Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ - ตอนที่ 587 พลานุภาพร้ายกาจสะท้านมวลชน

อวี่เซียวเซิงตายแล้ว!

ต่อให้มียันต์กระดูกวิญญาณช่วยไว้ในตอนสุดท้ายแต่ก็ช้าไป จิตวิญญาณของเขาถูกกลืนกินโดยสมบูรณ์ ไม่มีความเป็นไปได้ที่จะหวนคืนชีวิตอย่างสิ้นเชิง!

ฉากนองเลือดและเหี้ยมโหดนี้ทำให้ ณ ที่นั้นเกิดเสียงสูดหายใจเย็นเยียบดังขึ้นทันที บุตรเทพมากมายต่างหน้าเปลี่ยนสี

พวกเขากล้าตั้งตนไม่เกรงกลัวสิ่งใดก็เป็นเพราะมียันต์กระดูกวิญญาณในครอบครอง แม้ว่าถูกสังหาร ขอแค่จิตวิญญาณไม่ดับสูญก็มีโอกาสรอดชีวิต

แต่การตายของอวี่เซียวเซิงได้เคาะสัญญาณเตือนแก่พวกเขาอย่างไม่ต้องสงสัย ทำให้พวกเขาต่างล้วนขวัญหนีดีฝ่อ

นั่นมันหนอนอะไรกันแน่

ทำไมถึงน่ากลัวเช่นนี้

การต่อสู้ยังดำเนินต่อไป หลังหลินสวินสังหารอวี่เซียวเซิงแล้ว ก็ม้วนเก็บทวนกระดูกมังกรกับร่างไร้วิญญาณที่เหลือทิ้งไว้กลางแจ้งนั้นไปในพริบตา

จากนั้นจึงเปลี่ยนเป้าหมายเล็งไปที่บุตรเทพเผ่ากวางหยก เจ้าหมอนี่เมื่อครู่ก็ถูกโจมตีจากหนอนกินเทพเช่นกัน ตอนนี้กำลังแผดเสียงคำรามอย่างเจ็บปวด

ชิ้ง!

หลินสวินทั่วร่างส่องสว่างเรืองรอง มือกระชับดาบหักพุ่งทะยานออกไป

บุตรเทพคนอื่นๆ ต่างหวาดกลัวอยู่ในใจ เมื่อลงมืออีกครั้งก็ยับยั้งไว้อยู่บ้าง ระแวดระวังเกรงจะซ้ำรอยอวี่เซียวเซิง

นี่กลับเป็นการเปิดโอกาสให้หลินสวิน ชั่วพริบตาก็ไล่ตามทันบุตรเทพเผ่ากวางหยก สำแดงการจู่โจมสังหารเต็มกำลัง

การต่อสู้นี้ไม่น่าหวั่นวิตกแม้แต่น้อย ไม่ว่าบุตรเทพเผ่ากวางหยกจะแผดคำรามและดิ้นรนก็ไม่อาจต่อต้านหลินสวินได้ ท้ายที่สุดถูกดาบหักของหลินสวินฟันคอขาด

โลหิตสีแดงสดสาดกระเซ็น บุคคลระดับบุตรเทพอีกคนร่วงหล่นลงเหมือนกับอวี่เซียวเซิง จิตวิญญาณของเขาถูกหนอนกินเทพกลืนกินอย่างไร้เยื่อใยเช่นเดียวกัน แม้วิ่งหนีก็ไม่ทันท่วงที

และบรรทัดมรกตเขียวเลื่อมพรายเล่มนั้นในมือเขา รวมถึงศพก็ถูกหลินสวินเก็บเอาไป

มองเห็นว่าเพียงพริบตาหลินสวินก็สังหารบุตรเทพสองคนติดต่อกัน อีกทั้งแม้แต่สมบัติติดตัวฝ่ายตรงข้ามล้วนถูกขูดรีดอย่างไม่เกรงใจแม้แต่น้อย ทำให้ทุกคนตรงนั้นต่างหน้าเปลี่ยนสีไม่หยุด

ชั่วร้ายเกินไปแล้ว!

เจ้าหมอนี่ใช่เทพมารหนุ่มที่ไหนกัน นี่มันปีศาจร้ายมุ่งหวังผลประโยชน์ตนหนึ่งชัดๆ ไม่เพียงแต่ฆ่าคนยังหมายชิงสมบัติอีกด้วย!

“ถอย!”

บุคคลระดับบุตรเทพเหล่านั้นล้วนไม่กล้าล่าช้าโดยสิ้นเชิง ต่างกระเจิดกระเจิงหวั่นไหว พวกเขาเดิมทีแค่ร่วมมือกันชั่วคราว ไม่มีทางร่วมแรงร่วมใจเป็นน้ำหนึ่งเดียวกัน

เมื่อเห็นอวี่เซียวเซิงและบุตรเทพเผ่ากวางหยกถูกสังหารสิ้นกับตา ทำให้พวกเขากลัวลนลานอยู่ในใจ หาทางป้องกันตนเอง จึงเลือกล่าถอยอย่างไม่ลังเล

“คิดหนี? มันจะง่ายขนาดนั้นที่ไหน!”

หลินสวินเหมือนไม่หายแค้น กลับกลายเป็นไล่ตามลงมาบนทางภูเขา มือกระชับดาบหักมั่น ชั่วพริบตาเท่านั้นก็ฟันบุตรเทพเผ่าคชามารเป็นสองส่วน!

ที่น่าเสียดายคือครั้งนี้ไม่มีหนอนกินเทพคอยช่วย ทำให้ฝ่ายตรงข้ามอาศัยพลังของยันต์กระดูกวิญญาณหลุดรอดหนีไป

“อย่าให้ข้าเจอพวกเจ้าอีก!”

หลินสวินกัดฟันกรอด สายตามองไปยังธิดาเทพเผ่ากาฬพฤกษ์และบุตรเทพคนอื่นๆ ที่หนีห่างออกไป ท้ายที่สุดก็ไม่ได้ไล่ตามต่อ

เหล่าผู้กล้าบริเวณใกล้เคียงหลบเร้นหนีห่าง เงียบกริบดังจักจั่นเดือนหนาว สีหน้าหวาดกลัวและตะลึงสุดกำลัง ถึงขั้นไม่มีสักคนกล้าเข้าประชิด

ถึงขั้นที่ว่าในพื้นที่แถบนั้นถึงกับยุติการเข่นฆ่าโรมรันได้เพราะหลินสวินเพียงคนเดียว เห็นชัดว่าต่างถูกวิธีอันป่าเถื่อนของหลินสวินเมื่อครู่นั่นทำให้หวาดหวั่น

แน่นอน ใครเล่าจะคาดคิดว่าบุตรเทพกลุ่มหนึ่งถาโถมเข้ามาอย่างเหิมเกริม แต่ชั่วพริบตากลับถูกหลินสวินคนเดียวสังหารจนแตกพ่าย

ถึงขั้นแม้แต่อวี่เซียวเซิงและบุตรเทพเผ่ากวางหยกก็ถูกฆ่าสังหารไปด้วย! ไร้โอกาสที่จะฟื้นคืนชีวิตอีก!

นี่มันช่างสั่นสะเทือนใต้หล้า ทำให้ผู้แข็งแกร่งเหล่านั้นรู้ถึงความน่ากลัวของหลินสวินยิ่งกว่าเดิม ใครยังจะกล้าผลีผลามในเวลานี้

หลินสวินไม่ได้ใส่ใจเรื่องพวกนี้ โคจรเคล็ดเวทบริกรรมผนึกและสะกดข่มหนอนกินเทพพวกนั้นใหม่อีกครั้ง พลางเริ่มขูดรีดทรัพย์หลังศึกบนตัวผู้แข็งแกร่งเผ่าคชามารไปพร้อมกัน

เมื่อจัดการเสร็จสิ้น เขาจึงหันหลังกลับก้าวเหยียบทางขึ้นเขาสายที่เก้า จากไปเพียงลำพัง

ตั้งแต่ต้นจนจบ ชายเสื้อบนตัวหมดจดไม่แปดเปื้อนโลกีย์ พิเศษโดดเด่นเหลือจะเอ่ย

มองส่งเขาจากไป เหล่าผู้กล้า ณ ที่นั้นเป่าปากโล่งใจเฮือกใหญ่พร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย แอบลอบปาดเหงื่อ เทพมารหนุ่มน้อยคนนี้ช่างวิปริตเกินไปแล้ว!

แต่ไม่ช้าพวกเขาก็แทบไม่สนใจสิ่งเหล่านี้ มุ่งขึ้นไปยังทางขึ้นเขาใกล้เคียง ไม่มีใครกล้าเลือกเส้นทางสายที่เก้านี้อีก

ช่วยไม่ได้ มีหลินสวินอยู่ก็เหมือนกับมีเทพมารตนหนึ่งปกครองที่นั่น ใครยังจะกล้าไปแย่งชิง เบื่อชีวิตนี่นักรึไง

…

“เด็กอย่างเจ้านี่เป็นสัตว์ประหลาดจริงๆ”

บนทางขึ้นเขา จ้าวจิ่งเซวียนและเจ้าคางคกยังไม่จากไป จับจ้องมองดูอยู่ตลอด เมื่อเห็นหลินสวินมุ่งมาด้วยท่วงท่าสง่างาม กลับมาจากการต่อสู้ เจ้าคางคกพึมพำออกมาอย่างอดไม่อยู่

“อย่าพูดมาก รีบไปเถอะ”

หลินสวินเหลือบมองเจ้าคางคกวูบหนึ่ง ทุกครั้งที่เห็นเจ้าหมอนี่เป็นต้องเกิดแรงกระตุ้นอยากต่อยเขาอยู่ตลอด ไม่รู้เป็นเพราะสาเหตุใด

บางทีคงเพราะนิสัยเจ้าหมอนี่สับปลับและกวนโมโหเกินไปกระมัง

“หนอนพวกนั้นร้ายกาจมาก” จ้าวจิ่งเซวียนเหมือนครุ่นคิดอะไรอยู่

แน่นอนว่านางมองออก ในการต่อสู้หลินสวินสามารถจัดการคู่ต่อสู้ได้อย่างหมดจดชัดเจนเช่นนี้ หนอนพวกนั้นต้องมีส่วนช่วยอย่างมากเป็นแน่

มิฉะนั้นต่อให้หลินสวินคิดอยากฆ่าบุตรเทพกลุ่มหนึ่งที่ตีล้อม ก็ไม่อาจทำได้ภายในเวลาอันสั้น

“ไปเถอะ” หลินสวินยิ้ม ไม่อธิบายอะไร

ภูเขาเทพหมอกม่วงเก่าแก่โบราณและศักดิ์สิทธิ์ มีกลิ่นอายตระหง่านโดดเด่นแผ่ไพศาล แม้แต่บนทางขึ้นเขานี้ล้วนอุดมไปด้วยกลิ่่นอายแห่งกาลเวลา

ก้าวเดินบนเส้นทางประหนึ่งหวนกลับสู่สมัยบรรพกาล สิ่งที่มองเห็นทั้งหมดล้วนเป็นกลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิ้น

“ฆ่า!”

ข้างหน้ายังมีสมรภูมิรบพัลวันร้อนระอุ มีผู้แข็งแกร่งกำลังประมือกัน

ชัดเจนยิ่งว่าพวกนี้ล้วนคือผู้แข็งแกร่งที่มุ่งขึ้นเขามาก่อน เพียงแต่เจอกันกลางทางจึงเกิดการปะทะกันขึ้น

ตูม!

ท่ามกลางการต่อสู้ชุลมุน มีผู้แข็งแกร่งลงมือกับพวกเขาหลินสวิน เห็นชัดว่าพวกเขาไม่รู้ถึงการต่อสู้ซึ่งเกิดขึ้นที่เชิงเขาเมื่อครู่

หลินสวินคร้านจะพูดมากความ ใครลงมือกับพวกเขา เขาก็ฆ่ามันผู้นั้นโดยไม่ยั้งแม้แต่น้อย

แค่เพียงชั่วขณะพวกเขาก็ฝ่าวงล้อมออกมาได้ก่อนเดินทางต่อไป และเส้นทางที่พวกเขาก้าวผ่านจะหลงเหลือร่างไร้วิญญาณและบ่อโลหิตกองหนึ่งทิ้งไว้

และมีผู้แข็งแกร่งที่เห็นท่าไม่ดียอมจำนนทันที ก่อนถอยหลีกไปเอง ถึงได้หลบพ้นพิบัติภัยนี้ไปได้

หลินสวินเวลานี้ประดุจเทพมารตนหนึ่งอย่างแท้จริง ดาบหักย้อมโลหิต ปีนป่ายทางขึ้นเขาไปพร้อมกับจ้าวจิ่งเซวียนและเจ้าคางคก ทุกหนแห่งที่ก้าวผ่านขอเพียงมีคนบุกจู่โจมเข้ามา ล้วนต้องเผชิญหน้ากับการสังหารอย่างไร้ปราณีของหลินสวิน

ตลอดทางมีผู้แข็งแกร่งสิบกว่าคนทยอยถูกสังหาร ในนั้นยังมีบุตรเทพคนหนึ่ง ที่น่าเสียดายคือยันต์กระดูกวิญญาณเขายังอยู่จึงหนีพ้นจุดจบแห่งความตาย

…

ขณะเดียวกันนี้ นอกแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์

คนใหญ่คนโตจำนวนหนึ่งต่างไม่อาจนิ่งสงบ เพราะวาสนายิ่งใหญ่ของภูเขาเทพหมอกม่วงกำลังจะอุบัติขึ้นแล้ว พวกเขาต่างล้วนให้ความสนใจตรงจุดนี้

วันนี้มีการต่อสู้ดุเดือดเกิดขึ้นมากมาย สูญเสียผู้แข็งแกร่งไปไม่รู้เท่าไร หลังบุคคลแกนหลักส่วนหนึ่งถูกยันต์กระดูกวิญญาณเคลื่อนย้ายกลับมา ก็นำข่าวใหม่ล่าสุดกลับมาด้วย

“เหล่าผู้กล้ารวมตัวกันที่ภูเขาเทพหมอกม่วง! ไม่รู้ว่าที่สุดแล้วใครจะมีชัยเหนือหมู่ศัตรูได้หัวเราะทีหลัง”

เหล่าคนใหญ่คนโตทอดถอนใจ จิตใจพลุ่งพล่าน

ตามที่พวกเขาสันนิษฐาน วาสนาซึ่งซ่อนอยู่ในภูเขาเทพหมอกม่วง คือสิ่งที่มีมูลค่ามากที่สุดในแดนลับอสูรมารอริยะอย่างแน่นอน

“แต่เพราะวาสนาครานี้ พวกเราแต่ละเผ่าก็สูญเสียคนในเผ่าไปมากเหลือเกิน เรียกได้ว่าเลือดหลั่งรินเป็นกระแสน้ำ ชวนให้คนเศร้าสร้อยนัก”

ทั้งมีคนใหญ่คนโตที่เจ็บแค้นชิงชัง เห็นว่าวาสนายิ่งใหญ่ครานี้มาพร้อมไอสังหารใหญ่ยิ่ง ภายในนั้นจะต้องมีผู้แข็งแกร่งมากมายร่วงหล่น ก่อให้เกิดความเสียหายต่อแต่ละเผ่าอย่างใหญ่หลวง

แต่ก็ช่วยไม่ได้ นี่แหละคือวาสนา หากไม่จ่ายค่าตอบแทนที่สอดคล้อง ไหนเลยจะสามารถได้มาโดยง่าย

“กับแค่คนในเผ่าตายไปนิดหน่อยไยต้องถอนหายใจเช่นนี้ แต่ไหนแต่ไรการแก่งแย่งมหามรรคถูกลิขิตให้มาพร้อมกับการนองเลือดและเข่นฆ่า ไม่ว่าใครล้วนไม่อาจหลีกเลี่ยง เพียงแค่ก้าวย่ำบนเส้นทางนี้ก็ไม่มีตัวเลือกให้หันหลังกลับแล้ว”

คำพูดนี้เหมือนจะเสียดหูอยู่บ้าง ทำให้คนใหญ่คนโตไม่น้อยคิ้วขมวด เมื่อมองออกไปกลับพบว่าผู้ที่กล่าวคือท่านย่าเทพสังหารแห่งเผ่าวาฬมังกร

เหล่าคนใหญ่คนโตพวกนั้นแม้ในใจจะอึดอัดแต่ก็ได้เพียงเงียบงัน

ช่วยไม่ได้ ยายแก่นี่อารมณ์เปลี่ยนเป็นย่ำแย่ยิ่งเพราะคนในเผ่าวาฬมังกรเกือบพินาศหมด เวลานี้ใครก็ไม่คิดจะขัดใจนาง

วู้ม!

และเวลานี้เองแท่นบูชาวิญญาณเบื้องหน้าท่านย่าเทพสังหารเกิดไหวเอนไปมา แต่กลับไร้จิตวิญญาณถูกเคลื่อนย้ายกลับ นี่ทำให้นางอดตะลึงงันไม่ได้

“ยังดี แค่สัญญาณกระตุกเท่านั้น”

ท่านย่าเทพสังหารปลอบใจตนเองเช่นนั้น พวกเขาเผ่าวาฬมังกรเสียหายร้ายแรงเกินไปแล้ว เกือบพังพินาศทั้งกองทัพ ล้วนแต่ถูกหลินสวินสังหารหมด นี่ทำให้นางแค้นจนแทบเป็นบ้าอยู่แล้ว

หากแม้แต่อวี่เซียวเซิงที่เหลือแค่คนเดียวเกิดเหตุไม่คาดฝัน นางต้องแบกรับไม่ไหวเป็นแน่

แต่เพียงชั่วขณะก็ได้ยินข่าวคราวจากที่อื่น…

“แย่แล้ว! เทพมารหนุ่มเผ่ามนุษย์นั่นปรากฏตัวแล้ว เพียงลำพังสังหารจนบุตรเทพกลุ่มหนึ่งถอยร่น แม้แต่บุตรเทพเผ่าวาฬมังกรอวี่เซียวเซิงยังถูกฆ่า แม้แต่จิตวิญญาณก็ไม่เหลือ!”

เปรี้ยง!

ท่านย่าเทพสังหารรู้สึกราวอสนีบาตฟาดผ่า ด้วยสภาพจิตใจของราชันระดับสังสารวัฏของนาง เวลานี้ยังยากจะสงบอารมณ์ พลันแผดเสียงกรีดร้องออกมาทันที โกรธจนตัวสั่นไปทั้งร่าง กระอักเลือดออกมาอย่างอดไม่อยู่อีกต่อไป

“เจ้าเด็กเผ่ามนุษย์!!”

นางราวกับใกล้คลุ้มคลั่ง ทำให้คนใหญ่คนโตใกล้เคียงสีหน้าเปลี่ยนเป็นพิลึกพิลั่น พวกเขาอยากบอกนักว่า กับแค่คนในเผ่าตายไปนิดหน่อยไยต้องเป็นเช่นนี้เล่า

แต่เวลานี้กลับไม่มีคนกล้าทำเช่นนั้น เห็นชัดว่าท่านย่าเทพสังหารถูกกระตุ้นจนแทบคลั่งแล้ว หากไปยุแหย่นางอีก นั่นคงเป็นการหาเรื่องใส่ตัวเป็นแน่

ขณะเดียวกันคนใหญ่คนโตเหล่านั้นต่างแอบตระหนกในใจ เด็กหนุ่มเผ่ามนุษย์นั่นก็วิ่งไปภูเขาเทพหมอกม่วงด้วย มีเขาอยู่ตัวแปรก็ยิ่งมากเกินไป

แม้แต่อวี่เซียวเซิงยังไม่สามารถหนีไปได้ ถูกปลิดชีพอย่างสิ้นเชิง ผลที่ตามมานี้ช่างรุนแรงเกินไปแล้ว!

แต่เมื่อมีข่าวมาอีกว่าแม้แต่บุตรเทพเผ่ากวางหยกก็ถูกสังหาร สุดท้ายจิตวิญญาณก็ไม่อาจหลีกหนีพิบัติเคราะห์นี้ ที่แห่งนั้นล้วนตื่นตระหนกครึกโครมโดยสมบูรณ์

คนใหญ่คนโตทั้งหมดต่างประหลาดใจสงสัยไม่หยุด สีหน้าอึมครึม จิตสังหารแผ่ซ่านอยู่ในใจ เด็กหนุ่มเผ่ามนุษย์นั่นเป็นตัวหายนะอย่างแท้จริง สถานที่ที่เขาปรากฏต้องมีฝนโลหิตคาววายุติดตามมา น่าแค้นใจยิ่งนัก!

“วาสนาครานี้อย่าให้เจ้าเด็กนี่ได้ไปเด็ดขาด มิฉะนั้นคนในเผ่าเหล่านั้นที่แก่งแย่งกับเขาเกรงว่าคงต้องประสบเคราะห์…”

มีคนใหญ่คนโตสีหน้าอึมครึมพึมพำกับตัวเอง

แต่ผู้เฒ่าเกาหยางกลับปวดหัวอย่างยิ่ง ทำไมเป็นเขาอีกแล้ว ทุกครั้งล้วนแต่ทำให้ผู้คนเคียดแค้น หรือว่า… เขาเป็นดาวมารตนหนึ่งจริงๆ?

…

แดนลับอสูรมารอริยะ บนภูเขาเทพหมอกม่วง

พวกหลินสวินอาบโลหิตแดงฉานมาตลอดทาง ต่อสู้ฟาดฟัน ไม่ช้าก็เข้าใกล้ยอดเขา

ที่นี่ก็เกิดการต่อสู้เช่นกัน มีผู้แข็งแกร่งกลุ่มหนึ่งหมายยึดครองอาณาบริเวณนี้ กำลังประจันกับพวกเซียวหรัน อวิ๋นเช่อ ซูซิงเฟิง เหวินเสียง และกงหยางอวี่อย่างดุเดือด

สถานการณ์รบรุนแรงหาใดเปรียบ เห็นชัดว่าสู้ต่อเนื่องมาสักพักแล้ว

ชิ้ง!

หลินสวินสะบัดดาบแตกพุ่งเข้าไป

หากมีแค่เขาคนเดียว เขาคงสังเกตการณ์เงียบๆ อย่างแน่นอน ไม่มีทางเข้าไปช่วยเด็ดขาด แต่ข้างกายเขามีจ้าวจิ่งเซวียนติดตามมาด้วย

เขาแค่ไม่อยากให้จ้าวจิ่งเซวียนถูกบีบให้ลำบากใจอยู่ตรงกลาง

อันที่จริงกล่าวกันถึงที่สุดแล้วนางก็เป็นผู้สืบทอดแดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณ ต้องยืนอยู่ข้างแดนศักดิ์สิทธิ์สมบัติวิญญาณตามที่ควรจะเป็น

ดังนั้นหลินสวินจึงลงมืออย่างไม่ลังเล

นี่ทำให้จ้าวจิ่งเซวียนชะงักงันเล็กน้อย ก่อนจะเข้าใจความตั้งใจที่หลินสวินทำเช่นนี้ทันใด นัยน์ตากระจ่างฉายแววประหลาดใจ มุมปากอวบอิ่มโค้งขึ้นเล็กน้อยอย่างยากสังเกตเห็น ภายในใจเกิดความรู้สึกราวหมอกปกคลุมเหลือจะเอ่ย

เจ้าคางคกลูกตากลอกกลิ้งหมุนวนก่อนหัวเราะขึ้นมา สีหน้าพิกล “หึๆ เจ้าหมอนี่ยึดหลักปิดปากเงียบเก็บงำผลประโยชน์ตนเองชัดๆ ไม่พูดไม่จาก็ใช้การกระทำพิชิตใจยอดพธูนางหนึ่ง”

จ้าวจิ่งเซวียนกลอกตาใส่ ก่อนส่งมอบคำหนึ่งแก่เจ้าคางคก “ไสหัวไป!”

…………..