Black Peach Z เดิมพันรักสาวแฮกเกอร์ - ตอนที่ 1726 vs 1727 vs 1728-1

ตอนที่ 1726

ราวกับรับรู้ได้ว่าเธอเข้ามาแล้ว ท่านเทพที่สไลด์จอมือถือจึงเงยหน้าขึ้น ความหยิ่งสลายไปทันที ราวกับกำลังปิดบังไว้ จากนั้นก็ละมือข้างหนึ่งมากระดิกนิ้วเรียกเธอ

ข้อกระดูกของมือข้างนั้นชัด นิ้วก็เรียวยาว ดูขาวจนโปร่งแสงท่ามกลางแสงไฟ

ป๋อจิ่วพูดในใจว่า เมื่อกี้คุณตาอบรมอยู่ข้างล่างมากตั้งมากมาย แต่ไม่ได้เตือนเลยว่า เธอจะต้องทำยังไงในเวลาท่านเทพใช้กลหนุ่มงาม แต่หากคิดดูอีกที ก็ไม่เห็นต้องทำอะไร พอเขาอ่อยที เธอก็กระโจนเข้าใส่ไปเลย

ประโยคหนึ่งว่าไว้ดี ท่านเทพอยากอ่อย คนอื่นไม่เกี่ยว

ป๋อจิ่วเดินเข้าไปหาด้วยความอยากรู้ “กำลังดูอะไรอยู่” ถ้าท่านเทพเห็นแอพลิเคชันที่เธอดาวน์โหลดมา แล้วเกิดอยากเล่นเกมสักเกมขึ้นมา ก็คงดีที่สุด จะได้รู้ว่าพวกเราสนิทกันมากแค่ไหนในเกม แต่ใครจะรู้ว่า เขาแค่หัวเราะแผ่วเบา “อยากรู้เหรอ?”

เมื่อป๋อจิ่วพยักหน้า ฉินมั่วก็เอ่ยเสียงเรียบ “เข้ามาใกล้อีกนิดสิ จะได้ให้ดู”

ลึกลับปานนั้น?

ป๋อจิ่วเดินเข้าไปใกล้อ่างอาบน้ำอีกก้าว กำลังจะก้มดู ทว่าชายหนุ่มกลับคว้าข้อมือเธอไว้ ‘ตู้ม!’ เธอถลาเข้าไปอยู่ในอ่างจนเปียกทั่วตัว รวมถึงเส้นผมด้วย ยิ่งเธอสวมเสื้อเชิ้ตตัวขาวอีกต่างหาก จึงเห็นทะลุไปจนถึงผ้าพันอกสีขาว รวมถึงทรวงอกนุ่มนั่นที่ทั้งขาวและโค้งเว้า โดยส่วนอื่นๆ ยิ่งทำให้อารมณ์วุ่นวายอลหม่านกันหมด

เขากลับคว้าเอวเธอเข้าหมับ ให้นั่งลงในอ้อมกอดตัวเอง ไอร้อนเริ่มกระจาย อุณหภูมิน้ำสูงไปหน่อย ทำให้ป๋อจิ่วเข้ามาแล้วตัวสั่นเล็กน้อย

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงท่ากอดของชายหนุ่ม ทำให้เธอสูงกว่าเขาครึ่งศีรษะ ลมที่พ่นออกมาเวลาที่เขาพูดจึงรดบนทรวงอกของเธอ ตามจังหวะที่ควันร้อนลอยขึ้นในห้องน้ำ ยากจะทำให้คนหลบเลี่ยงได้

“ป๋าลืมไปหมดแล้วเหรอว่า ฉันเคยพูดอะไรไว้บนเครื่องบิน”

บนเครื่องบินเหรอ? ป๋อจิ่วเลิกคิ้ว

ฉินมั่วคลึงเอวเธอ เอ่ยด้วยเสียงอมยิ้ม “รอให้ไม่มีใครอยู่ด้วยก่อนเถอะ ฉันจะเอาหนังสือที่ป๋าให้มาศึกษาสักหน่อย สงสัยไม่ใช่เหรอว่าฉันกำลังดูอะไร? อะ”

ป๋อจิ่วถูกยัดมือถือมาไว้ในมือ จึงดูโดยอัตโนมัติ แค่แวบเดียวเธอก็ตะลึง

ท่านเทพดูอะไรของเขาวะเนี่ย? โคตรไม่มาดของเทพเลย? ประธานจอมโหดรักฉัน? หนังสือประเภทที่เธอไม่มีวันแตะลิงก์เปิดอ่าน แต่เวลานี้ชื่อหนังสือกลับไม่สำคัญอีกต่อไป เพราะท่านเทพเปิดอ่านหน้าที่พระเอกกับนางเอกกำลังเข้าพระเข้านางกัน นิยายเรื่องนี้บรรยายได้ถึงใจ โดยใช้ห้องทำงานเป็นฉาก

เมื่อเห็นเธอเม้มปาก ฉินมั่วก็หยัดยิ้มที่มุมปาก พลิกร่างทั้งๆ ที่กอดเธอไว้ ความร้อนจากร่างกายแนบใบหูเธอ หัวเราะให้ด้วยเสียงต่ำแสนน่าฟัง “แต่น่าเสียดาย หนังสือเล่มนี้ไม่มีฉากอย่างว่าในห้องน้ำ แต่ไม่เป็นไร ฉันถนัดเรื่องนี้มากกว่าที่เขาบรรยายไร้สาระอีก”

ป๋อจิ่วไม่ทันทำอะไร เขาก็จูบบนทรวงอกเธอทั้งๆ ถูกเสื้อเชิ้ตที่เปียกนิดๆ ของเธอกางกั้น กระดุมบนเสื้อถูกเขากัดจนขาด แค่จูบเบาๆ แต่ทำให้มือของเธอสั่น

ท่านเทพรับมือถือที่ร่วงลงมาอย่างทันกาล แล้วโน้มตัวลง วางไว้ในอุ้งมือของเธอ “ถือไว้ดีๆ จะเอาไว้เลือกส่วนที่มีประโยชน์มาลองดู

……………………………………..

ตอนที่ 1727

ลองอะไร? ที่นิยายบรรยายไว้เหรอ? จอมเจ้าชู้อย่างป๋อจิ่วนึกภาพเหล่านั้นได้ หน้าพลันแดงซ่านอย่างระงับไม่อยู่ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงมือของท่านเทพที่เกาะเอวเธอชนิดไม่คิดจะปล่อย เขาปลดเสื้อเชิ้ตของเธอเอาเสียเลย แล้วลากจูบไปทั่วแผ่นหลัง

ตอนนี้มองสิ่งที่อยู่รอบด้านไม่ชัดแล้ว แม้จะอยู่ในอ่างอาบน้ำก็เห็นเพียงฟองขาว ไอร้อนเหล่านั้นวิ่งเข้านัยน์ตาเธอ แม้จะถูกขวางกั้นด้วยไอน้ำก็ตามที

ภาพที่อยู่ใต้แสงไฟช่างสวยเหลือเกิน และคงเพราะทั้งหน้าสองต่างหน้าตาดี จึงทำให้บรรยากาศในห้องลอยฟูฟ่อง

ฉินมั่วในเวลานี้เป็นเหมือนพวกแวมไพร์ตระกูลสูงที่อยู่มุมมืดในนิยาย พวกชอบดูหนังของอังกฤษคงจะรู้ พวกแวมไพร์ที่หน้าตาหล่อเหลาชอบลากสาวน้อยลงอ่างอาบน้ำที่สุด จากนั้นก็มอบความหฤหรรษ์ให้พวกเธออย่างที่ไม่เคยลิ้มลองมาก่อน ซึ่งชายหนุ่มกำลังทำเรื่องเดียวกัน แต่เขาไม่กัดลำคอของเธอ ทว่าแค่ประทับรอยจูบซ้ำๆ กันบนแอ่งชีพจร ก่อนจะเลื่อนต่ำลงๆ จนคนที่ถูกล่อลุ่มหลง ถึงกับตัวสั่นขึ้นมา

ป๋อจิ่วไม่รู้ตัวว่ากางยีนส์หลุดออกจากร่างตั้งแต่เมื่อไร จนเมื่อเสื้อเชิ้ตตัวยาวร่นไปกองอยู่ที่ขา คลี่ตัวกระจายราวดอกไม้แย้มบานบนผืนน้ำ ไหล่ที่ขาวสว่างดูขาวราวหิมะภายใต้แสงไฟครอบครองสติของอีกคนได้

ฉินมั่วกอดเอวเธอแน่นชนิดไม่ยอมปล่อย ทำให้เธอไม่รอดพ้นจากฝ่ามือเขา เมื่อได้เห็นภาพที่ว่าแววตาของชายหนุ่มถึงกับขรึมลง ก่อนจะงับไหล่เธอเข้าให้ ลมหายใจดูจะไม่ปกติ โดยเฉพาะเมื่อได้ยินเสียงที่หลุดรอดจากลำคอเธอ ยิ่งทำให้ทนแทบไม่ไหว หากไม่ใช่เพราะมีเสียงเตือนขึ้นมาก่อนว่าอย่าให้เลยเถิด ปล่อยให้เหยื่อชักนำอารมณ์ไปได้ยังไง ในฐานะที่เป็นผู้ออกคำสั่ง คนที่ถูกควบคุมต้องเป็นเหยื่อต่างหาก

 แต่เสียงร้องเบาๆ จากปากเธอ รวมถึงนัยน์ตาเหม่อลอยที่เธอใช้มองเขา ก็ยังทำให้เขาเหมือนได้ครอบครองเธอ

ฉินมั่วรู้สึกหงุดหงิดพิลึก พยายามสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ ดึงมือกลับคืนมา แล้วฉวยเอาผ้าผืนหนาพันรอบตัวเธอ เขาจะไม่แตะต้องเธอชั่วคราว ไม่งั้นคงอดไม่อยู่ นี่เป็นเพราะรสสัมผัสจากผิวเธอดีเกินไป หรือว่าเธอเป็นเหมือนนางปีศาจจากท้องทะเล เธอที่ขาวผ่องเหลือเกิน กลับทำให้คนอยากทำให้แปดเปื้อน

ป๋อจิ่วไม่รู้ว่าทำไม จู่ๆ ชายหนุ่มพลันลุกขึ้น

เสียงน้ำไหวดังขึ้น จนเมื่อเธอรู้ตัว ผ้าขนหนูสีขาวก็คลุมเหนือศีรษะเสียแล้ว จากนั้นเขาจึงเอ่ยด้วยเสียงกระหยิ่มยิ้มย่อง “เธออาบต่อเองละกัน ฉันจะไปเอานมมาให้ ป๋าของฉันจะต้องบำรุงในบางจุดเสียหน่อย อ้วนขึ้นสักนิดจะได้จับมันส์ดี”

ป๋อจิ่ว “…”

คุณตาบอกว่าเขาเสแสร้งอบอุ่นได้ดีมาก อบอุ่นที่ตรงไหนไม่ทราบ? ปากร้ายกันทั้งนั้น เดาว่าวันไหนที่ไม่ปากเป็นพิษ วันนั้นเขาคงไม่สบาย โดยเฉาะเวลาที่พ่นพิษใส่เธอ

ป๋อจิ่วกดผ้าขนหนูบนศีรษะ หัวเราะขึ้น มุมปากหยักโค้งเล็กน้อย เขาคิดว่าเธอมองไม่ออก กะจะล่อให้เธอตกบ่วงเสน่ห์จนถอนตัวไม่ขึ้น แล้วหยุดลงเสียอย่างนั้น ท่าทางไม่อยากได้เธอ

ป๋อจิ่วหัวเราะร้ายอีกครั้ง มีเรื่องหนึ่งที่เขาเข้าใจผิด เรื่องที่เขาอยากได้เธอหรือไม่ ไม่ใช่เรื่องที่เขาตัดสินได้

พรืด! ป๋อจิ่วลุกขึ้นจากอ่าบอาบน้ำ ช่วงขาของเธอเรียวงาม หลังจากที่เช็ดคราบที่แปลงโฉมไว้ ก็ดูขาวผ่องเหมือนโปร่งแสงเลยทีเดียว

…………………………………………….

ตอนที่ 1728-1

หยดน้ำเกาะอยู่ที่ข้อเท้าขาวผ่องราวเนื้อหยก แผ่นหลังถูกหุ้มด้วยผ้าขนหนู ไอน้ำปกคลุมทั่วร่างสะท้อนแสงจนเปล่งประกาย

ทว่านัยน์ตาคู่นั้นกลับทะมึนคลุมเครือ เหมือนเป็นนางปีศาจแห่งท้องทะเล โดยเฉพาะเวลายิ้มที่มุมปากหยักน้อยๆ นั่งเหยียดตรง ให้ความรู้สึกงดงาม ราวกับเพราะอยู่ในท่าทีดังกล่าว จึงดูเขินอาย

ป๋อจิ่วหงุดหน้าลงอย่างเท่ เธอกะจะปล้ำชายหนุ่มสักหน่อย ใครจะรู้ว่ายังไม่ทำอะไรเลย ชายหนุ่มก็ลากเธอเข้าไปไว้ในอ้อมกอดเสียแล้ว

ร่างเธอมีเพียงผ้าขนหนูแห้งสนิทติดตัว กระทั่งนัยน์ตาของเธอพลอยถูกคลุมในผ้านั่นด้วย  “พี่มั่ว” เธอรู้สึกว่าเขาชนะเกมนี้ด้วยเล่ห์ ก็เธอมองอะไรไม่เห็นสักอย่าง แล้วจะลงมืออย่างไร

ฉินมั่วมองดูคนที่เปียกน้ำจะแสดงความเจ้าชู้ เหมือนเจ้าเหมียวน้อยที่ใจร้อนอย่างแรง จนยื่นกรงเล็บออกมากะจะออดอ้อนออเซาะ “หืม?”  ชายหนุ่มเลิกคิ้ว กดศีรษะอีกฝ่ายให้ซบไหล่ตนเอง ส่งผลให้ป๋อจิ่วสงบได้ในที่สุด เพราะเธอเห็นแล้วว่าตัวเองไม่ได้ถูกผ้าขนหนูคลุมเพียงคนเดียว แต่เป็นสองคนต่างหาก เพราะท่านเทพก็ถูกคลุมด้วยเช่นกัน เธอสัมผัสได้ถึงผิวของเขาตรงๆ อืม ก็ควรจะเป็นแบบนี้แหละ จะลีลาทำตัวห่างเหินจากเธอไปทำไม

นัยน์ตาของเธอถึงกับยิ้ม กำลังจะลงมือ

“คิดจะทำอะไร” ฉินมั่วละมือข้างหนึ่งมารั้งมือที่ซุกซนของอีกฝ่ายไว้ ยักคิ้วให้ ทั้งรู้สึกขำ “ท่าทางสายเปย์ของฉันจะชอบฉันมากเป็นพิเศษ”

ป๋อจิ่วเงยหน้ามองอีกฝ่าย ยิ้มอย่างโหดนิดๆ “ใช่สิ ใช่สิ”

“ถึงชอบก็อย่าลูบมั่ว” ฉินมั่วจัดแจงอีกฝ่ายราวกับดูแลเหยื่อที่เลี้ยงไว้ในบ้าน “หันไปดูกระจกสิ”

ป๋อจิ่วเลิกคิ้ว “ทำอะไร?”

“เป่าผมไง” ยังไงก็ต้องหาทางเบี่ยงความสนใจ เพื่อไม่ให้คิดเหลวไหล ดังนั้นท่านเทพจึงหยิบไดร์เป่าผมมา แล้วยกมือขึ้นสูงด้วยออร่าแรงจัด

ป๋อจิ่วคิดดูแล้ว เธอไม่อาจฝืนใจใครได้ มันคงไม่ดีนักถ้าจะฉวยโอกาสรังแกท่านเทพในระหว่างที่ชายหนุ่มสูญเสียความทรงจำอยู่ “เอาสิ เป่าผมเลย”

เมื่อหันหน้าไปก็เห็นแผ่นอกที่เธอพิงหลังไว้ ทั้งสองถูกห่ออยู่นผ้าขนหนูผืนเดียวกันที่ไม่ใหญ่และไม่เล็ก กำลังดี อยู่กันแบบนี้ เธอแต๊ะอั๋งเขาไม่ได้เลย

ฉินมั่วกลับหัวเราะขึ้นหลังจากที่ได้ยินเสียงถอนหายใจ “ทำไม? ผิดหวังที่เป่าผมให้เหรอ? วันๆ เอาแต่คิดเรื่องเจ้าชู้นะเรา?”

“ก็อยากปล้ำพี่อ่ะ” ป๋อจิ่วรู้สึกได้ถึงลมอ่อนๆ ที่ถูกปล่อยออกมาจากไดร์ ยิ้มอย่างแช่มชื่น “ชัดขนาดนี้ พี่มั่วมองไม่ออกเหรอ”

…………………………………..