Black Peach Z เดิมพันรักสาวแฮกเกอร์ - ตอนที่ 1716 vs 1717 vs 1718-1 - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

1716 vs 1717 vs 1718-1

โดย

ตอนที่ 1716

คิดมาถึงตรงนี้ เถ้าแก่ก็อดนับถือความใจกว้างของป๋อจิ่วไม่ได้ เพราะชายหนุ่มคนนี้ร้ายแค่ไหน เขาประจักษ์ดี ทว่าต่อให้ผู้ชายคนนี้ร้ายจริงๆ แหละ เวลาอยู่ต่อหน้าป๋อจิ่ว เขาจะกลายเป็นคนละคน ไร้แววเหี้ยมที่ปรากฏเมื่อคืน เสแสร้งว่าตัวเองโดนใส่ร้ายได้อย่างแนบเนียน

ฉินมั่วพอใจกับผลสำเร็จที่ได้จากแววตาตนเอง เขาจะปล่อยให้คนอื่นพูดมากต่อหน้าเหยื่อไม่ได้ ไม่อยากให้บทบาทที่ตัวเองแสดงอยู่ต้องถูกฉีกออก เพราะปฏิกิริยาของเจ้าเด็กคนนี้น่าสนใจดี แค่เขาทำท่าว่าอ่อนแอนิดหน่อย เจ้าหล่อนก็ประคับประคองเขา แถมยังจุ๊บเขาอีกด้วย

ความรู้สึกที่ได้ทำให้ฉินมั่วกระชุ่มกระชวย และเหยื่อของเขาเองก็ไม่โง่ หากเธอเชื่ออย่างสนิทใจว่าเขาเป็นคนดี มันก็ไม่น่าสนุก ซึ่งสีหน้าของเธอเมื่อครู่นี้ แสดงให้เห็นว่าเธอเดาออกว่าเขาทำอะไรลงไปบ้าง แต่กลับเอาใจด้วยการบอกว่า ‘ทำได้ดี’ ส่งผลให้มุมปากของฉินมั่วยกยิ้มหนักขึ้น จนเมื่อขึ้นรถ ฉินมั่วก็ยังยิ้มได้อยู่ จนทำให้เสี่ยวเฮยถึงกับสะเทือนไปทั้งคันในทันทีที่เปิดใช้ระบบจีพีเอส

จอมมารเป็นอะไรไป? ยิ้มเสีย…หวานจ๋อย

ดูเหมือนชายหนุ่มจะจับอาการของรถได้ จึงหันมาเอ่ย “รถคันนี้ไม่เลวเลยนี่ นอกจากเปลี่ยนรูปร่างตอนแล่นทางบกกับดำในน้ำแล้ว มันยังทำอะไรได้อีก?”

“อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรแล้ว แค่เป็นจุดเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตได้” ป๋อจิ่วอารมณ์แจ่มใส การที่ทำให้ท่านเทพอารมณ์ดีอยู่ข้างตัวเธออย่างว่าง่ายเช่นนี้ ถือเป็นเรื่องที่น่ายินดี

แต่เสี่ยวเฮยกลับไม่ได้อารมณ์ดี มันรู้สึกว่าจอมมารชมมันอย่างมีนัยยะ ในฐานที่เป็นรถอัจฉริยะ ข้อมูลทั้งหมดที่หามาสามารถสังเคราะห์ได้ว่า ปกติแล้วคนอย่างจอมมารไม่มีวันชมใคร นอกจากจะมีวัตถุประสงค์อื่น ทว่าเจ้านายของมันนี่สิ…เฮ้อ เสี่ยวเฮยไม่อยากพูดต่อไปแล้ว ตั้งแต่จอมมารปรากฏตัวออกมา ตำแหน่งรถคันโปรดของมันก็ไม่หลงเหลืออีกต่อไป

ฉินมั่วมีวัตถุประสงค์อื่นจริง แต่มันไม่หนักหนานักหรอก สำหรับเขาแล้ว สิ่งที่เขาสนใจมากที่สุดคือการที่เหยื่อเห็นเขาในสายตาเพียงคนเดียว ชายหนุ่มจึงพูดอีกนิดหน่อยก็เงียบลง ทว่าป๋อจิ่วรออยู่นานก่อนจะเลี้ยวรถด้วยฝีมือเยี่ยม นัยน์ตาและคิ้วพลอยยิ้มไปด้วย “ อ้อ รหัสใช้งานของรถคือ พี่มั่ว ฉันรักพี่”

ก่อนหน้านี้ ชายหนุ่มได้รู้ชื่อของตัวเองแล้ว เวลานี้มาได้ยินเจ้าหล่อนพูดอีกที มือที่หมุนไพ่ในพลันชะงัก “ฟังดูแล้วเหมาะกับนิสัยของป๋ามากๆ เลย”

“ฉันก็ว่างั้น” ป๋อจิ่วหมุนพวงมาลัย “ชอบก็ต้องพูดออกมาสิ”

ฉินมั่วไม่ตอบ ยิ้มหนักขึ้นราวกับเป็นจอมมาร หางตาหรี่เล็กน้อย หึ! โง่เป็นบ้า ยอมบอกเขาทุกอย่าง ไม่กลัวหรือไงว่าเขาจะขับรถหนีไป? ฉินมั่วคิดเช่นนี้พลางหันไปมองใบหน้าอีกฝ่าย

แสงตะวันที่สาดเข้ามากลายเป็นวงแสง ทำให้ผิวของเธอผ่องมากทั้งขาวและสะอาด เห็นกระทั่งไรขนอ่อนๆ ซึ่งเขารู้ซึ้งถึงรสสัมผัสจากใบหน้าเจ้าหล่อน ไม่เพียงแต่ใบหน้า กระทั่งเอวบางที่หลุดออกมาตอนเอี้ยวตัว มันนุ่มละมุนเหมือนหยก ยากนะที่คนจะไม่ชอบ

ฉินมั่วคิดว่า ขอเพียงเหยื่อเป็นแบบบนี้ตลอดไป สองตามองแค่เขาคนเดียว ซึ่งเขาคงไม่หมดความสนใจต่ออีกฝ่ายในเวลาสั้นๆ หรอก แต่การต้องกดตัวตนที่แท้จริงไว้อย่างนี้ บางครั้งก็ทำให้อดคันไม้คันมือขึ้นมาไม่ได้…

…………………………………………………….

ตอนที่ 1717

แต่ไม่เป็นไร ขอแค่เหยื่อน่าสนุกยังอยู่ เขาก็จะพักเรื่องฆ่าคนไว้ก่อน รอจนทนไม่ไหวค่อยว่ากัน ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร เขาจะต้องสะอาดหมดจด เวลาอยู่ต่อหน้าเหยื่อ เขาจะต้องดูไร้พิษสงเป็นลำดับแรก

ฉินมั่วหันหน้าออกไป ร่างในชุดกันลมดูดึงดูดสายตามาก ราวกับไม้แขวนเสื้อที่เดินได้ บวกกับหน้าตาของเขาที่หากไม่แปลงโฉมเสียบ้าง ก็เข้าเขตภายในประเทศไม่ได้ ยังดีที่ครั้งนี้ป๋อจิ่วเตรียมบัตรประชาชนไว้เยอะมาก จึงหาบัตรที่ระบุอายุใกล้เคียงกับชายหนุ่ม แล้วแปลงโฉมเล็กน้อย ถึงได้ลดทอดความโดดเด่นของชายหนุ่มลงได้บ้าง

ป๋อจิ่วรู้ดีว่ายิ่งภารกิจลับมากแค่ไหน ยิ่งไม่ตรวจสอบมากมาย ขอแค่ประวัติขาวสะอาด สอดคล้องกับตัวตนของเขา เพียงแค่นี้ก็เข้าประเทศได้แล้ว จึงเป็นเหตุให้เธอต้องอ้อมเส้นทาง โดยบินกลับจากประเทศ T แทน เพราะประเทศดังกล่าวเป็นเมืองท่องเที่ยว ยกเว้นวีซ่าให้คนจีน

ป๋อจิ่วฉลาดที่จุดนี้นี่แหละ เธอไม่ได้บินตรง แต่เมื่อไปถึงสนามบิน MG ก็เลือกทัวร์ล่วงหน้า แล้วกลับเมืองเจียงเฉิงในฐานะเป็นลูกทัวร์ ทั้งนี้ทัวร์กรุ๊ปดังกล่าวเป็นทัวร์ราคาถูก พวกสาวๆ ที่มาทัวร์นี้ นอกจากช้อปปิ้งแล้ว ก็ไม่ได้ต้องการอย่างอื่นอีก เมื่อมาถึงสนามบิน ก็พลันได้เห็นชายหนุ่มรูปหล่อต่างสไตล์ถึงสองคน อารมร์ย่อมต้องดีมาก “ดูตรงนั้นสิ!”

“หล่ออะ ทัวร์เราไฮโซขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไร”

“เพิ่งมามั้ง ไม่แน่เดี๋ยวเราอาจได้นั่งกับพวกเขาก็ได้”

การมาถึงที่นี่ของป๋อจิ่วและฉินมั่ว ได้สร้างความมีชีวิตชีวาให้กับทัวร์กรุ๊ปนี้จริงๆ หลายๆ คนหันมามองพวกเธอ เหล่าสาวๆ ก็เดาถึงความสัมพันธ์ของทั้งสอง คิดกันอยู่ว่าจะแบ่งทีละคนได้ไหม

เมื่อฉินมั่วได้ยิน มุมปากก็ยกยิ้ม แต่ไม่ได้พูดอะไร เดิมเขาที่ไม่สนใจต่อคนอื่น ยิ่งมายืนข้างกายป๋อจิ่ว สีหน้ายิ่งดูเหมือนคนไร้พิษสง แต่กลับดึงดูดสายตามาก

ป๋อจิ่วเตรียมเรื่องเอารถกลับ จึงไม่ได้ใส่ใจทางนี้ โดยเดินไปยื่นเอกสารที่ชั้นหนึ่ง

ปกติแล้วการนำรถเข้ามานอกประเทศ คุณตาพ่อบ้านจะเป็นคนจัดการให้ หลายคนคิดว่าคุณตาเป็นเพียงคุณหมอประจำตระกูล อันที่จริงก็ไม่เชิงหรอก พวกพ่อบ้านในตระกูลสูงแห่งวงการมาเฟียไม่เคยธรรมดา คุณตามีเส้นสายอยู่ในมือ ไม่ว่าจะเป็นเส้นสายใด ก็ล้วนแต่สำคัญมากจนยากจะประเมินมูลค่าได้

แน่ล่ะ จะว่าไป สมญานาม Z มักทำให้คนอื่นหวั่นเกรง ไม่มีใครกล้ามีเรื่องกับนายน้อยแห่งวงการแฮกเกอร์ หากใครอำนวยความสะดวกให้ได้ ก็ทำเถอะ เพราะพวกอยู่ในวงการ มักจะต้องการได้ข้อมูลในวันใดวันหนึ่ง

ฉินมั่วมองดูสิ่งเที่เกิดขึ้น แววตาขรึมลง เขารู้สึกว่า สถานะของเหยื่อออกจะซับซ้อนและน่าหลอกใช้ขึ้น ๆ

“พี่มั่ว จะกินน้ำไหม?” หลังจากที่เสร็จธุระ เธอก็หิวน้ำ แต่ตอนนี้อยากดื่มอะไรสักอย่าง

ฉินมั่วเห็นเธอเลียปาก แววตาก็จริงจัง “หิวเหมือนกัน”

“งั้นฉันไปซื้อนะ” ป๋อจิ่วว่าพลางเดินซุกมือข้างหนึ่งลงในกระเป๋า ตรงไปยังเครื่องขายเครื่องดื่มอัตโนมัติ ท่าเดินที่ดูสบายๆ แต่ด้วยเรียวขาที่ยาว ทำให้เธอดูเท่

สาวๆ ที่รอขึ้นเครื่องเช่นเดียวกัน ได้ยินคำสนทนาของคนทั้งสอง ต่างอยากฉวยโอกาสเข้าไปทำความรู้จัก “คุณคะ ฉันมีน้ำที่ยังไม่เปิดฝาเลย ถ้าคุณหิวก็ดื่มก่อนได้นะคะ”

ฉินมั่วหันไปมองหญิงสาวที่ยื่นขวดน้ำแร่มาให้ หมายมาดจะทำให้อีกฝ่ายกลายเป็นสาวกตัวเอง อย่างที่เคยไงว่า บางครั้งเขาก็คันไม้คันมือขึ้นมา…

……………………………………………..

ตอนที่ 1718-1 เขาเป็นผู้ชายของฉัน

การจะฝังคำสั่งทางจิตให้กับใคร ถือว่าง่ายมาก ขอแค่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไร ก็สำเร็จได้อย่างสบาย

ทว่า ฉินมั่วไม่คิดจะรับขวดน้ำนั่น เพราะหากเทียบกับเหยื่อของเขาแล้ว คนพวกนี้ดูสกปรกมาก นี่คงเป็นรสนิยมที่คุ้นเคย?

ฉินมั่วจึงแค่ยักคิ้วให้ กำลังจะยื่นมือไปรับ กลับมีคนปรากฏตัวอยู่ข้างไหล่ โดยกลิ่นอายหอมกรุ่นของป๋อจิ่วถูกถ่ายทอดออกมาพร้อมด้วยรอยยิ้ม น้ำเสียงของเจ้าหล่อนกระทบบนหูซ้ายของเขา “ขอโทษด้วย แฟนผมไม่ชอบดื่มน้ำของคนอื่น”

ไม่จำเป็นต้องหันไปมอง ฉินมั่วก็รู้ว่าคนพูดจะเป็นใครไม่ได้ นอกเสียจากเหยื่อที่เขาสนใจมากที่สุด ป๋าของเขานั่นเอง ไม่มีวันเป็นใครอื่น

ฉินมั่วหันไปก็เห็นเสี้ยวหน้าหล่อเหลากำลังเบ้ปาก สื่อให้รู้ว่าก่อเรื่องอีกแล้วสิ

หึงใช่ไหม? ชายหนุ่มรู้สึกแปลก จึงเชยคางอีกฝ่ายมาจูบ คนบางคนเพิ่งจะดื่มน้ำ รสหวานยังคงตกค้างอยู่ในปาก

“แอบกินอมยิ้มใช่ไหม?” ฉินมั่วถามอย่างเป็นปกติ แต่ไม่คิดจะผลักเธอให้พ้นจากตัว ทั้งยังยิ้มร้ายให้ “ป๋าเนี่ยซนจริง ๆ”

ป๋อจิ่วโดนจูบชนิดที่รับมือไม่ทัน แถมด้วยคำเรียกขานของท่านเทพที่แม่สองสาวน่าจะได้ยินชัด เธอจึงคร้านจะทำอะไร การประกาศความเป็นเจ้าของจะต้องทำตรงๆ

พวกสาวๆ ที่เข้ามาตีสนิทเชื่อว่าตัวเองหน้าตาดี จึงกล้าเสนอตัว ไม่คิดว่ามันจะกระอักกระอ่วนขนาดนี้ เธอได้ยินสองคนนี้คุยกัน ก็นึกว่าเป็นพี่ชายกับน้องชาย ไม่คิดไปในทางอื่นหรอก ทว่าตอนนี้ชายหนุ่มสองคนมาเที่ยวด้วยกัน หากไม่ใด้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งแล้วจะเป็นอะไรไปได้ เธอคนนั้นหดมือที่ขวดน้ำกลับไปด้วยหน้าแดงเรื่อ

ป๋อจิ่วหันไปยิ้มให้ ใบหน้าของหญิงสาวแดงขึ้นมาอีก รู้สึกว่าหนุ่มน้อยคนนี้อ่อนโยนกว่าผู้ชายเข้าถึงได้ยากคนนั้นเสียอีก ฉินมั่วเองจับปฏิกิริยาของอีกฝ่ายได้เช่นกัน แววตาบึ้งทันที เมื่อหันไปมองหญิงสาวอีกครั้ง ก็เปลี่ยนไปเป็นมืดทะมึนที่ไม่สิ้นสุด ทำให้เธอคนนั้นถึงกับตัวหนาวสั่น รู้สึกเหมือนชายหนุ่มจะฆ่าเธออย่างไรอย่างนั้นเชียว ทั้งๆ ที่มุมปากของเขายังแยกยิ้มอยู่แท้ๆ แต่ทำให้ถึงให้ความรู้สึกดังกล่าวเช่นนี้

ฉินมั่วไม่มองคนอื่นอีก แต่พลิกมือคว้าป๋อจิ่วมากอดแล้วรั้งให้นั่งระหว่างเรียวขาตัวเอง

ทั้งนี้คนอื่นๆ ที่นั่งรอขึ้นเครื่องเหมือนกัน แต่ไม่มีใครนั่งแบบนี้ และยิ่งไม่มีใครนั่งกอดกันด้วย

ทว่าฉินมั่วนั่งบนเก้าอี้ ทำเหมือนป๋อจิ่วเป็นตุ๊กตาตัวยักษ์ที่นั่งซ้อน แม้จะนั่งท่าเดียวกัน ทว่าจุดโฟกัสอยู่ที่ร่างท่อนบน ด้วยเหตุที่ฉินมั่วขายาว คนทั่วไปนั่งแบบนี้ไม่ได้หรอก

คนข้างเคียงต่างกันตาโต เพราะเมื่ออยู่ต่างประเทศ คนอื่นยังคงใจกว้างกันได้ แต่หากอยู่ในประเทศ จะทำได้อย่างนี้ได้หรือ

ป๋อจิ่วคิดว่าพวกเธอกำลังเรียกสายตาจากผู้คน แต่ท่านเทพไม่คิดจะเปลี่ยนท่านั่ง ทั้งยังโอบมือรัดเอวเธอ วางคางไว้บนไหล่เธอด้วย ชายหนุ่มหลับตาลง ขนตายาวเฟื้อยราวกับพัด “เหนื่อยจัง”

คำพูดสั้นๆ ทำให้ป๋อจิ่วไม่กล้าดิ้น หันหน้าไปลูบศีรษะชายหนุ่มด้วยมือข้างหนึ่ง เส้นผมสีดำของเขาไล้ไปปลายนิ้วของเธอ เหมือนเป็นเจ้าหญิงน้อยเมื่อครั้งเป็นเด็กเลยทีเดียว

เธอยิ้ม ใจอ่อนปวกเปียก ปากก็โอ๋ชายหนุ่ม “เดี๋ยวก็ขึ้นเครื่องแล้ว ทนอีกนิดนะ ไหวไหม?”

“ได้” ฉินมั่วยังไม่คลายมือ ซุกหน้าหล่อๆ ไว้ที่ซอกคอเธอ โผล่ให้เห็นเพียงเสี้ยวหน้าลูกครึ่งที่ทำให้คนอยากเห็น เพราะตรึงตาตรึงใจ

หญิงสาวที่นั่งข้างๆ ไม่เคยเห็นคนหน้าตาแบบนี้มาก่อน ทว่าชายหนุ่มมองเธอด้วยสายตาร้ายกาจที่ใครเห็นต่างก็ต้องกลัว แต่วินาทีถัดมา เมื่อเขาหันไปมองหนุ่มน้อยอีกคน ก็สามารถเสแสร้งทำเป็นอ่อนโยนจนทำให้แทบละลายได้เลยทีเดียว

…………………………………………….