Black Tech Internet Cafe System - ตอนที่ 188

ฟางฉีเคยเล่นเกมนี้จบไปแล้วมากกว่าหนึ่งครั้ง

เวอร์ชั่นดั้งเดิมมีตอนจบถึงหกตอน ส่วนเวอร์ชั่นรีเมคของระบบอาจจะมีตอนจบที่มากขึ้นความเข้าใจและความแข็งแกร่งของจิตใจที่แตกต่างกันจะส่งผลให้เกิดตอนจบที่แตกต่างกัน เช่นเดียวกับเหตุการณ์ของแต่ละคน

แน่นอนว่าแต่ละเหตุการณ์ที่แต่ละคนจะได้สัมผัสนั้นล้วนเกิดขึ้นจากส่วนลึกที่ซ่อนอยู่ภายในจิตใจ ตัวอย่างเช่นซงฉิงเฟิงและเฉินชิงชิงมีความแข็งแกร่งทางจิตใจแต่ไม่สูงเท่านาหลันฮงวู เหตุการณ์ที่ได้พบก็จะต่างกัน แต่ทุกคนล้วนได้รับความแข็งแกร่งเพิ่มเติมหลังจากเล่นเกม

นอกจากการเล่นเกมจะไถ่ถอนความคิดที่แอบซ่อนในใจแล้วยังช่วยทำให้ความคิดชั่วร้ายและอารมณ์ที่มืดมัวค่อยๆ จางหายไปอีกด้วย

ความสยองขวัญของแต่ละคนจะแตกต่างกัน .. เพราะส่วนหนึ่งเกิดจากการจินตนาการแต่ละตัวบุคคล

สำหรับผู้ฝึกฝนที่มีความแข็งแกร่งทางจิตใจและไม่มีความชั่วร้ายอย่างอันหูเว้ยและซัวเต๋า พวกเขาพบว่าเกมนี้น่าตื่นเต้นแปลกตาและดูไม่น่ากลัวจนเกินไป

ซูเทียนจิรู้สึกตกใจและกลัวเป็นครั้งคราว แต่โดยรวมแล้วเธอสนุกกับการเล่น

แต่สำหรับเหล่าสาวกส่วนมาก .. มันน่ากลัวจนแทบยืนไม่ไหว

“ศิษย์พี่หลิววันนี้เราจะเล่นไซเลนต์ฮิลล์กัยหรอ?” ตรงทางเข้าคาเฟ่เยเฟิงหัวจากสำนักซียี่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน

“ในฐานะศิษย์ชั้นยอดพวกเราต้องมีความแข็งแกร่งและกล้าหาญ!” ยิ่งซงซวนกล่าวอย่างมีศักดิ์ศรี

“ศิษย์พี่อาวุโส” หลิวหยุนผู้ที่กำลังดูการถ่ายทอดสดของฟางฉีีเอ่ยเรียก “ทำไมหลังของท่านเปียกโชกขนาดนั้น”

“…” ยิ่งซงซวน

…

–  สองวันก่อน –

ผู้คนบนโลกนี้ไม่เคยพบหรือสัมผัสเกมที่ให้ความรู้สึกสยองขวัญหรือสร้างจินตนาการที่น่ากลัวมาก่อนพวกเขาได้พบหรือลองเล่นไซเลนต์ฮิลล์ภายใต้การสนับสนุนของฟางฉี

ในขณะเดียวกันฟางฉีได้รับภารกิจใหม่

ภารกิจใหม่ : รับชมละครในโลกแห่งนี้

ความคืบหน้าของงาน : เปิดใช้งานไซเลนต์ฮิลล์ 2 (200ครั้ง)

รางวัลภาระกิจ : ละครเรื่องขี่พายุทะลุฟ้า(ฟงหวิน)

วันเดียวกันนั้นการเปิดใช้งานเกมเพิ่มขึ้นถึง 100 ครั้งตามคำแนะนำของฟางฉี

…

วันนี้หลังจากฟางฉีถ่ายทอดสดไซเลนต์ฮิลล์เสร็จสองวันถัดมาพบว่าการเปิดใช้งานพุ่งขึ้นสูงถึง 168/200 ครั้ง

ตั้งแต่ฟางฉีถ่ายทอดสดตอนจบเกมผู้เริ่มใช้งานก็เริ่มเพิ่มขึ้นในทุกวัน

“ฮู้ว ..” ฟางฉีหายใจเข้าออก

เขาแยกการถ่ายทอดสดออกเป็นเวลาสามวัน ทุกขบวนการทุกขั้นตอนจัดว่าเป็นอะไรที่น่ากลัวและทรมานใจ เขาต้องอดกลั้นเพื่อกระโดดลงไปในหลุมลึกเพื่อค้นหาอุโมงค์ใต้ดินที่มืดสนิท ทุกครั้งที่เล่นหัวใจมักเต้นแรงตลอดเวลา

เนื่องจากโฮสต์ทำงานหนักจึงส่งผลให้มีรายได้เพิ่มขึ้นอย่างมากโบนัสพิเศษ  : ห้องบ่มเพาะเกม 3 วัน

ฟางฉีเอ่ยถาม “นี่ฉันต้องเข้ารับการฝึกฝนที่หนักหน่วงหลังจากเล่นเกมสยองขวัญหรอเนี่ย นี่คือสิ่งที่คุณต้องการให้ฉันทำ? มันเรียกว่าโบนัสจริงหรอ?”

ระบบตอบกลับ “โฮสต์ไม่ต้องการเข้ารับการบ่มเพาะ งั้นทำงานต่อไป”

“งานหรอ?” ฟางฉีอ้าปากค้างพลางดูหน้าอินเทอร์เฟซ

ภารกิจใหม่ : ขยายสาขา

เป้าหมาย : เปิดสาขาใหม่ในสถานที่ที่อินเตอร์เน็ตยังเข้าไม่ถึง

รางวัลการกิจ : ชิ้นส่วนอาวุธ

เวลางาน : 40 วัน

เพิ่มเติม : ย้ายภูมิภาค หากล้มเหลวระบบจะทำการค้นหาโฮสต์ใหม่

ฟางฉี “…”

“จริงจัง? ทำงานร่วมกันมาตั้งนานไม่คิดถึงตอนที่ฉันทุ่มเทบ้างหรอ?” ฟางฉีถาม “คนอื่นจะทำเงินได้มากเท่าฉันเลยหรอ? หากได้ยอดไม่เพียงพอเท่าที่ฉันทำละ? ทำไมไม่คิดถึงใจกันบ้างเลย”

“…” ระบบเงียบ

เมื่อรู้ว่าระบบคงไม่ตอบคำถามเหล่านี้ฟางฉีจึงเปลี่ยนเรื่อง “บอกหน่อยว่าชิ้นส่วนอาวุธคืออะไร?”

“รวบรวมเพื่อสร้างอาวุธชิ้นใหญ่” ระบบตอบกลับ “ตัวอย่างเช่นอาวุธนี้เป็นอาวุธที่พระเจ้าสร้างขึ้นสามารถรวบรวมเพื่อสร้างดาบวู่เฉิน”

“แล้วการเคลื่อนย้ายละ” ฟางฉีถาม “ฉันจะต้องทำไง”

ระบบตอบ “คุณสามารถเคลื่อนย้ายตัวเองได้ระหว่างร้านค้าต่อร้านค้า”

“คล้ายกับใน Diablo หรอ” ฟางฉีจำได้ว่าระบบได้จำลองทุกอย่างคล้ายคลึงกับ Diablo

…

“เจ้าของร้านสุดยอดมาก!”

“เขาเล่นจบเกมแล้ว” ขณะนี้ผู้เล่นบางคนได้เดินทางเข้าสู่โลกคู่ขนานแล้ว บางคนที่เข้าถึงพล็อตเรื่องได้รวดเร็วท้ายสุดแล้วตอนนี้พวกเขาก็ยังไม่จบเกมสักที

แม้ว่าจะได้ดูเรื่องราวอันน่ากลัวเพื่อเตรียมใจไว้บ้างแล้วแต่พวกเขาพบว่าการสัมผัสด้วยดูเองน่ากลัวกว่าการเฝ้าดูเป็นไหนๆ ฟางฉีเองก็ค้นพบว่าการเล่นด้วยหูฟังนั้นชวนขนลุกกว่าการใช้ตัวช่วยอย่างเม้าส์และคีบอร์ด

หลังจากได้ดูการถ่ายทอดสดของฟางฉี ผู้ชมหลายคนก็มีความอยากที่จะลองสัมผัสด้วยตัวเอง สำหรับผู้ที่พลาดการถ่ายทอดสดนี้ไป พวกเขาก็ได้แต่ถามคนอื่นๆ เกี่ยวกับประเด็นสำคัญหรือบางคนเริ่มลงมือสำรวจด้วยตัวเอง

“เอ้อ!” ชายวัยกลางคนรูปร่างสง่างามในชุดคลุมสีเหลืองเขายืนอยู่ที่หน้าซอยของคาเฟ่ ชายผู้นี้มีรูปหน้าเหลี่ยมดวงตาประกายสดใส เขายืนทอดมองไปข้างหน้ามือประสานกัน

“ที่นี่แหละ” ข้างหลังเขาคือผู้รับใช้คนเก่าแก่ตอบด้วยเสียงแหลม ดวงตาของเขาแจ่มใสเต็มไปด้วยพลังงาน

“จำได้ว่าฉันปลอมตัวมา” ชายชุดคลุมสีเหลืองกล่าว “อย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่”

“ข้าเข้าใจแล้ว!” คนรับใช้ตอบด้วยความเคารพ

“ฉันอยากรู้ว่าร้านนี้น่าอัศจรรย์เพียงใดทำไมนายกและเหล่านายพลถึงได้ชื่นชมกันนัก”

…

–  ณ ชายแดนของดาจิน  –

ฝนกำลังตก

เรือฝ่ายจิตวิญญาณขนาดใหญ่บินมาจากทางไกล

ในท้องฟ้าที่มืดครึ้มสายฟ้ากระพริบเป็นครั้งคราว แต่นั้นไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเรือทางหรืออารมณ์ของผู้คนบนเรือเท่าไรนัก

ชายหนุ่มในชุดคลุมสีขาวท่าทางหรูหราชุดของเขาปักด้วยด้ายสีทอง ชายหนุ่มมีท่าทางเย็นชาเชายืนอยู่ที่หัวเรือพลางมองทอดยาวไปยังเบื้องหน้า

เขาดูเหมือนคนวัยยี่สิบ แต่ดวงตาการแสดงออกท่าทางและพฤติกรรมของเขาต่างจากวัยหนุ่มสาวทั่วไป

เขายิ้มเยาะด้วยรอยยิ้มอันเย็นชาที่มีไม่กี่คนจะเข้าใจ ..

“ที่นี่ ‘ดาจิน’ ”