Black Peach Z เดิมพันรักสาวแฮกเกอร์ - ตอนที่ 2064-2065

ตอนที่ 2064
บรรยากาศห้องนอนเงียบไปชั่วอึดใจ
ลั่วลั่วเอ่ยขึ้นมาก่อน “ลองดูก่อนว่าใส่ได้ไหม ถ้าเล็กไป ฉันจะไปหา
ตัวใหม่ให้”
ในอดีตเธอทำอะไรมากมาย รวมถึงการซื้อเสื้อเชียร์ แต่ไม่กล้าสวม
ออกไปข้างนอก เพราะอย่างไรเธอก็เป็นทีมเซียงหนาน การปรากฏ
ตัวข้างนอกในฐานะแฟนคลับจะเกิดผลเสียเอาได้
เวลานั้น เธอไม่มีปัญญาจะพิสูจน์ความสามารถของตัวเองให้คนอื่น
เห็น จึงยิ่งไม่กล้าสร้างปัญหาให้เขา
หากว่ากันตามจริง ตอนแรกเธอไม่ได้ชอบเขาแบบคนรัก
มันเป็นแค่ความชอบอย่างบริสุทธ์ิ เป็นความศรัทธา
ทั้ง ๆ ที่เขาอายุมากกว่าเธอแค่ปีเดียว แต่กลับเก่งมาก
เธอได้แต่แอบเป็นแฟนคลับอย่างเงียบ ๆ
ลั่วลั่วรักษาท่าที อยู่ในสถานะแฟนคลับได้นานมาก
ต่อมาเมื่อเธอไม่ได้เข้าทีมเซียงหนาน แทบจะล้มเลิกการเล่นเกม
เขากลับพูดต่อคนที่ว่าร้ายเธอเพียงว่า ‘ให้ฉันดูวิธีการเล่นของเขา
ก่อนแล้วค่อยว่ากัน’
แล้วเขาก็ให้โอกาสเธอเข้าทีมเซียงหนาน ดูเหมือนว่านับจากนั้นเป็น
ต้นมา การแอบเป็นแฟนคลับก็กลายเป็นแอบชอบ เธอชอบเขานาน
ถึงสามปี
พูดไม่ได้และไม่กล้าพูด
กระทั่งไม่กล้าแสดงความรู้สึกออกมา เพราะตอนนั้นการมีความรัก
กันเองภายในทีมไม่เป็นที่ยอมรับ
ตอนนี้มาเห็นเสื้อเชียร์ตัวนี้ ความเก่าของมันเหมือนจะเปิดเผย
ความรู้สึกทั้งหมดของเธอออกไป
เซียวจิ่งเองก็รู้ว่าลั่วลั่วไม่อยากพูดถึงเรื่องในอดีตเช่นกัน เขารับเสื้อ
ตัวนั้นมา แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตที่สวมอยู่ด้วยมือข้างเดียว จากนั้นถอด
ออก ก่อนจะก้มลงสอดเสื้อตัวใหม่สวมบนตัว
ลั่วลั่วหันมาเห็นก็ภาพนี้
แม้ตอนที่อยู่บริษัท ทุกคนอาศัยอยู่ในอพาร์เมนต์เดียวกันก็จริง แต่ก็
แยกห้องส่วนตัวกัน ทั้งยังมีข้อตกลงตั้งแต่แรกแล้วว่า แม้จะอยู่ใน
สถานที่ฝึกซ้อมก็ขอให้สวมเสื้อให้เรียบร้อย เนื่องจากมีเธออยู่ด้วย
ดังนั้นลั่วลั่วจึงไม่เคยเห็นภาพแบบนี้มาก่อน
ใจเธอย่อมเกิดความหวั่นไหว
เพียงแต่พอเห็นแล้ว เธอก็รีบหันกลับไป
เซียวจิ่งย่อมเห็นภาพนี้ มุมปากแย้มยิ้มและหัวเราะออกมา
ลั่วลั่วได้ยินเสียงหัวเราะนั่นแล้ว ดวงตาคู่สวยก็หันกลับไปมอง คน
ถอดเสื้อยังไม่อาย แล้วเธอจะอายอะไร
เพียงแต่สายตาของชายหนุ่มลึกซึ้งเหลือเกิน ลึกซึ้งมากจนเธอเตือน
ตัวเองว่าอย่าไปหลงใหล
“ใส่ได้” เซียวจิ่งหลุบตาลง
ลั่วลั่วเอาหมอนมาจัดวางให้ “อื้อ เห็นแล้ว ถ้าผ้าห่มไม่พอก็ส่งข้อความ
หาฉันนะ”
“ลั่วลั่ว” เซียวจิ่งเห็นเธอจะเดินออกไป จึงรั้งข้อมือเธอไว้ “ตอนนี้
อาจจะดึกแล้ว แต่ฉันอยากบอกเธอว่าฉันไม่อยากให้เธอไป ลอง
พิจารณาดูสักนิดว่าจะกลับไปกับฉันไหม”
ลั่วลั่วมองหน้าเขา จากนั้นก็ส่ายศีรษะเบา ๆ “ฉันแข่งมาหลายปี
ตอนนี้เหนื่อยแล้ว อยากอยู่เป็นเพื่อนแม่สักหน่อย”
ลูกกระเดือกของเซียวจิ่งขยับเล็กน้อย รู้ดีว่าว่าสายไปหน่อยแล้ว
ทว่าคำตอบที่ได้ไม่ใช่สิ่งที่เขาคาดเอาไว้ เขาคิดว่าหากเขาคิดได้เธอ
คงจะกลับไปเพื่อเขา
แต่เมื่อเห็นเสื้อเชียร์ตัวนี้ เซียวจิ่งพลันเข้าใจขึ้นมาว่าเธอรอเขามานาน
แล้ว ไม่ใช่แค่รอ ยังหวังให้เขาเข้าใจในสิ่งที่เธอทุ่มเทลงไปในหลายปี
ที่ผ่านมา และตอบรับสิ่งที่วาดหวังมายาวนานด้วย
ความหวาดกลัว ความกังวล การต้องเผชิญหน้ากับเสียงที่ไม่สนับสนุน
ทั้งหลายในระยะเวลานั้น ไม่ได้ทำให้เธอล้มเลิกความตั้งใจ
จนมาถึงตอนนี้ เธอเหนื่อยแล้ว
เสื้อตัวนี้น่าจะมีอายุได้สี่ปี
หากเป็นสี่ปีที่สงบสุขก็คงไม่เป็นอะไร แต่เขารู้ดีกว่าใครว่าความรัก
ของเธอ…ไม่สงบสุข
ตอนที่ 2065
“ได้” เซียวจิ่งเอ่ยขึ้น
ลั่วลั่วไม่พูดอีก สิ่งที่เคยคาดเดาไว้ได้รับการพิสูจน์แล้ว
เขามาที่นี่ก็เพราะอยากให้เธอกลับไป
คืนนั้นเธอนอนหลับสบาย คงเพราะปล่อยวางความรู้สึกได้สำเร็จ
เมื่อความรักของเธอเป็นที่รับรู้กันเยอะขึ้นก็ยิ่งวางลงได้
ทว่าเมื่อตื่นขึ้นในเช้าวันต่อมา ลั่วลั่วกลับไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงยัง
ไม่มีทีท่าจะกลับไปอีก แถมยังไปตลาดที่อยู่ไกล ๆ ของตำบลกับแม่
เธอด้วย
เขาไปซื้อเสื้อมาสามตัว ทำเหมือนจะอยู่นาน
ดีนะที่เป็นเซียวจิ่ง หากคนอื่นมาสวมเสื้อที่มีสีและสไตล์แบบนี้คงดู
ไม่ได้แน่นอน
แต่สำหรับบางคนแล้ว เรียกว่าสียิ่งเข้ม ยิ่งขับความเด่น
เพราะหน้าตาเป็นเหตุ หลายคนเห็นเป็นต้องถามว่า “ลั่วลั่ว เพื่อน
หรือแฟนน่ะ หน้าตาดีมากเลย”
ลั่วลั่วรีบตอบ “เปล่า เพื่อนสนิทต่างหาก ไม่ใช่แฟน”
เซียวจิ่งเดินมาได้ยินเข้าพอดี หัวใจเจ็บปวดเหมือนโดนกรีดแทง อุตส่าห์
เคยมีโอกาสได้เป็นแฟนตลอดไป ก่อนหน้านี้เขามัวแต่พิสูจน์อะไรอยู่
เมื่อคืนเซียวจิ่งนอนกระสับกระส่ายด้วยคิดถึงเรื่องนี้
เมื่อก่อนตอนเขาได้พบเธอ ก็รู้สึกว่าเธอไม่เลว วิธีการเล่นไม่ธรรมดา
ไม่ว่าจะเป็นฝีมือหรือเซ้นส์ในการเล่น
แต่พอเห็นเธอหลุบตาลงคล้ายจะเหนื่อยอ่อน เขาก็รู้ว่าเธอไม่ใช่แค่
นักเวท แต่ยังเป็นผู้หญิงอีกด้วย
ดังนั้นจึงเริ่มดูแลเธอ จนถึงตอนนี้ก็ยังเป็นเช่นเดิม
ใครกันที่พูดว่าการใส่ใจดูแลจะเป็นการชอบไม่ได้
กระทั่งตัวเขาก็ยังติดอยู่ในความคิดเช่นนี้ด้วย
แต่เมื่อวานเขาเพิ่งรู้ว่าเธอกำลังเรียนรู้ที่จะวางมือจากเขาแล้ว แค่นึก
ถึงเรื่องนี้ หัวใจเขาก็ว้าเหว่อย่างควบคุมไม่ได้
เมื่อวานเขาอุตส่าห์ส่งข้อความหาฉินมั่ว ฝ่ายนั้นยังคงแล้งน้ำใจเหมือน
เดิม “เรื่องความรักนี่ กรุณาอย่ามาถามแฟนฉัน นายทำใจเถอะ ยังไง
คนอย่างนายนอกจากอีสปอร์ตกับวิชาการแล้ว ทำอะไรก็เนือย ๆ ไป
หมด เรื่องนี้ลั่วลั่วคงไม่รู้ล่ะมั้ง เพราะในสายตาเขานายเป็นคนเพอร์
เฟกต์มาก ตอนนี้เขาคงรู้แล้วล่ะว่านายไม่ได้เพอร์เฟกต์อย่างนั้น ไม่
ผิดหรอก อุตส่าห์รอนายมาตั้งนานหลายปี จนไม่รออีกต่อไปแล้ว
การจะพิจารณาคนอื่นก็เป็นเรื่องดีออก”
เซียวจิ่งไม่สนใจคำพูดอีกฝ่าย เพราะรู้ถึงความปากร้ายของชายคนนี้
เป็นอย่างดี จึงถามเพียงว่า “นายรู้ได้ยังไงว่าเขารอฉันมานานหลายปี ?”
“บังเอิญ” ตอนที่ฉินมั่วพูดเช่นนี้ขึ้นมา ก็ไม่ลืมกวดขันคนข้างตัว
“ท่านจิ่ว อีก 8 วันก็ต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว อย่าเอาแต่เล่นกับ
แมว ไม่อยากมาแต่งฉันเข้าบ้านแล้วใช่ไหม หรือจะทำข้อสอบวิชา
ฟิสิกส์ต่อ?”
และในระหว่างที่เซียวจิ่งคิดว่าอีกฝ่ายลืมเรื่องเขาไปแล้ว ฉินมั่วก็
เหมือนเดินออกมาจากที่เดิม เสียงเรียบเฉยดังขึ้นว่า “เมื่อนานมาแล้ว
ก็ตอนที่พวกนายได้เป็นแชมป์ ประเทศครั้งแรก ตอนนั้นฉันออกจาก
โรงพยาบาลแล้วกำลังไปหาหมอที่คณะนาย นายน่าจะรู้ว่าตอนนั้น
ฉันต้องไปเจอจิตแพทย์เป็นประจำ แล้วขอบเขตวิจัยของพวกนายก็
กว้างมาก
วันนั้นฉันเห็นลั่วลั่วแต่งตัวสวย แต่งหน้าด้วย แค่ไม่ได้สวมชุดทีม
เท่านั้น เขากำลังถือกล่องของขวัญไปหานาย วันนั้นนายกับรุ่นน้อง
ผู้หญิงกำลังคุยเรื่องหัวข้อวิจัย คงไม่เห็นว่ามีคนยืนที่นอกหน้าต่าง
แล้วฉันบังเอิญสูบบุหรี่อยู่ตรงนั้นพอดี พอสูบเสร็จก็เห็นว่าลั่วลั่วยัง
อยู่ พอเห็นหน้าฉันเขาก็ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ แถมยังมาถามว่า
ประวัติการศึกษาของฉันเป็นยังไง ตอนนั้นฉันอยู่มอปลาย จะไปมี
ประวัติดีเด่อะไรได้”