเราะเบาๆในลำคอของชูฮันดังขึ้นเขาสบตากับเหล่าสมาชิกแกนหลักทั้งหลายของค่ายเขี้ยวหมาป่าทันที ชูฮันยิ้มซ่อนมุมปาก ซึ่งสำหรับคนที่เห็นภาพนี้ยิ่งหลอนด้วยความกลัวกันขึ้นไปอีก
　　”เหมิงชีเหว่ย”น้ำเสียงหม่นๆแต่ชัดเจนว่าห้ามผู้ใดกังขาดังขึ้นจากปากชูฮัน
　　”ยะอยู่นี่ครับ!” เหมิงชีเหว่ยสะดุ้งด้วยความตกใจทันที เขารีบก้มโค้งตัวต่อหน้าชูฮัน ซึ่งมันไม่ใช่ระเบียบการทหารที่ถูกต้องการ แต่เป็นเพราะเขากลัวจนขวัญกระเจิงจึงทำไปตามสัญชาตญาณโดยไม่รู้ตัว
　　”สำหรับค่ายจินหยางฉันพึ่งเห็นจากรายงานที่นายส่งมา” ชูฮันพลิกรายงานที่มีข้อมูลอัดแน่นบนโต๊ะไปมา “จำไว้ว่านายต้องรอให้หน่วยข่าวกรองลับของนายเป็นที่รู้จักในสาธารณะก่อน แต่สำหรับฉัน คุณสมบัติของนายจะถูกบันทึกไว้เท่ากับตำแหน่งพลตรี”　　สถานะของค่ายจินหยางนั้นชัดเจนและละเอียดมากสถานการณ์ภายในค่ายจินหยางถูกหน่วยข่าวกรองลับปั่นป่วนจนเละไปหมด แต่นั้นยังไม่พอสำหรับชูฮัน…”ทำลายพวกมันซะ”
　　!!!
　　ติงเซวรีบจดบันทึกคำพูดของชูฮันตามลงไปด้วยหัวใจที่เต้นรัวขณะที่ในใจก็อดประหลาดใจกับความสามารถในการอ่านที่รวดเร็วของชูฮันได้ ชูฮันพึ่งจะกลับมาถึงค่ายเขี้ยวหมาป่ายังไม่ถึงหนึ่งวันเลยด้วยซ้ำ แต่เขากลับจัดการเหตุการณ์ไปได้หลายเหตุการณ์แล้ว รวมถึงอ่านข้อมูลการประชุมและข่าวกรอง ข้อมูลทั้งหลายภายในเวลาสั้นๆ ชูฮันอ่านข้อมูลมากขนาดนี้แล้วสามารถเรียบเรียงไล่ลำดับทุกอย่าง แถมยังคิดขั้นตอนรับมือล่วงหน้าที่จะจัดการค่ายจินหยางอีก เขาทำได้ยังไงกัน?
　　ระดับการแย่งแยกความคิดที่สูงราวกับเทพ? 　　เหมิงชีเหว่ยทั้งดีใจและเขินอายอย่างทำตัวไม่ถูกเขายกมือขึ้นแตะหัวอย่างอายๆ “เอ่อ มันไม่ใช่ฝีมือผมคนเดียวครับ เป็นเพราะทุกคนช่วยกันทำงานเต็มที่”
　　”ไม่มันเป็นของนาย เป็นเพราะนาย” ชูฮันสบตากับเหมิงชีเหว่ยอย่างแน่วแน่ “คนสมควรได้รับคำชม ก็ต้องได้รับคำชม”
　　อีกครั้งที่เหมิงชีเหว่ยอึกอักเพราะทำตัวไม่ถูกเขาทำตามคำสั่งของชูฮันที่ต้องการให้เขาจัดการจงไค โดยไม่ต้องถามถึงสาเหตุ ในเมื่อหัวหน้าสั่งมาเขาก็แค่ต้องหาวิธีที่จะทำมันให้สำเร็จ
　　ไม่ต้องรู้สาเหตุ?ไม่ต้องคิดอะไรให้ปวดหัว?
　　เพราะไม่มีใครตามความคิดหรือคาดการณ์การกระทำของหัวหน้าชูฮันได้ออกเพราะงั้นอย่าเสียเวลาหรือพยายามเลย…เปล่าประโยชน์
　　ชูฮันเผยรอยยิ้มที่เย็นชาราวกับปีศาจออกมารัศมีอำนาจที่ยากจะต้านทานแผ่กระจายเป็นวงกว้าง “ฟัง เหมิงชีเหว่ย!”
　　”ครับ!”เหมิงชีเหว่ยยืนหลังตรง ตามระเบียบพัก พร้อมตอบรับเสียงดังฟังชัด เขาสบตากับชูฮันอย่างแน่วแน่ หัวใจเต้นรัวด้วยความตื่นเต้น
　　”พรุ่งนี้รีบมุ่งหน้าไปยังค่ายจินหยางเพื่อขยายความขัดแย้งระหว่างจงคุยและจงไคให้ถึงที่สุด ปล่อยให้สถานการณ์ภายในของค่ายจินหยางเดือดจนถึงที่สุด จากนั้น…” แววตาของชูฮันวาววับ มีรอยยิ้มสะใจราวกับปีศาจ “ก่อนจะไป พาสมาชิกทั้งหมดของทีมความลับของพระเจ้าไปด้วย บอกพวกเขาว่าฉันสั่งให้จัดเต็ม สลายค่ายจินหยางให้ได้ภายในหนึ่งอาทิตย์ ทำให้จงคุยและจงไคส่งทหารของตัวเองออกมาสู้กันเอง!”
　　”เฮือก!!!”
　　เหงื่อเย็นๆผุดขึ้นเต็มแผ่นหลังของทุกคนด้วยความหวาดกลัวสายตาของทุกคนมองไปที่ชูฮันราวกับกำลังมองคนบ้าคลั่ง!
　　ทีมความลับของพระเจ้า?ไปที่ค่ายจินหยาง?
　　แล้วสงครามที่เขี้ยวหมาป่าทั้งหมดกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ละ?