Black Peach Z เดิมพันรักสาวแฮกเกอร์ - ตอนที่ 2060-2061

ตอนที่ 2060
หัวหน้าเซียวหึงหวง
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องคนหรือเกม
ปัญหาหนึ่งที่ลั่วลั่วคำนึงถึงมานาน นั่นคือการเลือกเล่นอาชีพเป็น
การตัดสินใจที่ผิดหรือเปล่า
เธอไม่เคยเสียใจ แต่เสียดายมากกว่า
มันไม่เหมือนอย่างที่เคยคิดไว้
หลายเรื่องไม่อาจพูดออกมาได้ชัดเจน ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอใช้
เวลาฝึกซ้อมมากกว่าใช้ชีวิตส่วนตัวเสียอีก
เมื่อยุคทองของการเป็นดาราในวงการอีสปอร์ตมาถึง ก็หมายความ
ว่าจะต้องติดต่อสื่อสารกับผู้คน
จะว่าไปก็น่าขำ ถ้าให้หัวหน้าต้องพูดคุยกับแฟนคลับ เขาจะพูดอะไร
เช่นว่า “เทพเซียว ฉันชอบคุณค่ะ”
หัวหน้าคงนิ่งเฉย
ลั่วลั่วคิดมาถึงตรงนี้ก็สบายใจขึ้นเยอะ
ไม่เพียงแค่เธอหรอกที่ปรับตัวไม่ได้ ผู้ชายคนนั้นก็เช่นกัน
แต่เขาเข้มแข็งเสมอ ดังนั้นถ้าหากเป็นไปได้ ก็น่าจะอยู่ตลอดไป
ลั่วลั่วไม่เสียใจที่ชอบเขา ไม่เสียใจเลยสักนิด แต่ไม่อยากจะเดินหน้า
ต่อ
ทว่าเธอก็รับคนอื่นเข้ามาในชีวิตไม่ได้อีกเช่นกัน จึงปฏิเสธผู้ชายคน
อื่นอย่างเด็ดขาด
เพื่อนหนุ่มก็เข้มแข็ง อาจเพราะเป็นทหาร นิสัยก็ดีมาก “รู้แล้ว ไปกิน
ไอติมกันไหม”
ลั่วลั่วพบว่าคนที่ชำนาญด้านการสื่อสารกับคนอื่นจะมีคุณสมบัติ
พิเศษ พวกเขาจะเบี่ยงประเด็นที่ทำให้คนอึดอัดได้อย่างแนบเนียน
ชายคนนั้นหัวเราะ “เพราะเธอไม่ชอบฉัน ดังนั้นเธอต้องเลี้ยงฉันนะ”
ข้างหน้าเป็นร้านโชว์ห่วยขนาดเล็กของตำบล ลั่วลั่วตอบรับ เธอซื้อ
ไอติมมาสองอัน ต่างคนต่างกินพลางเดินไปพลาง บรรยากาศเป็นไป
อย่างสบาย ๆ
คนเรา…ย่อมต้องการเพื่อน
ในขณะที่คิดได้เช่นนี้ มือถือพลันดังขึ้นมา แม่เธอโทรมานั่นเอง แถม
ยังลอบถามอย่างรู้กันดี “เป็นยังไง? โอเคไหม? ไม่ได้รีบกลับมาแสดง
ว่าน่าสนใจ แม่กับน้าไม่ได้หลอกหนู เหลิ่ง…”
เสียงมือถือของเธอไม่เบา รู้ว่าคนข้างตัวต้องได้ยินแน่ จึงกุมขมับ
อย่างอ่อนใจ “แม่คะ”
“เอาน่ะ ๆ ๆ ไม่ถามแล้ว อ้อ! แม่จะบอกหนูว่าที่โทรมาเนี่ยไม่ได้จะ
มาเม้าท์หรอกนะ แต่มีคนมาหาที่บ้าน บอกว่าเล่นเกมทีมเดียวกับ
หนู” คุณแม่ลั่วพูดพลางหันไปมองร่างสูงเพรียวที่ลานบ้าน “แม่คุ้น
หน้าอยู่นะ เหมือนจะเคยถ่ายรูปกับหนูน่ะ”
“พี่อ้วน! พี่อ้วนมาแล้วเหรอ?” เร็วอะไรอย่างนี้ ลั่วลั่วดีใจอย่างเห็น
ได้ชัด
พี่อ้วน? คุณแม่มองดูคนตรงหน้าอย่างงุนงง ไม่เห็นจะอ้วนเลย
“หนูมาถึงแล้ว ตอนนี้จะเข้าบ้าน” ลั่วลั่วพูดจบก็ตัดสายไป
ทว่าชายหนุ่มด้านข้างเอ่ยขึ้นว่า “ดูข้างหน้าหน่อย มันมีหลุมน้ำ” แต่
เตือนช้าไป ชายหนุ่มจึงฉุดมือเธอไว้อย่างอ่อนใจ “คุณเพื่อน ดูทางด้วย”
ลั่วลั่วได้ยินเสียงล้อเลียนของเพื่อนก็อยากหัวเราะ “ขอโทษที”
“เชื่อเขาเลยจริง ๆ” ชายหนุ่มหัวเราะ “ดูท่าทางวันนี้น่าจะมีฝนตก
อีก”
ลั่วลั่วแหงนหน้ามอง เห็นท้องฟ้ามืดทึบ
‘เธอมองดูท้องฟ้า ส่วนฉันมองดูเธอ’ คำบรรยายนี้เหมือนกับชายหนุ่ม
มาก
เพื่อนแซ่เหลิ่งคงไม่ได้สังเกตสายตาตัวเองที่ผสมปนเปไปด้วยอารมณ์
มากมาย เพราะเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เขาชอบ
สายตาเช่นนี้ ลั่วลั่วไม่เห็น แต่เซียวจิ่งที่ยืนตรงลานบ้านกลับเห็น
คุณแม่ลั่วหัวเราะอยู่ข้างตัวเขา “ท่าทางลั่วลั่วจะชอบนะ”
ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไร แววตาเขาหนักอึ้ง เดินออกไปอย่างทนไม่
ไหวในที่สุด ส่วนลั่วลั่วยืนหันหลังให้ตัวบ้านจึงไม่เห็นคนข้างหลัง
เธอ
ที่นี่มีหลุมน้ำบนพื้นเยอะ ก็เพราะช่วงนี้ฝนตกบ่อย
เซียวจิ่งนั่งรถไฟฟ้าหัวจรวดมาก็จริง แต่การจะมาถึงที่นี่ได้ นอกจาก
โดยสารรถไฟแล้วยังต้องขึ้นรถต่ออีก
ท้ายที่สุดเขายังต้องจ้างรถมาด้วย ตอนที่เข้าตัวตำบลมา หลายคนต่าง
มอง เพราะตอนมาเขาถือร่มที่ทำจากเนื้อพลาสติกใส แถมบุคลิกยัง
ไม่เหมือนคนที่นี่อีก…
ตอนที่ 2061
ฉันเป็นแฟนเขา
ท้องฟ้ามืดลงแล้ว เม็ดฝนใกล้จะร่วงลงมา
ลั่วลั่วรู้สึกว่ามีบางอย่างตกต้องใบหน้าตัวเอง แต่กลับมีร่มที่ทำจาก
พลาสติกใสปรากฏเหนือศีรษะเธอทันใด
เพื่อนแซ่เหลิ่งที่อยู่ตรงข้ามเธอจ้องตัวผู้มาใหม่
ลั่วลั่วรู้สึกผิดปกติจึงหันไปมอง และเกิดอาการตะลึงงันในวินาทีถัด
มา ร่างชะงักงัน แม้แต่สายตายังหวั่นไหวเพราะไม่อยากเชื่อ
คนที่มาคือพี่อ้วนไม่ใช่เหรอ ทำไมกลายเป็นเขาไปได้
ชายหนุ่มยืนถือร่มภายใต้ละอองสายฝนยังคงสวมชุดทีม ใบหน้ายัง
หล่อเหลาเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ทว่าด้วยเหตุที่ช่วยกางร่มให้
เธอ หัวไหล่จึงเปียกฝนไปแล้ว
ลั่วลั่วไม่คิดว่าเขาจะมาที่นี่ สมองเธอขาวโพลนไปหมด
กลับได้ยินเขาพูดข้างหูว่า “ออกไปเจอเพื่อนทั้งที ทำไมถึงไม่ใส่เสื้อ
ให้เยอะหน่อย”
เธอทำเหมือนเมื่ออยู่ที่บริษัท “ตอนที่ออกไป ฟ้ายังใสอยู่”
“อื้อ” เซียวจิ่งว่าพลางถอดเสื้อออกด้วยมือข้างหนึ่ง ก่อนจะคลุมไว้
บนร่างเธอ “จะคุยกับเพื่อนต่อไหม?”
เพื่อนแซ่เหลิ่งมองผู้ชายอีกคนอย่างจริงจัง
“สวัสดีครับ” เซียวจิ่งยื่นมือออกไป “ผมเป็นแฟนลั่วลั่ว ขอบคุณที่มา
ส่งเขา”
แฟน? เพื่อนแซ่เหลิ่งยิ้มให้ “ไม่น่าจะใช่นะ ได้ยินคุณน้าบอกว่าตอนนี้
ลั่วลั่วยังโสด”
เซียวจิ่งเป็นคนที่ไม่ชอบคุยกับคนอื่น แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกันแล้ว
“คุณป้ายังไม่รู้น่ะ ที่ผมมาที่นี่ก็เพราะจะให้ท่านดูตัวว่าเหมาะสมไหม”
บ้าน่ะ! ลั่วลั่วอยากเถียง แต่กลับถูกเขาคว้ามือไว้เสียก่อน นัยน์ตาที่
มองมาลึกซึ้ง “กลับเลยไหม?”
ลั่วลั่วปฏิเสธสายตาแบบนี้ไม่ลง ทุกครั้งที่เธอซ้อมจนถึงดึก เขาจะ
ปรากฏตัวและมองเธอด้วยแววตาเช่นนี้เสมอ พร้อมพูดว่า ‘กลับ
เถอะ’
“อื้อ” ลั่วลั่วมองเพื่อนเก่าอย่างขอโทษ
เพื่อนแซ่เหลิ่งกลับเดินเข้ามา “ถ้าคุณน้าไม่ชอบเขา เธอติดต่อฉันได้
ตลอดเวลานะ อ้อ เรื่องงานเลี้ยงรุ่นด้วย ไม่ไปไม่ได้นะ”
“รู้แล้ว” ลั่วลั่วพูดเพิ่ม “ฉันไปแน่”
อันที่จริงหัวหน้ามาก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องอธิบายอีกว่าตอนนี้
เธอไม่เหมาะจะมีความรัก แต่ลั่วลั่วคิดไม่ออกว่าทำไมเขาถึงมาอยู่
ที่นี่ในตอนนี้ แถมสิ่งที่เขาพูดทำให้หัวใจของเธอเหมือนถูกบีบรัด
อีก
ทว่าคุณแม่ลั่วเห็นเหตุการณ์นี้ไกล ๆ ขณะยืนอยู่ตรงลานบ้าน ก็พลัน
รู้สึกสับสนในใจ
ในฐานะที่เป็นแม่ เธอย่อมรู้ดีว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่ลูกเธอน่าจะชอบ
ก่อนหน้านี้ คุณแม่ลั่วคิดว่าโลกนี้ไม่น่าจะมีผู้ชายแบบนี้ ผู้ชายคนนี้
บุคลิกดี แค่เห็นก็รู้ว่ามาจากครอบครัวนักวิชาการ ต่างไปจากพวก
เธอมาก
หากผู้หญิงคนไหนได้แต่งกับเขาจะต้องโชคดีมากแน่ เพราะชาย
หนุ่มดูมีการอบรมเป็นอย่างดีจากทางบ้าน
แต่ตอนนี้เธอไม่คิดอย่างนั้นแล้ว เพราะเขากับลูกเธออยู่คนละโลก
กันโดยสิ้นเชิง
คนเป็นแม่ย่อมเป็นห่วงอยู่แล้ว
เมื่อเห็นชายคนนี้ก็นึกถึงสภาพครอบครัวของเขาออก พ่อแม่ธรรมดา
ทั่วไปสอนลูกออกมาไม่ได้อย่างนี้หรอก
ปกติแล้ว คนแบบนี้จะรู้จักใส่ใจคนอื่นได้อย่างไร
หากเขาจริงใจ ลูกเธอคงไม่กลับบ้านมาคนเดียว แถมยังมีสภาพแบบ
พ่ายแพ้หมดรูปจนลุกไม่ขึ้นอีกต่างหาก
คนเป็นแม่เห็นแล้วเจ็บปวดหัวใจ สรุปแล้วไม่เหมาะกันอยู่ดี
คุณแม่ครุ่นคิดดีแล้ว การจะแต่งลูกเข้าบ้านใครก็เลือกที่รู้หลักรู้ฐาน
รู้จักปูมหลังย่อมดีกว่า!