Black Peach Z เดิมพันรักสาวแฮกเกอร์ - ตอนที่ 2003-2 - 2004

ตอนที่ 2003-2
เธออยากมีแฟนมากเลยเหรอ?
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ลั่วลั่วกดท้องน้อย เธอกำลังดื่มด่ำกับความอบอุ่น
จนถอนตัวไม่ขึ้น ถึงได้เป็นเช่นนี้ ทั้งที่รู้ว่ารักไม่ได้ แต่กลับควบคุม
ตัวเองไม่อยู่…
“ขึ้นรถ” เสียงชายหนุ่มดังเข้าหู
ลั่วลั่วเงยหน้าขึ้น เห็นรถสปอร์ตคันเล็ก เมื่อเธอเปิดประตูเข้าไปก็ได้
กลิ่นน้ำหอม มือเธอแข็งเกร็ง ไม่ได้นั่งข้างคนขับ แต่เปลี่ยนไปนั่ง
ด้านหลังแทน
รถคันนี้ต้องเป็นของผู้หญิงคนนั้นแน่ ด้านหน้ารถมีรูปถ่ายแปะอยู่
ส่วนด้านหลังมีหนังสือด้านการแพทย์อีกเพียบ เธอเคยเห็นคนในรูป
ถ่ายมาก่อน เพราะเคยเห็นถึงได้หันหน้าไปมองด้านนอก
เธอเคยคิดอยู่หลายครั้ง หากเขามีแฟนแล้วจะเป็นอย่างไร
ตอนนี้เข้าใจดี ยังดีที่เธอลาออกจากวงการมาแล้ว ไม่งั้นคงต้อง
เผชิญหน้ากันอีก
เธอจะยังอวยพรเขาทุกวันปีใหม่ และคงจะได้เจอใครสักคนหลังจาก
ที่เลิกเล่นแล้ว
บางทีอาจจะได้เจอกับคนที่ไม่เคยอ่านโพสต์เกี่ยวกับเธอ หรือไม่ก็
ไม่ดูถูกอาชีพหรือประวัติการศึกษาอันน้อยนิดของเธอ
แม้จะหาได้ยาก แต่ก็น่าจะมี
เมื่อบอกตัวเองเช่นนี้ ลั่วลั่วก็ยิ้มบาง ๆ เพราะเคยคาดเดาหลายครั้ง
แล้ว ดังนั้นเธอจึงรับได้เมื่อทุกอย่างเข้ามาเยือน
เธอยังไม่ต้องไปร่วมงานแต่งงานเขาในเวลานี้นี่นา เมื่อก่อนเธอเคย
เห็นเขากับผู้หญิงคนนั้นที่มหาวิทยาลัยของเขา ก็รู้สึกว่าทั้งสอง
เหมาะสมกันดี
สามปีแล้ว ก็น่าจะพิสูจน์สัญชาตญาณของเธอได้ กลับมีความรู้สึกว่า
โล่งใจอย่างหนึ่ง
ต่อไปจะต้องรักษาระยะห่างระหว่างกัน แม้เธอจะเป็นลูกทีมเขา แต่
จะอาศัยที่เขาดูแลคนเก่งจนอาลัยกับความอ่อนโยนที่ว่าจนถอนตัว
ไม่ขึ้นไม่ได้
รอกลับไปกินเลี้ยงส่งแล้ว เธอจะเตรียมเดินทาง
อันที่จริงเธอกังวลเช่นกันว่าอีกไม่นานจะได้รับบัตรเชิญ คนมีการศึกษา
สูงอย่างเขา หากจะแต่งงานก็ไม่น่าแปลกอะไร
เมื่อมาถึงโรงแรม ลั่วลั่วไม่ได้แสดงความเจ็บปวดออกมาเหมือน
เมื่อก่อนหน้านี้ ยิ้มพลางจะขึ้นไปข้างบน
แต่กลับโดนเซียวจิ่งดึงตัวไว้ “ปวดท้องเหรอ?”
“ยังพอไหว ไม่ปวดมาก” ลั่วลั่วไม่ลืมอาชีพของเขา แต่ก็พูดเชิง
ปฏิเสธ “ฉันนอนแป๊บเดียวก็หาย”
เซียวจิ่งมองดูปากสีซีด “ท่าทางเธอไม่เหมือนนอนเดี๋ยวเดียวแล้วจะ
หายเลย”
“เหรอ?” ลั่วลั่วลูบหน้าตัวเอง “วันนี้ไม่ได้แต่งหน้าเลยดูซีดไปหน่อย
ฉันกะจะขึ้นไปนอน ง่วงจะแย่แล้ว”
เซียวจิ่งได้ยินแล้วจึงปล่อยมือ ไม่ได้พูดอะไรอีก
ลั่วลั่วคิดว่าน่าจะหลอกเขาได้ หลังจากเข้าห้องก็จัดการตัวเอง เปลี่ยน
กางเกงที่เปื้อนเลือดมาสวมกางเกงนอน จากนั้นจึงกินยาแก้ปวด
ทว่าเมื่อกำลังจะดึงผ้าห่มขึ้น ก็เห็นเขาถือของเดินเข้ามาหา ลั่วลั่ว
ไม่ได้โง่ขนาดถามว่าทำไมเขาถึงมีการ์ดเข้าห้องเธอได้
ในฐานะที่เป็นหัวหน้า เขามีการ์ดสำรองของทุกห้อง
แต่พอเซียวจิ่งเห็นกล่องยาที่หัวเตียงก็ย่นหัวคิ้วนิด ๆ
ลั่วลั่วถือแก้วน้ำร้อนไว้ เมื่อเห็นหน้าจอมือถือสว่าง ก็หลุบตามองดู
โดยไม่ทันได้พูดอะไรกับเขา แล้วตอบข้อความกลับ
เซียวจิ่งเห็นชื่อของหยางเฟิง แววตาพลันหนึกอึ้งขึ้นมา เอ่ยเสียง
เรียบว่า “เธออยากมีแฟนมากเลยเหรอ?”
ตอนที่ 2004
งั้นฉันเป็ นไง?
ลั่วลั่วไม่คิดว่าเขาจะถามเธอด้วยคำถามแบบนี้ นิ้วชะงักไป “ก็ไม่
หรอก”
“3 วันเจอ 2 คนเนี่ยนะ” เซียวจิ่งพูดไม่เหมือนเป็นเรื่องธรรมดา
ลั่วลั่วอึดอัด รวมผมไว้ข้างหนึ่ง พยายามอธิบาย “ที่บ้านเร่งหนักเลย
ปฏิเสธนัดดูตัวครั้งที่แล้วไม่ไหว ครั้งนี้ถือว่าคบกันเป็นเพื่อน ฉันดี
ต่อพวกเด็กที่ชอบฉันเสมอ ฉันเป็นพวกชอบปกป้องแฟนคลับนี่”
ในที่สุดลั่วลั่วก็บอกจนหมด อันที่จริงเขาเห็นเธอนัดดูตัวมาสองครั้ง
แล้ว จึงไม่มีอะไรต้องเสียหน้า
เธอยิ้มให้ “จะหาแฟนสักคนนี่มันเหนื่อยจริง ๆ แต่ไม่เลือกพวกแฟน
คลับหรอก พวกเขา…”
“งั้นเธอว่าฉันเป็นยังไง?”
ลั่วลั่วพูดยังไม่ทันจบ พลันถูกประโยคดังกล่าวแทรกกลาง
เล่นเอาเธออึ้งงันไปหมด สงสัยว่าฟังผิดหรือเปล่า กำลังจะดึงหูฟัง
ออกข้างหนึ่ง
เซียวจิ่งมองอีกฝ่าย เมื่อเห็นเธอไม่ตอบ ก็ยื่นมือไปช่วยดึงหูฟังออก
ด้วยระยะห่างที่ใกล้กันมาก “เมื่อกี้ไม่ได้ยินเหรอ?”
ลั่วลั่วมือเกร็งเมื่อลมหายใจที่คุ้นเคยรินรดอยู่ข้างหู เขาเคยพูดแบบนี้
กับเธอมาหลายครั้งแล้ว ล้วนแต่เป็นตอนที่เขาแก้ไขความผิดพลาด
ของเธอในเกม รวมถึงตอนทดสอบความเร็วมือของเธอ
เขาไม่เคยถามคำถามส่วนตัวแบบนี้ แถมอยู่ในทีมย่อมต้องสนิทชิด
เชื้อกัน
ทุกอย่างเกิดขึ้นตามธรรมชาติ กระทั่งตอนที่เธอกระโดดกอดเขาเมื่อ
ครั้งได้แชมป์ เขาเองยังย่อตัวกอดเธอด้วยเลย
นี่ไม่ได้มีความหมายแต่อย่างใด
เวลานั้นพวกเธอเป็นแค่เพื่อนร่วมทีมกันอย่างบริสุทธ์ิใจ ทว่าเวลานี้
…
ลั่วลั่วไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี หัวใจเต้นเร็วราวกับจะกระโดดออกมา ลืม
ความเจ็บปวดตรงท้องน้อย เหลือเพียงเสียงเขาที่ดังข้างหูเธอ
“งั้นฉันขอถามเธออีกครั้ง เธอคิดว่าถ้าฉันเป็นแฟนเธอ จะโอเคไหม?”
เซียวจิ่งหลุบตามองหน้าเธอ “ถ้าเธออยากมีแฟนนะ”
ลั่วลั่วยื่นมือนวดหูตัวเองพลางมองเซียวจิ่ง เธอไม่เคยคิดเรื่องนี้มา
ก่อน ไม่เคยคิดจริง ๆ เพราะไม่กล้าคิด กลัวว่าคิดแล้วจะกล้าทำอะไร
ขึ้นมาจริง ๆ
แต่คนคนนี้มีอิทธิพลต่อเธอมากเกินไปแล้ว
“หัวหน้า อยู่ห่าง ๆ ฉันหน่อยดีกว่า” อย่างน้อยหัวใจเธอจะได้ไม่เต้น
แรงขนาดนี้
เซียวจิ่งมองปฏิกิริยาของเธอ แววตาเคร่งขึ้น “รับไม่ได้หรือไง?”
“เปล่า” ลั่วลั่วสูดหายใจลึก “หัวหน้ายังโสดอยู่ไหมล่ะ?”
เซียวจิ่งพูดเสียงเบา “ใช่ แต่พรุ่งนี้อาจไม่โสดแล้ว”
ลั่วลั่วไม่ได้พิจารณาประโยคล่าสุดของเขา “แล้วเจ้าของรถของวันนี้
ล่ะ เขา…”
“ใคร?” เซียวจิ่งเบือนสายตามอง “เธอสนใจเรื่องผู้ช่วยที่ทาง
มหาวิทยาลัยส่งมาให้ฉันตั้งแต่เมื่อไร บอกแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าฉันไม่
หาแฟนจากอาชีพเดียวกัน?”
ลั่วลั่วอึ้งไป “ที่หัวหน้าบอกว่าไม่หาแฟนจากอาชีพเดียวกัน ก็คือไม่
หาในวงการหมอเรอะ?”
“อื้อ” เซียวจิ่งพูดน้อย แม้จะเป็นในสถานการณ์นี้ก็ตาม
ลั่วลั่วอยากจะ…เธอสูดหายใจเข้าลึก ชันตัวขึ้นนั่ง ทึ้งผมตัวเอง
เซียวจิ่งเลิกคิ้ว ยื่นมือจัดผมให้ “มีอะไรอยากถามอีกไหม?”
“เมื่อกี้ที่หัวหน้าบอกว่าอยากมีแฟนไหม ก็คือจะเป็นแฟนฉันเหรอ”
ลั่วลั่วกัดริมฝีปากบาง “คงไม่ใช่ว่าชอบฉัน ง่าย ๆ อย่างนั้นหรอกนะ
…”
ประโยคนี้ลั่วลั่วถามตรงเข้าประเด็นอย่างชัดเจน