Apocalypse Meltdown โลกาวินาศล่มสลาย - ตอนที่ 96 ร่วมมือ

ว๊ากกกกก!
ซอมบี้ระยะที่2พุ่งออกมา ตาของมันฉายชัดไปด้วยความโกรธ มันต้องการจะแก้แค้นชูฮันที่ทำให้มันเจ็บ

มันยื่นกรงเล็บออกมาพร้อมกับอ้าปากเผยให้เห็นเคี้ยวแหลมคมที่สามารถเจาะกำแพงได้

ชูฮันไม่ได้ถอยหนี หากกลับโจมตีกลับด้วยขวานของเขาแทน ก่อให้เกิดเสียงตัดอากาศที่เกิดจากแรงโบกขวานอย่างเต็มกำลัง

เอี๊ยดดดดดด!
กรงเล็บซอมบี้ปะทะเข้ากับขวานทำให้เกิดประกายไฟขึ้น ในตอนนั้นเองชูฮันรู้สึกดีใจด้วยเพราะเขาเห็นว่าสัมผัสด้านการมองเห็นของซอมบี้น่าจะลดลงไปเยอะเลยทีเดียว ชูฮันระเบิดกำลังทั้งหมดของเขาออกมาส่งผ่านมันลงไปยังขวานของเขา

ทันใดนั้น ซอมบี้ก็เปิดปากของมันออกกว้างและ…

ว๊ากกกก!

มันเปล่งเสียงคำรามแปลกๆออกมาพร้อมกับกับอ้าปากกว้าง เหงือกที่ชุ่มเลือดของมันมุ่งเป้าที่จะกินหัวของชูฮัน!

เ*ย! ชูฮันชะงักด้วยความตกใจ ทำให้ซอมบี้ใช้โอกาสในตอนนั้นคว้าขวานของชูฮันได้ ในตอนนี้มันเสี่ยงมากที่เขาจะดึงขวานกลับมาโดยไม่เสี่ยงชีวิตของเขา และยิ่งหนักขึ้นไปอีกเมื่อเขาเริ่มได้ยินเสียงขวานที่กำลังจะแตก

เขาตัดใจปล่อยขวาน ไม่อย่างนั้นเขาก็จะโดนมันกัด!

ในขณะนั้นเอง…เสาเหล็กยาว2เมตรก็พุ่งเข้าใส่ซอมบี้ เฉียดผ่านหูของชูฮันไป

พัฟ! มันแทงเข้าไปในปากซอมบี้ จนมันแหกปากร้องโหยหวนออกมาด้วยความเจ็บปวด ลิ้นที่ยาวเหยียดสีดำของมันถูกทำลาย ขณะที่เลือดสีดำของมันก็กระเด็นเปรอะไปทั่วหน้าของชูฮัน ทำให้มันสูญเสียความสามารถในการกัดอย่างสิ้นเชิง

มันเงยหน้าขึ้นมาด้วยท่าทางราวกับคนคลั่งพยายามที่จะเอาเสาเหล็กที่ฝังบนลิ้นมันออก จากนั้นก็เขวี้ยงเสาลงกับพื้นอย่างโมโห ป่ายหวีเนอไม่สามารถต้านแรงของมันได้และด้วยเพราะเธอไม่ยอมปล่อยเสาเหล็กในมือออก ทำให้เธอปลิวไปตามแรงเหวี่ยงของซอมบี้

ชูฮันเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับป่ายหวีเนอ

ทว่าเขาไม่มีเวลาที่จะสนใจ เขากระตุกขวานกลับมาตอนที่รู้สึกว่ามันคลายแรงที่จับขวานลง จากนั้นก็เหวี่ยงขวานไปทางด้านข้างด้วยความเร็วสูงสุดที่เขาสามารถรวมกำลังได้!

ปัง!
เสียงปะทะดังสนั่นขึ้นอีกครั้งด้วยเพราะซอมบี้เองก็รวดเร็วมากเช่นเดียวกัน มันรีบเหยียดกรงเล็บของมันออกมาต้านแรงโจมตี ขณะที่การต่อสู้ตอนนี้คือการแข่งขันของความแข็งแรง

ทางเดินนั้นช่างคับแคบ ไม่เหมาะสำหรับคน2คนที่ร่วมมือกันต่อสู้กับศัตรูตัวเดียวกัน พวกเขาไม่มีข้อได้เปรียบใดๆในการต่อสู้ในมุมแคบๆแบบนี้ แค่เหวี่ยงขวานธรรมดาก็เกือบจะฟาดเข้ากับผนังด้านข้างอยู่แล้ว จู่ๆเขาก็รู้สึกหนักตรงไหล่ทั้ง2ข้าง จากนั้นก็มองเห็นเท้าคู่หนึ่งเหยียบอยู่บนอกเขา

ป่ายหวีเนอกระโดดลงมาบนตัวเขา

นี่เธอไม่รู้เหรอไงว่าเธอดู….

ช้ะ! นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดถึงเรื่องนี้ แขนของชูฮันระเบิดกำลังออกมาขณะใช้การบุกของป่ายหวีเนอโจมตีศัตรู

พับ! พับ! ตัวขวานเริ่มงอตัวด้วยเพราะมันเกือบจะถึงขีดจำกัดของมันแล้ว พร้อมจะแตกได้ตลอดเวลา ขณะที่ชูฮันและซอมบี้ปะทะกันอีกครั้ง ป่ายหวีเนอก็เคลื่อนไหวอีกครั้งเช่นกัน

แขนที่ผอมเรียวของเธอยื่นลงมากอดคอชูฮันไว้ รู้สึกประหม่าเล็กน้อยด้วยเพราะตอนนี้เธอกำลังย่อตัวยืนหันเข้าหาหน้าชูฮันอยู่บนแขนของเขา และจังหวะต่อมา…ชุดของเธอก็ปิดคลุมครอบหัวของชูฮันไว้

ห่า! ชูฮันเกือบจะทำขวานตก นี่ผู้หญิงคนนี้กำลังทำอะไร? เขามองไม่เห็นอะไรเลย!

ป่ายหวีเนอที่หันหลังให้ซอมบี้อยู่ เตะใส่มันเข้าไปอย่างแรง!

ปัง! ปัง! มีเสียงปะทะดังก้องออกมา2ครั้ง พร้อมกับมีเสียงบางอย่างแตกดังมาจากรองเท้าของเธอ!

เธอสวมส้นสูง เป็นอะไรที่ทำให้ชูฮันสับสนมาก เธอทำยังไงถึงไม่ส่งเสียงเวลาวิ่งขณะใส่รองเท้าแบบนี้?

แต่เขาก็เข้าใจได้ทันทีที่ได้ยินเสียง…รองเท้านี่คืออาวุธต่างหาก!

มีเสียงฝีเท้าของคนที่กำลังวิ่งมาดังขึ้น

เฉินช่าวเย่ เลาเสียวเสียวและซางจิ่วตี้มาเห็นภาพที่ทั้ง2คนกำลังกอดกันอยู่ เฉินช่าวเย่และเลาเสี่ยวเสียวต่างตกใจมากจนอ้าปากค้างเป็นรูปตัวโอ “O”

นั่น2คนนั้นกำลังทำอะไรกันอยู่?

ป่ายหวีเนอค่อยๆทิ้งตัวลงไปที่พื้นและก็ลุกขึ้นยืน ตาของเธอดูเปล่

ประกาย ชูฮันรีบเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงคำรามของซอมบี้ที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด เลือดสีดำหยดลงมาจากตาของมัน

ป่ายหวีเนอเตะตาของมันด้วยรองเท้าของเธอ!

ไม่ต้องไปพูดถึงการโจมตีที่แปลกๆนั่น ความแข็งแรงของลูกเตะของเธอนั้นทำให้ชูฮันอึ้งอย่างมาก

ซอมบี้ระยะที่2นั้นแข็งแรงกว่าระยะแรกมาก หากวิวัฒนาการของมันทำให้พวกมันรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดไม่เหมือนกับซอมบี้ระยะแรก ความเจ็บปวดทำให้พวกมันถอยหนีด้วยความกลัวอย่างไม่รู้ตัวเวลาที่ถูกโจมตี ซอมบี้ที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาคลายมือที่จับบนขวานของชูฮันออก เพื่อเอามือไปปิดตาของมันแทนและกรีดร้องออกมา

ชูฮันประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง หากไม่นานเขาก็ใช้ประโยชน์ของจังหวะนั่น

มันเป็นโอกาสที่จะโจมตีซอมบี้!

พ้ะ!
เขาโบกขวานเหล็กของเขา เล็งเป้าไปที่หัวของซอมบี้!

ป่ายหวีเนอที่ยืนอยู่ตรงหน้าชูฮันอยู่ในระยะปะทะของขวาน มันกระชั้นชิดมากและเขาต้องรีบใช้โอกาสที่มีทำให้เขาไม่ได้เอ่ยปากเตือนเธอล่วงหน้า ทว่าดูเหมือนเธอจะมองออกว่าชูฮันกำลังจะทำอะไร เธอก้มลง ไถลตัวผ่านช่องระหว่างขาชูฮันไป การเคลื่อนไหวของเธอนั้นทั้งรวดเร็วและแม่นยำ ไม่ได้ใส่ใจกับข้อเท็จจริงที่ว่าเธอได้ลอดผ่านจุดลับของชูฮันไป

ปัง!

และในตอนนั้นเอง ก็มีเสียงดังลั่นขึ้นมา

ขวานของชูฮันปะทะเข้าที่หัวของซอมบี้จังๆ ลูกตาของมันปลิวไปทางกำแพง เลือดสีดำกระจายออกมา หัวของมันถูกตัดออกมาเป็น2ส่วน

ตึก!

ชูฮันสังเกตร่างของซอมบี้นอนแผ่อยู่บนพื้น ซอมบี้ตัวนี้ทั้งเร็วกว่าและแข็งแรงกว่าอีกตัว มันเป็นซอมบี้ที่พัฒนาเป็นระยะที่2มาแล้วอย่างสมบูรณ์

จากนั้นก็มองกลับไปที่ป่ายหวีเนอที่นิ่งเงียบเหมือนเคย แววตาของเธอยังคงไร้อารมณ์เหมือนเมื่อก่อน ดูเหมือนกับหุ่นยนต์ที่มีชีวิต แต่เขาไม่ได้ลืมพฤติกรรมที่ประมาทของเธอเมื่อครู่นี้

และเหลือบไปมองชุดของของป่ายหวีเนอที่ฉีกขาดจากการปะทะอย่างรุนแรงเมื่อครู่นี้

จากนั้นก็หมุนตัวกลับ ทำทีเป็นว่ากำลังสังเกตร่างซอมบี้ พลางค่อยๆแอบหยิบคริสตัสจากสมองของซอมบี้ออกมา มันเป็นคริสตัลพิเศษสำหรับซอมบี้ระยะที่2และสูงกว่า พร้อมกับได้รับแจ้งเตือนจากระบบถึงคะแนนที่เพิ่มขึ้นมา2คะแนน ชูฮันหมุนตัวกลับมาแะลมองไปที่ทั้ง3คนที่พึ่งมาถึงด้วยสายตาไม่พอใจ เขาได้มาแค่2คะแนนเองเนี่ยนะ!

“เรารบกวนพวกเธอเหรอ?” เลาเสี่ยวเสียวถอยหลังกลับพร้อมกับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแปลกๆอย่างอายๆ “มันเยี่ยมมากที่ได้เห็นเธอที่นี่ป่ายหวีเนอ พี่ชูฮันเชิญพี่ต่อได้เลย ทำสิ่งที่กำลังทำอยู่ต่อ”
เฉินช่าวเย่เองก็แสดงอาการเดียวกับเลาเสี่ยวเสียวออกมา